Hatred เกมรัก เกมแค้น
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.48 น.
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 14.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17) บทส่งท้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 17
“พิมมีฝาแฝด!”
“ค่ะ คนที่กลับมาเป็นเลขาให้พี่ไม่ใช่พิมประภาแต่เป็นพลอยทิพย์”
“แสดงว่าฉันก็โดนหลอกมาตลอดนะสิ”
“ก็ประมาณนั้น คอปเตอร์ไม่ซนสิปะป๊าเจ็บอยู่เห็นมั้ย”
ฟางเอ็ดเจ้าตัวเล็กที่นั่งเล่นสายน้ำเกลืออยู่บนเตียงข้างป๊อปปี้ ดีเท่าไรทีเจ้าตัวเล็กไม่กระชากไปมา
“อย่ามาตีแม่นะ นิสัยไม่ดีเราน่ะ”
ฟางหันไปดุลูกชายอีกรอบเมื่อเจ้าตัวเล็กทำท่าจะตีเธอ ลูกชายของเธอดื้อขึ้นทุกวันป๊อปปี้เองก็ชอบให้ท้ายลูกแกถึงได้มีนิสัยเอาแต่ใจ ใครขัดใจก็ไม่ได้
“ไม่ตีแม่นะครับ มันไม่ดี”
ป๊อปปี้อุ้มร่างเล็กขึ้นมานั่งตักเจ้าตัวเล็กซบลงบนอกคนเป็นพ่อยกมือขึ้นขยี้หูขยี้ตาตัวเองอย่างง่วงนอน
“ฟางครับพี่ว่าลูกคงง่วงแล้ว”
“เดี๋ยวฟางขอไปล้างมือแป๊ปนะ อันนี้แอปเปิ้ลพี่นะฟางปลอกไว้ให้”
“ขอบคุณครับ”
“มาหม่ำนมนอนนะครับลูกชาย”
ฟางเดินมาอุ้มลูกจากป๊อปปี้ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา ฟางปล้ดกระดุมเสื้อออกสองสามเม็ดก่อนจะจับเจ้าตัวเล็กกินนมจากอก ป๊อปปี้มองภาพนั้นพลางกลืนน้ำลายลงคอ ตั้งแต่ฟางท้องจนคลอดเขายังไม่ได้กินเธอเลยนิ
“ตั้งใจจะยั่วพี่หรอครับ”
“ยั่วอะไรกัน จะให้ฟางไปให้นมลูกในห้องน้ำหรือไง”
“ออกจากโรงบาลเมื่อไรพี่จะเอาคืนให้สาสมเลย”
“พูดอะไรไม่อายลูก”
“อายทำไม มั่วแต่อายเมื่อไรคอปเตอร์จะมีเพื่อนเล่นละ”
“พี่ป๊อป!”
“ยังไงเธอก็หนีฉันไม่รอดหรอกฟาง”
2 ปีต่อมา
“ปะป๊า!”
“ครับว่าไงครับตัวแสบ”
“เมื่อไรน้องจะมา คอปเตอร์อยากเล่นกับน้อง”
“น้องอยู่ในท้องหม่ามี๊ครับ ตอนนี้หม่ามี๊ท้องได้สามเดือนคอปเตอร์ต้องรอน้องอีกประมาณหกเดือนครับ”
“นานจังครับป๊า”
“ลูกชายกินขนมมั้ยลูก แม่ทำขนมมาให้เต็มเลย”
ฟางเรียกลูกชายตัวแสบที่นั่งเล่นอยู่กับพ่อที่สนามข้างบ้านมากินขนม ตอนนี้เธอตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว
“ไปล้างมือก่อนสิ แม่สอนลูกกี่ครั้งแล้ว”
“ทำไมปะป๊ายังกินได้เลยอ่ะครับ มือก็ไม่ล้าง”
เจ้าตัวเล็กบอกพลางชี้ไปที่ป๊อปปี้ที่หยิบขนมใส่ปาก
“พี่ป๊อป! ไปล้างมือก่อนสิค่ะลูกทำตามเลยเห็นมั้ย”
“เดี๋ยวก่อนสิครับกำลังอร่อยเลย”
“พี่ ป๊อป ไป ล้าง มือ เดี๋ยว นี้”
เธอเน้นทีละคำ ป๊อปปี้เห็นร่างบางกำลังโมโหก็รีบอุ้มลูกชายวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีเพราะไม่งั้นได้มีบ้านแตกแน่
“หม่ามี๊น้องจะออกมาน่ารักเหมือนคอปเตอร์มั้ยครับ”
เด็กชายตัวน้อยถามคนเป็นแม่ที่แต่งตัวให้
“น่ารักสิครับ คอปเตอร์ต้องรักน้องไม่แกล้งน้องนะครับ”
“ครับหม่ามี๊ คอปเตอร์รักน้อง”
“ดีมากครับ ไปนอนนะครับดึกแล้ว”
ฟางจูงมือลูกชายมาที่ห้องนอน ร่างเล็กรีบขึ้นเตียงอย่างรู้หน้าที่ ป๊อปปี้สร้างห้องนอนไว้ให้คอปเตอร์ตั้งแต่แกเกิดพอคอปเตอร์อายุสองขวบเต็มเขาก็ปล่อยให้ลูกมานอนห้องตัวเอง
“หม่ามี๊ๆ หม่ามี๊อย่าลืมหอมคอปเตอร์นะครับ”
ร่างเล็กบอกก่อนจะยื่นแก้มไปให้คนเป็นแม่ฟางอมยิ้มกับความอ้อนของลูกชายก่อนจะก้มลงไปหอมร่างน้อยนั้น
“ฝันดีครับลูกชาย”
“ฝันดีครับหม่ามี๊ ฝากหอมปะป๊ากับน้องด้วยนะครับ”
“ครับ”
ฟางจับแก้มเจ้าตัวเล็กอย่างหมั้นเขี้ยวในความแก่แดด ก่อนจะปิดไฟให้ลูกชายแล้วเดินกลับไปที่ห้อง ฟางเปิดประตูเข้าไปก่อนจะเจอร่างสูงนอนอยู่บนเตียง วันนี้หลับเร็วจังฟางเดินเข้าไปห่มผ้าให้ป๊อปปี้แต่จู่ๆ เขาก็คว้าเธอลงไปนอนบนเตียงแล้วขึ้นมาคร่อมเธอซะงั้น
“พี่ป๊อป! คนขี้โกง”
“ขี้โกงตรงไหนครับ”
“อย่ามาทับฟางนะ ลูกอึดอัด”
“งั้นฟางก็ทับพี่แทนละกัน”
ป๊อปปี้ว่าพลางจับฟางขึ้นมาไว้บนตัวเขา
“พี่ป๊อป”
“คืนนี้เธอไม่รอดแน่ฟาง”
“แต่ฟางท้อง”
“ไม่รู้ ไม่สน”
“คนบ้า เอาแต่ใจตัวเอง”
“ก็ทำเบาๆ ไง”
“เบาๆ แน่นะค่ะ”
“อยากรู้ต้องลองครับ”
ป๊อปปี้บอกก่อนจะพลิกตัวจับร่างบางลงไปอยู่ข้างใต้ แล้วมอบจูบอันแสนหวานของเขากับเธอก่อนที่บทเพลงรักจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
The End
.................................................................................................
เจอกันใหม่เรื่องหน้านะค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและกำลังใจที่มีให้นิยายเรื่องนี้นะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
