เบะปากเป็นรูปตีน.

 

 

 

 

 

Chapter 11

 

 

 

 

         “ไอ้ป๊อป อีฟาง!!!!”เฮือกกกกก!!!!!!! น้องฟางซวยแล้ว..

 

 

 

          “ตายๆ บัดศรีบัดเถลิงที่สุด”คุณนายเดินมาหน้าตาเคร่งเครียด น้องฟางว่าวันนี้ต้องเตรียมอาร์ไอพีน้องฟางได้เลยจ้ะ น้องฟางกับไอ้ป๊อปรีบผละออกจากกัน แถมคุณนายก็เดินเข้ามาในแผงแล้วดึงน้องฟางออกจากไอ้ป๊อป

 

 

          “คุณนาย”น้องฟางพูดเสียงหลง ไม่ให้หลงได้ไง น้องฟางยังเขินไม่หายก็ต้องเจอกับมรสุมอารมณ์ของคุณนาย ซึ่งน้องฟางไม่อาจต้านทานอารมณ์แบบนั้นได้

 

 

          “ไม่ต้องมาเรียก! แกสองคนมีอะไรจะแก้ตัวมั้ย?”คุณนายจ้องน้องฟางเขม็ง แถมหันไปจ้องไอ้ป๊อปที่ยืนมองน้องฟางอยู่ คือแบบว่า สถานการณ์ตอนนี้มันไม่ดีสักเท่าไหร่เลยจ้ะ

 

 

          “ผมขอโทษครับเจ๊หมวย”ไอ้ป๊อปมองหน้าคุณนาอย่างไม่คิดจะหลบเลยแม้แต่นิด ลูกผู้ชายสินะ ..พี่ป๊อป

 

 

          “แค่ขอโทษหรอ มานี่ตามฉันมา ทั้งสองเลย”คุณนายเสียงแข็งแล้วเดินนำหน้า น้องฟางกับไอ้ป๊อปก็เดินตามไป ไอ้ป๊อปตบบ่าน้องฟางเบาๆเป็นเชิงปลอบใจน้องฟางสินะ น้องฟางได้แต่เดินหงอยตามคุณนายไป ไอ้ป๊อปเข้าใจดีว่าน้องฟางรู้สึกยังไง ดูเหมือนไอ้ป๊อปก็รู้สึกผิดเหมือนกันนะ

 

 

 

 

          “นี่อาแป๊ะ มันสมควรทำแบบนี้มั้ย เสียแรงที่ฉันไว้ใจไอ้ป๊อปมันน่ะ”คุณนายโวยวายลั่นร้านผัดไทยอาแป๊ะ ทำเอาหลายคนหันมามองกันยกใหญ่

 

 

          “เดี๋ยวๆ นี่มันเรื่องอะไรกัน อาหมวย”อาแป๊ะทำหน้างง พร้อมมองน้องฟางกับไอ้ป๊อปสลับกัน ไอ้เจ้าลูกชายตัวดีไปก่อเรื่องอะไรอีกล่ะ

 

 

          “ก็ลูกชายอาแป๊ะน่ะสิ มากอดลูกสาวฉัน มันสมควรมั้ยที่มาทำแบบนี้”คุณนายว่าอย่างโมโห

 

 

          “อาป๊อป นี่ลื้อทำจริงหรอ”อาแป๊ะเดินออกมาจากร้าน เดินมาถามไอ้ป๊อปตรงหน้า มันยืนทำหน้าตากวนตีนอยู่จ้ะ มันเงียบมาได้พักๆล่ะ สงสัยสำนึกผิดอยู่

 

 

          “อั้วถามทำไมไม่ตอบ”อาแป๊ะพูดอีก ไอ้ป๊อปเงียบอีก จะไปเค้นอะไรมันตอนนี้ก็ดูเหมือนจะเค้นไม่ได้ ไอ้ป๊อปทำไมมันเงียบ มันคิดอะไรอยู่กันแน่นะ

