เบะปากเป็นรูปตีน.

 

 

 

 

 

 

 

Chapter 15

 

 

 

 

 

          "พ พี่ป๊อป.."

 

          "ทำไม? หรือมันไม่จริง"น้องฟางนิ่งไปกับคำพูดของพี่ป๊อป ทำไมพี่ป๊อปไม่คิดที่จะเชื่อใจน้องฟางเลย ทั้งๆที่น้องฟางเชื่อใจพี่ป๊อปมาตลอด นี่คบกันจะได้เดือนกว่าแล้วนะจ๊ะ ทำไมยังคิดว่าน้องฟางมีคนอื่น

 

          "ไม่จริงนะจ๊ะ น้องฟางไม่เคยมีคนอื่น น้องฟางมีแต่พี่ป๊อป"

 

          "อย่าเถอะฟาง จะไปซ้อมก็ไปเหอะ ไปอยู่กับไอ้เวรนั่นเลย"พี่ป๊อปพูดจบก็เดินหนีน้องฟางไปปล่อยน้องฟางคุกเข่านั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น พี่ป๊อปเคยรักน้องฟางบ้างไหมจ๊ะ ฮึก..น้องฟางเจ็บจังเลย

 

 

 

 

 

          "ว่าไงนะ พี่ป๊อปเค้าโกรธแกเรื่องพี่ปั้นจั่นอ่ะหรอ"น้องฟางพยักหน้าตามที่ศรีเฟย์พูดตอนนี้เรากำลังวิดิโอสไกป์กันอยู่จ้ะ เฮ้อ~ น้องฟางเหนื่อยใจจังเลย นี่ก็ร้องไห้จนตาบวมไปหมดแล้วToT

 

          "แล้วทำไมแกไม่อธิบายให้พี่ป๊อปฟังล่ะ"

 

          "จะอธิบายได้ไงเล่า พี่ป๊อปพูดๆจนไม่มีช่องว่างให้ฉันได้อธิบายเลย"

 

         "โธ่น้องฟาง ตาบวมหมดแล้ว แล้วแกจะเอายังไงต่อ"

 

         "ฉันก็ต้องปล่อยให้เลยตามเลย ให้พี่เค้ารู้ด้วยตัวเองไปเลยละกัน ชิ"น้องฟางคุยกับศรีเฟย์ต่อไปเรื่อยตามประสาสาวๆ นี่น้องฟางต้องทำยังไงดีเนี่ย!! ต้องทำยังไงจ๊ะ ... เอาเป็นว่าน้องฟางงอนพี่ป๊อปละกัน

 

 

 

 

 

 

         "ไอ้ป๊อปนี่มึงเป็นอะไรวะ มาถึงก็แดกเอาแดกเอา อย่างกับแม่งเป็นน้ำเปล่า"พี่เบที่เป็นลูกเจ้าของร้านเหล้าเนี่ยก็มานั่งดื่มเป็นเพื่อน อาการเพื่อนรักเป็นแบบนี้ก็คงไม่พ้นเรื่องความรัก ทะเลาะกับเมียมาแหงๆ

 

         "เอามาอีก กูขอเยอะๆแบบจัดหนักจัดเต็ม"ไอ้พี่ป๊อปนี่ก็เหมือนจะเมานิดหน่อยละนะ พี่เบล่ะกลั๊วกลัว กลัวว่ามันจะกลับบ้านไม่ไหวอ่ะดิ ตอนนี้คนอื่นก็ไม่อยู่ติดธุระของตัวเองเหลือแต่พี่เบนี่ล่ะที่ต้องมาปรับทุกข์กับไอ้พี่ป๊อป

 

         "ใครจะหามมึงกลับบ้านวะ กูไม่หามแน่ๆ ตัวมึงหนักชิบอย่างกับกูแบกช้างทั้งตัว"พี่เบส่ายหน้าพร้อมกระดกแก้วเหล้ามองคนเข้าร้านเรื่อยๆ ที่นั่งประจำของแก๊งแว๊นจะอยู่ในสุด เป็นที่นั่งวีไอพีใครก็นั่งไม่ได้ จะบอกว่าเป็นที่นั่งที่ดีที่สุดก็ว่าได้ เพราะที่นั่งตรงนี้มองทุกอย่างในร้านเหล้านี้เลย

