ภาระกิจพิชิตหัวใจของเจ้าชายแวมไพร์

     เมื่อพระอาทิตย์ของวันใหม่ฉายขึ้น นั้นคือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ แล้วใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ ฉันชื่อว่า ฝ้าย และฉันเป็นหมอรักษาสัตว์ รับรักษาสัตว์ทุกชนิดเลยหละ

               `` หมอฝ้าย หมอฝ้าย แย่แล้ว แย่แล้ว " เด็กกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามาในคลีนิก แล้วมาจับแขนฉันเขย่าๆ 

               `` อะไรเหรอจ๊ะ มีอะไร ค่อยๆ บอกหมอมาสิ " ฉันถามพลางมองหน้าพวกเด็กๆ ฉันเป็นที่ชื่นชอบของชาวบ้าน โดยเฉพาะพวกเด็กๆ หลังจากที่ย้ายมาประจำอยู่ที่คลีนิกนี้ จึงไม่แปลกที่จะมีเด็กเข้ามากวนฉันประจำเลย 

               `` แมวตัวนี้ พวกเราเจอมันนอนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ในสวนสาธารณะค่ะ มันมีเลือดออกเติมเลย มันร้องด้วย มันคงจะเจ็บมากเลยนะคะเนี้ย " เด็กคนหนึ่งพูดขึ้นพลางมองไปที่ตระกร้าใบใหญ่ แล้วหันมามองฉันด้วยแววตาขอร้อง ฉันจึงพูดขึ้นว่า

               `` ไหนๆ หมอขอดูเจ้าแมวตัวนั้นหน่อยสิ "      เด็กคนนั้นเลยจูงมือฉันไปที่ตระกร้าพร้อมกับเปิดให้ ฉันจึงอุ้มแมวตัวนั้นขึ้นมาดู พระเจ้า!!! เลือดออกเติมเลยแถมยังไหลไม่หยุดอีก แล้วก็มีแผลทั่วทั้งตัวอีกด้วย แล้วทำไมตัวเย็นอย่างงี้หละทั้งๆที่ยังมีชีวิตอยู่เลยน่ะ ในตาก็แดงก่ำ แมวพันธ์อะไรเนี้ย!!!? ฉันทำหน้าเคร่งเครียดขณะที่สำรวจไปด้วย

               `` ok จ๊ะ งั้นเดี๋ยวหมอจะรักษาให้ ไม่ต้องกังวลน่ะ " ฉันพูดขึ้น พวกเด็กๆพากันพยักหน้าแล้วกล่าวอำลาเจ้าแมวตัวนี้ ก่อนจะเดินออกไป แล้วฉันก็วางเจ้าแมวตัวนั้นอย่างเบามือที่แท่นตรวจอาการ พอดีว่าช่วงเวลานี้ทุกคนออกไปพักเบรกกันหมด ฉันจึงอยู่ที่คลีนิกคนเดียว ฉันจึงเริ่มทำการรักษา

               `` โธ่เอ้ย!! เจ้าเหมียว อย่าดิ้นสิ ฉันไม่ได้จะทำอะไรมากมายนะแค่ล้างแผลเอง แล้วเดี๋ยวก็จะเอาไป เอ็ก-ซะเรย์ หลังจากนั้นก็ทำการรักษา และก็เอาแกไปพักฟื้นแป็บเดียวเอง เดี๋ยวก็หายนะๆ " ฉันพูดจบ เจ้าเหมียวก็เหมือนจะรู้เรื่องมองหน้าฉันนิ่ง

               `` จ๊ะเอ๋ เบบี้ มีอะไรช่วยไหมจ๊ะเพื่อนรักกกก " ฉันหันไปมองทางต้นเสียง ยัยแก้ม เพื่อนฉันเองฉันหันไปส่งยิ้มให้ แล้วมอบภาระกิจให้เพื่อนสุดรักของฉันทันทีเลย

               `` มี..มาช่วยฉันทำล้างแผลให้แมวตัวนี้หน่อยสิเร็วๆ " ฉันเร่งเพื่อนตัวดี แล้วคุณเธอก็เดินเข้ามาพร้อมกับเสียงบ่นว่า

               `` เด็กๆ พวกนั้นเอางานมาป้อนให้แกอีกหละสิ นี้ไปบอกไอ่เด็กพวกนั้นเลยนะว่าไม่ต้องใจบุญสุนทานมากนักหนะ เงินก็ไม่ได้สักแดงเดียว แล้วนี้อะไรอีกหละเหนี้ยทีเนี้ย " ยัยเพื่อนบ่น

               `` ไม่เอาหน่าแก้มสัตว์หนะมันมีชีวิต มีหัวใจ มีความรู้สึก คิดได้และเจ็บเป็น เด็กๆ ก็แค่สงสาร แล้ว.."

