เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

9.5

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.57 น.

36 chapter

848 วิจารณ์

56.96K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

1) 1: เธอเขา เราฉัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ตอนที่1

                         หยาดน้ำฝนที่ทำให้พื้นดินชุ่มช่ำ หยดฝนที่ทำให้หลายๆสิ่งบนโลกมนุษย์ดำรงชีวิตอยู่ต่อไปได้ ไม่มีใครรู้ชีวิตที่แน่นอน ไม่มีใครรู้ว่าโชคชะตาจะเล่นอะไรกับตัวเอง ไม่มีใครรู้ว่าเขาและเธอจะได้เจอกันอีกครั้งเมื่อไร และไม่มีใครรู้ว่าหัวใจของเขายังเป็นของเธอคนนั้นเสมอมา ไม่เปลี่ยนไป

        ท้องฟ้าครึ้มมน ก้อนเมฆที่หนาตา ปรากฏให้เห็นได้ว่า ช่วงนี้เป็นช่วงของฤดูฝน ฤดูที่ใครหลายๆคนอาจจะชอบมัน เพราะมันทำให้พวกเขาสามารถทำมาหากินได้สะดวกขึ้น ทำให้พืชผลของพวกเขาเจริญเติบโต ทำให้อากาศเย็นสบาย แต่สำหรับบางคน ฤดูฝนคือฤดูที่เป็นฝันร้ายของพวกเขา ฝันร้ายที่สร้างแผลเป็นให้เขามาจนทุกวันนี้ ...

                    ณ มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง งันนี้เป็นวันเปิดมหาลัย ซึ่งมางานนิทรรศการมากมาย ต่างมาจัดให้ความรู้ร่วมไปถึงกิจกรรมมากมายที่ทางแต่ละคณะจะจัดกันมาโชว์ และก็ร่วมไปถึงงานโชว์ของมหาลัยที่เลือกกี่จะโชว์ศิลปะนาฏศิลป์ของไทย อย่างการรำไทยมาโชว์ โดยเลือกดาวมหาลัยแสนสวยทั้ง 2 คนมารำ



"ตื่นเต้นจังเลยฟาง" จริญญาดาวของมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง พูดกับเพื่อนสนิท วันนี้เธอและเพื่อนของเธอต้องมารำโชว์ที่งานของมหาลัย ผู้คนมากมายต่างพากันมาเที่ยวชมในงานของมหาลัย และส่วนหนึ่งพวกเขาก็อยากจะมาดูการโชว์ของดาวมหาลัยทั้ง2คน

"ไม่ต้องกังวลหรอกแก้ว แก้วเก่งจะตาย" ฟางพูดแล้วยิ้มให้กำลังใจกับเพื่อน

" แต่มันเป็นงานแรกเลยนะ แก้วไม่ได้ชำนาญเหมือนฟางนี่นา " แก้วหน้างอแล้วพูดกับฟาง

" แก้วทำได้เชื่อฟางสิ " ฟางยิ้มแล้วจับมือแก้วเพื่อเป็นกำลังใจ

" ทำเป็นหน้าหงิกนะเว้ยไอ้ป๊อป " โทโมะตบบ่าเพื่อนชายคนสนิท พวกเขาโดนคำสั่งเดียวกันนั่นก็คือมาดูการแสดงและพาว่าที่คู่หมั้นของตัวเองกลับไปทานข้าวที่บ้าน

" เออ หรือมึงอยากมา " ป๊อปปี้ซัดกลับก่อนจะมองหาเวทีที่จะแสดง

" ขอโทษนะครับการแสดงของมหาลัยอยู่ตรงไหนหรอครับ " โทโมะถามนักศึกษาสาวคนหนึ่งที่เดินผ่านพอดี ก่อนจะได้คำตอบเลยขอบคุณแล้วเดินไปตามที่นักศึกษาสาวคนนั้นบอก

" ว่าที่คู่หมั้นมึงชื่ออะไรว้ะ " ป๊อปปี้ถามโทโมะ ชายหนุ่มมองหน้ายิ้ม

“"ฟาง.. ของมึงละ "

" แก้ว "

