รักร้ายๆของนายมาเฟีย

รุ่งเช้า

โทโมะ:ลงมาแล้วหรอ

แก้ว:อืม

โทโมะ:เขื่อนตักข้าว

เขื่อน:ครับ

โทโมะ:เมื่อคืนหลับสบายสินะ

แก้ว:ก็ดี สบายดี

(ฉันยังไม่ได้นอนเลย)แก้วคิดในใจ

โทโมะ:เออเขื่อนนายเตรียมตัวแล้วใช่มั้ยเรื่องที่ฉันบอกนายไปเมื่อคืน

เขื่อน:ครับผมเตรียมแล้ว

โทโมะ:ดีเลยฉันเปลี่ยนใจแล้ว ไปพรุ่งนี้เลยแล้วกัน

เขื่อน:อ้าว ไหนบอกว่าอีกสองวันไงครับ

โทโมะ:ก็ฉันบอกว่าเปลี่ยนใจแล้วไง

แก้ว:ไปไหนกันหรอ

โทโมะ:อ่อฉันลืมบอกเธอหนิ ฉันจะให้เขื่อนไปส่งเธอที่บ้านพรุ่งนี้

แก้ว:พรุ่งนี้

โทโมะ:ใช่พรุ่งนี้ ดีใจมากใช่มั้ย

แก้ว:เอ่ออ ใช่ก็ต้องดีใจสิได้กลับสักที

โทโมะ:หึ

แก้ว:แล้วนายปะ..

โมโมะ:ฉันไม่ไปหรอก ฉันมีงานตั้งมากมายไม่มีเวลากับเรื่องไร้สาระพวกนี้หรอกเธอก็เตรียมเก็บกระเป๋าได้แล้วนะไม่งั้นพรุ่งนี้จะสาย

แก้ว:เดี๋ยวฉันจะรีบไปเก็บเลยแล้วกันเพราะเดียวพรุ่งนี้จะสาย

โทโมะ:ก็ดี๊ ฉันขอตัวไปทำงานก่อนแล้วกัน อ่อเย็นนี้ฉันไม่กลับมาที่นี่นะฉันมีงานในเมืองคงไม่ได้กลับ

แก้ว:....

โทโมะ:งั้นฉันลาเธอตรงนี้เลยแล้วกัน

แก้ว:อืม

แก้วน้ำตาคลอเมื่อได้ยินโทโมะพูดว่าจะไม่กลับมา

(คงไม่อยากเจอหน้าฉันแล้วสินะคนใจดำ)

โทโมะรีบเดินออกไปเพราะกลัว กลัวใจตัวเอง 

ไรเตอร์:เมื่อไหร่จะหายปากแข็งกันสักทีล่ะ

โทโมะ:แล้วเธอยุ่งอะไรกับฉัน

ไรเตอรฺ์:เจ้าชายน้ำแข็ง

โทโมะ:ลาก่อนนะฉันขอให้เธอโชคดี

โทโมะพูดคนเดียวหน้าบ้าน