เบะปากเป็นรูปตีน.

 
 
 
 
 
Chapter 13
 
 
 
 
          "ตอนเย็นจะมารับ เข้าใจมั้ย อ่ะนี่น้ำเต้าหู้ธรรมดาไม่ใส่เครื่อง"ไอ้ป๊อปยื่นถุงน้ำเต้าหู้ให้น้องฟาง แล้วลูบผมน้องฟางอีก แหม วันแรกก็ทำเป็นห่วงเป็นใยเลยนะ
 
 
          "รับทราบครับผม"น้องฟางยิ้มตาหยีใส่มัน ไอ้ป๊อปก็โบกมือบ๊ายบายน้องฟาง น้องฟางเลยเดินเข้ามาในโรงเรียน ส่วนมันก็ไปที่วิทยาลัยการช่างของมัน
 
 
          "แหมๆ ใครมาส่งหรอจ๊ะ กิ๊วๆ"มาถึงก็แซวกันเลยนะยะนังพวกนี้ ก็ผัว เอ้ย แฟนมาส่งล่ะค่า ไม่ต้องแซว ทำไมน้องฟางชอบหลุดปากว่าผัวนะ อิอิ
 
 
           "เห็นแล้วจะถามทำไมล่ะยะ"น้องฟางพูดยิ้มๆ มีความสุขจริงจริ๊ง แบบว่าอ่ะนะ มีแฟนน่ารักและน้องฟางก็รักมากด้วย อะไรจะดีขนาดเน้
 
 
           "แกต้องเล่ามาให้หมดเลยนะยะ"แก้วใจเข้ามาเขย่าตัวน้องฟางด้วยความอยากรู้อยากเห็นมาก ก็คือแบบเรื่องมันยาวนะจ๊ะ แต่จะให้เล่าน้องฟางก็ไม่เกี่ยงจ้ะ
 
 
         
 
          "จริงอ่ะแก อร๊าย เขินแทนอ่ะ"ศรีเฟย์มันหน้าแดงไปหมดล่ะ เห็นม้ะ เล่าแล้วเป็นใครก็ฟินจ้ะ น้องฟางยังฟินเลย คนอะไรน่ารักมาก น้องฟางกำลังดูดน้ำเต้าหู้ที่ไอ้ป๊อปซื้อมาให้อยู่ดีๆรุ่นพี่ที่ชื่อปั้นจั่นก็เข้ามาหาน้องฟาง
 
 
          "เอ่อ น้องฟางครับ"
 
 
          "คะ?"น้องฟางหันไปยิ้มบางๆให้ แต่น้องฟางไม่ได้คิดอะไรหรอกนะจ๊ะ ก็แค่ยิ้มให้ตามมารยาท แล้วศรีเฟย์กับแก้วใจก็ไม่อยู่อีก สองนางไปซื้อขนม
 
 
          "จะมีกีฬาสีประจำปี พี่อยากให้น้องฟางเป็นเชียร์ลีดเดอร์ หุ่นน้องก็ได้ หน้าน้องก็เป๊ะ เป็นได้รึเปล่าครับ"พี่ปั้นจั่นก็ ชมแบบนี้น้องฟางก็เขินนะจ๊ะ น้องฟางบอกพี่เขาไว้ว่าจะคิดดูอีกที น้องฟางขอปรึกษาทุกคนก่อน แต่ไอ้เชียร์ลีดเดอร์เนี่ย มันโคตรเหนื่อย แล้วอีกอย่างพี่ป๊อปก็ไม่ชอบซะด้วย ที่ไม่ชอบ คือไม่ชอบที่น้องฟางเป็น คนอื่นพี่ป๊อปไม่ว่าจ้ะ
 
 
 
 
 
          "พวกแก เป็นเชียร์.."
 
 
 
          "ฉันได้เป็นดรัมอ่ะ"ศรีเฟย์เกาหัวยิกๆพร้อมมองหน้าน้องฟางกับแก้วใจ น้องฟางต้องการเพื่อนมาเป็นด้วย ไม่เห็นต้องชิงพูดก่อนเลย น้องฟางหันไปมองแก้วใจปุ๊ป
 
 
          "ฉันเป็นคนแต่งหน้ายะ ไม่ต้องมามอง"แก้วใจพูดก่อนที่น้องฟางจะพูด รู้ทันแฮะ ทำงานกันเป็นทีมจริงๆ อีพวกนี้นิ
 
 
          "ก็ฉันไม่มีเพื่อนเป็นด้วยอ่ะ”น้องฟางดิ้นไปมา แต่นี่มันเป็นประจำอำเภอเลยนะ ไม่เป็นก็ไม่ได้ด้วย อยากเป็นอ่ะ อยากเป็น
 
