ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน. ㄨ Why Not Me ? ㄨ

 
ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน. ( Why Not Me ? ) 
 
Tomo & Kawe Chapter 15
 
 
I wish this would be over now
But I know that I still need you here
 
 
ฉันหวังว่ามันจะจบลงเสียที
แต่ฉันรู้ว่าฉันยังต้องการความรักจากเธออยู่
 
 
 
 
 
 
 
‘ นับเป็นข่าวดีของคุณวิศวกับคุณธนันต์ธรญ์ที่กำลังจะแต่งงานกันและอดีตภรรยาของคุณวิศวที่หย่ากันอย่างเงียบ ๆ จะมาแสดงความยินดีรึเปล่า ’
 
 
 
         มือเรียววางหนังสือพิมพ์ไว้ที่โต๊ะเอนพิงหลับตาพลางนวดศีรษะเบาๆ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของแก้วจะดังขึ้น
 
 
 
 
“ สวัสดีค่ะ ” 
 
 
 
 
( จะมารึเปล่า ) เสียงใสของเฟย์เอ่ยขึ้นอย่างกังวลได้ชัด
 
 
 
 
“ ไม่ดีกว่า แก้วเฝ้าดูร้านที่นี่ดีกว่า ขอโทษด้วยน่ะแต่ฝากของกับพี่ป็อปไปยินดีด้วยแล้วแหละ ” แก้วตอบกลับปากสวยเม้มเข้าหากัน
 
 
 
 
( จ้ะ ไม่เป็นไร  อยู่นู่นก็ดูแลตัวเองดีดีล่ะ )
 
 
 
 
“ จ้ะ แค่นี้ก่อนน่ะ ” แก้วพูดลาแล้ววางสายไปก่อนจะลุกขึ้นไปข้างบนเพื่อไปดูเจ้าตัวเล็กฝาแฝดที่นอนอยู่บนชั้นบนแก้วเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเด็กผู้ชายสองคนที่หน้าเหมือนถอดแบบกันมาเป๊ะ ๆ นอนอยู่อย่างไม่ยอมตื่นแก้วพึ่งคลอดลูกได้เมื่อปีที่แล้วและตอนนี้เธอก็ได้มาอยู่ที่เหนือมาเปิดร้านที่นี่ส่วนร้านที่นู่นเฟย์ก็เป็นคนดูแล เธอก็มาดูแลลูกบ้างและก็เข้าไปดูร้านบ้างเพราะลูกเธอก็ยังไม่หย่านมตอนนี้เธอเลยลำบากหน่อยเพราะเธอต้องเลี้ยงลูกคนเดียว
 
 
 
 
“ แง แง ” เสียงทารกน้อยร้องดังขึ้นเข้ามาในโสตประสาทของเธอแก้วสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินไปหาลูกน้อยก่อนจะอุ้มแฝดคนเป็นน้องขึ้นมาอุ้มและโยกตัวน้อย ๆ
 
 
 
 
“ โอ๋ ๆ หิวหรอค่ะ โอ๋ ๆ ไม่ร้องน่ะ ”
 
 
 
 
 
 
                งานวิวาห์ระหว่างสองทายาทตระกูลดังได้จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่บ้านหลังใหญ่ชองตระกูลไทยนนท์ โดยมีคุณหญิงเป็นแม่งานดูแลเกือบทั้งหมด
 
 
 
 
“ ตาโมะขึ้นไปตามน้องมาได้แล้วไปนี่ใกล้เวลาที่แขกจะมากันแล้วด้วย ” คุณหญิงเดินเข้ามาบอกโทโมะที่นั่งคุยอยู่กลับกลุ่มเพื่อน ๆ
 
 
 
 
 
“ ครับแม่ ” โทมะขานรับแต่ไม่ทันได้ขยับไปไหน เสียง ๆ หนึ่งก็ดังขึ้นมา
 
 
 
 
“ เจ้าสาวมาแล้วค่ะ ” สิ้นสุดคำพูดของจินนี่ ทุกคนที่อยู่ภายในห้องรับแขกจึงหันไปมองเจ้าสาวของงานเป็นจุดเดียวกัน โดยเฉพาะป็อปปี้ที่ยืนตะลึงกับความสวยของฟางในชุดเจ้าสาว
 
 
 
 
“ เดินไปรับน้องสิตาโมะ ” คุณหญิงหันมากล่าวบอกกับบุตรที่ยังยืนอยู่
 
 
 
 
“ ครับคุณแม่ ” โทโมะก้าวขายาว ๆ ไปหาฟางและยิ้มให้ก่อนจะยื่นมือไปหาฟางฟางก็ยื่นมือมาจับมือของโทโมะเช่นกัน
 
 
 
 
“  ฝากเพื่อนของจินนี่ด้วนน่ะค่ะ จะได้มีความสุขกันสักที ” จินนี่พูดโทโมะมองจินนี่แล้วหันหน้ามามองฟางแล้วยิ้มเล็กน้อย นั่นสิน่ะเขาจะได้มีความสุขสักที
 
 
 
 
“ ครับ ” โทโมะขานรับเสียงแผ่วเบา
 
 
 
 
 
“ ออกไปได้แล้วลูก แขกเริ่มทยอยกันมาแล้ว ” คุณหญิงเดินมาบอกกับลูกชายถึงเธอจะไม่อยากให้ลูกชายแต่งงานกับสะใภ้คนใหม่นี้เท่าไหร่ โทโมะพยักหน้าพร้อมจูงมือเจ้าสาวไปต้อนรับแขกที่หน้างานเขาแทบจะไม่มีสีหน้ายิ้มแย้มอย่างใดทำเอาคนในงานสงสัยและเริ่มมอง
 
 
 
 
เวลา 23.05 น.
 
 
 
                ได้ฤกษ์ส่งตัวคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอ
 
 
 
 
“ ดูแลพี่ฟางดี ๆ น่ะค่ะพี่โทโมะ ”  เฟย์เอ่ยก่อนจะมองหน้าทั้งคู่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมยื่นกล่อง ๆ นึงให้โทโมะกับฟาง
 
 
 
 
“ ขอบคุณน่ะเฟย์ ” ฟางพูดขอบคุณแล้วรับมันมา เฟย์ก็เดินออกมาคู่กับเขื่อนและต่อไปก็ถึงตาป็อปปี้ป็อปปี้ยื่นกล่องให้กับโทโมะ
 
 
 
 
“ ของน้องกูอ่ะ ” โทโมะมองหน้าป็อปปี้มือใหญ่รับกล่องนั้นมา ป็อปปี้กระตุกยิ้มนิด ๆ โดยไม่มองมาทางฟางเลยแม้แต่นิดแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
“ แน่ใจแล่วน่ะ ที่ไม่ไปแสดงความยินดีด้วยตัวเองน่ะ ”
 
 
 
“ เป็นแบบนี้แหละดีแล้ว ” แก้วเอ่ยบอกป็อปปี้ทั้งน้ำตาสายตาก็ยังจดจ้องอยู่กับทั้งสองคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู
 
 
........................................
 
รร เปิดเทอมเลยไม่ค่อยมีเวลา
เม้นให้ด้วยน้าา
ขอบคุณจ้าาา