               `` แล้วแกก็แค่ใจอ่อน เชอะ " ยัยแก้มพูดแทรกแถมยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก `` เฮ้ออออ ไม่เอาละ ทำงานๆ " ยัยแก้มพูดจบก็ช่วยฉันทำงานแต่โดยดี แล้วเจ้าแมวก็อยู่นิ่งๆ จนถึงขั้นตอนสุดท้ายเลย 

               `` เอาหละเดี๋ยวฉันจะสรุป ให้แกฟังก่อนที่จะทำการรักษาละกันนะ จะฟังไหมเจ้าแมวถ้าจะฟังก็อยู่นิ่งๆน่ะ " ฉันพูดขึ้นพลางมองหน้าเจ้าแมว

               `` นี้ฝ้ายมันจะกัดฉันไหมเนี้ย " ยัยแก้มทำท่าทางกลัวๆ ฉันว่ามันน่าจะกลัวแกมากกว่านะ ขณะที่ฉันกำลังจะพูดทีมแพทย์ท่านอื่นก็เข้ามาพอดี 

               `` หวัดดีค่ะหมอ/ หวัดดีครับหมอ " ทีมแพทย์นับสิทะยอยกันเข้ามา ฉันจึงกล่าวทักทายตอบ

               `` หวัดดีจ๊ะ นี่มาพอดีเดี๋ยวพวกเราจะต้องเข้าผ่าตัดเคสนี้ด้วยกันน่ะ มาสิ " ฉันเชิญชวนเหล่าคุณหมอทั้งหลาย แล้วพวกเขาก็หันมองหน้ากันก่อนจะรีบเข้ามานั่งฟังอย่างตั้งใจ `` เอาหละคนไข้เคสนี้มีอาการดังนี้นะ จากผลการเอ็ก-ซะเรย์พบว่า หัวแตก กระดูกต้นแขนขวาหักหลายท่อน กระดูกซี่โครงล่างซ้ายหัก 3 ซี่ โชคดีนะที่ไม่ทิ่มปอด กล้ามเนื้อบริเวณหน้าท้องฉีกขาด กระดูกขาขวาบริเวณต้นขาหัก กระดูกเท้าซ้ายร้าว ฟังอาการแล้วคิดว่าไงทุกคน พอไหวไหม " ฉันถาม แล้วหลากหลายความคิดเห็นก็ถาโถมเข้ามา 

               `` โห้ อาการหนักนะเนี้ย/เคสนี้โหดใช่เล่นเลยอะ/แปลกเนอะที่รอดมาได้เนี้ย/อืม..ใช่ๆ "ต่างคนต่างความคิดเห็นแล้วก็สรุปได้ว่า `` ok ได้เลยฝ้าย แต่ฉันขอถามแกหน่อยนะไอ้เจ้าแมวน้อยแกใช่แมวจริงๆ ใช่ไหมเนี้ยรอดมาได้ไงว่ะ " ตบท้ายด้วยคำถามของแก้ม แต่ทุกคนก็พากันหัวเราะในคำถามนั้นแม้แต่แก้มก็ด้วย แล้วก็เริ่มทำการเตรียมอุปกรณ์ในห้องผ่าตัดทันที แต่ฉันได้รับหน้าทีให้เข็นเจ้าเหมียวน้อยเข้าห้องผ่าตัด แต่ดูท่าทางมันจะกลัวนะเนี้ยให้กำลังใจมันหน่อยดีกว่า

               `` นี้~เจ้าแมว...มองหน้าฉันน่ะ ถ้าเกิดว่าแกอยากมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อพูดจา พบหน้า หรือว่าช่วยใครสักคนเนี้ย แกจะต้องสู้นะ ไม่เป็นไรฉันจะคอยอยู่ข้างแกเองนะ " พูดจบฉันก็จุ๊บหน้าผากแมวน้อย เพื่อให้กำลังใจ แต่...ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ กับแมวตัวนี้นะ แล้วฉันก็เข็นเข้าห้องเพื่อทำการผ่าตัด

     เมื่อการผ่าตัด 8 ชั่วโมงเสร็จสิ้นและผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ฉันก็ทำการเข็นแมวน้อยไปไว้ที่ห้องพักฟื้น       

               `` เอาหละ พรุ่งนี้เจอกันใหม่นะ บาย " ฉันมาหน้าแมวน้อยที่หลับไปหลังจากผ่าตัดเสร็จจริงๆแล้วมันฟื้นอย่างปลอดภัย แต่เพราะคงเหนื่อยอ่ะนะ และเป็นเพราะวันนี้ไม่ใช่เวรเฝ้าของฉันฉันจึงกลับบ้านได้ ฉันกล่าวลาทุกคนก่อนออกจากประตูไป