รอยแค้น (Ire)

 
 
 
 
 
แม่: ใครมานะ  
 
 
 
พ่อ: นั่นสิ ใครมา 
 
 
ป็อบ: สวัสดีครับ คุณธนากรณ์ 
 
 
 
พ่อ: ไม่ต้องเรียก ชื่อเต็มขนาดนั้น หรอก เรียก อาเหมือนเดิมก็ได้ 
 
 
 
ป็อบ: เอ่อ ผม ผมอยากมาขอโทษนะครับที่ทำไม่ดีกับทุกคนไว้ 
 
 
 
แม่: แม่ว่าไปนั่งคุยกันในบ้านดีกว่านะ
 
 
 
 
 
 
         ฟางนั่ง อยู่ที่ศาลา ริมสระว่ายน้ำ บริเวณหลังบ้าน นั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับ คุณแม่มือใหม่ แล้วก็นั่งถักถุงเท้าอยู่
 
 
 
แม่: ว่าแต่ นี้ถุงอะไรล่ะ
 
 
ป็อบ: อ่อ ของฟางนะครับ พอดี ฟางทำตกไว้ที่ห้างนะครับ
 
 
 
พ่อ: ของเล่นนิ  ฟางซื้อของเล่นเหรอ 
 
 
แม่: ก็ไม่แปลกนะคุณ 
 
 
พ่อ: ว่าแต่ เรามีอะไรเหรอ
 
 
ป็อบ:  คือว่า ผม ผมอยากจะโทษ คุณอา ที่ผมทำไม่ดี กับคุณอา แล้วก็ ฟาง ผม ขอโทษ ที่วันก่อน ผมไม่ได้มา ผมไม่กล้า สู้หน้าเลยให้คุณอากับน้องมาแทน วันนี้ผมเลย อยากมากราบขอโทษคุณอานะครับ 
 
 
พ่อ: ไม่เป็นไรหรอกนะ ลืม มันไปเถอะ ลืมเรื่อง ไม่ดี ลืม อดีต แล้วอยู่กับ ปัจจุบัน เถอะนะ
 
 
แม่: ว่าแต่ทานอะไรมารึยัง 
 
 
ป็อบ: ยังเลยครับ 
 
 
พ่อ; งั้นอยู่ทานข้าวด้วยกันนะ 
 
 
ป็อบ: อย่าเลยครับ ผมไม่อยากรบกวน เดี๋ยวถ้าฟางเห็น 
 
 
แม่: ไม่หรอก อยู่ทานด้วยกันนี้แหละ
 
 
 
 
ฟาง: ตอนนี้ลูกแม่กี่เดือนแล้วนะ 
 
 
ฟาง: ลูกแม่จะหน้าตาน่ารักแค่ไหนเนี่ย 
 
 
 
แม่บ้าน: คุณฟางค่ะ คุณผู้หญิง บอกว่ามาทานอาหารค่ะ 
 
 
ฟาง: ค่ะเดี๋ยวฟางตามไปนะค่ะ  ( ฟางหยิบหนังสือ พร้อมกับถุงเท้าที่ยังเส็จไม่ดีไปด้วย)
 
 
 
 
 
 
 
แม่: อ้าว ฟางมาพอดีเลย มาลูกมาทานข้าว 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ ( ฟางยังไม่รู้ว่ามีแขกจนกระทั่ง) 
 
 
 
ฟาง: แม่ค่ะ แล้วนี้จานใครค่ะ นั่งข้างฟาง 
 
 
 
พ่อ: แขกนะ แขกของพ่อ 
 
 
ฟาง: อ่อ 
 
 
 
แม่: อ้าว มาพอดีเลย 
 
 
 
       ป็อบปี้เดินมาจากห้องน้ำ แล้วหันมองฟางจากด้านหลัง ฟางเมื่อได้ยิน แม่เรียกก็หันไปมองแล้วก็ ต้องใจ มือปัด หนังสือกับของหล่นลง ป็อบปี้หันไปมอง ก็อึ้ง
 
 
 
ฟาง: หนูขอตัวนะค่ะ (รีบหยิบของ แล้ว เดิน ออกไปทันที) 
 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง ฟางเดี๋ยวก่อน เดี๋ยวสิ
 
 
 
ฟาง: หลีก หลีกไป 
 
 
ป็อบ: ไม่ ไม่ไป อ่ะ นี้อะไร 
 
 
ฟาง: (รีบซ่อนของไว้ด้านหลัง) อะไร 
 
 
ป็อบ: ในมือคืออะไร คุณท้อง 
 
 
ฟาง: ฉัน ไม่ได้ท้อง ฉันบอกแล้วไง 
 
 
ป็อบ: ถ้าคุณไม่ท้อง คุณจะอ่านหนังสือแบบนั้นทำไม แล้ว ถุงเท้า คุณจะถักทำไม 
 
 
 
ฟาง: มันเรื่องของฉัน ออกไปจากบ้าน ฉันได้แล้ว ไปสิ ออกไป 
 
 
ป็อบ:  ไม่ไป  ผมขอร้องละน่ะ คุณอย่าทำอย่างนี้เลย ผมขอโทษ 
 
 
ฟาง: ออกไป! ออกไปสิ!!!! (เหมือนจะเป็นลม) 
 
 
แม่: ฟางพอเถอะลูก พอแล้วๆ 
 
 
พ่อ: ป็อบปี้ กลับไปก่อนนะ 
 
 
ป็อบ: แต่ว่าผม 
 
 
แม่: กลับไปก่อนเถอะ นะ 
 
 
ป็อบ: ก็ได้ครับ