Hatred เกมรัก เกมแค้น
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.48 น.
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 14.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) ความหลัง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 8
"นี้ตาป๊อปวันนี้พาหนูฟางออกไปเที่ยวมั้งสิลูก"
"ผมไม่ว่าง"
"เจ้าลูกคนนี้นิ!"
คุณหญิงภัทรรินแทบอยากจะเป็นลมวันละร้อยรอบกับความดื้อของลูกชาย
"คุณแม่ค่ะ ฟางทำขนมมาให้ลองทานดูนะค่ะ"
ฟางเดินออกมาพร้อมกับแม่ของตนก่อนจะวางจานขนมคุ้กกี้ลงบนโต๊ะ
"น่าทานมากเลยจ๊ะหนูฟาง นี้ตาป๊อปลองทานดูสิลูก น้องอุตสาห์ทำมาให้"
"ป๊อปไม่อยากกิน"
"ไม่ต้องบังคับพี่ป๊อปหรอกค่ะคุณแม่ พี่ป๊อปเค้าคงงอนฟางอยู่"
หญิงสาวแกล้งแย่ชายหนุ่ม
"งอน? งอนเรื่องอะไรลูก"
"ก็เรื่อง..."
"อย่าพูดนะฟาง!"
ให้ตายสิ! ถ้าแม่เขารู้ เขาคงอับอายไปตลอดชีวิตแน่
"ฟางไม่พูดก็ได้ แต่พี่ป๊อปต้องพาเค้าไปเที่ยวน้า นะๆๆๆ"
ฟางตรงไปเขย่าแขนป๊อปปี้ทันที
"ไม่ มี ทาง"
เขาเน้นทีละคำ
"คุณแม่ค่ะ! เมื่อคืนพี่ป๊อปเค้า อื้อ!"
ป๊อปปี้รีบเอามือปิดปากร่างบางทันที
"ตาป๊อป! เดี๋ยวน้องหายใจไม่ออกลูก"
คนเป็นแม่เริ่มเอ็ด
"ป๊อปพาน้องออกไปข้างนอกนะครับ"
ป๊อปปี้บอกก่อนจะอุ้มร่างเล็กพาดบ่าแล้วเดินออกไป ทำเอาคนเป็นแม่ทั้งสองอมยิ้มตามกับความรักของทั้งคู่ ที่เริ่มจะดีกันแล้ว
"พี่ป๊อปปล่อยเค้านะ ปล่อยยยยยย"
"อย่าดิ้นนะฟาง ตกลงไปฉันไม่รับผิดชอบนะ"
"จะพาเค้าไปไหน"
"อยากไปเที่ยวไม่ใช่หรือไง"
"บอกมาก่อนจะพาไปไหน!"
"บอกไปก็ไม่สนุกนะสิ"
ร่างสูงบอกก่อนจะจับร่างบางยัดเข้าไปในรถหรู ก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว
“พี่ป๊อป ฟางยังไม่อยากตายนะ”
ฟางพูดขึ้นพลางจับเบาะที่นั่งแน่น ก็ดูร่างสูงสิ ขับรถตั้ง 140 นี้รถหรือรถไฟเหาะกัน
“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่พาเธอไปตายหรอกฟาง เธอยังต้องอยู่ให้ฉันทรมานเล่นไปอีกนาน”
ป๊อปปี้จอดรถเมื่อถึงที่หมาย ฟางก้าวลงจากรถขาสั่นอย่างเห็นได้ฉันไม่ใช่เพราะอากาศที่หนาว แต่เพราะเธอกลัวร่างสูงขับรถพาเธอไปคว่ำตายตั้งหาก ป๊อปปี้หันมากมองฟางก่อนจะยิ้มออกมาอย่างสะใจที่ได้แกล้งคนตัวเล็ก
“อย่ามาขำเค้านะ!”
“หึ! รู้งี้น่าขับซะร้อยแปด เอาให้เป็นลมตายไปคารถเลยเป็นไง”
“คนบ้า!”
“เดินตามมา เร็วๆ ด้วย”
ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินนำร่างบางเข้าไปในป่าที่เบื้องหน้าเป็นน้ำตกขนาดใหญ่ มีน้ำไหลลงมาจากที่สูงสู่แอ่งน้ำขนาดใหญ่
“พี่ป๊อปพาฟางมาเที่ยวน้ำตกหรอ สวยจัง”
“อืม อยากเล่นน้ำมั้ยละ”
“เล่นได้หรอ”
“ไม่มีใครติดป้ายไว้ว่าห้ามลงนิ”
“แต่มันไม่มีคนเลยนะ”
ฟางบอกพลางมองไปรอบๆ ที่มีแต่เธอกับป๊อปปี้เท่านั้น
“วันนี้ไม่ใช่วันหยุดจะมีคนได้ไง อยากเล่นก็รีบๆ ลงไป เดี๋ยวฉันก็เปลี่ยนใจพากลับซะเลยนิ”
“พี่ป๊อปลงไปด้วยกันสิ”
“ไม่เอา ฉันไม่ชอบเล่นน้ำ”
“ฟางไม่อยากลงคนเดียวนิ”
“งั้นกลับ”
“ลงก็ได้!”
