เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

9.5

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.57 น.

  36 chapter
  848 วิจารณ์
  56.97K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) 24:พบเจอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่24
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
             หลังจากที่โทโมะเดินหนีแก้วออกมา เขาก็กำลังจะขับรถกลับไปที่บ้านของตัวเอง เขายอมรับเสียความรู้สึกกับเรื่องที่ได้ยินมามาก แต่เขาเองก็โกรธแก้วไม่ลงหรอกเอาจริงๆ แต่ความรู้สึกของตอนนี้มันยังไม่พร้อมจริงๆกับการเผชิญหน้ากับการรับฟังคำพูดของอีกฝ่าย แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ขับรถออกไป เขาก็สังเกตเห็นความวุ่นวายภายในงานก่อสร้าง
 
 
 
 
 
 
 
“ เกิดอะไรขึ้น “ โทโมะรีบลงจากรถแล้วคว้าแขนพนักงานคนหนึ่งมาถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอ่อ...คือ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ว่าไงละ “ โทโมะเห็นพนักงานไม่ยอมตอบก็รีบวิ่งเข้าไปในแคมป์งานก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคนงานชายที่กำลังอุ้มสาวน้อยที่เขาเพิ่งจะเดินหนีเธอมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แก้วเป็นอะไร ! “ โทโมะรีบวิ่งเข้าไปอุ้มแก้วแล้วมองใบหน้าซีดเวียวตามตัวมีแต่รอยฟกช้ำรวมไปถึงเลือดที่ไหลออกมาจากหัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แผ่นไม้หล่นมาทับครับ คุณเขาเข้าไปในเขตหวงห้าม “ โทโมะถอนหายใจก่อนจะรีบพาแก้วไปหาหมอที่โรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โทโมะ น้องเป็นยังไงบ้างลูก “ พ่อและแม่ของแก้วรีบเดินเข้ามาเมื่อได้รับสายจากโทโมะว่าลูกสาวของตัวเองเกิดอุบัติเหตุ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ น้องปลอดภัยแล้วครับ จะมีก็รอบฟกช้ำบางที่ ส่วนหัวที่แตกเย็บไปประมาณ10กว่าเข็มครับ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โถ่แก้ว “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ผมต้องขอโทษคุณอาทั้ง2ด้วยนะครับ “ โทโมะยกมือไหว้ ก่อนที่แม่ของแก้วจะเดินเลี่ยงไปหาลูกสาวที่อยู่ในห้องพัก พร้อมกับพ่อของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เกิดอะไรขึ้นว้ะไอ้โมะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อุบัติเหตุ  “ โทโมะตอบเพื่อนรักของเขาด้วยท่าทางเครียดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ มีอะไรหรือเปล่าว้ะ “ ป๊อปปี้มองหน้าโทโมะที่ดูเครียดๆก็ถามอย่างเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เปล่าหรอก เราไปดูแก้วกันเถอะ “ โทโมะพูดแล้วเดินนำไปที่ห้องพักของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ มากันพอดี แม่กับพ่อฝากยัยแก้วก่อนนะป๊อป โมะ “ แม่ของแก้วพุดกับทั้ง 2 หนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ มีอะไรหรือเปล่าครับคุณแม่ “ ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ลูกค้าทางจากเยอรมันมาถึงแล้วนะสิ พ่อกับแม่ต้องไปเจรจา แล้วพ่อกับแม่จะรีบกลับมา “ ป๊อปปี้และโทโมพยักหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ มึงเข้าไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวกูออกไปหาอะไรมาให้มึงกิน เดี๋ยวแก้วฟื้นจะได้กินอะไรรองท้อง “ โทโมะพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องส่วนป๊อปปี้ก็กำลังจะเดินออกไปซื้อขนมด้านล่างของโรงพยาบาล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะครับ “ ระหว่างทางป๊อปปี้เดินไปชนกับหญิงสาวคนหนึ่งทำให้เธอล้มลง ชายหนุ่มรีบประคองให้เธอลุกขึ้น ก่อนจะต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่มีผ้าคลุมอยู่ของหญิงสาว เพราะผ้าคลุมของเธอมันตก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอามา “ ป๊อปปี้ยืนมองหญิงสาวอย่างตกใจ จนหญิงสาวคนนั้นรีบดึงผ้าคลุมที่อยู่บนมือของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอ่อ ขอโทษจริงๆนะครับ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ..... “ สาวหวานตรงหน้าได้แต่ยืนมองใบหน้าที่หล่อคมของร่างสูงอย่างคิดถึง วันนี้เธอจะออกมาหาเต้ย แต่เธอเห็นรถของแก้วพอดี เธอเลยเลือกที่จะตามเพื่อนรักของเธอไป จนเกิดเรื่องเธอรู้ทุกอย่างและเธอเองที่เป็นช่วย
 
