รักร้ายๆของนายมาเฟีย

...:ไอ้โทโมะ อุ้ย
เห็นเพื่อนรักนอนตักผู้หญิงอยู่
แก้ว:คุณหมอจองเบ
จองเบ:ครับผมเอง
แก้ว:นี่นายตื่นเพื่อนนายมา
โทโมะ:อ้าวมาทำไมวะ
....:ไอ้จองเบไม่รอเลยนะ
แก้ว:อย่าเข้ามานะ
โทโมะ:ไล่เพื่อนฉันทำไม เข้ามาสิไอ้ป๊อป
แก้ว:นายให้เขาเข้ามาทำไมเขาจะฆ่านายนะ
โทโมะ:ใครจะฆ่าฉันนั่นมันเพื่อนฉัน
ป๊อป:สงสัยคงคิดว่าฉันจะมายิงแกอีก
โทโมะ:อ่อสงสัยจะเป็นห่วงฉันล่ะสิ
แก้ว:ใครห่วงนาย
โทโมะ:ปากแข็ง
แก้ว:อะไรนะ
โทโมะ:ป๊าวววว
จองเบ:เลิกทะเลาะกันก่อนเหอะ
แก้ว:เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้
จองเบ:ไม่เป็นไรครับ
ป๊อป:แล้วแกไปไหนมาวะหายไปซะนานเลย
โทโมะ:ไปตามเมีย
แก้ว:นี่นาย (ตีแขนโทโมะ)
โทโมะ:โอ้ยฉันเจ็บนะ
แก้ว:พูดบ้าอะไรของนายเขาเข้าใจผิดหมด
โทโมะ:ก็มันจริง
จองเบ/ป๊อป:5555 
โทโมะ:ขำไรกัน
ป๊อป:ฉันไม่เคยเห็นแกในลุคนี้เลยวะ
จองเบ:เออใช่ปกตินี่ทำน่าเหมือนปวดขี้ตลอดเวลาดพิ่งเคยเห็นก็วันนี้แหละ
โทโมะ:นี่พวกแกไม่อยากหายใจแล้วใช่มั้ย
ป๊อป:แหมทำเป็นดุ
จองเบ:แล้วตอนฉันเข้ามานี่อะไรนอนตักกันด้วยเห็นแล้วอิจฉา
โทโมะ:หุบปากพวกแกไปเลย
แก้ว:แก้วขอตัวก่อนนะคะ
โทโมะ:ไม่ให้ไป(ดึงแก้วกลับมานั่ง)
แก้ว:ทำบ้าอะไรเนี่ย
โทโมะ:ถ้าฉันปล่อยเธอไปเธอคงหนีฉันไปอีก
จองเบ:คุณแก้วไม่ต้องไปหรอกครับเดี๋ยวพวกเราก็กลับแล้ว
ป๊อป:ใช่พวกเราแค่แวะมาดูเห็นมันหายไปหลายวัน
โทโมะ:งั้นพวกแกก็กลับไปได้แล้ว
ป๊อป:ไม่ต้องไล่หรอกน่า
จองเบ:งั้นฉันไปนะ
จองเบกับป๊อปออกไป แก้วก็ทำท่าจะลุกขึ้น
โทโมะ:เธอจะไปไหน
แก้ว:ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ จะไปด้วยกันมั้ย
โทโมะ:ไปสิ
แก้ว:ฉันประชด
โทโมะ:ก็เห็นเธอชวน ฉันก็ไม่อยากขัดใจ
แก้ว:ฉันไม่หนีหรอก
โทโมะ:ขอให้ทำอย่าที่พูดแล้วกัน