เบะปากเป็นรูปตีน.

 

 

 

 

 

 

Chapter 5

 

 

 

 

          “ไอ้ป๊อป มึงเริ่มออกตัวแรงขึ้นเรื่อยๆแล้วนะมึง”พี่วิศที่กำลังใช้ค้อนทุบตะปูอยู่พูดขึ้น ตอนนี้เขากำลังทำงานในช็อปที่วิทยาลัย ทำเอาไอ้ป๊อปที่กำลังเชื่อมเหล็กอยู่เงียบไป..

 

 

          “นั่นดิ กูก็ว่างั้น กูเห็นพักนี้มึงยิ้มบ่อยจังนะ แถมยังชอบเป็นไลค์แรกของน้องฟางอีก”พี่เขื่อนพูดขึ้นมาอีกคนขณะที่กำลังช่วยพี่วิศตอกตะปูให้ยึดเข้ากับไม้

 

 

          “มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละว่ะ มึงจะมาจับผิดกูเพื่อ”ไอ้ป๊อปไม่สนใจฟัง เชื่อมเหล็กต่อไปเรื่อยๆ พวกนี้แม่งยุ่งไม่เข้าเรื่อง

 

 

          “กูรู้ว่ามึงคิดไงกับน้องฟาง มึงบอกกูหมดแล้วน่ะ”ไอ้ป๊อปชะงัก จริงๆเขาบอกกับพี่วิศไปหมดแล้วล่ะ เรื่องเขากับน้องฟาง..

 

 

          “เรื่องไรวะ ไอ้วิศ ทำไมไอ้ป๊อปไม่บอกกูบ้าง”พี่เขื่อนมองทั้งสองแบบงงงวย อะไรของพวกมันว่ะ มีไรมากกว่านั้นที่เราไม่รู้หรอวะ

 

 

          “ไอ้ป๊อปมันชอบ..”

 

 

          “ป๊อป”พี่วิศกำลังจะพูด แต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำเอาทั้งหมดหยุดบทสนทนา..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “ฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว!”น้องฟางจามเสียงดัง จนเพื่อนในห้องหันมามอง มองทำไมล่ะ ไม่เคยเห็นคนจามรึไง ไอ้พวกนี้นี่..

 

 

          “ใครคิดถึงแกเนี่ย”ศรีเฟย์ที่นั่งอยู่ข้างๆน้องฟางก็กระซิบถาม

 

 

          “ไม่มีหรอก เพ้อเจ้อ”

 

 

          “ก็ม๊าเคยบอกฉันงี้อ่ะ ถ้าจามมันก็มีคนนินทากับคนคิดถึงนั่นแหละ”ศรีเฟย์พูดยิ้มๆ “หรือว่าพี่ป๊อปคิดถึงแกอยู่น้า”ศรีเฟย์ลอยหน้าลอยตา น้องฟางเลยเขกเหม่งมันไปที

 

 

          “แกนี่มันเพ้อเจ้อไปใหญ่ล่ะ อย่างไอ้ป๊อปน่ะหรอ ไม่มีทางอ่ะ”น้องฟางพูดไปเขียนงานไป ไม่สนใจศรีเฟย์ที่มัวแต่แซวน้องฟาง วุ้ว แซวทำไม มันไม่ใช่ความจริง

 

 

          “ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่นะแก คิกๆ”ศรีเฟย์หัวเราะคิกคัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “มันสายไปแล้วว่ะพิม”ไอ้ป๊อปพูดเสียงแข็ง ตอนนี้ทั้งสองกำลังเสวนากันท่ามกลางพี่วิศกับพี่เขื่อนที่ยืนมองอยู่

 

 

          “กลับมาไม่ได้จริงๆหรอป๊อป เรายังรักป๊อปเหมือนเดิมนะ”

 

 

          “กลับไปเหอะ อย่ามายุ่งกับเราอีก”ป๊อปปี้พูดไล่ส่งๆ เขาไม่อยากจะกลับไปคบกับพิมประภาอีกแล้ว..เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะเขาไม่เคยรักพิมประภาเลย

 

 

          ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาแค่ทำหน้าที่แฟนที่ดีให้พิมประภา รู้สึกว่าคนนี้จะคบนานที่สุดแล้วนะ ตั้งแต่มีแฟนมาไอ้ป๊อปก็คบกับพิมประภานานที่สุดแล้วล่ะ แล้วผู้หญิงส่วนมากก็ชอบมาขอเขาคบ บ้างก็เป็นคนขอเลิก บ้างไอ้ป๊อปก็เป็นคนบอกเลิก อย่างเช่นพิมประภาที่มาขอคบ ไอ้ป๊อปมันก็รู้สึกเหงาก็เลยคบไปเล่นๆ ใครเห็นเป็นต้องอิจฉาพิมประภา ไอ้ป๊อปมันเป็นคนหน้าตาดี คนชอบมันก็มีเยอะ คนที่ได้เป็นแฟนมันก็ย่อมมีคนอิจฉาเป็นธรรมดา

 

 

          แต่ตอนเลิกกันพิมประภานั่นแหละที่เป็นคนขอเลิกก็เพราะไอ้ป๊อปมันทำตัวน่าเบื่อน่ะสิ ไม่สนใจพิมประภาเลยแม้แต่น้อย แค่ไปรับไปส่งที่บ้าน เจ้าตัวอยากกินไรก็พาไปส่งที่ร้านแต่เสือกไม่กินกับเขา ไอ้ป๊อปเป็นคนกวนตีน -_-

 

 

           พิมประภารู้อยู่แล้วว่าไอ้ป๊อปไม่ได้ชอบเธอตั้งแต่แรก เพราะตอนเธอขอไอ้ป๊อปคบไอ้ป๊อปบอกว่ามันมีคนที่ชอบแล้ว แต่เป็นเพราะพิมประภาอยากได้ไอ้ป๊อปมาเป็นแฟน เธอเลยไม่สนใจว่าไอ้ป๊อปจะรู้สึกอะไรยังไง พิมประภาเคยสงสัยแล้วสงสัยอีกว่าคนๆนั้นคือใคร แต่ก็ไม่เคยรู้สักทีเพราะไอ้ป๊อปไม่เคยบอก แถมเพื่อนมันก็ร่วมมือร่วมใจกันไม่บอกเธอ

 

 

          “ป๊อป กลับมาหาพิมเถอะนะ”

 

 

          “ไม่ พิมกลับไปเหอะ”

 

 

          “ถ้าป๊อปไม่กลับมา พิมจะบอกทุกคนว่าพิมท้องกับป๊อป!”พิมประภายื่นคำขาด ไอ้ป๊อปตาโตตกใจ ไม่คิดว่าพิมประภาจะใช้ไม้นี้

 

 

          “เรายังไม่ได้มีอะไรกัน พิมอย่าหาเรื่องได้มั้ย”

 

 

          “ไม่รู้ล่ะถ้าป๊อปไม่กลับมา พิมจะบอกทุกคนอย่างนี้”

 

 

          ทุกคนมองหน้ากันอย่างไม่รู้จะช่วยเพื่อนตัวเองยังไงดี

 

 

          “แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ..ว่ามา”ไอ้ป๊อปมองพิมประภาที่ยิ้มอย่างสะใจ มันช่างน่าสมเพศเหลือเกิน ไอ้ป๊อปไม่อยากจะว่าผู้หญิงเพราะมันน่าตัวเมียเกินไป มันเลยทำได้แค่นี้ แค่นี้จริงๆ เอาว่ะ เดี๋ยวค่อยหาทางเลิกแม่งล่ะกัน รู้จักกูน้อยไปแล้วมึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “วันนี้มีตลาดนัดคนเดินด้วย ไปเดินกันมั้ยแก”น้องฟางถามเพื่อนที่รักทั้งสองที่นั่งแย่งกันกินขนม คือมันไม่สนใจน้องฟางเลยอ่ะ ไอ้สองตัวนี้ -_-

 

 

          “แก้วไปซื้อมากินเองดิ มาแย่งเค้าทำไม”ศรีเฟย์ดึงถุงขนมไปอยู่กับตัวเอง แถมทำหน้างอใส่แก้วใจ มันจะอะไรนักหนากะอีแค่ขนมแบ่งๆไม่ได้ไงว่ะ

 

 