 

         "ไม่ไหวก็ไม่ต้องแบกสิวะ กูนอนที่นี่ก็ได้ บ้านมึงก็เหมือนบ้านกูล่ะ"

 

         "ถุ้ย! ถ้ามึงนอนบ้านกู อย่ามาอ้วกใส่กูละกัน คราวที่แล้วอย่างกับกลิ่นของเน่า"พี่เบทำหน้าแหยเมื่อนึกถึงวันที่ไอ้พี่ป๊อปเมาจนเกือบไม่ได้สติ เขาอาสาให้ไอ้พี่ป๊อปนอนบนเตียงนุ่มนิ่มของเขา แต่ไอ้พี่ป๊อปมันกวนตีนอ้วกใส่ที่นอนของพี่เบอีก พี่เบรับไม่ได้!!!

 

         "เออน่า กูแค่น็อกเฉยๆ"

 

         "แล้วมึงจะบอกกูได้ยังว่าเป็นอะไร"พี่เบถามปุ๊ปไอ้พี่ป๊อปก็นิ่งไป เงียบหายไปเลย สงสัยคงจะปวดใจจนไม่กล้าพูดอะไรออกมา

 

         "เฮ้อ มันก็มีอยู่เรื่องเดียวแหละวะ กูทะเลาะกับฟาง เหนื่อยกับชีวิต~"ว่าแล้วก็กระดกแก้วเหล้าต่อ พี่เบมองแบบอนาจ เพื่อนกูแดกน้ำเมาเก่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติกินห้าแก้วแล้วก็แล้ว ไม่เคยเกินห้าแก้วหรอก

 

         "เดี๋ยวกูมานะ ไปเอาน้ำแข็งมาเติมก่อน นั่งดีๆล่ะมึงอ่ะ อย่าเที่ยวไปจับนมสาว"

 

        "กูไม่ใช่มึงนะเว้ย"พี่เบหัวเราะนิดๆแล้วเดินไปเอาน้ำแข็ง ไอ้พี่ป๊อปก็กระดกแก้วเหล้าปกติ แต่สายตาก็เฉียบคมไปเห็นคนคนนึงเข้า หน้าตามันโคตรคุ้นเลยว่ะ

 

         พี่ปั้นจั่นเดินเข้ามากับผู้ชายคนนึง ท่าทางคนนั้นจะดูเหมือนเกย์นะ ว่าแต่ว่ามาทำอะไร ไอ้พี่ป๊อปก็ดันสงสัยเลยไปไปด้อมๆแถวนั้น เพื่อไปแอบเผือกเรื่องเขา

 

        "ตัวไปโดนอะไรมา ปากของตัวน่ะ"ชายคนนั้นที่ดูเหมือนเป็นเกย์พูดกับพี่ปั้นจั่นดูเป็นห่วงเป็นใยมากเลยนะ เอ..หรือว่าปั้นจั่นมันจะเป็น..

 

        "ก็โดนผัวน้องฟางต่อยมาน่ะสิ พี่เจ็บมาเลยลูกหมี ดูสิ"

 

        "ไปทำอีท่าไหนเข้าล่ะ เค้าเป็นห่วงตัวมาเลยนะงุ้ยย"ไอ้เจ๊ที่ชื่อลูกหมีอะไรนั่นเข้าไปซบพี่ปั้นจั่นท่าทางอย่างกะคนเป็นแฟนกัน แต่เดี๋ยวๆหรือว่าสองคนนี้..

 

 

        "ไอ้ป๊อปมึงมาทำไรตรงนี้วะ"พี่เบเดินมาตบบ่าไอ้พี่ป๊อปแบบแรงๆ เพราะตอนพี่เข้าเดินกลับมาก็ไม่เจอไอ้พี่ป๊อปซะแล้ว เลยเดินตามหาเรื่อยๆแล้วก็มาเจอจนได้

 

        "เบาๆสิวะไอ้เบ"ไอ้พี่ป๊อปทำท่าตกใจแล้วยกนิ้วชี้มาถึงระดับปากเป็นสัญญาณของความเงียบ พี่เบก็มองไอ้พี่ป๊อปแบบงงๆ อะไรของมันวะ

 

        "มึงมาทำอะไรตรงนี้ เมาแล้วหรือไง มายืนมองผัวเมียเค้าคุยกัน"

 

        "อะไรนะ ผัวเมีย? สองคนนี้?"