 

 

          “ครับ ผมทำเอง”ไอ้ป๊อปพุดออกมาอย่างลูกผู้ชายที่กล้าทำก็ต้องกล้ารับ ต้องอย่างนี้สิไอ้พี่ป๊อปของน้องฟาง ><

 

 

          “อ่า แล้วลื้อไปทำเรื่องแบบนั้นกับหนูฟางได้ไง คนอื่นเห็นเขาจะคิดยังไง”อาแป๊ะว่าไอ้ป๊อป แถมดูเหมือนอาแป๊ะจะโกรธด้วยล่ะ ถ้าน้องฟางเป็นอาแป๊ะน้องฟางก็โกรธนะจ้ะ ทำเรื่องแบบนี้น่ะ

 

 

          “ผมขอโทษครับเตี่ย ผมขอโทษครับเจ๊หมวย ฟางขอโทษนะ”ไอ้ป๊อปพนมมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง แล้วก็หันมาขอโทษน้องฟาง คือจริงๆแล้วน้องฟางก็ไม่ถือโทษโกรธอะไรมันนักหรอก แต่น้องฟางก็อายอยู่นะคนอื่นเขาจะมองไม่ดีกับน้องฟางด้วยล่ะประเด็น

 

 

          “อาหมวย จะจัดการไอ้ป๊อปยังไงก็ได้เลย ลื้อไม่ขัด ขอโทษแทนมันด้วยนาที่ทำอะไรเสียๆหายๆ”อาแป๊ะพูดยอกคุณนาย น้องฟางก็ได้แต่ก้มหน้าหงอย ขออย่าให้คุณนายทำอะไรไอ้ป๊อปแรงๆนะจ้ะ น้องฟางคงรับไม่ได้

 

 

          “ฉันขอสั่งห้ามให้แกสองคนเลิกคุยกันเดือนนึง ให้มันรู้ซะบ้างว่าลูกสาวเจ๊หมวยมันไม่ได้ไร้ค่าอย่างที่คิด แล้วถ้าฉันเห็นแกแอบคุยกันล่ะก็ หึ น่าดู ฟางกลับ!”เจ๊หมวยพูดจบก็สะบัดก้นเดินนำหน้าน้องฟางไป น้องฟางมองไอ้ป๊อปเหวอเช่นกันกับไอ้ป๊อปที่มองน้องฟางเหวอเหมือนกัน

 

 

 

          “คุณนาย ทำไมต้องให้เค้าเลิกคุยกับไอ้ป๊อปด้วยล่ะ”น้องฟางวิ่งตามคุณนาย เข้าไปเขย่าแขนแรงๆเผื่อคุณนายจะลดโทษลงมาบ้าง

 

 

          “ไม่ได้ ต้องดัดนิสัยแกสองคนให้มันรู้แล้วรู้รอด ถ้ามีครั้งหน้าฉันจะไม่ให้พวกแกคุยกันตลอดชีวิตเลยล่ะ”คุณนายเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากน้องฟาง แล้วเข้าไปนั่งเฝ้าแผงต่อ

 

 

          “เฟสก็มี คุยเฟสก็ได้ บู้ว -3-“น้องฟางพูดพอประมาณ คุณนายหันมาเคาะหัวน้องฟางอีกที หูย อะไรอ่ะ ก็น้องฟางพูดจริงนี่นา เฟสก็มี คุยกันในนั้นก็ได้

 

 

          “ฉันจะตัดเน็ตแก 1 เดือน ดูสิว่ามันจะคุยกันในไหน เหอะ”คุณนายนั่งพัดอย่างสบายใจเฉิบ ทำไมง่ะ ทำไม T^T ทุกอย่างพังหมด เน็ตก็ไม่ได้เล่น สั่งห้ามเจอไอ้ป๊อปอีก บอกเลยน้องฟางทำไม่ได้ น้องฟางจะชื่นใจได้ไงถ้าไม่ได้เจอมันง่า

