Hatred เกมรัก เกมแค้น
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.48 น.
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 14.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) รักเธอคนเดียว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 12
บริษัท C And A
“ฟางครับ”
ประตูห้องทำงานถูกผลักออก ก่อนที่ร่างสูงของป๊อปปี้จะตรงเข้าไปหาภรรยาสาวที่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะ
“อ้าวพี่ป๊อป มีอะไรหรือป่าวค่ะ”
“พี่จะมาหาเมียต้องมีอะไรด้วยหรอครับ”
คำพูดของป๊อปปี้ทำเอาฟางยิ้มไม่หุบ หลังจากวันนั้นที่เขาตามไปง้อเธอ เขาก็เปลี่ยนไป ดูแลเอาใจใส่เธอทุกอย่าง คำพูดคำจาก็เปลี่ยน แถมยังชอบทำตัวติดกับเธออีกด้วย
“แล้วทำงานเสร็จแล้วหรอค่ะ”
“ครับ ไปทานข้าวกันพี่หิวจะแย่แล้ว”
“แป๊ปนึงนะค่ะ ฟางขอเคลียร์เอกสารอีกแป๊ป”
“แต่พี่หิวแล้วนะ เดี๋ยวค่อยทำต่อพรุ่งนี้ก็ได้”
เขาอ้อน
“ไม่ได้หรอกค่ะ งานฟางเยอะมากๆ เลย พี่ป๊อปรอแป๊ปนะค่ะ”
“งานสำคัญว่าพี่หรอครับ”
“อย่างอแงสิค่ะ ไปนั่งรอฟางที่โซฟาก่อนนะเด็กดี”
“ชิ!”
ป๊อปปี้งอนเธอไปนั่งที่โซฟาเหมือนเด็ก ก็บอกแล้วว่าเขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ
ฟางใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงนั่งเคลียร์งานจนเสร็จ เธอเดินมาหาร่างสูงที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟา
“พี่ป๊อปค่ะ ไปทานข้าวกัน”
“ทำงานเสร็จแล้วหรือไง”
“ไม่งอนฟางสิค่ะ ฟางงานยุ่งจริงๆ”
“เธอทำฉันงอน คืนนี้เธอต้องรับผิดชอบนะฟาง”
“คืนก่อนฟางก็ให้พี่แล้วไง”
“ไม่! ของแบบนี้มันไม่ต้องระบุวันเวลาหรอก ฉันทำได้ทุกคืนและ”
“คนบ้าพูดอะไร ฟางอายนะ”
“ฉันพูดจริงนะ เดี๋ยวฉันไม่มีทายาทมาสืบทอดกิจการจะทำไง”
“ก็ลูกของพี่โมะกับพี่แก้วไง”
“ไม่เอาหรอก ฉันแต่งงานก่อนฉันต้องมีก่อน”
“โอเคค่ะ โอเค ไปกินข้าวกันนะค่ะฟางหิวแล้ว”
“ครับ”
“อยากทานร้านไหนครับ”
ชายหนุ่มถามภรรยาที่นั่งอยู่เบาะข้างตน
“อาหารญี่ปุ่นมั้ยค่ะ ฟางอยากทานแซลมอน”
“โอเคครับคุณผู้หญิง”
ป๊อปปี้พูดพลางเลี้ยวรถเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ป๊อปปี้จอดรถก่อนจะรีบวิ่งลงมาเปิดประตูให้หญิงสาว
“พี่ป๊อปกินสาหร่ายมั้ย ฟางสั่งให้”
ฟางพูดพลางเปิดเมนูอาหาร
“ครับ”
“เอาสาหร่ายเพิ่มด้วยนะค่ะ พี่เอาอะไรอีกมั้ย”
“ไม่เอาแล้วครับ”
“งั้นเอาตามนี้ค่ะ”
“รออาหารสักครู่ครับ”
สิบนาทีต่อมาอาหารก็ถูกน้ำมาเสริฟ์ลงบนโต๊ะ ป๊อปปี้คีบแซลมอนใส่จานให้ฟางแต่หญิงสาวกลับหันหน้าหนีพลางปิดจมูก
“เป็นอะไรครับฟาง”
“มันเหม็นๆ นะค่ะ สงสัยมันคงจะคาว”
“แต่ร้านนี้ทำสะอาดนะ ฟางก็เคยมาทานนิ”
“ค่ะ สงสัยช่วงนี้ฟางพักผ่อนน้อยมั้งค่ะร่างกายเลยไม่ค่อยอยากจะรับอาหาร”
“งั้นกลับไปฟางต้องรีบๆ นอนนะ ไม่ๆ ต้องทำการบ้านก่อน”
“พี่ป๊อปพูดอะไรอายคนอื่นบ้างสิ”
“อายทำไมโต๊ะนี้ก็มีแค่เราสองคน”
ป๊อปปี้จอดรถในบ้าน ก่อนจะเดินไปปิดประตูรั้วเช่นเดียวกันกับฟางที่เดินลงจากรถ แต่จู่ๆ เธอก็รู้สึกหน้ามืด
“ฟางครับ!”
