07- Ghost ( ฟราวx เทย์โตะ ) เรื่อง คิดไปเอง
เขียนโดย 
nongfin
วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.02 น.
แก้ไขเมื่อ 22 มีนาคม พ.ศ. 2558 11.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ โบสถ์ใหญ่ขาวโพลนที่คับคั่งไปด้วยผู้มีจิตใจ
ศรัทธาในพระเจ้า แต่ดูเหมือนจะมีผู้หม่นหมองอยู่เช่นกัน
[ เทย์โตะ ] ตั้งแต่มิคาเงะตายนี่ก็ผ่านไปได้สิบวันแล้วสินะ
ผมรู้สึกผิดต่อมิคาเงะมากสิ่งที่จะชดใช้ให้กับมิคาเงะได้
ก็คือ ชีวิตของผมเท่านั้น แต่...ข้อความสุดท้ายของมิคาเงะ
บอกให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อไป แล้วมันจะไปมีความหมายอะไร
แค่หายใจทิ้งไปวันๆ มิคาเงะเคยบอกไว้ว่าเราเป็นเพื่อนรักกัน
และเคยให้สัตย์สาบานว่า...ถ้าตายเราจะตายด้วยกัน [ เทย์โตะ ]
ปัง...ปัง...ปัง! เสียงดังกระทบประตูที่มีอนุภาคทำให้
ประตูไม้บานใหญ่พังทลายและการปรากฎตัวของ
ชายหนุ่มผมทอง
" ตื่นได้แล้วเจ้าเปี้ยก! "
" อย่าเข้ามาตามอำเภอใจสิ "
" ก็เคาะไปแล้วนิ " ฟราวมองเสื้อของมิคาเงะที่
อยู่ในมือของเทย์โตะ
[ ฟราว ] เจ้าเปี้ยกนั่นคงรักมิคาเงะมากสินะ
อกหักแล้วสิเรา ต่อให้มิคาเงะตายไปในชาตินี้แต่ก็ยัง
อยากดูแลเจ้าเปี้ยกสินะ ผมมองมังกรน้อยสีชมพู
ซึ่งก็คือมิคาเงะกับชาติมาเกิดที่นั่งอยู่บนตักของเจ้าเปี้ยก
" ยังไงก็กินข้าวกินยาด้วยล่ะ " ผมวางอาหารที่ซิสเตอร์
ทำ วางไว้บนโตะพร้อมยาเนื่องจากหมอเป็นหวัด
" เฮ้อ... "
" เป็นอะไรครับฟราว " คาสเตอร์เดินเข้ามาหาผม
" เปล่านิ "
" เรื่องของเทย์โตะคุงรึเปล่า " หมอนี่ยิ้มเยาะ
" เรื่องของฉันแกจะไปทำอะไรก็ไป! " ผมเดินหนี
คาสเตอร์จะมีสักวันมั้ยที่ไม่ถูกหมอนี่เหน็บ [ ฟราว ]
" มีอะไรหรอคาสเตอร์ เสียงดังเชียว "
ลาบราดอร์เดินเข้ามาถามคาสเตอร์เมื่อเห็นฟราว
โวยวายเสียงดัง
" คงหงิดเรื่องเทย์โตะคุงน่ะครับ "
" อ๋อ...เทย์โตะคุงคงเสียใจที่สูญเสีย
เพื่อนคนสำคัญไปนิ " ลาบราดอร์ยิ้มอย่างเศร้าๆ
" เพื่อน...นั่นน่ะสิ แต่ฟราวคงไม่คิดอย่างนั้น
หรอกครับ เขายิ่งซื่อบื้ออยู่ด้วย "
" 555...นั่นน่ะสิไปดื่มชาดอกคาโมมายด์มั้ย "
ณ ห้องพยาบาล
[ เทย์โตะ ] แปลกแหะ...วันนี้ฟราวไม่เห็นกวนชวนทะเลาะ
เหมือนอย่างที่เคยทำทุกวี่ทุกวัน
" วันนี้ฟราวแปลกเนอะ "
" ฟุรุเปี๊ย(นั่นน่ะสิ) " ผมลูบหัวมิคาเงะหนึ่งทีแล้วมิคาเงะ
ก็หลับไป
" สงสัยเคลียดเรื่องคอล์มั้ง " ผมห่มผ้าเตรียมตัว
นอนหลับพักผ่อน เอ่...ทำไมนอนไม่หลับนะ เพราะตาบ้าฟราวคนเดียว [ เทย์โตะ ]
[ ฟราว ] ทำไมนอนไม่หลับว่ะ หยึย...เพราะเจ้าเปี้ยกคนเดียว [ ฟราว ]
" อารุณสาหวาด~ห้าว " ฟราวเดินเข้ามาในห้องพยาบาล
ในมือมีอาหารเช้าและยาของเทย์โตะ
" อรุณสวัสดิ์ "
" หยึย...เจ้าเปี้ยกทำไมตาดำ
เป็นหมีแพนด้าอย่างนั้นล่ะ "
" นายก็เหมือนกันแหละ "
" ฉันก็แค่ทำงานดึก...แกคงเคลียดเรื่องมิคาเงะ
จนนอนไม่หลับสินะ " ฟราวมีแววตาซึมแวบนึง
" เอ๋...ที่เคลียดน่ะเรื่องนายต่างหาก "
" อ้าวทำไมอ่ะ " ฟราวงง
" ก็เห็นนายดูเคลียดๆนิ "
" หรอ...(ยังไงก็อย่าไปหวังสิ ท่องไว้เจ้าเปี้ยก
ชอบมิคาเงะ)งั้นไปล่ะ อย่าลืมกินยานะ "
ฟราววางอาหารเช้าบนโต๊ะ แล้วเดินมาขยี้ผมของเทย์โตะ
เมื่อเวลาสายๆเทย์โตเคิดว่าอาการป่วยของเขาดีขึ้นแล้ว
จึงเดินไปสวนของลาบราดอร์
" เอ่อ...คุณลาบราดอร์ครับผมมารบกวนรึเปล่า "
" อ้าว...เทย์โตะคุง หายจากอาการหวัดแล้วหรอ
ฉันว่าง...ดื่มชาหน่อยมั้ย "
[ เทย์โตะ ] คุณลาบราดอร์ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
" พักนี้ ผมคิดว่าฟราวเค้าหน้าเคลียดๆบ่อยน่ะครับ
งานของเซเวนโกสหนักหรอครับ "
" เปล่าหรอก ฟราวเขาน่าจะเคลียดเรื่อง
ของเทย์โตะคุงนะ "
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