 
          “แกก็เอางี้ดิ แบบอ้างว่ามันเป็นกีฬาสีระดับอำเภอเลยนะ สำคัญมากไม่ไปไม่ได้ อะไรทำนองนี้ พี่ป๊อปต้องยอมเข้าใจแน่ๆ”แก้วใจเสนอไอเดีย แต่ก็ไม่เลวนะอ้างแบบนี้พี่ป๊อปคงยอมใจน้องฟางแหละ คิคิ
 
 
 
 
 
 
          “วันนี้เรียนหนักมั้ย”พี่ป๊อปที่นั่งรอน้องฟางเลิกเรียนก็มารับตามที่บอกไว้ แถมยังเช็ดเหงื่อให้น้องฟางอีก โอ้ย เป็นแฟนกับพี่ป๊อปมันดีแบบนี้นี่เอง
 
 
          “ก็นิดนึงง้ะ นี่ตัวๆ”
 
 
          “หืม?”
 
 
          “ถ้าเค้าเป็นเชียร์ลีดเดอร์ เตงจะว่าอะไรเค้ามั้ยอ่ะ”น้องฟางกลืนน้ำลายดังเอือก พร้อมมองสีหน้าพี่ป๊อปที่จ้องหน้าน้องฟางเขม็งเลย ดูแล้วขนลุกชอบกล น้องฟางจึงรีบฉีกยิ้มบางๆให้
 
 
          “ทำไมต้องเป็น”น้ำเสียงเรียบๆบวกกับแววตาพิฆาตของมัน น้องฟางค่อยๆถอยหลัง เดี๋ยวมันจะไม่ดีเป็นแน่ถ้าขืนอยู่แบบนี้
 
 
          “มันเป็นกีฬาสี เป็นงานใหญ่เลยนะจ๊ะระดับอำเภอนู่น น้องฟางก็ถูกเลือกให้เป็นแล้ว ก็เลย..”น้องฟางเขย่าแขนพี่ป๊อปเพื่อเป็นการอ้อน ก็คือแบบว่าเข้าใจว่าพี่แกหึงหวง แต่แบบมันจำเป็นนะ (รู้สึกตอแหล -///-)
 
 
          “อืม ก็ได้ แต่มีข้อแม้ ต้องให้พี่ไปด้วยทุกครั้งเวลาซ้อม ไม่ว่าจะหลังเลิกเรียนหรือวันหยุด ถ้าไปเจ๊าะแจ๊ะกับผู้ชาย ฟางคงรู้นะว่าพี่จะทำอะไร ไปขึ้นรถ”พี่ป๊อปขึ้นค่อมน้องเรดแล้วสตาทรถให้น้องฟางขึ้น น้องฟางกอดพี่ป๊อปแน่นก่อนพี่เขาจะบิดน้องเรดแบบเร็วและแรงมาก
 
 
          “จะแวะซื้ออะไรก่อนกลับมั้ย”
 
 
          “ไม่จ๊ะ แค่กอดพี่ป๊อปน้องฟางก็อิ่มแล้ว”น้องฟางหัวเราะคิกคักชอบใจ พี่ป๊อปเลยแกล้งน้องฟางด้วยการขับรถกระตุกไปมา ซึ่งน้องฟางไม่ชอบเป็นอย่างมาก
 
 
          “พี่ป๊อป อย่าทำงี้สิ ฟางกลัว”น้องฟางยิ่งกอดพี่ป๊อปแน่นขึ้น จนรับรู้ได้ว่าพี่ป๊อปก็ขำน้องฟางเช่นเดียวกับที่น้องฟางขำพี่ป๊อป ให้มันได้อย่างนี้สิ
 
 
          “ตอนยังไม่คบกันไม่เห็นทำงี้เลย ด่าเอาๆ”พี่ป๊อปพูดขึ้น เออมันก็จริงแฮะ ทำไมตอนยังไม่คบนี่ไอ้ป๊อปอย่างนู่น ไอ้ป๊อปอย่างนี้ ก็ใครมันจะไปกล้าล่ะ คนบ้านี่..
 
