เบะปากเป็นรูปตีน.

 

 

 

 

 

 

Chapter 3

 

 

 

 

          “อาป๊อปลื้อเนี่ยนา ลื้อน่ะอยู่ดีไม่ว่าดี ไปแกล้งหนูฟางเขาทำไม”อาแป๊ะแทบจะเอากระบวยตักน้ำมาเคาะหัวไอ้ป๊อป ต้องเสียค่าใช้จ่ายให้ร้านพี่วิศอีก วันนึงอาแป๊ะก็ไม่ได้ขายผัดไทยได้เงินเยอะนักหรอกน่ะ ไอ้ป๊อปก็ชอบไปก่อเรื่อง ไม่เข้าใจลูกชายคนนี้เลยจริงๆ

 

 

          “เตี่ย ผมก็ไม่ได้อยากจะแกล้งหรอก ผมก็แค่พูดลอยๆ น้องเขาอยากร้อนตัวไมอ่ะ”ไอ้ป๊อปพูดห้วนๆ แล้วตักผัดไทยเข้าปาก ไม่อยากจะเสวนาเรื่องนี้กับเตี่ยนักหรอก

 

 

          “อั้วเห็นลื้อชอบไปแหย่อีนะ ลื้ออยู่เฉยๆไม่เป็นรึไง”อาแป๊ะมองไอ้ป๊อปที่ทำลอยหน้าลอยตา

 

 

          “เตี่ยจำไว้เลยนะ ผมมันสมาธิสั้น อยู่นิ่งๆไม่เป็นหรอกครับ”พูดจบไอ้ป๊อปก็ลุกขึ้นไปเก็บจานแล้วเดินขึ้นบ้าน จริงๆอาแป๊ะก็รู้นานแล้วว่าเจ้าลูกชายตัวดีมันสมาธิสั้น แต่ทำไมมันต้องพิการปากไม่ตรงกับใจด้วย ไอ้ลูกชายคนนี้มันยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “เงินไม่พอ ฮือ อยากได้ครีมตัวใหม่แกน่ะอ่ะแก้ว”น้องฟางนั่งอยู่ใต้ต้นโพธิ์เป็นต้นไม้ประจำโรงเรียน น้องฟางกำลังเครียดหนักเลยนะจ๊ะ น้องฟางไม่มีตังค์ซื้อครีมบำรุง

 

 

          “โอ้ยแก เก็บแล้วค่อยมาซื้อก็ได้ แถมแกเนี่ยก็สวยอยู่แล้ว จะบำรุงไปทำไม”แก้วใจจับหน้าน้องฟางขึ้นมาหมุนซ้ายหมุนขวาดู

 

 

          “ถ้าฉันสวยจริง คนที่ฉันชอบก็ต้องชอบฉันสิ”น้องฟางหน้าหงอยลงไป แหงล่ะ ถ้าสวยจริงไอ้ป๊อปก็ต้องชอบน้องฟางสิ เฮ้อ

 

 

         “แหม ฉันก็ไม่รู้หรอกไม่ใช่พี่ป๊อป”น้องฟางหน้าจ๋อยไปกับคำพูดแก้วใจ ก็ชอบ ก็รักมาหลายปีแล้วอ่ะ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจน้องฟางเลย ฟู่ว -3-

 

 

          “แต่เค้าว่าพี่ป๊อปต้องแอบชอบฟางนิดๆน่ะ”ศรีเฟย์พูดขึ้นหลังจากที่นางนั่งเงียบกินขนมไปนาน คุณเธอจะกินให้ท้องแตกตายเลยหรือไงก็ไม่ทราบ –

 

 

          “ไม่จริงหรอก ศรีเฟย์อย่ามาพูดให้ความหวังฉันหน่อยเลย”น้องฟางหยิบขนมมากินบ้าง

 

 

          “จริงๆน่ะ เค้าไม่ได้พูดให้ความหวังสักหน่อย สองสามเดือนตั้งแต่พี่ป๊อปเลิกกับแฟน เค้าก็ชอบมาแผงแกบ่อยๆ แล้วก็ชอบมากวนแกเรื่อยไม่สังเกตุหรอ”อืม..มันก็น่าคิดนะ นั่นสิ พักนี้พี่ป๊อปชอบมาที่แผงน้องฟางบ่อยๆ ไม่รู้มาทำไม มาแล้วก็มีเรื่องกับน้องฟาง

 

 

