ป่วนหัวใจยัยครูฝึกสอน

เมื่อฉันทิฟฟานี่  ฮวังได้ถูกให้ย้ายมาที่โรงเรียนหญิงล้วนแห่งนี้  ฉันดีใจมากที่จะได้หา 
ประสบการณ์ใหม่ในที่ใหม่ๆ  แต่พอเริ่มคาบแรกก็เจอนักเรียนที่ทั้งนอนหลับและกวนประสาทใน 
เวลาเดียวกันฉันนี่อดไม่ได้ที่จะเอาชอร์กปาหัวไอเด็กขี้เซานั้นสงสัยเมื่อคืนคงอดหลับอดนอนอะสิ
จริงๆเลย...ไอเด็กพวกนี้        
"เอาละค่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกันนะค่ะอ๋อ!แทยอนเดี๋ยวไปพบครูที่ห้องพักครูด้วยนะ"
ฉันหันไปบอกกับยัยเด็กแทยอนกวนประสาทแต่แทนที่ยัยเด็กนั้นจะพยักหน้า
กับเมินหน้าหนีนี่ฉันยังไม่เคยถูกเด็กนักเรียนคนไหนเมินฉันมาก่อนเลยนะ
แต่ถึงฉันจะไม่พอใจกับการกระทำของยัยเด็กนี่สักเท่าไรฉันก็จะต้องอดทนไว้เพราะคำว่าครู
เมื่อฉันเดินออกไปจากห้องม.6\3Aและมุงหน้าไปห้องพักครู  และแน่นอนแทยอนก็ต้องตามฉันมา
เพื่อรับการโดนลงโทษ   จนเราสองคนเดินมาถึงห้องพักครูที่เต็มไปด้วยโต๊ะคุณครู
โต๊ะของฉันนั้นอยู่ด้านในสุดฉันเดินมาที่โต๊ะของฉันโดยมีแทยอนเดินตามหลังฉันมา
"ไงค่ะครูคนสวยจะให้ฉันทําอะไร" แทยอนถามฉันอย่างไม่รู้สึกสํานึกผิดอะไรเลย
มันทำให้ฉันอารมย์แทบขึ้นแล้วไหนจะคําพูดลามปามความเป็นครูของฉันอีก
 
"เดี๋ยวเธอเอาเอกสารพวกนี้ไปเรียงหน้าให้ถูกต้องนะ" พอฉันพูดจบแทยอนถึงกับทําหน้าเอ๋อ
ไปเลยทําไมนะหรอก็เอกสารพวกนี้มันเยอะมากนะสิพอฉันได้เห็นหน้าเด็กปากเก่งนี่แล้วถึง
กับพยายามที่จะกั้นขําเอาไว้แถบไม่อยู่ 
 
"ได้สิค่ะแค่เนี้ยะสบายมาก" พอยัยเด็กนั้นพูดจบมันก็ทําหน้ายักคิ้วกวนประสาทมาให้ฉัน
ฉันนี่อยากจะลงโทษให้หนักกว่านี้จังเลยและทันใดนั้นฉันก็นึกบทลงโทษอีกอย่างหนึ่งออก
 
"ถ้างั้น....หลังจากเรียงเอกสารพวกนี้เสร็จแล้วก็ไปทําความสะอาดห้องนี้ทั้งห้องต่อเลยนะ"
ฉันนี่แทบขําจนตัวโยนเลยก็ไอเจ้าเด็กปากเก่งดันทําหน้าอึ่งจนหมอไม่รับรักษาเลย 555
 
"ok แต่ถ้าฉันทําทุกอย่างเสร็จแล้วฉันจะได้อะไรละ" แทยอนถามฉันพรางทําหน้าเจ้าเล่จนฉัน
เริ่มรู้สึกกลัว
 
"ก็...ก็ได้หมดโทษที่เธอได้ทําไว้นะสิ"
 
"ไม่เอาสิฉันอยากได้......อะไรเดี๋ยวค่อยบอกก็แล้วกัน"
คําตอบนี้ทําให้ฉันอยากจะเอาช็อกปาหัวไอเด็กนี่อีกซักรอบแต่ยังไงก็เถอะเค้าก็แค่
เด็กนักเรียนคนหนึ่งที่ชอบกวนประสาทคนเท่านั้น 
 