 

 

 

 

         

 

          “สมน้ำหน้าลื้อมั้ยล่ะ อยู่ดีไม่ว่าดี ไปทำเรื่องเข้าให้จนได้”อาแป๊ะเอาตะหลิวที่ล้างพึ่งเสร็จแล้วเอามาเช็ดเคาะหัวไอ้ป๊อป อยู่ดีไม่ว่าดี สมน้ำหน้ามัน

 

 

          “โห่เตี่ย ก็ผมไปง้อน้องเขาอ่ะ น้องเขาไม่ยอมหายก็เลยต้องเข้าไปกอด”ไอ้ป๊อปเถียงสุดใจ จริงๆก็อยากกอดไม่ใช่อะไร ไม่เคยกอด พอได้กอดก็อยากกอดนานๆ

 

 

          “เห็นมั้ยล่ะ อาหมวยเขาไม่ให้ลื้อไปยุ่งกับลูกเขาเลย”

 

 

          ไอ้ป๊อปไม่ตอบ ได้แต่นั่งหงอยของมันอยู่อย่างนั้น ไม่คุยด้วยกันตั้งเดือนนึงมันทนไม่ได้หรอก รักก็รักมานาน อย่างน้อยทุกวันๆก็ยังไม่แกล้งแหย่เล่น แต่นี่จะไม่ได้คุยได้แกล้งเลย เหงาแน่ ๆ ไอ้ป๊อปมันเหงาแน่ๆ

 

 

          “เขาไม่ให้คุยก็แอบดิว่ะ”อาแป๊ะเดินเข้ามาตบไหล่ไอ้ป๊อปแรงๆ เตี่ยก็พูดได้ จะแอบยังไงล่ะ โธ่

 

 

          “เข้าหน้าบ้านไม่ได้ หน้าต่างห้องเขามีไว้ทำไม”อาแป๊ะยิ้มแย้ม ไอ้ป๊อปขมวดคิ้วสงสัย เตี่ยหมายความว่าไง ไอ้ป๊อปไม่ได้แกล้งโง่ แต่ว่ามันอ่ะโง่จริงๆ (?)

 

 

          “หมายความว่าไงครับเตี่ย”

 

 

          “อั้วเตรียมสินสอดไว้แล้ว โดนจับได้ อั้วนี่ล่ะจะพาไปสู่ขอ”อาแป๊ะพูดจบก็เดินออกไป เดี๋ยวๆ เมื่อกี้อาแป๊ะหมายความไง ไอ้ป๊อปต้องปลอมตัวเป็นพี่ค้าว ต้องไปหาน้องทองกวาว ? น่าสนว่ะ อย่างนี้ต้องลอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตกดึก

 

 

          “ดับเครื่องตรงนี้ล่ะมึง”ไอ้ป๊อปจอดรถไว้ตรงหน้าบ้านที่ถัดจากบ้านน้องฟางไปมากี่หลัง จากนั้นก็ค่อยๆพาแก๊งค์แว๊นย่องไปที่บ้านน้องฟาง

 

 

          “กูจะดูต้นทางให้ ส่วนไอ้วิศ ไอ้เคนจับบันไดไว้”พี่เขื่อนแจกแจงหน้าที่ให้ทุกคน เอาว่ะ อยากเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวกับเขาเหมือนกัน พี่เขื่อนมองข้างในบ้านที่ดูเหมือนปิดไฟหลับแล้ว แต่ก็หลับแล้วจริงๆน่ะล่ะ เจ๊หมวยนอนอยู่บนเตียงที่อยู่ชั้นล่าง เลยทำให้สะดวกแก่การที่พี่เขื่อนจะดูลาดลาวให้

 

 

          “เจ๊หมวยหลับยัง”ไอ้ป๊อปกระซิบ

 

