เบะปากเป็นรูปตีน.

 

 

 

 

 

Chapter 1

 

 

          พอกลับมาถึงบ้านน้องฟางก็โดนบ่นเละเลยล่ะจ๊ะก็เล่นทำแผงของคุณนายพัง แต่บอกเลยน้องฟางไม่ผิดไอ้ป๊อปนั่นแหละที่ผิด คุณนายมาว่าน้องฟางไม่ได้น่ะ ถ้าไอ้ป๊อปมันไม่มาหลอกแต๊ะอั๋งน้องฟาง น้องฟางคงไม่ทำแบบนี้ นึกแล้วก็เจ็บใจ ฮึ้ย!

 

 

          “นี่แกรู้มั้ย ค่าแผงฉันหมดไปเท่าไหร่ แล้วแกมาทำพังเนี่ย”น่าจะหลายบาทน่ะจ๊ะคุณนาย แต่คุณนายจะมาโทษน้องฟางคนเดียวไม่ได้น่ะจ๊ะ บอกแล้วไงน้องฟางไม่ผิด

 

 

          “แหม คุณนายนิดๆหน่อยๆเอง”ว่าแล้วน้องฟางก็เข้าไปกระแซะคุณนาย เนี่ยแหละการง้อของน้องฟาง คุณนายหายงอนน้องฟางเถอะนะจ๊ะ

 

 

          “แกไม่ต้องมากระแซะฉันเลยน่ะ แกต้องรับผิดชอบ รู้มั้ยค่าแผงฉันหมดไปกี่บาท”คุณนายเอาพัดที่ตัวเองพัดอยู่มาเคาะหัวน้องฟาง

 

 

          “ไม่รู้จ๊ะ น้องฟางไม่ได้เป็นคนคิดค่าแผง”พูดจากวนประสาทใส่คุณนาย ก็น้องฟางไม่รู้จริงๆนี่นา แหะๆ คราวนี้คุณนายเอารีโมททีวีมาเคาะหัวน้องฟาง บอกเลยเจ็บจ๊ะ

 

 

          “กวนตีนนักหรอแกเนี่ย ฉันจะหักเงินค่าขนมแก และแกต้องมาอยู่เฝ้าแผงกับฉันทุกวัน เพื่อใช้หนี้ที่แกทำแผงฉันพัง!”คุณนายเสียงดุ แถมยังทำหน้าดุอีก โธ่ คุณนายน้องฟางไม่อยากโดนหักค่าขนมนะ แล้วน้องฟางจะไปกินไอติมร้านพี่วิศยังไงอ่ะ ฮรึก T^T

 

 

          “คุณนายใจร้าย น้องฟางแอนตี้คุณนาย ชิ!”คุณนายจะปารีโมทใส่น้องฟาง แต่น้องฟางวิ่งหนีออกมาก่อน นี่คุณนายไม่ได้ตีน้องฟางหรอกน่ะจ๊ะ คิคิ ว่าแล้วน้องฟางก็ขึ้นไปบนห้องนอนตัวเอง กระโดดขึ้นเตียงอย่างรันทดใจ น้องฟางถูกหักค่าขนมอ่ะ เพราะมันคนเดียว ไอ้ป๊อป!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “นี่แกขับมารอฉันหน้าซอยเลยน่ะ โอเคเดี๋ยวฉันออกไป”กดวางสายแล้วรีบแต่งตัว วันนี้น้องฟางช่วยคุณนายเก็บแผงแล้ว แถมคุณนายก็ยังหลับอยู่ น้องฟางบอกคุณนายไว้แล้วล่ะว่าจะไปกินไอติมที่ร้านพี่วิศกับศรีเฟย์ พูดถึงพี่วิศก็คิดถึงพี่วิศจัง ไม่เจอกันตั้ง.. เดี๋ยวนับก่อนน่ะ 1 2 3 45.. ก็ราวๆ 5 ชั่วโมงอ่ะ คิดถึงอ่ะกรี๊ดดด ><

 

 

          บอกเลยนะจ๊ะ พี่วิศหล่อมาก ผู้ชายในฝันเลยของสาวๆเลยจ๊ะ พี่วิศเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น ชื่อญี่ปุ่นเขาชื่อ โทโมะ แต่คนแถวนี้เรียกกันพี่วิศ ไอ้วิศ อะไรทำนองนี้อ่ะจ๊ะ บอกเลยนะจ๊ะว่าพี่วิศคนนี้เป็นสุภาพบุรุษมาก หล่อ เท่ ใจดี ไม่เหมือนไอ้ลูกอาแป๊ะขายผัดไทย หน็อย หล่อก็ไม่หล่อ ปากยังจะเน่าอีก เจอที่ไหนกวนตีนน้องฟางที่นั่น น้องฟางถึงไม่อยากจะเจอมันไงล่ะจ๊ะ ! (แต่น้องฟางก็เคยชอบมันไม่ใช่หรอ? -_-)