          “อันนี้ฉันก็เห็นด้วยนะแก เพราะฉันมาเดินเล่นตลาดบ่อยอยู่นะ ฉันเห็นพี่ป๊อปชอบมาด้อมๆมองๆที่ร้านแกอ่ะ”แก้วใจพูดเห็นด้วย บ้านแม่นางก็ไม่ได้อยู่แถวตลาดน้องฟางหรอกจ๊ะ บ้านนางอยู่หน้าโรงเรียน เป็นร้านขายครีม นานๆทีนางจะออกไปตลาด แต่ที่ออกไปไม่ใช่อะไร ชอบไปหมกตัวอยู่ร้านพี่วิศ อันนี้น้องฟางก็ไม่รู้ว่ามันชอบพี่วิศรึเปล่านะ - -

 

 

          “ไม่เอาอ่ะ กลับบ้านกันดีกว่า”ว่าแล้วน้องฟางก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินนำหน้าเพื่อนๆไป ใครจะสนศรีเฟย์กับแก้วใจก็พูดมั่วให้เรารู้สึกดีเฉยๆแหละน่า

 

 

          “เดี๋ยวสิยัยฟาง รอฉันด้วย”แก้วใจรีบวิ่งตามน้องฟางไปพร้อมกับศรีเฟย์ที่ยังกินขนมไม่เสร็จก็ต้องลุก โธ่ น่าฉงฉาน T^T

 

 

         

 

          “ฟาง แกรีบกลับหรอย่ะ”แก้วใจรีบเข้าไปเดินข้างน้องฟาง พร้อมศรีเฟย์ที่ลุกรี้ลุกรนมาพร้อมกัน บอกเลยนะจ๊ะ น้องฟางอยากกลับบ้าน

 

 

          “แกซื้อของมาทำรายงานยัง ส่งวันจันทร์ที่จะถึงนะแก”ศรีเฟย์ถาม จริงสิ! น้องฟางลืมไปเลยต้องซื้อของมาทำรายงาน ว้า น้องฟางต้องแวะไปร้านเอกพันธ์ซ่ะแล้ว ร้านนี้ขายพวกอุปกรณ์การเรียน แล้วก็อะไรต่างๆเกี่ยวกับนักเรียนเยอะแยะเลย ตั้งอยู่ข้างๆโรงเรียนน้องฟางเดินแปปเดียวก็ถึง

 

 

 

         

 

 

 

 

 

 

 

          “ไอ้วิศมึงมีบัตรสมาชิกร้านเอกพันธ์ป่ะว่ะ”ไอ้ป๊อปจอดน้องเรดแล้วลงจากรถกับพี่วิศที่ซ้อนท้ายมาด้วย วันนี้ไอ้ป๊อปได้รับเลือกให้จัดงานเพราะจะมีกีฬาสีของวิทยาลัย อาจารย์เขาชอบเวลาไอ้ป๊อปออกแบบมันคิดไม่มีใคร และไม่มีใครคิดเหมือนมัน อืม ดี..

 

 

          “ไม่มีหรอกว่ะ ต้องไปขอยืมเด็กแถวโรงเรียนนี้ดู”พี่วิศบอก ก็ถ้ามาร้านนี้แล้วใช้บัตรสมาชิกทางร้านก็จะลดให้ 15เปอร์เซ็นต์น่ะสิ ไอ้ป๊อปมันก็แค่เด็กช่างที่พ่อขายผัดไทย เงินทองไม่ค่อยจะมีมากมายขนาดนั้นหรอก แถมร้านนี้ก็ขายราคาพอตัวอยู่ แต่ก็ถูกที่สุดในระแวกนี้แล้ว

 

 

          “แล้วกูจะไปยืมใครว่ะ”ไอ้ป๊อปเกาหัวยิก งานอาจารย์มันก็อยากทำให้เสร็จภายในเร็ววัน มันต้องไปช่วยอาแป๊ะขายของอีก ไม่อยากเสียเวลา

 

 

          “ยืมคนนู่นก็ได้”พี่วิศชี้ไปที่แก๊งค์สมสวยที่เดินนำมาโดยน้องฟาง ตามด้วยแก้วใจและศรีเฟย์

 

 

          “เหอะ ทำอย่างจะได้”ไอ้ป๊อปหันไปมองตามที่พี่วิศชี้ ออร่าของน้องฟางนั้นเห็นชัดมาก ไอ้ป๊อปยอมรับเลยว่าน้องฟางนั้นสวยจริงๆ ยิ่งเวลาพูดจ๊ะจ๋า มันทำให้ไอ้ป๊อปใจสั่น..