" อืมม มาคอยดูกันใครจะสวยกว่า55 " โทโมะพูดขำๆ แต่อันที่จริงเขากลับไม่ค่อยชอบเท่าไรที่ทางบ้านบังคับเขาแบบนี้

                       เวลาผ่านไปสักพัก การแสดงก็เริ่มขึ้น ฟางเดินนำขึ้นมาก่อนตามมาด้วยแก้ว ก่อนที่เสียงปรบมือจากผู้ชมจะดังขึ้น ตามด้วยเสียงกรี๊ดของเพื่อนๆนักศึกษาคนอื่นๆ ฟางและแก้วต่างรำไทยไปอย่างสวยงามและอ่อนช้อย แก้วเห็นป๊อปปี้ที่นั่งมองมาทางเธอก็ยิ้มดีใจ ที่ชายหนุ่มมาดูเธอในวันนี้ และในที่สุด ทั้ง 2คนก็แสดงจนเสร็จ เรียกเสียงปรบมือจากผู้ชมได้อีกมากมาย

" พี่แก้วพี่ฟางขอถ่ายรูปหน่อยคะ " เสียงน้องๆนักศึกษาเข้ามาขอถ่ายรูปกับทั้ง 2คน ป๊อปปี้และโทโมะเดินออกมาเพื่อมาหา 2 สาว

               " พี่ฟางคะ พี่ฟางสวยจัง หนูอยากให้พี่ฟางมาสอนหนูจังเลยคะ " เด็กมัธยมต้นคนหนึ่งที่ยังใส่ชุกนักเรียนมาพูดกับฟาง สาวหวานยิ้มหวานให้แล้วกล่าวขอบคุณ ป๊อปปี้มองสาวหวานที่ยิ้มเป็นธรรมชาติและไม่ถือตัวกับคนอื่นๆ ก็ยิ้มตาม แก้วหันมามองทางป๊อปปี้ก่อนจะเดินเข้ามาหา โทโมะมองแก้วอย่างหลงใหล

" พี่ป๊อปคะ ดีใจจังที่พี่ป๊อปมา " แก้วเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ ชายหนุ่มพยักหน้ามองแก้วแล้วยิ้ม โทโมะมองแก้วแล้วชะงักเล็กน้อย นี่ว่าที่คู่หมั้นของเพื่อนสนิทของเขา เขาคิดแบบนี้ได้ไงกัน

" ยินดีด้วยนะฟาง " โทโมะส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินเอาช่อดอกไม้ไปให้ฟางที่ยืนถ่ายรุปกับแฟนคลับอยู่ ฟางหันมายิ้มให้โทโมะพร้อมกับกล่าวขบคุณ

" พวกพี่เป็นแฟนกันหรอคะ " เสียงน้องคนหนึ่งพูด โทโมะและฟางมองหน้ากันก่อนจะยิ้มๆ

" ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ พี่..."

" โทโมะครับ " โทโมะพูดแล้วยิ้มให้ จนสาวๆคนอื่นแทบจะละลายกับรอยยิ้มของชายหนุ่ม ก่อนที่คนอื่นๆจะมารุมขอถ่ายรูปกับฟางและโทโมะ

" นั่นฟางคะ เพื่อนแก้วเอง ฟางฮอตกว่าแก้วอีก " แก้วพูดกับป๊อปี้เมื่อเห็นชายหนุ่มมองไปยังเพื่อนสาวของเธอ

" ครับ " ป๊อปปี้ยิ้มให้แก้วบางๆ ก่อนจะมองโทโมะและฟางทีถูกรุมขอถ่ายรูป ก็แอบซึมลงไป นี่เธอคือคู่หมั้นของเพื่อนสนิทเขางั้นหรอ

" ฟาง ไปไหนต่อหรือเปล่า ไปกินข้าวกันไหม " แก้วเดินเข้าไปหาฟาง ฟางยิ้มแล้วส่ายหน้า

" ฟางต้องกลับไปทานข้าวกับที่บ้านนะแก้วขอโทษด้วยนะ " ฟางยิ้ม แก้วหน้างอ ก่อนจะยิ้ม