ฟางบอกก่อนจะค่อยๆ เดินลงไปในน้ำ
“น้ำเย็นดีจัง”
ฟางลงไปนั่งแช่น้ำเล่นในน้ำตก มันทำให้เธอนึกถึงเมื่อก่อน ตอนที่พ่อกับแม่ของเธอและป๊อปปี้พาเธอมาเล่นน้ำตก แล้วป๊อปปี้ก็แกล้งทิ้งเธอไว้คนเดียว จนเธอเกือบถูกงูกัด แต่ดีที่ป๊อปปี้เอาหนังสติ๊กยิงไล่มันไปซะก่อน วันนั้นชายหนุ่มโดนแม่ของเขาตีไปหลายทีโทษฐานที่แกล้งเธอจนเธอเกือบโดนงูกัด หลังจากวันนั้นมาเขาก็ไม่ค่อยมาแกล้งเธออีกเพราะกลัวแม่ตี แต่ก็ได้ไม่นานหรอก สุดท้ายเขาก็หาเรื่องมาแกล้งเธออยู่ดี ฟางนั่งอมยิ้มกับเรื่องราวในอดีตก่อนจะมองขึ้นไปข้างบน แต่ร่างสูงของป๊อปปี้กลับหายไป!
“พี่ป๊อป”
“........”
“พี่ป๊อปอยู่ไหน อย่าทิ้งเค้าไว้นะ”
ฟางเริ่มเดินขึ้นมาตามหาชายหนุ่ม ท้องฟ้าก่อนค่อยๆ มืดลงเพราะนี้ก็เริ่มเย็นมากแล้ว รอบข้างมีแต่ป่า มองไปทางไหนก็ไม่มีใครเลย ความทรงจำตอนเธอถูกป๊อปปี้แกล้งทิ้งไว้ตอนเด็กๆ เริ่มเข้ามา
“พี่ป๊อป ฮึก...อย่าแกล้งเค้านะ เค้ากลัว ออกมาหาเค้าเดี๋ยวนี้นะ ฮือๆๆ”
ยิ่งเดินก็ยิ่งหลงเข้าไปในป่า ทำไมเขาต้องใจร้ายกับเธอแบบนี้ด้วย!
“กรี๊ด!!!”
งูตัวหนึ่งอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ฟางทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยื่นร้องไห้ตัวสั่นด้วยความกลัว
“พี่ป๊อป ฮือๆๆ”
งูตัวนั้นกำลังจะเลื่อนเข้ามาหาหญิงสาว แต่มีดเล่มเล็กถูกโยนลงไปห่างจากงูตัวนั้นไม่ถึงสิบเซน งูตัวนั้นตกใจจึงเลื่อยหนีไป
"ฟาง"
"พี่ป๊อป!"
ฟางกอดป๊อปปี้แน่นร่างบางนั้นกำลังตัวสั่นด้วยความกลัว ป๊อปปี้กลับรู้สึกผิดที่ทิ้งเธอไว้แบบนั้น เขาไม่น่าแกล้งเธอแบบนี้
"ขอโทษนะ"
"ฟางกลัว ฮึก...อย่าทิ้งเค้าไว้นะ"
"ฉันจะไม่ทิ้งเธออีกแล้ว ฉันสัญญา"
"เค้าอยากกลับบ้าน"
"อืม กลับบ้านกัน"
ป๊อปปี้พูดพลางจูงมือฟางเดินออกไป แต่ทางมันกลับไกลขึ้นทุกที นี้เขาพาเธอหลงหรือเปล่า
"พี่ป๊อปเราหลงทางกันหรือป่าว"
"ไม่ได้หลงซะหน่อย ก็เธอเดินเข้ามาลึกเองนิ เดินออกไปประมาณสิบนาทีเดี๋ยวก็ถึงทางออกแล้ว"
"เค้าเดินไม่ไหวแล้ว ขอพักก่อนนะ"
"พักไม่ได้ มืดแล้วเดี๋ยวก็เจอเสือคาบไปกินหรอก"
"แต่เค้าเหนื่อย หิวก็หิว"
ฟางเริ่มงอแง ป๊อปปี้มองร่างเล็กพลางส่ายหน้า ก่อนจะนั่งลงให้ฟางขี่หลัง
"ขึ้นมา"
"ให้ฟางขี่หลังหรอ"
"อืม เร็วๆ สิ"
ฟางขี่หลังป๊อปปี้ก่อนทั้งคู่จะเดินทางต่อ
"นี้ๆ"
"อะไร"
"เค้าตัวหนักป่ะ"
"ถามทำไม"
"ก็อยากรู้อ่ะ"
"หนักมาก พอใจยัง"
"อะไรกัน เค้ากินน้อยแล้วนะ"
"ฉันว่าเธอเลิกทำขนมมั้ย จะได้ผอมลง"
"เค้าไม่ได้อ้วนนะ!"
"จะกลิ้งแทนเดินได้อยู่แล้ว"
"พี่ป๊อป!"
"ฉันล้อเล่น ตัวเล็กแบบนี้ก็น่ารักดี"
"พี่พูดว่าอะไรนะ"
"ชั่งมันเถอะ"
"ชมเค้าว่าน่ารักใช่ม้าาาาาา"
"ป่าวซะหน่อย"
"ฟางอยากให้ทุกวันเป็นแบบนี้จัง"
ฟางพูดพลางซบลงบนไหล่ร่างสูง ก่อนจะหลับไปด้วยความเพลีย
Chapter 9
"แต่เธอเป็นเมียฉัน เธอไม่มีสิทธิไปไหนกับผู้ชายคนอื่น"
.................................................................................
มาอัพให้แล้วน้า ขอโทษทีที่หายไปนาน เม้นเยอะๆ น้าจะได้อัพให้อีก
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
