เกาะ D

ไม่ใช่! ตอนนี้เขากำลังถูกแทงอยู่โดยมีหญิงสาวยืนมองอยู่ “อ๊ากกกก” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดหลุดออกมาจากคนตัวโต “คิดว่าแค่นี้มัน...” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจมก็มีมีดแทงเข้าที่หัวของเขา ความเจ็บปวดนั้นเข้ามาในหัวเขาแล้วเขาก็สติหลุด ชายหนุ่มเบิกตาตกใจ ตอนนี้เขานอนอยู่บนอะไรซักอย่าง ‘อะไร เราฝันหรอ? เราตายไปแล้วไม่ใช่หรอ?’ ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะคิดได้อยู่ๆก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดมากมายจนเขาร้องออกมา มีดหลายสิบอันแทงเข้าใส่ตัวเขา จากนั้นมันก็ถูกดึงออกและแทงเข้าไปใหม่พร้อมๆกันซำ้แล้วซำ้อีก ทรมารๆ ไม่ไหวแล้ว ตายซักที ชายหนุ่มได้แต่คิดซำ้ๆ ‘อ้าในที่สุด’ ชายหนุ่มรู้สึกว่าได้ตายลงซักที แต่แล้วเขาก็ตื่นขึ้นมาอีกบนไม้กางเขน มีดาบที่ถูกไฟครอบจนร้อนรอยอยู่เบื้องหน้า ชายหนุ่มมองภาพตรงหน้าก่อนจะตะโกนออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ไม่นะไม่ ทำไมๆฉันยังไม่ตาย” ดวงตาของคนไม่เคยร้องห้ายเต็มไปด้วยนำ้ตา ดาบพวกนั้นถูกแทงเข้าไปอีก ทุกอย่างเกิดขึ้นเป็นร้อยเป็นพันครั้ง เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เป็นเดือน เป็นปี แต่เขาทรมารเหลือเกิน สติเขาริ่มหลุด “ฮ่าๆๆๆๆๆ” เขาหัวเราะอยากบ้าคั่ง นำ้ลายฟูปากในความมืด แต่แล้วก็ส่ายหน้าสุดแรง เท้ามือตะเกียดตะกายแต่ถูกล็อกไว้ ก่อนที่เขาจะถูกแช่ในของเหลวร้อนระอุอย่างช้าๆทำให้รู้สึกถึงความร้อนอย่างเต็มที นำ้ตาไหลนองหน้าชายหนุ่ม เมื่อเขาเริ่มชินกับการทรมารแบบหนึ่งมันก็ขะเปลี่ยนไป เขาไม่ไหวแล้ว นี่มันอะไรกัน “ยอมทุกอย่าง ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ชายหนุ่มร้องอย่างบ้าตั่ง อย่างน่าสมเพช ทันใดนั้นทุกอย่างก็หยุดลง ความมืดกลายเป็นสีขาวไปหมด เขาอยู่บนเก้าอี้ และตรงหน้าเขาคือหญิงสาวผมทองแดงคนนั้น “ตอบ” คำสั่งเดิมหลุดออกจากปากของหญิงสาว ‘ตอบอะไร...’ ชายหนุ่มตอนนี้อ่อนล้าและจำไม่ได้แล้วว่าหญิงสาวคนนั้นถามเรื่องอะไรเพราะมันนานเหลือเกินที่เขาอยู่ที่นี่ “ชายผมเงิน” เสียงหวานเอ่ย

“เขาเข้าไปข้างในเมือง ฉันสู้เขาไม่ได้” ชายหนุ่มตอบโดยไม่ขัดขืน ‘เขากลัว กลัวมาก’ หญิงสาวพยักหน้า รู้ตัวอีกทีชายหนุ่มก็อยู่ที่เดิมในท่าเดิมโดยมีหมัดหนึ่งยื่นออกมา หญิงสาวคนนั้นก็ยืนอยู่ที่เดิน และแล้วเข้าก็ทรุดตัวลงไปราวกันไร้กำลัง เขามองไปรอบๆ สำรวจตัวเอง เป็นปกติไร้บาดแผล ‘เกิดอะไรขึ้น เวลาไม่ได้เปลี่ยน แม้แต่วิเดียวก็ไม่ได้ผ่านไป ราวเวลาหยุด แต่เขาจำเรื่องที่ผ่านมาได้ทั้งหมด แม้ว่าตัวเขาจะไม่บาดเจ็บแต่สมองเขามันจำได้หมด’ เขามองไปที่หญิงสาวก่อนจะสั่นเทิ้มด้วยความกลัว “อ้าาาา” เขาร้องและวิ่งหนีไปทันที

หญิงสาวมองชายหนุ่มที่วิ่งหายไปโดยไม่สนใจอะไรมาก ‘ต้องหาจินกับคนอื่นๆ’ เธอมุ่งหน้าออกจากจุดนั้นและตรงเข้าไปด้านใน เธอเปิดประสาทสัมผัสอย่างเต็มที่เพื่อตามหาจิน ไคโตะ และซาโตรุ

***อันนี้มาสั่นเพราะจริงๆควรต่อจากตอนนั้นและมันต่อต่อไม่ได้ แบบรู้สึกมันต้องจบตรงนี้ แล้วเริ่มตอนใหม่ so sorry for the confusion of being so short...