“ ฟางนี่พี่ป๊อป พี่ป๊อปคะนี่ฟางคะเพื่อนแก้วเอง “ แก้วและฟางเดินออกจากห้องแต่งตัวก็เจอกับ 2 หนุ่มแก้วเลยแนะนำป๊อปปี้ให้ฟางรู้จัก ป๊อปปี้ยิ้มบางๆให้ฟางส่วนฟางก็ยิ้มกลับ

“ นี่พี่โมะ พี่โมะนี่เพื่อนฟางเองชื่อแก้ว “ โทโมะยิ้มหวานให้แก้ว ส่วนแก้วก็ยิ้มเจื่อนๆให้ชายหนุ่ม

“ งั้นเราไปกันเถอะฟาง เดี๋ยวคุณแม่รอ “ โทโมะพูดกับฟาง ฟางยิ้มก่อนที่โทโมะจะช่วยฟางถือพวกช่อดอกไม้ที่ผู้ชมเมื่อกี้ให้เธอมา

“ ไปก่อนนะเว้ยไอ้ป๊อป “ โทโมะพูดกับป๊อปปี้ ชายหนุ่มพยักหน้าให้กัน ก่อนจะแยกย้ายกันไป

“ ทำไมภาพเธอถึงอยู่แต่ในหัวของฉันนะ ฟาง... “ ป๊อปปี้พึมพำหลังจากทีทานอาหารมื้อค่ำเสร็จ ป๊อปปี้ก็ขึ้นมาบนห้อง ก่อนจะลงมือวาดภาพสาวหวานที่เขาเพิ่งเจอวันนี้ ภาพของเธอมันตราตรึงอยู่ในหัวของเขา ทำไมนะ ทำไมเขาถึงจำภาพเธอได้ขนาดนี้ ...

.......................................................................................................

          ก่อนอื่นนะคะขอบอกก่อนว่าเรื่องนี้เราควรจะแต่งให้จบก่อนแล้วจะลงแต่คืออยากดูก่อนว่าการตอบรักมาดีไหม555 จะบอกว่าเรื่องนี้เป็นดราม่านะคะอาจจะมปนหวานๆบ้างแต่ดราม่าแน่ๆคะ
          ต้องขอบคุณมากๆนะคะสำหรับคนที่ติดตามฟิคชั่นของมิ้นเองมาตั้งแต่เรื่องแรกหรือตั้งแรื่องไหนก็แล้วแต่ ส่วนตัวจริงๆขอบคุณจริงๆคะ

ก็อยากจะฝากเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องนะคะสำหรับเรื่องนีจะเป็นเรื่องที่ดราม่า เราได้แนวมาจากละครเรื่องหนึ่งบางคนอาจจะรู้จักถ้าได้ดู^^ แต่ก็เอามาปรับเปลี่ยน

ส่วนเรื่องตัวอักษรจะพยายามพัฒนาขึ้นไม่ให้มีตัวผิดนะคะ^^ แล้วก็เรื่องนี้ว่าจะเปลี่ยนแนวในการลงบรรทัดรีดเดอร์คนอื่นๆว่ายังไงบ้างคะคือเราก็ไม่มั่นใจเหมือนกันเพราะอยากจะทำแต่ดูแล้วมันไม่ค่อยโอเท่าไร55 ใครมีอะไรแนะนำสามารถบอกทางคอมเม้นได้เลยนะคะ เพราะว่ามิ้นไม่สะดวกจริงๆที่จะเข้าไปอ่านในไทม์ไลน์นะคะ ^^

ก็ส่วนช่วงนี้อ่านของคนอื่นไปก่อนเนาะ^^ เราไงก่อนเพราะอยากดูว่าจะมีคนอยากอ่านไหมสำหรับเรื่องนี้เพราะถ้าไม่มีเราก็...ยังแต่งต่อเหมือนเดิมแต่แค่ไม่เอาลงที่นี่อาจจะไปลงที่อื่น555
สุดท้ายขอขอบคุล่วงหน้าสำหรับคอมเม้น์นะคะ อาจจะมาพร่ามเยอะขอโทษด้วยจริงๆ อ่ออย่าลืมนะเรื่องบรรทัดช่วยติชมหน่อยคะเราจะได้เปลี่ยนได้เราไม่มั่นใจว่าจะเอาแบบไหนดีไง

ขอบคุณคะ!!!!!

ตัวละคร

สารบัญ

chapter 2