รอยแค้น (Ire)

ตลอดระยะเวลา 2 อาทิตย์ ป็อบปี้ ก็คอยไปรับส่งฟาง และ ทำให้ฟางใจอ่อน ยอมเป็นของเขา ถึง
 
2 ครั้ง "เธอมัน ใจง่ายจริงฟาง" ป็อบปี้ทำทุกอย่างลงไปเพราะความแค้น และต้องการเอาชนะ และ
 
ชัยชนะในครั้งนี้ เขาก็คือผู้ชนะ
 
เขื่อน: ฟาง เกิดเรื่องใหญ่แล้ว
 
ฟาง: อะไร พี่เขื่อน มีอะไรคะ
 
 
เขื่อน: หุ้น หุ้นบริษัท บริษัทเรากำลังล้มละลาย ฟาง: อะไร นะ พี่ว่าอะไรนะ เขื่อน: บริษัท เรา น่า
จะถูกโกง
 
ฟาง: เราจะเอายังไงดี ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้
 
เขื่อน: นั้นสิ เราต้องเอาหุ้นคืนมา แต่ พี่ไม่รู้ว่าจะเอาวิธีไหนดี
 
ฟาง: ฟางว่า ลองปรึกษา คุณป็อบดู
 
เขื่อน: พี่ก็ว่างั้น ฟางลองคุย กับเขาดู
 
ฟาง: ต้องเป็น เพราะนักลงทุน คนนั้นแน่ๆเลย
 
 
 
ป็อบ: อ้าว คุณฟาง มาหาผม คิดถึงผมเหรอ
 
ฟาง: คือ คือว่าฟาง ฟางมีเรื่อง อยากให้คุณช่วย
 
ป็อบ: ช่วย ช่วยอะไร
 
ฟาง: คือ ตอนที่พวกเรา ลงทุนกัน ทำไม บริษ้ท คุณได้กำไร เยอะมาก แต่บริษัทฉันกลับ กำไรต่ำลงๆ มันเกิดอะไรขึ้นคะ
 
ป็อบ: ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
 
ฟาง: ต้องเป็น นักลงทุน คนนั้นแน่ๆ เขาโกงบริษัท ฟาง
 
ป็อบ: คุณรู้ได้ไง ว่า เขาโกง
 
ฟาง: ฟางฟางไม่รู้ ฟางก็แค่เดาเอา
 
ป็อบ: คุณไม่ควรเดา สุ่มสี่สุ่มห้า นะฟาง เขาอาจฟ้องคุณได้
 
ฟาง: แล้วเราจะทำยังไงดีคะ  
 
ป็อบ: คุณลองกลับไปที่บ้านก่อนนะ
 
ฟาง: ฟางไม่อยากให้ที่บ้านรู้ คะ ฟางกลัวว่า พ่อจะรับไม่ได้ พ่อรักบริษัทนี้มาก พ่อสร้างมันมา แล้วจู่ๆ พ่อจะต้องเสียมันไป ฟางกลัวว่า
 
 
ป็อบ: สร้างเอง รักมาก พ่อคุณสร้างมาคน เดียวเหรอ ห่ะ สร้างมาคนเดียวเหรอ (บีบแขนฟางและพูดเสียงโมโหใส่เขา)
 
ฟาง: คุณเป็นอะไรอะ ฉันเจ็บ
 
ป็อบ: ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ คุณกลับไปก่อนเถอะ ผม มีงานต้องทำอีกเยอะ ขอตัวก่อนนะ
 
ฟาง: เขาเป็นอะไรของเขา
 
ฟาง: แม่ พ่อ เป็นอะไรคะ นั่งเงียบ เชียว
 
พ่อ: ทำไม ฟางไม่บอกพ่อ ว่าบริษัทมีปัญหา
 
ฟาง: เอ่อ คือว่า ฟาง
 
เขื่อน: ฟางบ้านก็กำลังจะถูกยึด
 
ฟาง: อะไรนะ นี้มันอะไรกัน บ้าน บริษัท มันเกิดอะไรขึ้น
 
แม่: ฟางลูก ใจเย็นๆนะลูก
 
พ่อ: พ่อคิดว่า ลูกลองอ่าน จดหมายนี้ดูก่อน
 
ฟาง: จดหมาย จดหมาย อะไรคะ " บ้าน นีระสิงห์ และบริษัท ในเครือนีระสิงห์ รวมถึง ทรัพสิน ทุกอย่าง กำลังจะถูก ยึด ในอีก 2 อาทิตย์ ผมให้เวลา 
 
ครอบครัว คุณ แค่ 2 อาทิตย์ เท่านั้น หาทางออกให้ได้นะ เจอกันวันพรุ่งนี้นะ ทุกคน "
 
ฟาง: ใครส่งมันมาอะ คนส่งต้องการอะไร
 
พ่อ: พรุ่งนี้ เราจะรู้ว่าใคร เป็นคนทำ
 
 
 
 
                  เวลาช่วงเช้าของวันนี้ ป็อบปี้
 
 
 
และ ทนาย รวมถึง นักลงทุน ที่เป็นคน ของป็อบปี้ ก็มาถึงบ้าน แต่ป็อบปี้ บอกให้ ทนาย และลูก
 
