เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่10
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                ทางด้านของโทโมะและแก้วทั้ง 2 คนแทบวุ่นเมื่อทั้งป๊อปปี้และฟางหายไปพร้อมๆๆกันพร้อมกับขาดการติดต่อไปเลย แต่ท่าทางของแก้วที่จะคิดหนักที่สุด เพราะเธอคงเดาได้ไม่ยากว่าคู่หมั้นของเธอไปกับใคร แต่ที่เธอเจ็บเพราะคนๆนั้นคือเพื่อนรักของเธอ โทโมะอดเป็นห่วงแก้วไม่ได้เพราะเขารู้ว่าแก้วต้องเจ็บมากๆที่ ป๊อปปี้และฟางรักกันแต่ทำไงได้เพราะความรักบังคับกันไม่ได้ เหมือนๆกับที่เขารักเธอแต่เธอไม่ได้รักเขา...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เราโอเคไหม “ โทโมะพูดกับแก้ว วันนี้แก้วอาสามาช่วยโทโมะทำงานเพราะเธอปิดเทอมแล้ว ตั้งแต่มาทำงานแก้วเอาแต่นั่งทำงานไปเงียบๆจนบรรยากาศภายในห้องช่างน่าอึดอัดสำหรับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โอเค....มั้ง “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอาหน่าไอ้ปีอปคงไปหาเพื่อน “ โทโมะพยายามพูดปลอบใจแก้ว เขาเองก็ไม่รู้ว่าเพื่อนชายของเขาไปไหนเหมือนกันไหนจะคู่หมั้นของเขาที่หายไปเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ครืดดด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ครับคุณแม่...”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ครับ “ โทโมะวางสายจากผู้ที่เป็นมารดาก่อนจะมองหน้าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรหรือเปล่าคะ “ แก้วเห็นโทโมะมองหน้าก็ถามแล้วยิ้มบางๆให้โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฟางอยู่ที่ภูเก็ตหน่ะ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แล้ว! “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เธอโทรมาหาคุณแม่ที่บ้านบอกว่าไปเที่ยวกับเพื่อน2-3 วันจะกลับ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่...ไม่เป็นห่วงฟางหรอคะ “ แก้วถามโทโมะ ชายหนุ่มมองหน้าแก้วที่หลบสายตาของเขาแล้วถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ห่วงสิ ห่วงมากด้วยละ คู่หมั้นทั้งคนนิ “ โทโมะประชดแล้วเดินหนีออกไปจากห้องแก้วมองตามหลังร่างสูงแล้วถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ไปอยู่ที่ไหนนะพี่ป๊อป แก้วเป็นห่วงพี่นะคะ “ หลังจากที่โทโมะเดินออกไปแก้วก็กดโทรศัพท์โทรหาคู่หมั้นของเธออีกครั้งแต่ก็ได้รับการตอบกลับที่ว่างเปล่า เหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ คุณแก้วคะ ช่วยด้วยคะ “ เลขาคนสวยของโทโมะวิ่งเข้ามาหาแก้วที่กำลังนั่งอ่านเอกสารภายในห้องทำงานอย่างรีบร้อนจนแก้วตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นคะ” แก้วตกใจรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณโทโมะคะ คุณโทโมะ” แก้วตาโตก่อนจะรีบวิ่งตามเลขาสาวขอชายหนุ่มออกไป แล้วอึ้งเมื่อเห็นโทโมะสลบอยู่หน้าบริษัท แก้วรีบวิ่งเข้าไปประคองชายหนุ่มเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โมะ พี่โมะ” แก้วตบที่หน้าของชายหนุ่มหวังที่จะเรียกสติของโทโมะแต่ไร้การตอบกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เรียกรถพยาบาลหรือยังคะ”แก้วถามพนักงานคนอื่นที่มามุงดูเช่นกัน พนักงานต่างพยักหน้าก่อนที่เสียงรถพยาบาลจะมาแก้วเดินตามร่างไร้สติของชายหนุ่มไปตลอด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
       
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                  ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นมาแล้วอมยิ้มร่างบางที่เขากอดมาทั้งวันหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา มันช่างเป็นอะไรทีแสนจะมีความสุข การที่ได้อยู่กับคนที่เรารักมันมีความสุขเหลือกเกินแต่ถ้าจะให้สุขมากกว่าเดิมนั่นคือเขาก็รักเราด้วยเช่นกัน...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พะพี่ป๊อป “ ฟางลืมตาขึ้นมาในช่วงค่ำก็ตกใจเมื่อไม่เห็นป๊อปปี้อยู่กับเธอก็มองหาไปทั่วแต่กลับไร้วี่แวว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ โอ๊ย!! “ ฟางลุกขึ้นแล้วก้าวขาลงจากเตียงแต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อความเจ็บที่แล่นเข้ามาอย่างเฉียบพลันทำให้เธอล้นไปกองกับพื้น ปีอปปี้ที่กำลังจะเดินมาปลุกหญิงสาวก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงเธอก็รีบวิ่งเข้ามาดู
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง! เป็นอะไรไปครับ” ป๊อปปี้วิ่งเข้ามาประคองร่างบางที่ใส่ชุดนอนแสนบางปกคลุมร่างกายเพียงชิ้นเดียว ก็เขาเป็นคนเอามาใส่ให้เธอนี่นา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ฟางเจ็บ “ ร่างบางน้ำตาซึมอย่างช่วยไม่ได้เมื่อความเจ็บมันบีบคั้นให้เธอเก็บน้ำตาเอาไว้แทบไม่อยู่ ป๊อปปี้อมยิ้มแล้วมองหน้าฟางอย่างขำๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เพราะพี่ป๊อปนั่นแหละ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ก็พี่ รัก เรานี่ “ฟางเขินหน้าแดงจัดก่อนจะฟาดไปทีหนึ่งที่แขนของชายหนุ่มป๊อปปี้หัวเราะก่อนจะอุ้มฟางไปอาบน้ำแต่ก็..ช้าอยู่ดี..^^