          “ก็ขี้เกียจเดินไปซื้ออ่ะ กินด้วยไม่ได้หรอ”แก้วใจฝ่ายนี้ก็ไม่ยอม มือก็ไปแตะถุงขนมในมือศรีเฟย์อีก อีนี่ก็เหมือนกันขี้เกียจก็ไม่ต้องมาแย่งคนอื่นแดกหรอก - -

 

 

          “ขี้เกียจก็ไม่ต้องกิน”

 

 

          “ศรีเฟย์ขี้งกว่ะ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคนงี้”

 

 

          “นี่พวกแก ช่วยฟังฉันได้มั้ย จะแย่งกันทำไม เป็นเพื่อนกันรึเปล่าห้ะศรีเฟย์มีก็แบ่งให้เพื่อนกินด้วย ส่วนแก้วใจอยากกินทำไมไม่ไปซื้อเองมาแย่งเพื่อนอย่างนี้มันใช่หรอ ขี้เกียจนักก็ไม่ต้องกิน”เป็นไงล่ะ เจอน้องฟางบ่นเข้าให้เงียบเลย แต่ที่เงียบไม่ใช่อะไรหรอก มันสองคนมองตากันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกันอยู่ละ ไม่ได้ฟังที่น้องฟางพูดเล้ย ที่ผ่านมาน้องฟางพูดไปเพื่อ? -_-

 

 

         “นี่พวกแกฟังฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย?”น้องฟางถามทั้งสองอีก มันก็พร้อมใจกันหันมาหาน้องฟาง แล้วก็พยักหน้า แล้วก็หันกลับไปมองตากันต่อ เฮ้อ ไม่ไหวจริงๆ มันเป็นเพื่อนกันจริงรึเปล่าวะ น้องฟางกลุ้มใจจริงๆ -_-

 

 

 

 

ตลาดกาเซ่กรู้ววว

 

 

           กว่าน้องฟางจะลากอีสองตัวนี้มาก็นานอยู่เหมือนกัน กว่ามันสองคนจะคิดได้ เฮ้อ กลุ้มใจจริงจริงรักเขา เขาก็ไม่สน... เอ๊ะ ไม่เกี่ยว น้องฟางลากศรีเฟย์กับแก้วใจมาเดินเล่นที่ตลาดกาเซ่กรู้วที่เป็นตลาดคนเดินตอนเย็น บอกเลยคนเดินเยอะไม่แพ้ตลาดสดกามิกรู้วที่น้องฟางขายผักหรอก เป็นอะไรที่ดีงาม น้องฟางอยากได้เสื้อผ้าใหม่ๆ มาเดินดูสักหน่อยละกัน

 

 

          “มีแต่ร้านเสื้อผ้าสวยๆอยากได้จัง”ศรีเฟย์มองไปสองฝั่งซ้ายขวาที่มีร้านขายเสื้อผ้า บอกเลยน้องฟางก็อยากได้ แต่น้องฟางไม่มีตังค์แค่นั้นล่ะ มันจบเลย

 

 

          “นั่นดิ อยากได้มาใส่สักตัว”แก้วใจก็อีกคน รายนี้จ้องกางเกงยีนส์ขายาวที่ขามันขาดๆหน่อยแล้วก็เสื้อยืดธรรมดาสีแดงบ้าง สีเขียวบ้าง เสื้อแบบไม่มีลายแก้วใจชอบจะตาย

 

 

          “ฮือ อยากได้บ้าง น้องฟางอยากได้ แต่น้องฟางไม่มีตัง”น้องฟางบ่นอุบ เพื่อนทั้งสองหันมาทำหน้าเอือมใส่น้องฟาง ไม่ให้มันเอือมได้ไงก็น้องฟางมีตู้เสื้อผ้าสองตู้มีแต่เสื้อผ้าของน้องฟางทั้งนั้น ซื้อไปเยอะมากมายแต่ใส่แค่ครั้งเดียว เอิ่ม..คือดีงาม แต่ที่ใส่บ่อยๆน้องฟางจะเรียกเป็นเซ็ตอ่ะจ๊ะ อย่างเช่นคันหูเซ็ต หรือ แน่นอกเซ็ต หรืออะไรอีกล่ะ ตื๊ดเซ็ต บอกเลยมีแต่ชุดแซ่บๆเด็ดๆ