 
          “พอเลย ไม่บอกหรอก จอดหน้าปากซอยก็พอเดี๋ยวน้องฟางเดินไปเอง”
 
 
          “ถ้าโดนฉุดขึ้นมาใจพี่แตกสลายเลยนะ”พี่ป๊อปจับใจตัวเองแล้วร้องโอยๆ น้องฟางเลยเขกหัวมันไปทีนึง โทษฐานชอบทำให้เขินอยู่เรื่อย
 
 
          “ไม่หรอกน่า ถ้าเข้าไปเราก็ไม่ได้คุยกันสิ”พี่ป๊อปพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะจุ้บเหม่งน้องฟางแล้วรอให้น้องฟางเดินกลับเข้าบ้านอย่างปลอดภัยก็ขับรถออกไป รักพี่ป๊อปที่สุดเลยอ่ะ ><
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          “โอ้ย แล้วจะกลับไงดีเนี่ย”แก้วใจมองหารถเพื่อจะกลับบ้าน เพราะพี่แกออกไปซื้อเครื่องสำอางค์มาเตรียมไว้ มองแล้วมองอีกก็ไม่เจอวี่แววของรถ
 
 
          ปี๊ด ปี๊ด!
 
 
          เสียงแตรรถคันหนึ่งดังขึ้นแก้วใจมองไปยังรถคันนั้น ก่อนที่เจ้าของรถจะเปิดหมวกกันน็อคทำให้แก้วใจรู้ทันทีว่าเป็นใคร
 
 
          “ทำไมแก้วยังไม่กลับบ้านอีก”พี่วิศถามเข้า บอกตรงๆนะ แก้วใจไม่ค่อยถูกชะตากับพี่วิศสักเท่าไหร่เลย แบบว่าพี่เขาดูจริงจังเกินไป ในขณะที่แก้วใจแค่หยอกด้วย
 
 
          “อ๋อ รอพี่มารับค่ะ”แก้วใจพูดยิ้มๆ ไม่อยากพูดว่ารอรถ ถ้าขืนพูดงั้นพี่วิศก็จะอาสาไปส่งแน่ๆ เป็นแบบแนวพระเอกซีรีย์ไรงี้
 
 
          “พี่จะมายัง ให้พี่รอเป็นเพื่อนมั้ย”นั่นไง เห็นๆอยู่พี่วิศเขาทำตัวเป็นพระเอกซีรีย์อ่ะแก ซึ่งแก้วใจไม่ปลื้มเท่าไหร่เลยนะ ไม่เหมือนเด็กในสต็อกเจ๊ แบบคำไหนคำนั้นไม่ถามมาก ไม่ทำอะไรมาก
 
 
          “เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ แก้วรอได้”
 
 
          “ไม่เอาน่า ให้พี่รอเป็นเพื่อนก็ได้ อีกนานกว่าร้านพี่จะปิด”อีกแล้วพี่วิศทำงี้อีกแล้ว บอกตรงๆแก้วใจรำคาญอ่ะจ้ะไม่อยากพูดตรงๆ กลัวเรทติ้งจะตก
 
 
          “น้องแก้ว!!”ตื้อดึ้ง ! เสียงระฆังช่วยชีวิต พี่มาทันเวลามากเลยค่ะพี่ฟิล์ม แก้วใจรีบวิ่งไปซ้อนท้ายมอไซค์พี่ฟิล์มทันที ไม่อยากอยู่กับพี่วิศเลย..
 
 
          “แก้วไปแล้วนะคะ พี่มาแล้ว”แก้วใจโบกมืออำลาพี่วิศ ก่อนที่รถจะขับออกไป จริงๆแล้วพี่ฟิล์มก็อยู่ในสต็อกของแก้วใจเหมือนกันนะคะ น่ารัก ว่านอนสอนง่าย
 
 
          “หายวับไปกับตา น้องแก้วของพี่ ไปซะแล้ว”พี่วิศได้แต่พูดพร่ำเพ้อ แล้วขยี้หัวตัวเองแรงๆ เกือบจะดีแล้วจ้ะ แต่ก็ไม่ดีไงจ้ะ
 
 
 
 
 
 
ไอ้วิศเองครับได้โพสต์บนไทม์ไลน์ของเขา
2นาทีที่ผ่านมา
มันเจ็บแปลบๆ แสบในทรวง..
ถูกใจ แสดงความคิดเห็น แชร์
เออพี่เขื่อน,น้องเคน และคนอื่นๆถูกใจสิ่งนี้
 
 
เออพี่เขื่อน: ทรวงข้างไหนค้ะ เดี๋ยวหนูช่วยซ่อมให้
น้องเคน ถูกใจสิ่งนี้
น้องเคน: เขื่อนอย่าว่าวิศ
พี่วิศเองครับ: ไอ้สัส กูเฮิร์ทอยู่ครับ ไอ้ห่าจิก
เออพี่เขื่อน,น้องเคน ถูกใจสิ่งนี้