Hatred เกมรัก เกมแค้น
เขียนโดย 
PPROUND
วันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.48 น.
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2558 14.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) ไม่ไปได้มั้ย?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 10
เช้าวันต่อมาร่างบางลืมตาขึ้นมาก่อนจะมองไปที่ร่างสูงที่ทำร้ายเธอแทบทั้งคืน ความเจ็บปวดมากมายในร่างกาย รอยช้ำตามตัวเต็มไปหมด ทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธอได้ถึงเพียงนี้
"โอ๊ย!"
"ฟาง!"
ป๊อปปี้ได้ยินเสียงฟางดังขึ้นก็รีบลุกขึ้นมาหาร่างบางที่ลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น มือบางกุมท้องด้วยความเจ็บ
"ปวดท้องหรอ"
"อย่ามายุ่งกับฟาง"
ฟางบอกพลางลุกขึ้น แต่ก็ล้มลงอีกเพราะความเจ็บ
"อย่าดื้อได้มั้ย ไปหาหมอมั้ยเดี๋ยวฉันพาไป"
"เป็นห่วงฟางด้วยหรอค่ะ"
ฟางถามทั้งน้ำตา
"ก็เธอเป็นเมียฉัน"
"งั้นหรอค่ะ ถ้ายังงั้นก็ปล่อยฟางไปเถอะค่ะ อย่ามายุ่งกับฟางเลย"
ป๊อปปี้มองร่างบางของฟางที่เดินออกไป ในใจกลับนึกเป็นห่วงร่างนั้นอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่ชอบให้เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนไหน ไม่ชอบที่เธอมาเถียงเขา แต่การ
กระทำเมื่อคืนเขารู้ว่ามันเกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ
"จะไปไหน"
ป๊อปปี้ถามขึ้นเมื่อเห็นฟางแต่งตัวทั้งๆ ทีวันนี้เป็นวันหยุด
"พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ"
"อย่ามากวนประสาทฉันนะฟาง"
"คืนนี้ฟางไม่กลับบ้านนะค่ะ"
"จะไปหามันหรือไง"
"ค่ะ ฟางจะไปหาพี่ทาม"
"เธอไม่มีสิทธิไปหามัน!"
ป๊อปปี้กระชากฟางเข้ามาในอ้อมกอด
"ปล่อยฟางนะพี่ป๊อป ฟางไม่อยากอยู่กับคนใจร้ายแบบพี่แล้ว"
"งั้นเราก็หย่ากันสิ ฉันจะได้ไปตามทางของฉัน ส่วนเธอก็ไปหามัน"
คำว่า "หย่า" เขาพูดมันออกมาได้ไง?
"ฟางไม่หย่า ในเมื่อฟางไม่ได้พี่คนอื่นก็ต้องไม่ได้!"
"เห็นแก่ตัว"
"ค่ะ ฟางเห็นแก่ตัว ปล่อยฟางได้แล้ว!"
"อยากไปนักใช่มั้ย ได้! งั้นมาดูสิว่าถ้ามันเห็นว่าเธอเป็นของฉันแล้ว มันยังจะเอาของเหลือทิ้งจากฉันอยู่มั้ย!"
ป๊อปปี้โยนร่างบางลงบนเตียงก่อนจะฉีกชุดนอนของฟางให้ขาดคามือ ฟางเองก็ได้แต่ดิ้นเพื่อเข้าตัวรอดแต่ก็ไม่เป็นผล ป๊อปปี้มีอะไรกับเธออีกครั้ง แต่มันไม่ได้เกิดจากความรัก มันเกิดจากความโมโห ความโกธรที่เขามี ร่างสูงกระหน่ำใส่ร่างบางไม่หยั่ง ไม่คิดว่าคนข้างใต้จะเจ็บปวดแค่ไหน
"พี่ป๊อป ฟางเจ็บ!"