 

 

          “นี่น้องฟาง แต่งตัวแบบนี้เจ๊หมวยไม่ว่าหรอ”ศรีเฟย์มองน้องฟางตั้งแต่หัวจรดเท้า น้องฟางใส่เสื้อยืดธรรมดา กับกางเกงขาสั้น บอกเลยว่าสั้นมาก! สั้นสุดๆ แล้วจะทำไมล่ะ ผัวไม่มี จะแรดที่ไหนก็ได้ ฮริ้ง!

 

 

          “เจ๊หมวยไม่เห็น ถ้าเห็นฉันก็โดนสิย่ะ! ไปเถอะขับพี่แมนเร็ว ฉันร้อนอยากกินพี่วิศ”เดี๋ยวนะน้องฟาง อยากกินพี่วิศ?

 

 

         “น้องฟางหยาบคาย กินพี่วิศได้ยังไง”นี่ถ้าน้องฟางจะถีบเพื่อน ถีบได้ป่ะจ๊ะ ? ซื่อไม่พอแถมชอบแซะอีกตั้งหาก  จนน้องฟางไม่อยากจะเชื่อว่ามันซื่อจริงๆ เฮ้อ..

 

 

          “ฉันก็รวบรัดไงยะ รีบเถอะย่ะ โห้ย ร้อน”น้องฟางขึ้นซ้อนท้ายพี่แมนของศรีเฟย์ ที่เป็นรถมอไซค์ฟีโน่คันเก่าๆ แต่ยังใช้งานได้ มุ่งตรงไปยังร้านพี่วิศทันที ลัลลา ลัลล้า

 

 

     

 

 

         

 

        “ไม่มีที่จอดเลยแก”ศรีเฟย์พูดขึ้น จะมีได้ไงวันนี้วันหยุด ตลาดก็ต้องมีคนเยอะเป็นธรรมดา น้องฟางชะเง้อมองหาที่จอดรถ ร้านพี่วิศก็ไปตั้งซะข้างในตลาด น้องฟางก็ต้องมานอกตลาดเพื่อมาจอดรถ แต่ดูเหมือนมันจะไม่มีน่ะ ที่จอดน่ะ

 

 

          “จอดตรงนี้ล่ะกัน”ดะ เดี๋ยวก่อนนะ เดี๋ยวก่อน นี่มันรถไอ้..นี่ มาจอดตรงนี้ทำไมศรีเฟย์ แม้แต่รถน้องฟางก็ไม่อยากเจอมัน รถไอ้ป๊อปดูคาติสีแดง ที่มันรักนักรักหนา แถมตั้งชื่อให้มั้นอีกชื่อ น้องเรด น้องฟางอยากทำให้รถมันพังจริงๆ แต่ติดตรงที่ว่าถ้ามันรู้ว่าเป็นน้องฟาง ค่าเสียหายมันต้องหนักแน่ๆ เพราะฉะนั้นต่างคนต่างอยู่ไปเถอะ น้องฟางลงจากรถถอดหมวกกันน็อกสีหวานให้ศรีเฟย์ แล้วเดินเข้าตลาดอย่างไม่นึกกังวลเลย

 

 

 

ร้านพี่วิศ..

 

 

          “ร้านพี่วิศคนเยอะจังแก”ศรีเฟย์ชะเง้อมองในร้านที่มีแต่วัยรุ่นทั้งหญิง ทั้งชาย กระเทยก็มากัน ไม่ใช่อะไรหรอก ก็ลูกเจ้าของร้านหล่ออะ -///- ใครเห็นเป็นต้องหลง

 

 

          “นั่งตรงนั้นดีกว่า เขากำลังจะลุกพอดี”น้องฟางชี้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่งภายในร้านที่มีผู้ชายนั่งอยู่ แต่เดี๋ยวนะ ทำไมผู้ชายคุ้นๆจังล่ะ เสื้อบอล กางเกงบอล หรือว่า..