ป๊อปปี้รีบวิ่งเข้ามาประคองฟางทันที
“ฟางไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อป ฟางแค่หน้ามืดนิดหน่อย”
“ไปหาหมอมั้ย ให้หมอตรวจหน่อยก็ดีนะ”
“ฟางไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ นอนพักเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงหาย”
“งั้นค่อยๆ เดินนะ”
ป๊อปปี้ประคองฟางขึ้นไปบนบ้านก่อนจะให้หญิงสาวนั่งลงบนเตียง
“พรุ่งนี้ไปหาหมอมั้ยเดี๋ยวพี่พาไป”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ช่วงนี้พี่ป๊อปงานเยอะเดี๋ยวฟางไปเอง”
“จะดีหรอครับ”
“ค่ะ ไปอาบน้ำนะค่ะพี่เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
“อาบให้หน่อย”
“พูดอะไรเป็นเด็กน่ะพี่ป๊อป”
“นะครับที่รัก”
“ก็ได้ค่ะ งั้นไปเปิดน้ำรอนะเดี๋ยวฟางไปอาบให้”
“ครับ”
ป๊อปปี้หอมแก้มฟางก่อนจะเดินออกไปเข้าห้องน้ำ ฟางลุกขึ้นมาปิดผ้าม่านตรงหน้าต่างก่อนจะสังเกตุเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนจ้องเธออยู่ในมุมมืดก่อนจะหายไป
“ฟางครับ! หยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาให้พี่ด้วยนะ”
เสียงป๊อปปี้ทำให้ฟางสะดุ้งหญิงสาวเองก็รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเช่นกัน
“ทำไมมาช้าจังครับ หน้าซีดๆ เป็นไรป่าว”
ป๊อปปี้ถามฟางที่เดินเข้ามาในห้องน้ำ
“ป่าวค่ะ ฟางแค่รู้สึกแปลกๆ”
“มีไรป่าวครับ”
“เมื่อกี้ฟางเห็นเหมือนมีคนมายืนจ้องที่หน้าบ้าน”
“คิดมากป่าวครับ”
“ไม่รู้สิค่ะ บางทีฟางอาจจะคิดไปเอง”
“ชั่งมันเถอะไม่มีอะไรหรอกครับ มาอาบน้ำกัน”
“ไหนบอกให้ฟางอาบให้ไงค่ะ แล้วมาชวนฟางอาบด้วยทำไม”
“ก็อาบพร้อมกันไงครับสนุกดีออก”
“แค่พี่คนเดียวก็เต็มอ่างแล้ว ให้ฟางลงไปด้วยอ่างแตกแน่ๆ”
“ก็นั่งตักพี่ไง”
“ทะลึ่ง! หันหลังมาสิค่ะฟางถูหลังให้”
“ฟางครับ”
“ค่ะ?”
“อาทิตย์หน้าไปอังกฤษกัน”
“พี่ป๊อปว่างหรอ”
“อืม พี่ว่างอาทิตย์หนึ่ง”
“จริงนะค่ะ”
“ครับพี่จัดการงานเสร็จแล้ว พี่จะพาเราไปอาทิตย์หนึ่งตามใจเรา”
“ขอบคุณนะค่ะที่พาฟางไป”
“ขอเป็นจูบหวานๆ แทนได้มั้ยครับ”
“ในหัวพี่มีแต่เรื่องแบบนี้หรือไง”
“ก็พี่บอกแล้วไงเดี๋ยวพี่ไม่มีไอ้ตัวเล็กมาวิ่งเล่นด้วย”
“พี่ป๊อปค่ะ เรื่องพิมพี่จะทำยังไงกับเขาต่อไป”
“ก็เป็นเพื่อนกันไงครับ”
“ฟางไม่เชื่อว่าเขาจะยอมเป็นเพื่อนกับพี่”
“ทำไมละครับ”
“ถ้าเขาหวังดีจริงๆ เขาคงไม่กลับมาหาพี่ป๊อปหรอก”
“ฟางครับ พี่รักฟางจริงๆ นะครับ”
“ฟางรู้ค่ะ แล้วฟางก็รักผู้ชายของฟางมากด้วย”
Chapter 13
“ถ้าไม่อยากให้สามีเธอตายก็เลิกยุ่งกับเขาซะ!”
................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