 

        "เออ สองคนนี้เป็นผัวเมียกัน คนนั้นชื่อลูกหมีเป็นเกย์รับ ไอ้นั้นก็ปั้นจั่นเกย์รุก ทำไมมึงจะไป3p*กับพวกมันหรอวะ"พี่เบชี้สองคนนั้นที่กำลังกินเหล้าโอบกันฟังเพลงสบายๆ ไอ้พี่ป๊อปกลืนน้ำลายดังเอือก ชห.แล้วนี่เราเข้าใจผิดมาตลอดเลยหรอวะ ต้องรีบไปง้อน้องฟางละว่ะ

 

        "ไอ้เบ กูไปละ กูมีธุระต้องทำ"ไอ้พี่ป๊อปวิ่งจู๊ดออกไปจากร้าน อะไรของมันวะพี่เบยืนงงแบบเวรี่ๆ สงสัยจะทะเลาะกับน้องฟางเพราะไอ้ปั้นจั่นอ่ะหรอ เพื่อนกูนี่โง่เนาะ ห้าห้าห้า (เดี๋ยวชบาจะไปฟ้องไอ้พี่ป๊อปแน่ๆ-_-)

 

 

 

 

 

 

          ติ้งน่อง ติ้งน่อง~

 

       เสียงโทรศัพท์น้องฟางดังจ้ะเพราะมีคนโทรมา น้องฟางหยิบไอโฟนสี่เอสที่น้องฟางตั้งชื่อมันว่ามีมี่ขึ้นมาอ่านชื่อคนที่โทรเข้า น้องฟางก็ต้องแปลกใจเพราะปลายไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นไอ้พี่ป๊อปนั่นเองว่าแต่โทรมาทำไม โทรมาง้อสินะ น้องฟางต้องแอ๊บเสียงแบบง้องแง้งหน่อยๆละกัน

 

       "ฮัลโหล"

 

       "ใช่ฟางไหมครับ"

 

       "ถามทำไมไม่ทราบ นี่จำเสียงน่ารักๆของคนสวยๆไม่ได้แล้วรึไง หึ้ม!"

 

       "อ๋อ ลูกเจ๊หมวยนี่เอง ลงมาหาข้างล่างหน่อยสิ"

 

       "ทำไมต้องลงไป จะมาซ้ำเติมสินะ คิดผิดแล้วล่ะ น้องฟางจะไม่ลงไป แค่นี้นะ"

 

         "ดะ เดี๋ยว!"น้องฟางตัดสายอย่างเร็วไว แล้วเดินไปตรงหน้าต่างก็เห็นไอ้พี่ป๊อปนั่งน้องเรดกดแล้วกดโทรศัพท์ไปมา ชิ จะโทรหาน้องฟางหรอ น้องฟางปิดเครื่องไปแล้วล่ะ คิดจะงอนน้องฟางก็ต้องเล่นตัวสิจ๊ะ ดูสิ๊ จะโวยวายอะไรไหม

 

         "เอาวะ พรุ่งนี้ค่อยมาง้อใหม่ เมียงอนแล้วชอบเล่นตัว"ไอ้พี่ป๊อปค่อมน้องเรดแล้วขี่ออกไปเลย กรี๊ดดดด ไม่คิดจะมาง้อเลยน้องฟางเลยหรอ ไอ้คนบ้าแค่นี้ก็ถอดใจแล้วหรอ กรี๊ดดดด! น้องฟางงอน งอน งอน หึ้ย!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

*3p คือชบาอธิบายแบบตรงๆตามความเข้าใจของชบาไม่ได้ ไปหาเอาในพี่กูนะจ๊ะ บรัยยยยย