 
 
 
 
 
 
“ ฟาง “ เต้ยที่กำลังจะไปตรวจคนไข้ตามหน้าที่ของตัวเองก็เดินมาเจอกับหญิงชายคู่หนึ่งที่กำลังคุยกัน แต่สำหรับผู้หญิงเขารู้ดีว่าเธอคือใคร
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อ้าว พี่เต้ยหวัดดีครับ “ เต้ยยิ้มให้ป๊อปปี้บางๆ ก่อนที่จะมองหน้าฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คุณชื่อฟางหรอครับ “ ป๊อปปี้มองหญิงสาวที่ยืนข้างกายของรุ่นพี่ที่รู้จักอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คะ “ ฟางตอบเพียงสั้นๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แปลกจังนะครับ ทั้งชื่อ ทั้งรูปร่าง แล้วก็เอ่อ...เสียง ของคุณนี่ เหมือนกับคนที่ผมรู้จักเลย “ ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มๆให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ใครหรอคะ “ ฟางเงยหน้าสบตากับป๊อปปี้ ชายหนุ่มมองดวงตาแสนหวานก่อนที่ภาพของเธอคนนั้น จะฉายเข้ามารอยยิ้มดวงตาแสนหวานที่เขามักจะได้รับจากเธอ ทำไมมันช่างเหมือนกันแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ...... “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ขอตัวก่อนนะ “ เต้ยดึงฟางให้ตามเขาออกไปหลังจากที่พูดจบ ปล่อยให้ชายหนุ่มอีกคนมองตามหลังของทั้ง2คนอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ หรือว่าพี่จะคิดถึงเธอมากเกินไปนะฟาง “ ป๊อปปี้ส่ายหน้าให้กับความคิดของตัวเอง ก่อนจะเดินไปซื้อของกินตามที่ตั้งใจเอาไว้ตอนแรก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ มาทำไมที่นี่ฟาง “ เต้ยเปิดประเด็นทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องพักของหมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ก็มาหาเต้ยไง “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แต่ฟางยังไม่หายดีเลยนะ ไหนจะแผลที่หน้าอีก “ ฟางชะงักมองชายหนุ่มที่ช่วยชีวิตเธออย่างเศร้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ นั่นสินะ ฟางมันก็อีแค่นังหน้าผีนิหน่า “ฟางแค่นหัวเราะในชะตาชีวิตของตัวเอง ที่โดนหลอกจากคนที่ไว้ใจ โดนกีดขวางความรัก โดนทำร้ายจนไม่เหลือชิ้นดี ไหนจะต้องมาเป็นคนที่เกือบจะพิการ พร้อมกับเป็นอีคนหน้าผีที่ใครๆเขาก็กลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“  เฮ้อ.. ไหนๆก็มาละ เดี๋ยวเต้ยไปบอร์ดก่อนแล้วเราจะไปคุยเรื่องศัลยกรรมกัน “ ฟางพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนที่เต้ยจะเดินเข้าไปมาลูบผมฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อย่าไปไหนอีกละ เต้ยเป็นห่วง “ เต้ยกับหญิงสาวเบาๆก่อนจะเดินออกไปทำงาน ฟางมองจนประตูของห้องปิดลง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ต่อให้ศัลยกรรมจนสวยมากแค่ไหน สุดท้ายความเป็นจริง ฟางก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่สกปรกอยู่ดี “ ฟางพูดอย่างเศร้าๆเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าเธอจะมีคนรักของเธออย่างป๊อปปี้เป็นคนแรก แต่ถึงยังไงเธอก็โดนเติ้ลข่มขื่นไปแล้วมันก็เท่ากับเธอก็แค่ผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่งนั้นละ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"................................................................................
สวัสดีคะขอโทษด้วยที่หายไปนานเลย เดี่ยวจะลงให้อีกตอนนะคะ เพราะพรุ่งนี้โรงเรียนเปิดแล้ว
ช่วงนี้มันกากคะ เลยไม่ได้อัพ จะอัพในโทรศัพท์ก็ไม่สะดวก55 ขอโทษจริงๆนะคะ
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา