รักร้ายๆของนายมาเฟีย

ร้านกาแฟ
แก้ว:เฟย์มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย
เฟย์:ไม่เป็นวันนี้ไม่ค่อยมีคนอะ
แก้ว:แล้วนี่จะปิดร้านแล้วหรอ
เฟย์:ใช่ ฉันรอแฟนน่ะ
แก้ว:แกมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่
เฟย์:ก็นานแล้วแหละฉันแค่ไม่ได้บอกแก
แก้ว:มีความลับนะ
เฟย์:ป่าวมันก้ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น
....:เฟย์รอนานมั้ย
เฟย์:อ้าวมาแล้วหรอ
แก้ว:เขื่อน
เฟย์:แกรู้จักเขื่อนด้วยหรอ
แก้ว:เรื่องมันยาวน่ะไว้วันหลังจะเล่าให้ฟังนะ
เฟย์:โอเคๆ
เขื่อน:คุณแก้วเป็นเพื่อนเฟย์หรอครับ
แก้ว:ใช่
เขื่อน:บังเอิญจังนะครับ
แก้ว:งั้นเดี๋ยวฉันกลับเลยแล้วกัน
เฟย์:ได้ๆเดี๋ยวฉันก็จะไปแล้ว
แก้ว:โอเค เดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้
 
บ้านแก้ว
....:สวัสดีครับคุณแม่
มล:อ้าวโทโมะจะมาทำไมไม่บอก
โทโมะ:ผมมาหาแก้วน่ะครับ
มล:แก้วยังไม่กลับมาเลยนะ ก็ไหนบอกอยู่บ้านโทโมะไง
โทโมะ:ผมมีปัญหากันนิดหน่อยน่ะครับ
มล:มาง้อแก้วสินะ
โทโมะ:ประมาณนั้นครับ
มล:นั่งรอก่อนเดี๋ยวก็คงกลับ
โทโมะ:คุณแม่ครับผมขอคุยเรื่องหมั้นหน่อยนะครับ
มล:ได้สิ
โทโมะ:ผมว่าผมจะไม่หมั้นแล้วครับ
มล:ห๊า
โทโมะ:อย่าเพิ่งตกใจครับ ผมจะขอแก้วแต่งงานเลย
มล:พร้อมแล้วหรอ
โทโมะ:ครับ เรารู้จักกันใาสักพักแล้ว
โทโมะเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่แก้วฟังเรื่องที่แก้วไปอยู่กับตัวเองมา
มล:โอเคแม่เข้าใจแล้ว แล้วคุยกับคุณพ่อเราหรือยัง
โทโมะ:ผมบอกพ่อแล้วครับ 
....:แม่แก้วมาแล้ว
มล:นั่นไงมาแล้ว
แก้ว:นายมาที่นี่ทำไม
มล:คุยกันเองแล้วกันส่วนแม่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
โทโมะ:ขอคุณครับ ผมขอยืมตัวลูกสาวแม่สักอาทิตย์นะครับ
มล:ได้สิ
แก้ว:อย่าเข้ามานะ
แก้วทำท่าจะวิ่ง
โทโมะ:จะหนีไปไหน เลิกหนีฉันสักที
แก้ว:ปล่อยนะฉันไม่ไปกับนาย
โทโมะ:แม่ครับขออนุญาตนะครับ
มล:ตามสบาย
โทโมะอุ้มแก้วขึ้นทันที
แก้ว:แม่ช่วยแก้วด้วย
โทโมะ:เงียบได้แล้ว
แก้ว:ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต
โทโมะ:ทำไมด่าสามีอย่างนี้ล่ะครับไม่น่ารักเลยนะ
แก้ว:ปล่อยนะ
โทโมะวางแก้วลงในรถแล้วรีบขับออกไป มุ่งหน้าไปที่ไร่ไทยานนท์