รักร้ายๆของนายมาเฟีย

ร้านกาแฟ

แก้ว:เฟย์มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย

เฟย์:ไม่เป็นวันนี้ไม่ค่อยมีคนอะ

แก้ว:แล้วนี่จะปิดร้านแล้วหรอ

เฟย์:ใช่ ฉันรอแฟนน่ะ

แก้ว:แกมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่

เฟย์:ก็นานแล้วแหละฉันแค่ไม่ได้บอกแก

แก้ว:มีความลับนะ

เฟย์:ป่าวมันก้ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น

....:เฟย์รอนานมั้ย

เฟย์:อ้าวมาแล้วหรอ

แก้ว:เขื่อน

เฟย์:แกรู้จักเขื่อนด้วยหรอ

แก้ว:เรื่องมันยาวน่ะไว้วันหลังจะเล่าให้ฟังนะ

เฟย์:โอเคๆ

เขื่อน:คุณแก้วเป็นเพื่อนเฟย์หรอครับ

แก้ว:ใช่

เขื่อน:บังเอิญจังนะครับ

แก้ว:งั้นเดี๋ยวฉันกลับเลยแล้วกัน

เฟย์:ได้ๆเดี๋ยวฉันก็จะไปแล้ว

แก้ว:โอเค เดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้

บ้านแก้ว

....:สวัสดีครับคุณแม่

มล:อ้าวโทโมะจะมาทำไมไม่บอก

โทโมะ:ผมมาหาแก้วน่ะครับ

มล:แก้วยังไม่กลับมาเลยนะ ก็ไหนบอกอยู่บ้านโทโมะไง

โทโมะ:ผมมีปัญหากันนิดหน่อยน่ะครับ

มล:มาง้อแก้วสินะ

โทโมะ:ประมาณนั้นครับ

มล:นั่งรอก่อนเดี๋ยวก็คงกลับ

โทโมะ:คุณแม่ครับผมขอคุยเรื่องหมั้นหน่อยนะครับ

มล:ได้สิ

โทโมะ:ผมว่าผมจะไม่หมั้นแล้วครับ

มล:ห๊า

โทโมะ:อย่าเพิ่งตกใจครับ ผมจะขอแก้วแต่งงานเลย

มล:พร้อมแล้วหรอ

โทโมะ:ครับ เรารู้จักกันใาสักพักแล้ว

โทโมะเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่แก้วฟังเรื่องที่แก้วไปอยู่กับตัวเองมา

มล:โอเคแม่เข้าใจแล้ว แล้วคุยกับคุณพ่อเราหรือยัง

โทโมะ:ผมบอกพ่อแล้วครับ 

....:แม่แก้วมาแล้ว

มล:นั่นไงมาแล้ว

แก้ว:นายมาที่นี่ทำไม

มล:คุยกันเองแล้วกันส่วนแม่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

โทโมะ:ขอคุณครับ ผมขอยืมตัวลูกสาวแม่สักอาทิตย์นะครับ

มล:ได้สิ

แก้ว:อย่าเข้ามานะ

แก้วทำท่าจะวิ่ง

โทโมะ:จะหนีไปไหน เลิกหนีฉันสักที

แก้ว:ปล่อยนะฉันไม่ไปกับนาย

โทโมะ:แม่ครับขออนุญาตนะครับ

มล:ตามสบาย

โทโมะอุ้มแก้วขึ้นทันที

แก้ว:แม่ช่วยแก้วด้วย

โทโมะ:เงียบได้แล้ว

แก้ว:ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต

โทโมะ:ทำไมด่าสามีอย่างนี้ล่ะครับไม่น่ารักเลยนะ

แก้ว:ปล่อยนะ

โทโมะวางแก้วลงในรถแล้วรีบขับออกไป มุ่งหน้าไปที่ไร่ไทยานนท์