 

 

          “อะ ไอ้ป๊อป..”น้องฟางพูดเสียงเบา มองไอ้ป๊อปที่ตอนนี้มันก็มองน้องฟางเช่นกัน น้องฟางอยากเดินหนีออกจากตรงนี้ อยู่นานเกินไปไม่ได้แล้ว ว่าแล้วน้องฟางก็รีบเดินเข้าร้านทันที

 

 

          “น้องฟางรีบวิ่งเข้ามาทำไมล่ะ”ศรีเฟย์ก็ตามมาติดๆ โธ่..ใครจะอยู่นานให้หน้าร้านเขาพังล่ะ น้องฟางกลัวคุณนายจะหักค่าขนมอีก แค่นี้ก็หักจนจะไม่เหลืออะไรแล้วT^T

 

 

          น้องฟางเดินไปหาอุปกรณ์ที่จะทำงานบอกเลยว่าน้องฟางเลือกไม่ถูก มีแต่ของสวยๆ งื้อ อยากทำให้ได้คะแนนเต็มต้องทำให้สวย แต่เลือกไม่ถูกจริงๆน่ะ ระหว่างนั้นไอ้ป๊อปมันก็เดินเข้ามาทางน้องฟาง ไม่ได้เดินมาหาน้องฟางหรอกจ้ะ มันก็เดินมาเลือกของของมัน น้องฟางไม่ทักมันจะดีที่สุด

 

 

          “นี่ลูกเจ๊หมวย”จู่ๆไอ้ป๊อปมันก็เรียกน้องฟาง ปกติมันก็เรียกงี้อ่ะจ้ะ น้องฟางไม่ควรจะพูดกับมัน เดี๋ยวจะทำให้ร้านเขาพัง เงียบๆอย่างนี้ดีกว่า น้องฟางเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่ดูเหมือนมันเดินตามน้องฟางมาน่ะ

 

 

          “เห้ย ลูกเจ๊หมวย”ทีนี้มันเรียกน้องฟางดังกว่าเดิม ทำไงดีน้องฟางไม่อยากทำร้านเขาฟังน่ะ ฮือ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยน้องฟางด้วย

 

 

          “ทำไมเรียกไม่ตอบว่ะ”ไอ้ป๊อปเอามืมาจับตัวน้องฟางให้หันไปหามัน

 

 

          “ขอโทษน่ะครับ ขอโทษน่ะครับ ขอทางหน่อยครับ”พนักงานส่งของยกของเข้ามาในร้าน น้องฟางไม่ทันหลบมันก็เดินชนน้องฟาง ทำให้น้องฟางสะดุดขาตัวเองจะล้ม แต่แล้วไอ้ป๊อปมันก็จับน้องฟางไว้ ทำให้น้องฟางกับไอ้ป๊อปกอดกัน.. เฮือก..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “เอ่อ น้องไม่เข้าไปหาเพื่อนหรอครับ”พี่วิศถามแก้วใจ ที่ยืนรอเพื่อนอยู่หน้าร้าน ทำไงได้เข้าไปก็ไปช่วยน้องฟางเลือกไม่ได้อยู่ดี เพราะแก้วใจอยู่คนละห้องกับน้องฟาง แก้วใจเรียนศิลป์ภาษา ส่วนน้องฟางรายนั้นเรียนเก่งจะตาย เรียนวิทย์-คณิตห้องคิงส์นู่น แก้วใจก็ต้องรอหน้าร้านเนี่ยล่ะ

 

 

           “เอ่อ ไม่หรอกค่ะ”แก้วใจยิ้มหวานให้พี่วิศก่อนจะหันไปมองหน้าร้านต่อ อันที่จริงแก้วใจก็ไปร้านพี่วิศบ่อยน่ะ แต่แก้วใจไปบ่อยไม่ใช่อะไรหรอก ก็ยัยหวายเพื่อนห้องเดียวกับแก้วใจมันชอบขอให้แก้วใจพาไป มันน่ะแอบชอบพี่วิศ แก้วใจก็พาไปไม่เกี่ยงอะไร

 

 

          “แล้วน้องชื่อ..”

