รักเธอแค่คนเดียว...

แก้วขับรถออกมาจากบ้าน เพื่อที่จะไปบ้านฟางเหมือนเช่นทุกวัน

ครืด... ครืด...

เสียงโทรศัพท์ของแก้วดังขึ้น ทำให้แก้วหันมาหยิบโทรศัพท์เพื่อที่จะดูว่าใครที่โทรเข้ามาหาเธอ

โทโมะ...

ชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอทำให้เธอเลือกที่จะไม่รับสายเขาอีกตามเคย

ครืด... ครืด...

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้เธอกดรับสายของโทโมะอย่างหงุดหงิด

"มีอะไร!?"แก้วถามปลายสายด้วยความหงุดหงิด

[ออกมาเจอกันหน่อยสิ]เสียงโทโมะที่ตอบกลับมา ทำให้แก้วนิ่งไป

'นานมากแล้วสินะ... ที่เธอไม่ได้ยินเสียงของคนๆ นี้…'แก้วคิดในใจ

"แล้วทำไมฉันต้องออกไปหาคุณด้วย มีธุระอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า"

[แต่พี่อยากเจอหน้าแก้วนะ... ออกมาเจอกันหน่อยไม่ได้เหรอ?]

"ไม่! ธุระของคุณมีแค่นี้ใช่ไหม? งั้นแค่นี้นะ! แล้วก็ไม่ต้องโทรมาอีก! รำคาญ!"แก้วพูดจบก็ตัดสายไปทันที

ใบหน้าสวยฉายแววหงุดหงิดใจ ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์โมโห

เอี๊ยด!

เสียงเหยียดเบรกดังขึ้น เมื่อแก้วจอดรถที่หน้าบ้านของฟางแล้ว ทำให้เฟย์กับฟางรีบวิ่งออกมาดูด้วยความตกใจ

"พี่แก้วเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ? ทำไมเบรกซะเสียงดังแบบนั้นอ่ะ?"เฟย์ถาม เมื่อเห็นว่าเป็นแก้วที่เบรกรถเสียงดัง จนเธอกับพี่สาวต้องรีบออกมาดู

"หงุดหงิด! อารมณ์เสีย!"แก้วตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความโมโหแล้วเดินตึงตังเข้าไปในบ้านทันที โดยมีเฟย์กับฟางมองตามอย่างงงๆ

"เป็นอะไรของเขา?"ฟางหันมาถาม แต่คำตอบที่ได้กลับมาจากเฟย์คือการส่ายหน้าไปมา เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน

เฟย์กับฟางเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นแก้วเล่นกับน้องปาล์มและน้องฟาล์วอย่างอารมณ์ดี ผิดกับเมื่อกี้นี้ที่เธอยังบอกว่าอารมณ์เสียอยู่เลย

"อะไร เมื่อกี้ยังอารมณ์เสียอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้ถึงอารมณ์ดีอ่ะพี่ฟาง?"เฟย์หันมาถามพี่สาวอย่างงงๆ

"ไม่รู้เหมือนกัน"ฟางตอบ ก่อนจะเดินเข้าไปหาแก้วที่นั่งเล่นอยู่กับลูกของเธอ

"แก้ว... แกเป็นอะไรหรือเปล่า? เมื่อกี้ฉันยังเห็นแกอารมณ์เสียอยู่เลยนี่?"ฟางเอ่ยถามด้วยความสงสัย

แก้วหันหน้ามามองฟางแล้วยิ้มบางๆ ให้เธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะหันกลับไปเล่นกับหลานของเธอต่อ

ตอนนี้น้องปาล์มกับน้องฟาล์วได้4เดือนแล้ว ทำให้เธอเล่นกับหลานได้และเสียงหัวเราะของเด็กน้อยนี่แหละที่ทำทำให้พายุอารมณ์สงบลง

12:15 น.

โทโมเเดินออกจากห้องทำงานแล้วตรงไปที่ลิฟต์ทันที แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีเสียงหวานเรียกเขาอยู่ข้างหลัง

"พี่โทโมะค่ะ"

โทโมะหันกลับมามองตามเสียงเรียกก็เห็นหวายที่ยืนยิ้มให้เขาอยู่ก่อนแล้ว

"มีอะไร?"โทโมะถามเสียงเรียบ ก่อนจะหันกลับไปกดลิฟต์เพื่อที่จะลงไปชั้นล่าง

"คือ... คุณแม่พี่โทโมะให้หวายมาหาพี่โทโมะเพื่อที่จะไปทานข้าวด้วยกันน่ะค่ะ"หวายตอบเสียงหวานแล้วเดินมายืนข้างๆ โทโมะ

โทโมะหันมามองหวายนิ่ง ก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกมาตามด้วยหวายที่เดินตามชายหนุ่มเข้าไปด้วย

"ผมจะไปหาเพื่อน ไม่มีเวลามาสนใจคุณหรอกครับ เชิญกลับไปเถอะ"โทโมะพูดขึ้น เมื่อประตูเปิดออกอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปทันที โดยไม่สนใจหวายที่ยืนกำมือแน่นด้วยความเจ็บใจ

'คิดว่าฉันพิศวาสแกนักหรือไง? ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแกรวยฉันก็ไม่สนหรอก!'หวายคิดในใจ ก่อนจะเดินแยกออกไปอีกทาง

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆ

อัพให้แล้วน๊าตามคำขอ

ยังไงก็เม้น ติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์