"แต่ถ้าอยากรู้ในวันพรุ่งนี้เลิกเรียนไปเจอฉันที่ห้องทดลองวิทยาศาสตร์ชั้น6"
 
อะไรของเด็กคนนี้นะทําไมต้องไปคุยในห้องทดลองด้วยเด็กคนนี้นี่มีลับลมคมในจริงๆเลย
 
"งั้นเธอก็รีบๆทํางานทั้งหมดที่ครูสั่งให้เสร็จนะและก็ไปเข้าเรียนซะก่อนที่จะหมดคาบเช้า"
ฉันบอกเจ้าเด็กกวนประสาทนั้นอย่างพยายามที่จะไม่ถือสาเด็ก
 
15นาทีผ่านมา
 
เจ้าเด็กนั้นนั่งเทียนพยายามที่จะจัดเรียงเอกสารจนหัวยุ่ง
มันทําให้ฉันขําได้ไม่ยากเลยแต่พอเด็กนั้นจัดเรียงก็ถามฉันอย่างไม่เกรงกลัวยศครู
ของฉันเลย
 
"ขําอะไรอะมีอะไรน่าขํามากนักหรอ"
 
"ป่าวแค่ขําเด็กกวนประสาทแถวนี้น่ะ 555"
 
พอฉันพูดออกไปเท่านั้นแหละเจ้าเด็กนั้นก็ทําหน้าเหมือนนักเลง
หัวไม้ที่พอโดนต่อยแล้วก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
 
"ก็ดูคิ้วกับผมเธอสิคิ้วเธอขมวดจนจะเป็นปมอยู่แล้วและไหนจะผมเธออีกกะเชอะกะเซิงหมดแล้ว"
 
พอฉันพูดจบดูเหมือนเจ้าเด็กนั้นจะรีบสํารวจตัวเองใหญ่เลย  
แต่เหมือนกับว่าจะดูแลเรื่องทรงผมมากเป็นพิเศษ  จะเซ็ดอะไรกันนักกันนักกันหนานะ
เหมือนผู้ชายที่ชอบแต่ง่อไปอวดสาวไม่มีผิดเลย
 
"นิจะแต่งอีกนานมั้ยเนี่ยทรงผมน่ะ"
 
"ไม่ได้หรอกเดี๋ยวสาวจะไม่ติด"
 
ดูสิดูมันตอบกวนซะไม่มี  แต่เอ่ะ! สาวหรอหรือว่าเจ้าเด็กนี่จะชอบผู้หญิง!
ไม่หรอกมั้ง
 
"อ่อ...แล้วฉันจะแต่งหรือไม่แต่งมันเกี่ยวอะไรกับครูหละ"
 
"นี่! เธอ..." 
 
"แล้วนี่ถังนํ้าอยู่ไหนหละฉันจะไปตักนํ้าและมาถูพื้นจะได้รีบไปเรียนซักที"
 
ฉันที่ยังไม่ทันได้อ่าปากสั่งสอนเจ้าเด็กกวนประสาทนี่เจ้าเด็กนี่ก็พูดขึ้นมาจนทําให้ฉัน
นึกได้ว่านี่มันก็จะหมดคาบสองแล้วฉันก็ไม่อยากเป็นครูใจร้ายที่ใช้งานเด็กจนไม่ได้
เรียนหนังสือหรอกนะ   หลังจากที่ฉันนึกได้ฉันก็ชี้ไปที่ถังนํ้าที่อยู่ใกล้ๆกับตู้หนังสือ
ซึ่งตู้หนังสือมันก็อยู่ข้างซ้ายของโต๊ะทํางานของฉัน
 
"โอเคฉันไม่เถียงกับเธอแล้วก็ได้นี่ไงถังนํ้ารีบทําให้เสร็จแล้วไปเรียนนะ "
 
พอฉันพูดจบฉันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทํางานของฉันส่วนเจ้าเด็กนั้นก็เดินไปหยิบถังนํ้าแล้วเดินออกไป
 