"อย่ามาร้อง! อ๊ะ...อืมมมมมมม"
ป๊อปปี้ถึงฝั่งฝันน้ำสีขาวขุ่นถูกปล่อยเขาไปในตัวฟาง ก่อนที่เขาจะลุกออกไปแล้วมองเธออย่างน่ารังเกลียด
"แม่ฟางควรปล่อยพี่เขาดีมั้ย พี่เขาไม่รักฟางเลย"
ร่างบางนอนร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างน่าสงสาร วันนี้เธอคงไม่มีแรงออกไปไหน แค่ลุกจากเตียงเธอยังไม่ไหวเลย เขาใจร้ายกับเธอเกินไปจริงๆ
"ฟางไปกินข้าว"
ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาร่างบางในตอนบ่าย แต่ไร้เสียงตอบรับจากคนที่นอนอยู่บนเตียง
"ฟาง"
ป๊อปปี้เขย่าตัวร่างบางเบาๆ แต่ไอร้อนที่ออกมาจากตัวร่างบางบ่งบอกให้รู้ว่าเธอกำลังเป็นไข้
"จนได้สินะ"
ป๊อปปี้พูดพลางเดินไปเอากะละมังผ้ามาเช็ดตัวให้ ก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้ฟาง
"อื้อ! พี่ป๊อป"
"ปวดหัวมากมั้ย"
"อืม"
"กินข้าวต้มมั้ย เดี๋ยวฉันทำให้"
"พี่ป๊อปทำเป็นด้วยหรอค่ะ"
"นอนรอกินไปเฉยๆ เถอะ อย่าถามมาก"
ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป
ร่างสูงใช้เวลาอยู่ในห้องครัวเกือบชั่วโมงแล้ว ครัวที่เคยสะอาดตอนนี้มันเละไปหมด
"ใส่อะไรก่อนว่ะ"
ป๊อปปี้บ่นพลางดูหนังสือคู่มือทำอาหารที่ฟางซื้อมา
"ทำไมทำอาหารมันยากแบบนี้ว่ะ"
ป๊อปปี้บ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย ให้ตายสิ ตั้งแต่เกิดมาเคยทำอาหารที่ไหนกัน
“พี่ป๊อป”
เสียงของฟางดังขึ้นพร้อมกับร่างบางที่เดินเข้ามาหาคนเป็นสามีที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหาร
“นี้เธอลงมาทำไม ไม่สบายอยู่ไม่ใช่หรือไง”
“ก็พี่ป๊อปหายไปนาน ฟางเลยคิดว่า ฟางคงจะไม่ได้กินข้าวต้มฝีมือพี่แน่ๆ”
“นี้เธออย่ามาดูถูกฉันนะ ฉันกำลังทำอยู่ไม่เห็นหรือไง”
“ค่ะ ฟางเห็นแต่มันไหม้แล้วเห็นมั้ยค่ะ”
“เฮ้ย!!!”
“ฟางว่าฟางทำเองดีกว่าค่ะ”
“ไม่เอา”
“งั้นฟางสอนนะค่ะ”
“อะ...อืม”
“พอน้ำเดือดพี่ป๊อปก็ใส่ข้าวลงไป แล้วก็รอข้าวสุก...”
ฟางสอนป๊อปปี้ทำข้าวต้ม ชายหนุ่มเองก็มองตามอย่างสนใจ
ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงดังขึ้น เมื่อเห็นเบอร์หน้าจอป๊อปปี้รีบคว้าโทรศัพท์แล้วเดินออกไปข้างนอกทันที
“ครับพิม”
“ป๊อปค่ะ พามาพิมหน่อยได้มั้ยค่ะพอดีพิมไม่ค่อยสบายนะค่ะ”
“เออคือ...”
“นะค่ะ พิมปวดหัวมากๆ เลย”
“ก็ได้ครับ”
ป๊อปปี้วางสายพิมไปก่อนจะเดินกลับเข้ามาที่ห้องครัว ร่างบางของฟางวางถ้วยข้าวต้มลงบนโต๊ะ
“พิมให้ไปหาหรอค่ะ”
“คะ...ครับ”
“ไม่ไปได้มั้ยค่ะ”
“คือ...”
“ฟางเข้าใจแล้วค่ะ ฟางควรปล่อยให้พี่ไป”
ฟางพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไป
“แม่ค่ะ ให้พี่โมะมารับฟางทีนะค่ะ ฟางไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว”
Chapter 11
"ฟางว่า ฟางควรปล่อยพี่เขาไป"
.........................................................................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
