ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน. ㄨ Why Not Me ? ㄨ

 
 
ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน. ( Why Not Me ? )
 
 
หากฉันพูดว่าความรู้สึกของฉันที่มีให้คุณไม่เคยแปลผัน 
 
คุณจะซึ้งใจบ้างรึเปล่า ?
 
 
 
โทโมะที่นอนแช่ตัวอยู่ในอ่างพลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืน 
 
  
เขา .. เป็นอะไรไป ?
 
เขา .. เมื่อคืนเขาเผลอทำเธอแรงเกินไป 
 
เขา .. หึงเธองั้นหรอ ?
 
.
 
.
 
.
 
เปล่าหรอก .. เขาก็แค่กลัวเสียหน้า ..
 
 
 
โทโมะเชิดหน้าพลางคิดทบทวนกับเรื่องที่มันเกิดขึ้น ทางฝั่งแก้วที่นอนอยู่นั่นก็เกิดอาการฝันร้ายอีกครา .. 
 
" ฮึก .. แก้วป่าวน่ะ แก้วไม่ได้แย่งของ ๆ ใครน่ะ ไม่ ไม่ฮึกก กรี๊ดดดดดดดดดดดดด " เสียงกรี๊ดที่ดังอยู่นั่นทำใหฟ้โทโมะเบิกตาที่หลับอยู่นั่นขึ้นก่อนจะเดินไปเอาเสื้อคลุมแล้วเดินออกมามุ่งตรงไปที่เตียง 
 
" แก้ว เฮ้ เธอ แก้ว " โทโมะเขย่าร่างเล็กเล็กน้อย
 
" แก้วเปล่าน่ะ ฮึก ฮืออ " หน้านวลขาวที่ตอนนี้มีแต่เหงื่อท่วมหน้าและน้ำตาก็ไหล่พราก
 
" แก้ว เธอตั้งสติสิ !! แก้วลืมตาแล้วมองฉัน " เปลือกตาสวยเบิกโพลงน้ำตาไหล่รินไม่ขาดสาย
 
" ฮึก .. ฮึก " โทโมะมองคนตรงแก้วมองใบหน้าของคนเป็นสามีเธออยากจะเอื้อมไปกอดคนตรงหน้าเหลือเกิน แขนเล็กที่ทำท่าจะกอดคนตรงหน้าก็เอาออก ประตูห้องถูกเปิดขึ้นพร้อมกับคุณหญิงของบ้านที่สีหน้าตระหนกมาก
 
" หนูแก้ว หนูเป็นอะไรลูกดูสิเหงื่อเต็มหน้าเลย " โทโมะผละออกจากร่างเล็กก่อนจะปล่อยให้เป้นหน้าที่ของแม่เขาแทน เมื่อคุณหญิงไม่ทันที่จะได้นั่งแก้วก็คว้าตัวของเธอเข้ามากอดทำเอาเธอตกใจเล็กน้อย
 
" หนูแก้วเป็นอะไรลูก " โทโมะมองก่อนจะเดินไปหยิบชุดทำงานที่แก้วจัดให้แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
 
" แก้วฝันร้าย ฮึก แก้วถูกคนตราหน้าว่าแย่งของของคนอื่น ฮึก แก้ว แก้วไม่ได้ทำ "
 
" โถ่ลูก จ๊ะ  ๆ ลูกไม่ได้ทำ " เธอก็พูดอะไรไม่ได้มากแต่เธอก็รู้ลูกสะใภ้ของเธอมักเล่าให้ฟังอยู่เสมอเธอก็เข้าใจล่ะน่ะก็ในเมื่อลูกชายของเธอจะแต่งงานกับอีกคนนึงแต่จู่ ๆ เธอก้มาสั่งให้แต่งงานกับอีกคนนึง ในงานเธอก็มักจะได้ยินแต่คำว่ากล่าวลูกสะใภ้ของเธอ ก็ไม่แปลกที่ลูกสะใภ้ของเธอจะเก็บเอามาคิด 
 
" หนูแก้วตัวร้อนด้วยนิลูก เอางี้วันนี้ลูกไม่ต้องทำงานน่ะนอนอยู่บ้านซักวันนึง เดี๋ยวแม่ไปทำข้าวต้มร้อน ๆ ให้น่ะ " 
 
" ฮึก .. ค่ะ " แก้วผละจากอ้อมกอดอุ่น ๆ ก่อนจะคุณหญิงของบ้านจะออกจากห้องไป เธออยากกอดใครสักคนเหลือเกิน เธออยากมีที่พักพิง แก้วล้มตัวนอนช้า ๆ ก่อนจะมือสองข้างนั่นกอดตัวเองก่อนจะค่อย ๆ ขดตัวเพราะอาการมันมาจากที่เธอไม่สบายด้วย
 " หื้ม ? " โทโมะที่เดินออกมาจากห้องน้ำมองร่างเล็กที่นอนขดตัวอยู่อย่างสงสัยขาก้าวเข้ามากูมองดูคนตัวเล็กที่นอนหลับพริ้มอยู่ใบหน้าที่นองไปด้วยรอยน้ำตาและเหงื่อนั้นดูมอมแมมเหลือเกินนิ้วสวยเกลี่ยปรอยผมที่มันปรกปิดหน้าปิดตาแก้วออกเล็กน้อยกอนจะมองใบหน้าหวาน 
 
" อื้อ .. " แก้วครางเล็กน้อยเมื่อมีคนพยายามขยับตัวให้เธอนอนดี ๆ 
 
" นอนดี ๆ " โทโมะเอ่ยเสียงทุ้มแล้วค่อย ๆ ห่มผ้าห่มให้คนตัวเล็ก สายตาคมมองร่องรอยที่เขาทำไปเมื่อคืน รอยช้ำที่คอ นี่เขารุนไปแรงไปจริง  ๆ โทโมะลุกขึ้นและเหยียดขึ้นตามความสูงของตัวเองแล้วเดินไปหยิบเสื้อสูทมาใส่ มือที่ทำท่าจะบิดลูกบิดประตูชะงักเล็กน้อยเมื่อคนที่นอนอยู่นั่นละเมอออก
 
" แก้ว .. แก้วไม่ได้แย่งของของใครน่ะ ฮึก แก้วเปล่า " โทโมะหันมองขาเรียวเดินมาหาแก้วแล้วค่อย ๆ จรดริมฝีปากของเขาตรงไปที่หน้าผาก แล้วเดินออกไปจากห้อง
 
......................................................
..................................................
........................................
 
รักเธอ...บาปไหม แล้วมันผิดไหม ถามใจเธอหน่อย แล้วถ้าฉันไม่กลัวหละว่าไงฉันมีสิทธิ์ไหม ถ้าเธอยังไม่พร้อมจะมั่นใจ งั้นฉันจะชวนเธอพิสูจน์
 
" เขื่อน เขื่อนไม่มีงานที่ต้องทำรึไงห้ะ !? กลับไปทำงานไป " เฟย์เอ่ยเสียงแหลมใส่คนรักของเธอ เขื่อนยิ้มรับ
 
" มีจ๊ะ เดี๋ยวก็ไปแต่อยากอยู่ดูหน้าที่รักก่อนไปทำงานนี่น่ะ " เขื่อนพูดเฟย์หันมาค้อนใส่แต่ไม่ทันได้พูดอะไรมากก้มีเสียงหนึ่งแทรกมา
 
" สวัสดีครับพี่เฟย์ พี่แก้วของผมอยู่มั้ยครับ ? " 
 
 
 
.............................................................................