น้องของเขา รอเขาก่อน รอจนกว่าเขาจะเรียก
 
 
เขื่อน: อ้าว คุณป็อบ คุณมาทำอะไรแต่เช้าครับ มาหาฟางเหรอ
 
 
ป็อบ: เปล่าครับ ผมหากพวกคุณทุกคนในบ้าน
 
 
เขื่อน: หมายความว่า
 
 
พ่อ: ป็อบปี้ มาหาฟางเหรอ
 
 
ป็อบ: ผมขี้เกียจพูดหลายรอบ มากันให้ครบเร็วๆ หน่อย ผม จะได้พูดทีเดียว
 
แม่: อะไรเหรอ พูด อะไรกัน
 
ป็อบ: นี่พวกคุณไม่สงสัย อะไรเลยเหรอ
 
เขื่อน: ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันว่าฉันรู้แล้ว ว่าแกจะพูดอะไร
 
พ่อ: อะไรกัน พ่อ งงไปหมดละ 
 
ป็อบ: ไม่ต้อง งง หรอก ที่ผมมาที่นี้ ในวันนี้เพราะผม ต้องการ บริษัท และบ้าน รวมถึง ทุกอย่าง ของพวกคุณ
 
พ่อ: แสดงว่า คนในจดหมายคือเธอเหรอ
 
 
ป็อบ: เลิกโง่ แล้ว เหรอ
 
 
เขื่อน: แกมีสิทธิ์อะไร มาด่า พ่อของฉัน
 
ป็อบ: สิทธิ์ เหรอ มีสิ มีสิทธิ์ ทุกอย่าง ยืนตรงนี้มันเมื่อย จังเลย ขอไปนั่งหน่อยนะ โอ๊ยๆ ไม่ต้องขอ
 
ลืมไป เพราะต่อไปบ้านหลังนี้ ก็คง จะ เปลี่ยนชื่อแล้วละ
 
พ่อ: เปลี่ยนชื่ออะไร หมายความว่าไง
 
ป็อบ: ก็ เปลี่ยนชื่อจาก นีนะสิงห์ เป็น จิระคุณไง คุ้นๆมั้ย นามสกุลนี้
 
พ่อ: จิระคุณ จิระคุณเหรอ !
 
ป็อบ: ใช่ จิระคุณคุ้นมั้ย กับนามสกุลนี้ จำได้มั้ยว่าทำอะไรกับคนในครอบครัวนี้
 
แม่: คุณๆ คุณใจเย็นๆ
 
ฟาง: พอพอได้แล้ว เลิกพูดสักที พูดจา อ้อมไป อ้อมมา คุณต้องการอะไร บอกมา
 
 
ป็อบ: นึกว่า ไม่อยู่บ้านเห็นเงียบๆ ไปไหนมาละ มัวคิดถึงผม เหรอ
 
 
ฟาง: คุณ ต้อง การ อะ ไร บอกมา และก็ เห็นทุกอย่าง ได้ยินทุกคำพูด ที่คุณ ด่า พ่อฉัน
 
ป็อบ: เอาเป็นว่า ไม่ต้อง อ้อมค้อม แล้วกันนะออกไปจากบ้านนี้ซะ แล้วก็ ออกไป จากบริษัทด้วย
 
 
ฟาง: แสดงว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันก็เป็น เพียง การเล่นละครตบตา เหรอ
 
 
ป็อบ: กว่าจะรู้ นะเด็กน้อย
 
 
ฟาง: แล้วคุณมาหลอก ฉันทำไม มาหลอกฉันทำไม
 
 
ป็อบ: ก็ถ้าไม่หลอกเธอ แล้ว จะให้ทำไงดีละ
 
 
ฟาง: คุณมันเลว เลว ที่สุด (ตรงเข้าไปตบหน้าเขาอย่างจัง) จำไว้นะ คุณมันเลว เลวยิ่งกว่า สัตว์ ซะอีก ภาณุ
 
ป็อบ: ผมถือว่า ตบเมื่อกี้   สำหรับ ค่าตัวคุณก็แล้วกันนะ ผมจะได้ไม่ต้องจ่าย แลกกับ การที่คุณตบ ผมเมื่อกี้
 
 
ฟาง: พ่อ พ่อคะพ่อ อย่าเป็นอะไรนะ พ่อ
 
 
เขื่อน: รีบพาพ่อโรงพยาบาลเถอะ
 
ป็อบ: จะรีบไปไหน แกล้ง ตาย เหรอห่ะ
 
 
ฟาง: แกล้ง ตาย พูดมาได้ไง
 
 
ป็อบ: ก็แกล้งตายไง ทำไม ไม่ตายจริงๆไปเลยละ
 
ฟาง: (ตรงไปตบหน้า) หยุดคำพูดชั่วๆ ของคุณซะ จำไว้นะ ฉันเกลียดคุณ เกลียดที่สุด เลว! 
 
ป็อบ: เธอคิดว่าเธอเป็นใครมายืนด่าฉันอยู่แบบนี้อ่ะ 
 
 
แม่: ฟางพอก่อนลูกไป โรงพยาบาลก่อน