 

 

          “ไอ้วิศ กูอิ่มล่ะว่ะ คิดตังค์ดิ”เฮือกกกก.. น้องฟางรีบหันหลังให้ร้านทันที นั่นมันไอ้ป๊อปนี่ ไม่ได้การล่ะ น้องฟางไม่อยากมีเรื่องกับไอ้ป๊อปตอนนี้ ขออย่าให้มันเจอน้องฟางล่ะกัน (ยืนหันหลังอยู่หน้าร้านเขาคงไม่เห็นมั้งน้องฟาง-3-)

 

 

          “น้องฟางเป็นอะไร ทำไมเหงื่อไหลล่ะ ร้อนมากเลยหรอ”ศรีเฟย์ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาถาม น้องฟางต้องหลบไอ้ป๊อป น้องฟางจะไม่ทำอะไรน่าอับอายหน้าร้านพี่วิศแน่ๆ

 

 

          “นี่ลูกเจ๊หมวย ใส่สั้นอย่างนี้จะมาอ่อยไอ้วิศมันหรอ.”เสียงคุ้นหู กวนตีนอย่างนี้ ไอ้ป๊อปชัวร์ น้องฟางค่อยๆหันไปหาไอ้ป๊อปที่กอดอกมองน้องฟาง หึ เรื่องอะไรที่น้องฟางจะต้องกลัว เชิดใส่เลยจ๊ะ น้องฟางเชิดใส่ไอ้ป๊อปมันเลย ว่าแล้วก็เดินเข้าไปในร้านอย่างไม่ใส่ใจคำพูดไอ้ป๊อป แต่..

 

 

          “ไอ้วิศมันไม่ชอบเด็กแรดอย่างมึงหรอก ไม่ต้องใส่สั้นจนจะเห็นตูดไปอ่อยมัน เหอะ”เสียงกลั้วหัวเราะ ทำเอาน้องฟางหมั่นไส้ น้องฟางจะแต่งมันจะทำไม เดือดร้อนใครห้ะ!

 

 

          “กูจะแต่ง แล้วจะทำไม เดือดร้อนใครว่ะ”น้องฟางจิกตาใส่ไอ้ป๊อปที่ยืนลอยหน้าลอยตา ชิ! อึ้งในความสวยน้องฟางก็ไม่บอก ทำมาเป็นด่าน้องฟาง

 

 

          “เดือดร้อนหนังตากูเนี่ย มีใครอยากเห็นขาอ่อนของมึงบ้าง ขาเท่าตุ่ม ตัวเท่าช้าง”ส่ายหน้าช้า ไอ้ป๊อปเอือมแล้วจริงๆกับการแต่งตัวน้องฟาง

 

 

          “ว้าย ไอ้ป๊อป มึงพูดจาน่าเกลียดมาก ไอ้ปากเน่า ไอ้หมีทุเรศ ชิ!”น้องฟางว่าก่อนจะเบ้ปากใส่ไอ้ป๊อป มาว่าน้องฟางเป็นตุ่มได้ไง!

 

 

          “อ้าวๆ มึงพูดงี้ได้ไง มึงจะเอาไงกับกู”

 

 

          “มึงนั่นแหละจะเอาไง!”

 

 

          “มึงนั่นแหละ!”

 

 

          “!@$#^$^^$%@%$$%!$$#%@#^^^^@!$$@”

 

 

 

          น้องฟางกับไอ้ป๊อปไม่เคยพูดจาดีกันสักวันอ่ะจ๊ะ เจอหน้ากันเป็นทะเลาะ นี่ก็ทำข้าวของร้านพี่วิศเสียหายเลยน่ะจ๊ะ คุณนายด่าน้องฟางยับเลยจ๊ะ แถมน้องฟางก็ได้แผลที่หน้าผากกลับบ้าน ส่วนไอ้ป๊อปน่ะหรอ ได้รอยข่วนเต็มหน้ามันเลยจ๊ะ แถมคางแตกต้องไปเย็บ นี่ล่ะจ๊ะความจังไรของคน น้องฟางกับไอ้ป๊อปเจอกันที่ไหน บรรลัยที่นั่น..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ขอโทษนะค่ะ ถ้ามันแรงไป คือเราไม่ใช่คนโรแมนติกโลกสวยขนาดนั้น

เป็นคนบ้านๆ ติดหยาบ ถ้าแรงไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้นะค่ะ

ขอฝากเรื่องนี้ด้วยน้า เม้นโหวตกันเยอะๆ ผิดพลาดตรงไหน ก็เตือนกันด้วยนะค่ะ ทวงฟิคหรือ

สงสัยอะไรมาหน้าไทม์ไลน์เลยน้า ^^