ไม่นานเจ้าเด็กนั้นก็กลับมาพร้อมไม้ถูพื้นและถังนํ้าที่มีนํ้าอยู่ครึ่งถังและเขาก็เริ่มถูพื้น
เขาเริ่มถูพื้นตั้งแต่หน้าห้องพักครูจนเรื่อยมา  แต่มองไปมองมาเจ้าเด็กนี่ก็.........
หล่อเหมือนกันนะ  แต่ไม่ได้หล่อแบบผู้ชายเขาหล่อในแบบเด็กมัธยมปลายที่ไม่ว่าจะทําอะไรก็
ดูดีไปหมด  เว้นแต่...ไอหน้าเย็นชาที่เขาชอบทําบ่อยๆเวลามองหน้าฉัน 
ทําไมนะหรือว่าจะเป็นเรื่องที่เราเอาช็อกปาหัวเขากันน่ะ  แต่เจ้าเด็กนั้นก็ทําผิดจริงนี่หน่า
เอ่ะแล้วฉันจะมานั่งคิดทําไมนะฉันเป็นครูนะจะมัวแต่คิดเรื่องไร้สาระไม่ได้
และฉันก็ต้องหยุดความคิดไว้แค่นั้นก็เพราะเจ้าเด็กนั้นจ้องฉันด้วยสีหน้าที่เย็นชานะสิ
ทําให้ฉันต้องหลบสายตาเพราะเริ่มรู้สึกกลัวสีหน้าและสายตานี้เข้าแล้วแต่ถ้าใครที่ไม่รู้มาเห็น
สถานการณ์ตอนนี้คงต้องคิดว่าฉันเขินเจ้าเด็กนี่อยู่แน่เพราะหลังจากนั้นสีหน้าเย็นชานั้น
กลับกลายเป็นเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแทนจนทําให้ฉันไม่เข้าใจว่าเด็กแทยอนนั้นคิดจะทําอะไรที่
กวนประสาทฉันอีก
 
"ฉันทําความสะอาดเสร็จแล้วฉันไปเรียนได้แล้วใช่มั้ย"
 
"อือไปได้แล้ว" ฉันบอกพรางเซ็นเอกสารที่อยู่บนโต๊ะต่อแต่ก็ต้องหยุดเซ็นเพราะเจ้าเด็กแทยอน
นะอันพูดยํ้าให้ฉันเจ็บใจเล่น
 
"อ่อ! แล้วอย่าลืมนะนัดพรุ่งนี้หนะรับรองเลยว่าฉันจะใช้ค่าแรงที่ฉันได้มาให้คุ้มเลยละหึ"
 
เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์  คําพูดนั้นมันทําให้ฉันหน้าร้อนผ่าวๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย
แต่เสียงออดของโรงเรียนก็ทําให้ฉันตื่นจากพะวังความคิดของฉัน
 
ติ๊งต่องๆ 
 
เฮ่อ.....หมดคาบสองแล้วหรอเซ็นเอกสารต่อดีกว่าแต่เรื่องนัดวันพรุ่งนี้ยังค้างคาใจฉันอยู่
แทยอนเขาคิดจะทําอะไรกันแน่นะ
 
ในห้องม.6\3 A  คาบเรียนที่สาม
 
เด็กนักเรียนทั้งหมดกําลังจะย้ายไปเรียนวิชาดนตรีีที่ห้องดนตรีชั้น2กันแต่กลุ่มสุดป็อป
ของโรงเรียนก็ต้องมานั่งรอแทยอนที่หายตัวไปตั้งแต่คาบแรกจนเพื่อนทั้งกลุ่มเริ่มเซ็ง 
 
"ไอแทยอนมันไปพบครูทิฟฟานี่หรือมันโดดเรียนวะไอยุนแกไปตามมันหน่อยดิ"
 
เป็นยูริที่พูดขึ้นพร้อมกับทําสีหน้าเซ็ง  แต่คําตอบที่ได้คือความเงียบ
ยูริจึงหันไปดูยุนอาก็พอรู้แล้วว่าทําไมมันถึงไม่ตอบก็ไอยุนมันมัวแต่เหล่สาวห้องอื่น
ที่กําลังจะไปเรียนวิชาต่อไปนะสิ  ยูริเห็นดังนั้นจึง
 