 

 

          “ซื้อไปทำไมให้รกบ้านย่ะ เสื้อผ้าแกนี่เอาออกมาทำผ้าขี้ริ้วได้เลยน่ะ”แก้วใจเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากน้องฟาง แง้ ก็คนมันอยากได้ตัวใหม่อีกง่ะ

 

 

          “เห้ยๆ ฟางเห็นแว้บๆนั่นพี่ป๊อปรึเปล่าอ่ะ มากับพี่วิศแล้วก็พี่เขื่อนด้วยนะ”ศรีเฟย์สะกิดน้องฟาง แล้วก็ชี้ไปที่ร้านเสื้อผ้าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าถัดจากร้านน้องฟางไปไม่กี่ร้าน แต่ว่าไอ้ป๊อปมันมาทำอะไรที่ร้านเสื้อผ้าผู้หญิงล่ะ แก๊งค์แว๊นด้วย มันจะกลับตัวกลับใจเป็นตุ๊ดล่ะหรอ..

 

 

          “จะเดินไปดูมั้ยล่ะ?”แก้วใจถามน้องฟาง ไม่ได้น้องฟางจะพลาดไม่ได้ น้องฟางอยากรู้อยากเห็นจะตายแถวบ้านเรียกเสือกอ่ะจ๊ะ น้องฟางลากศรีเฟย์และแก้วใจเดินด้อมๆไปมองเปล่าอ่อยเลยนะจ๊ะ อยากไปเห็นหน้าเฉย เอ้ย อยากรู้เฉยๆว่ามาทำอะไรร้านเสื้อผ้าผู้หญิง

 

 

          “อ้าวน้องแก้ว”พี่วิศที่เห็นแก้วใจก็ทัก แต่ไม่ทันเห็นว่าน้องฟางก็ตามหลังมา

 

 

          “พี่วิศมาทำไรจ๊ะ”เสียงแหลมปี๊ดของน้องฟางแทรกบทสนทนาของทั้งคู่ ก็ไม่ได้จะมาเจือกคู่นี้หรอกนะจ๊ะ คือน้องฟางสงสัยก็เลยจะมาถาม

 

 

          “นะ น้องฟาง”พี่วิศทำตาโตตกใจที่เห็นน้องฟาง น้องฟางไม่ใช่ผีนะ จะตกใจน้องฟางทำไม หรือว่าตกใจหน้าสวยของน้องฟางล่ะจ๊ะ

 

 

          “ชิบหาย..”พี่เขื่อนที่หันมามองน้องฟางก็อุทานอะไรที่น่าเกลียดมาก น้องฟางทำหน้างงเลย นี่น้องฟางหน้าตาเหมือนผีขนาดนั้นเลยหรอจ๊ะ ดูอุทานเข้า ถึงจะตกใจในความสวยของน้องฟางก็ไม่ต้องอุทานว่าชิบหายก็ได้ โธ่ๆ

 

 

          “น้องฟางมาได้ไงครับเนี่ย”พี่เขื่อนรีบแทรกๆเข้ามาถามน้องฟางทันที ตอนนี้คนเต็มล็อกนี้เลยล่ะจ๊ะเลยต้องเบียดๆแทรกๆเข้ามาหาน้องฟาง แล้วน้องฟางก็มองไม่ค่อยเห็นข้างในร้านที่ไอ้ป๊อปอยู่ด้วย เลยไม่รู้ว่ามันมาทำไม

 

 

           “น้องฟางก็นั่งรถมาสิจ๊ะ พี่เขื่อนก็ถามแปลกเนอะ”

 

 

          พอน้องฟางตอบปุ๊ป พี่เขื่อนกับพี่วิศก็ซุบซิบไรกันก็ไม่รู้ สักพักพี่เขื่อนก็เดินเข้ามาหาน้องฟาง แล้วก็บอกว่าจะพาน้องฟางไปหาอะไรกิน น้องฟางก็สงสัยมากๆ ทำไมสองคนนี้ทำตัวมีพิรุธ แต่น้องฟางไม่ยอมไปง่ายๆหรอก

 

 

          “เขื่อน วิศไปกันเถอะ เราซื้อของกับป๊อปเสร็จแล้ว”

 

 

          “...”