รอยแค้น (Ire)

 
 
 
ฟาง: ดูของเล่นดีกว่า (ฟางเดินมาแผนกขายของเล่น ) 
 
 
 
 
แก้ว: โทโมะ นั่นๆ คุณฟางนิ ใช่ม่ะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ:  อืม ใช่จริงๆด้วย มาทำอะไรที่นี้ 
 
 
 
ฟาง: เออ พี่ค่ะ มีของเล่นชิ้นไหน ที่ เล่นได้ทั้งเด็กผู้หญิงและก็ผู้ชายมั่งค่ะ
 
 
 
พนักงาน: อ่อ ทางนี้ค่ะ ชิ้นนี้เนี่ยเล่นได้ทั้ง ผู้หญิงแล้วก็ผู้ชายค่ะ 
 
 
 
ฟาง:  ค่ะขอบคุณค่ะ ( หยิบของเล่นขึ้นมาดูเป็เหมือนกล่องดนตรี เธอสังเกตได้ว่า มันเหมาะทั้งเด็กผู้หญิงแล้วก็ผู้ชายจริงๆ และฟางก็เดินดูของไปเรื่อยๆ พร้อมถือของเล่นชิ้นนั้น) 
 
 
 
แก้ว: แล้วเขาจะซื้อของเล่นให้ใครอ่ะ 
 
 
 
 
โทโมะ: ไลน์หาไอป็อบเร็วๆ
 
 
 
แก้ว: อืมๆ ได้ๆ (แก้วรีบไลน์ หาป็อบปี้ ส่วนโทโมะก็แอบถ่ายภาพฟางเดินเลือกของอยู่ ) 
 
 
 
 
 
 
 
ป็อบ: (เสียงข้อความไลน์เข้ามาในโทรศัพท์) อะไรของพวกนี้เนี่ย 
 
 
 
แก้ว: "ป็อบรีบมาตรงแผนก ของเล่นเด็กนะ" 
 
 
ป็อบ: "ทำไม มีอะไร" 
 
 
แก้ว: "รีบมาเถอะน่า" 
 
 
 
โทโมะ: "ไอป็อบ รูปคุณฟาง กำลังเลือกของเล่นเด็ก" 
 
 
ป็อบ: ฟาง เหรอ ! 
 
 
 
แก้ว: ป็อบมาแล้ว มาแล้ว 
 
 
 
ป็อบ: แก้ว โทโมะ ไหนอ่ะ 
 
 
 
โทโมะ: นั้นไงๆ ตรงนั้นอ่ะ 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง ฟางมาทำอะไร อ่ะ 
 
 
โทโมะ: จะไปไหน 
 
 
ป็อบ: ก็จะไปดูไง 
 
 
แก้ว: เดี๋ยว ดูอยู่ตรงนี้แหละ ไม่ต้องออกไปก่อน 
 
 
โทโมะ: เอ่อ ค่อยออกไปก็ได้ ดูอยู่แถวนี้ก่อน 
 
 
ป็อบ: หรือว่า ฟาง ฟางจะท้อง อ่ะ 
 
 
แก้ว: ฮ่ะ หมาย หมายความว่าไงเนี้ย 
 
 
โทโมะ: เออ เล่ามา ไอ ป็อบ มึงทำอะไร 
 
 
 
ป็อบ: เออ เดี๋ยวว่างๆ ค่อยเล่าแล้วกัน 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พอก่อนดีกว่า เดี๋ยว แม่พ่อ พี่เขื่อนเห็นจะต้องสงสัยแน่เลย  (ฟางเดินเอาของไปที่จ่ายเงิน
 
จ่ายเงินเส็จก็เดิน ออกมา แล้วก็เจอ) 
 
 
ป็อบ: เดี๋ยวก่อน (ดักหน้าฟาง) 
 
 
ฟาง: นาย (ตกใจมาก พอได้สติก็รีบวิ่ง หนี) 
 
 
 
ป็อบ: เดี๋ยวจะไปไหน ฟางจะไปไหน 
 
 
 
ฟาง: ปล่อย อย่ามายุ่งกับฉัน นี้ปล่อยสิ 
 
 
ป็อบ: ไม่ปล่อย เธอมาทำอะไร ที่นี้ 
 
 
ฟาง: มันเรื่องของฉัน 
 
 
ป็อบ: เธอมาแผนก เด็กทำไม บอกมา 
 
 
ฟาง: จะมายุ่งกับฉันอีกทำไม แล้วฉันจะ มาทำอะไรที่นี้ มันก็ไม่เกี่ยวกับนาย 
 
 
ป็อบ: แน่ใจเหรอ ว่าไม่เกี่ยว เธอเป็นอะไร 
 
 
ฟาง: ฉันเป็นคน 
 
 
ป็อบ: ฟาง เธอ เป็นอะไรบอกมา เธอ ท้องใช่มั้ย 
 
 
ฟาง: (ตกใจกับคำพูดของป็อบปี้) พูดอะไร 
 
 
 
ป็อบ: เธอท้อง ใช่มั้ย 
 
 
ฟาง: ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ท้อง ปล่อยได้แล้ว (สะบัดแขนป็อบปี้ ทำให้ถุงใส่ของกระเด็นออก) 
 
 
ป็อบ: ถ้าอย่างงั้น เธอมาทำอะไร ซื้อของพวกนี้ทำไม 
 
 
ฟาง: ก็แล้วทำไมฉันต้องบอกนาย ฉันจะซื้อทำไม มันก็เรื่องของฉัน นาย เลิกยุ่งกับชีวิตฉันสักที นายอย่าลืมสิว่า ทุกอย่าง มันจบไปตั้งนาน แล้ว นายเองก็รู้ความจริง หมดแล้ว ว่า ครอบครัวฉัน ไม่ผิด อ่อ หรือว่านาย คิดจะแก้แค้น อะไรฉันอีกอะ 
 
 
ป็อบ: ไม่ใช่อย่างนั้น คือฉัน 
 
 
 
ฟาง: นาย เลิกยุ่งกับฉัน สักที ต่างคนต่างอยู่ อย่าพบ อย่าเจอ แม้แต่หน้านาย ฉันยังไม่อยากมองเลย ( พูดจบก็ผลักป็อบปี้ล้มลง แล้วปล่อยของที่ซื้อมา ที่หล่นอยู่ตรงนั้นไว้ แล้ว วิ่งหนีไป) 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง เดี๋ยวก่อน (กำลังจะวิ่งตาม แต่ก็ต้องหยุด) 
 
 
แก้ว: ป็อบ เป็นไงอ่ะ 
 
 
ป็อบ: ฉันว่ามันแปลกๆ อะ 
 
 
เฟย์: พี่ป็อบ เป็นไรรึเปล่า 
 
 
ป็อบ: เปล่า พี่ไม่เป็นไร ( ก้มลงเก็บของเข้าถุงเหมือนเดิม) ฉันต้องรู้ให้ได้ ว่าเธอ เป็นอะไร ฟาง .