ป้าบ!!!   ตบหัวยุนอาไปหนึ่งที่ทําเอายุนอาถึงกลับเกือบหน้าถิ้มไปกับโต๊ะเรียน
 
"โอ๊ย!!  ไอยูลตบหัวข้าทําไมวะ"
 
"ก็แกเอาแต่เหล่สาวไม่สนใจเพื่อนบ้างเลยและฉันบอกว่าให้ไปตามไอแทยอนด้วย"
 
"บอกกันดีๆก็ได้  ไม่เห็นตบเลย" ยุนอาพูดพรางทําหน้างอน
 
"ไ่ม่ต้องไปตามแล้วละไอแทยอนมันมานู้นแล้ว"  ซูยองบอกพรางชี้ไปที่หน้าห้องเรียน
 
ไอแทยอนเดินมาด้วยสีหน้าที่ดูจะสะใจกับอะไรบางอย่างมา
 
 
 
รอยยิ้มของมันในตอนนี้เหมือนกับตัวร้ายในละครไม่มีผิดเลย
 
"ไงไอแทนี่แกโดดเรียนหรือป่าววะทําไมไปนานจัง"
 
ยูริพูดพรางทําหน้าสงสัยแทยอน
 
"พอดีไปทําเรื่องสนุกๆมาหนะออแล้วคนอื่นละไปไหนหมด"
 
แทยอนรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อเพื่อนทั้งกลุ่มเริ่มสงสัยหนักขึ้น
 
"คนอื่นเขาไปเรียนดนตรีที่ห้องดนตรีชั้นสองกันหมดแล้ว"
 
"เอ่า! แล้วพวกแกจะรออะไรละก็ไปเรียนสิ"
 
แทยอนพูดจบก็เดินออกจากห้องไปโดยมีเพื่อนทั้งกลุ่มที่ส่ายหัวให้กับการที่ชอบเก๊ก
ของแทยอน 
 
"ก็รอแกไง  ไอเจ้าชายมาดนิ่งขี้เก๊ก"
 
ซูยองพูดพร้อมทําหน้าอย่างเบื่อหน่ายและเดินออกไปตามด้วยยูริและยุนอา
 
ณห้องดนตรีชั้นสอง
 
เสียงเเอะอะโวยวายดังขึ้นภายในห้องที่มีแต่เครื่องดนตรีสากลเช่นกลองชุดเบส
ไวโอลีนทัมเป็ดกีตาร์โปร่งฟลุตและเปียโนที่ถูกตั้งเรียงรายอย่างสวยงาม
ภายในห้องกว้างขวางมาก  สวนเสียงพูดคุยของนักเรียนก็ไม่มีอะไรมากส่วนใหญ่
จะเป็นเรื่องของกลุ่มที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนซะมากกว่า 
แต่ดูเหมือนจะมีอีกเรื่ิองหนึ่งที่เรียกความสนใจจากกลุ่มสุดฮอตได้ดีเลยทีเดียว
 
"นี่พวกเธอรู้เรื่องนี้รึยังอะที่มีครูสอนดนตรีมาใหม่อะ " 
 
"ยังอะแล้วเป็นไงสวยกว่าพวกเราหรือป่าวอะ"
 
"ก็สวยอยู่นะแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นคนเจ้าระเบียบนะ "
 
เรื่องนี้ทําให้ทั้งยูริ  ซูยองและยุนอาตื่นเต้นกันใหญ่แต่ที่ดูจะตื่นเต้นสุดก็คงเป็น
ยุนอานี่แหละ  แค่พอได้ยินว่าสวยและเจ้าระเบียบด้วยแล้วทําให้ยุนอารู้สึกอยากจะ
รู้จักขึ้นมาทันที
 
"เฮ้ยเฮ้ยพวกแกได้ยินหรือป่าววะ"  เป็นซูยองที่พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
 