 

          “หลับแล้วๆ มึงรีบไปเหอะว่ะ”พี่เขื่อนโบกมือส่งๆให้ไอ้ป๊อป ไอ้ป๊อปค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปมา พี่วิศกับพี่เคนก็มือสั่น เพราะบันไดมันสูงใหญ่มาก ตกลงมาตายได้

 

 

          “ไอ้วิศ ไอ้เคน กูกลัวว่ะ”ไอ้ป๊อปขาสั่น เอาตรงๆเลยไอ้ป๊อปมันกลัวความสูง ขึ้นไปยังไม่ถึงครึ่งก็หน้าแหยซะแล้ว ไอ้ป๊อปนะไอ้ป๊อป ไม่ใจเลยว่ะ

 

 

          “เอ้าไอ้เวร กูว่าล่ะ มึงแม่งกลัวความสูง จะไปถึงหรอห้องน้องเขาน่ะ”พี่วิศหัวเราะเยาะไอ้ป๊อป ก็มันกลัวจะให้ทำไงได้ อย่างน้อยไอ้ป๊อปอยากจะไปบอกน้องฟางให้รับรู้ไปเลยว่าอยากได้น้องฟางมาเป็นแฟน

 

 

          “กูกลัว กูไม่ไหวว่ะ”ไอ้ป๊อปรีบถอยลง  แต่พี่วิศกับพี่เคนดันขึ้นไป ทำให้ไอ้ป๊อปต้องขึ้นไปให้สุด สงสารผมเถอะครับเพื่อนมึง กลัวนะเว้ย T^T

 

 

         

 

          ในที่สุดไอ้ป๊อปก็ขึ้นมาถึงห้องน้องฟาง แต่เดี๋ยวน้องเขานอนยังว่ะ ถ้ายังมาเปิดประตูตรงระเบียงให้ผมหน่อย ผมกลัวไม่ไหวแล้ว ฉี่แทบราด..

 

 

 

          ตอนนี้น้องฟางกับกำลังเซ็ตหน้า เซ็ตผมอยู่จ้ะ คือแบบต้องบำรุงทุกคืนไม่งั้นไม่สวย >< น้องฟางค่อยๆเกลี่ยครีมให้ทั่วใบหน้า ก็ได้ยินเสียงกึกๆกักๆ แล้วก็เสียงเหมือนคนคุยกัน คือน้องฟางก็ไม่คิดอะไรแต่ น้องฟางได้ยินเสียงคนเคาะประตูระเบียงบ้านนี่ล่ะจ้ะ ประเด็น น้องฟางมองออกไปข้างนอกก็เห็นเงาดำๆ คือ น้องฟางก็กลัวนะจ้ะ บอกเลยจ้ะ

 

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

          ไม่เปิดน้องฟางจะลืมๆมันไป น้องฟางจะลืม

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

          ทำไมเคาะอยู่ได้น้องฟางกลัวนะจ๊ะ ยังไงน้องฟางก็จะไม่เปิด ถ้าเป็นพวกโรคจิตจับน้องฟางไปข่มขืนล่ะ ? จะทำไงดี ? T^T ไม่เปิด

 

 

          “ฟาง”

 

 

          เสียงใคร ? เสียงเหมือนไอ้ป๊อป! น้องฟางลุกขึ้นมา แล้วเดินไปยังประตูระเบียง ค่อยๆเปิดผ้าม่าน ก็เจอกับ...

 

 

 

          “กรี๊ดดดดด !!!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เค้าว่าตอนนี้ไม่หนุกเลยอ่ะ บอกเลยสมองตอนนี้คิดอะไรไม่ออก อ่านๆไปก่อนน้า 555

ขอโทษนะคะ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย แต่จะพยายามมาอัพให้ทุกอาทิตย์นะ

อย่าลืมฟิคเรื่องนี้ อย่าลืมชบาน่ะ TT