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ อาหารอร่อยจังเลยนะคะ “ ฟางพูดกับป๊อปปี้ที่ริมชายหาด ป๊อปปี้ตื่นขึ้นมาเขาก็เป็นคนลงมือทำอาหารเองทั้งหมดส่วนพวกโต๊ะก็สั่งให้คนงานมาทำให้ตามความต้องการของเขา เขาต้องการให้ทุกๆนาทีของเขาและเธอเป็นความทรงจำที่ดีที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ทำเองเลยนะ “ ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มชมตัวเอง ฟางหรี่ตามมองอย่างไม่เชื่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ จริงๆเอ้า! “ ป๊อปปี้เห็นสายตาของฟางก็รีบพูด ฟางหัวเราะก่อนทั้ง2คนจะทานอาหารกันอย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              แก้วนั่งมองชายหนุ่มหน้าหวานที่นอนไม่มีสติอยู่บนเตียงอย่างเป็นห่วง สักพักชายหนุ่มก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆๆหญิงสาวยิ้มดีใจก่อนจะรีบเข้าไปประคองให้ชายหนุ่มนั่งได้ถนัดมากขึ้น...
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โมะเป็นยังไงบ้างคะ” แก้วยิ้มแล้วพูดกับโทโมะชายหนุ่มมองหน้าแก้วแล้วยิ้มบางๆให้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ดีขึ้นแล้วละ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โมะเป็นอะไรกันแน่ ทำไมพอพามาหาหมอ หมอก็บอกว่าพี่ปกติดีทุกอย่าง” แก้วพุดกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เปล่าหรอกพี่คงพักผ่อนน้อย”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แน่นะคะ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ” แก้วยิ้มแล้วพยักหน้าให้โทโมะก่อนที่หมอเจ้าของไข้จะเดินเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่หมอหวัดดีครับ ” โทโมะยกมือไหว้พี่ที่เค้าสนิทด้วย  หมอแมนพยักหน้าช้าๆก่อนจะมองไปยังสาวห้าวที่ยืนอยู่ข้างๆเตียงๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คู่หมั้นแกใช่ไหม “ โทโมะมองหน้าแก้วที่ดูนิ่งๆไปก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่ใช่หรอกพี่นี่มัน....ของไอ้ป๊อป “ โทโมะทำเป็นยิ้มให้พี่ชายต่างพ่อต่างแม่ หมอแมนเลยกล่าวขอโทษแก้วไปพลางๆก่อนจะขอคุยกับโทโมะเป็นการส่วนตัวแก้วจึงเดินออกไปหาซื้ออะไรทานด้านล่างโรงพยาบาลแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ มึงนี่มันรู้ว่าตัวเองเป็นยังไงก็ยังจะดื้อ “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ผมทำงานนี่พี่ “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วถ้ามึงตายละว้ะ !!”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ก็ดี! “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้โมะ!!!” รุ่นพี่ที่มีหน้าตาคล้ายคลึงกับโทโมะราวกับพี่น้องที่คลานตามกันมาแต่เปล่าเลยพวกเขากลับเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานมานี้นี่เอง หมอแมนมองรุ่นน้องที่ดูจะดื้อเหลือเกินปกติโทโมะเป็นคนที่ดูแลตัวเองเสมอแต่นี่กลับปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้มันก็คงต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ มีอะไรจะเล่าไหม “
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ไม่มี“ โทโมะเบือนหน้าหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ แน่! เออว่าแต่น้องคนเมื่อกี้เป็นคู่หมั้นไอ้ป๊อปงั้นหรอ “ โทโมะหันกลับมาแล้วพยักหน้าช้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เอ้า!! แล้วผู้หญิงที่ไปกับมันเมื่อวันก่อนละว้ะ “ หมอแมนพูดจบโทโมะมองหน้าชายหนุ่มทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่เจอมันที่ไหน “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ภูเก็ต “ หมอแมนตอบกลับไปอย่าง งงๆที่ทำไมโทโมะดูจะโมโหไม่น้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ ผู้หญิงคนนี้หรือเปล่าที่เฮียเจอ “ โทโมะเปิดโทรศัพท์แล้วยื่นรูปฟางให้หมอแมนดู หมอแมนพยักหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ เหอะ!!! “
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ พี่ป๊อปงั้นหรอ??  “ แก้วที่เดินจะเดินไปซื้อของด้านล่างแต่กลับลืมไปว่ากระเป๋าตังค์อยู่ที่ห้องของโทโมะก็เดินกลับมาจะเอาแต่กลับได้ยินเสียงโทโมะคุยกับหมอแมนก็ไม่อยากจะไปรบกวนแต่กลับได้ยินชื่อของคู่หมั้นของเธอพอดีเลยได้ยินอะไรบางอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
..............................................................................................................
มาอัพแล้ว ขอบคุณนะคะ ^^