"ได้ยินดิอยากจะรู้จังว่าจะวสวยซักแค่ไหนวะ"  ยูริพูดไปลูบคางไป
 
"แต่ฉันว่านิสัยก็น่าสนนะเว้ย"  ยุนอาพูดโดยที่ไม่รู้ว่า
 
ทั้งกลุ่มหยุดมองมาที่ยุนอาอย่างสงสัยและยุนอาก็พึ่งรู้สึกว่าถูกมองอยู่เลยหันมา
 
"อะไรก็แค่อยากรู้จักเท่านั้นเอง"  ยุนอาแก้ตัวนํ้าขุ่นๆ
 
"แต่ร้อยวันพันปีแกไม่เคยอยากรู้นิสัยของคนที่แกคบซักคนเลยนะ"
 
พอยูริพูดจบทําให้ทุกคนในกลุ่มหันมามองยุนอาเป็นตาเดียวแต่ยุนอาก็ไม่ได้
สะทกสะท้านอะไร
 
"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันวะเอาเป็นว่าฉันอยากลองของใหม่ก็แล้วกันวะ"
 
คําพูดนี้ทําให้เพื่อนๆงงกันทั้งกลุ่ม  แต่ก็ต้องหยุดความสงสัยไว้แค่นั้นเพราะออดเรียนดังแล้ว
และไม่นานก็มีคนตะโกนบอกว่าครูมาแล้วทําให้ทั้งห้องเงียบหมด
ในที่สุดก็มีร่างบางที่มีผิวขาวเปร่งประกายดุจนางฟ้าที่ตกลงมาจากสวรรค์  เธอมีผมสี
นํ้าตาลอ่อนตาสีดําสนิทที่ดูน่าหลงไหล
เธอยิ้มให้เด็กนักเรียนทุกคนและเด็กทุกคนก็ยิ้มตอบครูเช่นกันเพื่อแสดงถึงความเป็นมิตร
แต่ดูเหมือนว่าจะมีแต่ยุนอาที่เอาแต่อ้าปากค้างและจ้องคุณครูคนสวยอยู่คนเดียว
จนทําให้คนที่ถูกจ้องต้องเอ่ยถาม
 
"นี่เธอหน่ะเป็นอะไรหรือป่าว"
 
คําถามนี้ทําให้ยุนอาตื่นจากพะวังแต่ด้วยความตกใจปนอึ้งในความสวยของคุณครูสาว
ทําให้ยุนอาพูดจาดูติดๆขัดๆ
 
"ห้ะ! เออ....ไม่เป็นไรค่ะครู"  
 
ทําให้เพื่อนทั้งกลุ่มแอบขําไม่เว้นแม้แต่แทยอนที่ดูจะเย็นชาเพราะทุกคนไม่เคยเห็นยุนอาเป็น
แบบนี้มาก่อนจะไหวมั้ยเนี่ยยุนอา
 
"โอเคจ่ะงั้นครูจะแนะนําตัวก่อนนะครูชื่อซอฮยอนนะงั้นมาเริ่มเรียนกันเลยนะ"
 
ในขณะที่ครูสาวพูดอยู่ยุนอาที่ในตอนนี้ไม่ได้สนใจกับบทเรียนเลยก็เอาแต่นั่งยิ้มหวาน
อยู่คนเดียวจนเพื่อนทั้งกลุ่มต้องแซวให้หายบ้าอยู่คนเดียว
 
"นี่...จะยิ้มจนเป็นบ้าเลยรึไงห้ะ"  เป็นยูริที่แซวยุนอาไปขําไป  และตามด้วยซูยองที่พูดไปพร้อม
ตบไหล่ยุนอา
 
"ใช่...ฉันนี่ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าไอยุนมันจะแพ้ทางผู้หญิงอะ555" 
 
"คือ....ฉันก็...แค่หลอกให้เหยื่อตายใจหนะแต่ต่อจากนี้ต่างหากที่เป็นของจริง"
ยุนอาพูดพร้อมยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์  แต่เพื่อนทั้งกลุ่มก็มองหน้ากันประมาณว่า
เออ....ขอให้จริงเถอะไอเจ้าชายเจ้าเสน่ห์
 
(เป็นไงกันบ้างค่ะ ในตอนนี้เรื่องกำลังจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ ไรท์จะพยายามอัพเรื่อยๆนะ ฝากติมตามกันด้วยนะ)  (และไรท์จะบอกว่า.....) 
(ตอนที่3 เตรียมฟินจิกหมอนกันได้เลย      )