 

 

          “ชื่อแก้วค่ะ”แก้วใจตอบส่งๆ เธอผ่านผู้ชายมาเยอะ รู้อยู่แล้วล่ะว่าคนตรงหน้าจะถามอะไร แต่ไอ้ที่ผ่านผู้ชายมาเยอะน่ะ ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดน่ะ ก็แบบมีคนมาจีบแก้วใจเยอะแยะ เป็นโหลเลยก็ว่าได้ ไอ้เราก็เป็นคนเฟรนลี่ คุยเล่นๆไปไม่ได้คิดจริงจังหรอก ฮ่าๆ หนุ่มในสต็อกเพียบ

 

 

          “อ๋อครับน้องแก้ว ผมชื่อวิศน่ะครับ”พี่วิศแนะนำให้แก้วใจ พลางเกาหัวยิก แล้วก็ชวนแก้วใจคุยไปเรื่อย สนุกสนาน บอกเลยแก้วใจก็ไม่ขัด แก้วใจคุยเก่งจะตาย เปล่าหว่านเสน่ห์เลยน่ะ เกิดมาหน้าตาดีนี่นา ช่วยไม่ได้

 

 

         

 

 

 

 

          หลังจากที่ทุกคนออกมา น้องฟางตัวแข็งทื่อเดินออกมาอย่างอึนๆ ไม่อึนได้ไงก็ไอ้ป๊อปมัน เฮ้อ ฟหกด่าสว .. น้องฟางเอ๋อเลยล่ะจ๊ะ น้องฟางเงียบไม่พูดไม่จากับใครเลย น้องฟางไม่อยาก ..

 

 

          “ลูกเจ๊หมวยกลับบ้านดีๆน่ะ”ไอ้ป๊อปยิ้มขำ ก็ขึ้นน้องเรดแล้วค่อยๆถอยรถ พี่วิศก็ขึ้นตาม แถมยังส่งสายตาวิ๊งค์ๆให้แก้วใจอีก อะไรกันสองคนนี้มีซัมติง

 

 

          “ไอ้ป๊อป ไอ้บ้า กลับบ้านไปเลย”น้องฟางทำท่าจะขว้างของที่พึ่งซื้อมา แต่ก็ไม่ขว้าง ซื้อมาก็เสียดายน่ะจ๊ะแหม.. น้องฟางได้แต่มองค้อนใส่มัน

 

 

          “พี่ไปแล้วนะครับน้องแก้ว”พี่วิศยิ้มหวานให้แก้วใจ แล้วไอ้ป๊อปก็ขับน้องเรดออกไป เดี๋ยวนะเดี๋ยว พี่วิศของน้องฟางจะตกไปอยู่ในสต็อกแก้วใจแล้วหรอม

 

 

          “นี่แก้วใจ หนุ่มในสต็อกคนใหม่หรอย่ะ”ศรีเฟย์พูดขึ้น ดีมากศรีเฟย์หนูทำดี ถามแทนน้องฟางเลย น่ารักที่สุด

 

 

          “เปล่าซะหน่อย ฮ่าๆ กลับบ้านไปพวกแกน่ะ เดี๋ยวไปส่งขึ้นรถ”น้องฟางหันมามองหน้าศรีเฟย์แบบงงๆ อะไรน่ะ อะไร มีอะไรทำไมไม่บอกกัน เพื่อนตัวแสบ

 

 

 

 

 

 

 

ไอ้วิศเองครับ ได้โพสต์ข้อความบนไทม์ไลน์ของเขา

เมื่อสักครู่

ดูเหมือนว่าจะเจอเนื้อคู่.. เวลาเธอยิ้มช่างหวานหยดเยิ้ม

ถูกใจ แสดงความคิดเห็น แชร์

เออพี่เขื่อน,น้องเคน,พี่เบคนหน้าขาว และคนอื่นๆถูกใจสิ่งนี้

 

เออพี่เขื่อน : พี่วิศขา เจอหมูคู่ก่อนมั้ยคร๊

น้องเคน ถูกใจสิ่งนี้

น้องเคน : อร๊าย พี่วิศ ไม่เอานะขร่ะ น้องไม่อยากเสียตัว #ทดลองเป็นเนื้อคู่ไอ้วิศ

เออพี่เขื่อน,พี่เบคนหน้าขาว ถูกใจสิ่งนี้

ไอ้วิศเองครับ : พวกมึงครับ หยุดเห่าบ้างเถอะครับ -_-

เออพี่เขื่อน,พี่เบคนหน้าขาว,น้องเคน ถูกใจสิ่งนี้