รักเธอแค่คนเดียว...

"ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักกับเควินมาก่อนสินะ"โทโมะเอ่ยเสียงเรียบ

"มะ ไม่ แจมไม่เคยรู้จักกับผู้ชายคนนี้มาก่อนนะค่ะคุณวิศว"แจมปฏิเสธเสียงสั่น จะไม่ให้เธอรู้จักเควินได้ยังไงในเมื่อเขาเคยเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอหักอกไปเมื่อหลายปีก่อน

"จริงเหรอเควิน?"โทโมะหันมาถามเควินที่ยืนนิ่ง

"คงงั้นมั้งครับ เพราะผมเองก็จำไม่ได้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ คือ..."เควินหยุดพูดแล้วหันมาแจมด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก

"อะไร?"โทโมะถามอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเควินเงียบไป

"ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ดูดีเหมือนภายนอกหรอกครับ เพราะไม่งั้นเธอคงไม่จัดฉากทำเหมือนว่าพี่มีอะไรกับเธอหรอก"

"ไม่จริง! ฉันจะจัดฉากขึ้นมาทำไม!?"แจมถามเสียงดัง

"ก็เพราะต้องการจะจับพี่โทโมะไง หรือไม่จริง?"เควินถามกลับ ทำให้แจมนิ่งไปทันที

"นิ่งทำไมล่ะ? หรือพูดแทงใจดำที่เธอคิดจะจับผู้ชายรวยๆ ทั้งๆ ที่เขาก็กำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้วแท้ๆ"

"เรื่องนั้นฉันไม่สนใจหรอก คุณไม่ได้เกิดมาจนเหมือนฉันก็พูดได้สิ ต้องทำงานหาเงินมาเลี้ยงพ่อที่ผีพนันมันเข้าสิงจนเป็นหนี้สิ้นมากมายมันลำบากแค่ไหน คุณไม่มีวันเข้าใจมันหรอก!!!"แจมตวาดลั่น มือบางกำแน่น เมื่อคิดถึงตรงจุดๆ นี้

พ่อของเธอกลายเป็นติดการพนัน หลังจากที่แม่เลี้ยงชักชวนไปเล่นในบ่อนใหญ่ จนกลายเป็นหนี้เป็นสิ้นมากมาย ธุระกิจที่เคยทำรายได้ตั้งมากมายหายไปกับการเล่นพนันจนล้มละลาย เพราะพ่อถูกผีพนันเข้าสิง และทางเลือกสุดท้ายที่เธอจะทำได้คือการจับผู้ชายรวยๆ อย่างโทโมะให้ได้เท่านั้น ที่จะสามารถทำให้เธอสบายไปตลอด โดยไม่ต้องทำงานให้เหนื่อย

"เลยต้องทำลายความรักของคนอื่นสินะ วิธีสกปรกแบบนี้มันไม่เหมาะกับคนอย่างเธอหรอก ไม่มีผู้ชายคนอื่นแล้วหรือไง?"

"คนอย่างคุณไม่มีวันเข้าใจฉันหรอก..."

โทโมะนั่งนิ่ง มองแจมกับเควินสลับกันไปมา ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ช่างเถอะ แต่เรื่องที่คุณทำให้แก้วเข้าใจผมผิด ผมคงต้อง..."โทโมะพูดยังไม่ทันจบ แจมก็แทรกขึ้นเสียก่อน เพราะรู้ว่าเขาจะพูดว่าอะไร

"ไม่นะค่ะคุณวิศว! อย่าไล่แจมออกเลยนะ ให้แจมทำงานที่นี่ต่อเถอะค่ะ แจมสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว"

"ทีงี้ขอร้องเชียวนะ"เควินพึมพร่ำกับตัวเองเบาๆ

"ก็ได้ แต่เธอจะต้องไปทำงานเป็นพนักงานต้อนรับนะ"

"จะให้แจมทำตำแหน่งไหนก็ได้ แต่อย่าไล่แจมออกเลยนะค่ะ"

"อืม จบเรื่องแล้วเธอก็ออกไปได้แล้ว พรุ่งนี้ก็ไปทำงานเป็นพนักงานต้อนรับกับพวกแคทล่ะ"

"ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่ไม่ไล่แจมออก"พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องทำงานไปทันที เพราะไม่อยากอยู่ใกล้เควินนานๆ

"ผมว่าพี่โทโมะน่าจะกลับไปง้อแก้วได้แล้วนะ ปล่อยไว้นานๆ เดี๋ยวจะง้อยากนะครับ"เควินเอ่ย เพราะเขารู้ดีว่าเพื่อนสาวเป็นคนที่ใจแข็งมาก

"อืม ฉันฝากทางนี้ด้วยนะ"

"ไม่ต้องห่วงครับ เราเป็นหุ้นส่วนกันนี่ครับ จะให้ผมทำเสียได้ไง คุณพ่ออุตส่าห์ตั้งความหวังไว้ที่ผม"

"อืม งั้นฉันไปก่อนนะ"พูดจบโทโมะก็เดินออกจากห้องไปทันที

แก้วขับรถมาที่บ้านฟาง เพราะคิดถึงน้องปาล์มกับน้องฟาล์วที่เธอไม่ได้มาหาตั้งนานแล้ว หลังจากที่คืนดีกับโทโมะ

"อ้าว แก้วกลับมาแล้วเหรอ? ไหนคุณป้าบอกว่าจะกลับมาอาทิตย์หน้าไง?"ฟางถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นแก้วเดินเข้ามาในบ้าน

"อืม พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะ"แก้วตอบแล้วนั่งลงข้างๆ ฟาง

"แล้วน้องปาล์มกับน้องฟาล์วล่ะ?"

"อ๋อ ไปเที่ยวกับยัยเฟย์น่ะ"

"เที่ยวไหนเหรอ?"

"เที่ยวห้างkamikaze เห็นว่านัดกับพี่พิมและพี่พิชชี่น่ะ"

"อ้าว แล้วทำไมเธอไม่ไปด้วยล่ะ?"

ฟางยิ้มบางๆ ก่อนจะลูบท้องเองเบาๆ บอกให้รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องอยู่

"ว้าว จริงเหรอเนี่ย? กี่เดือนแล้วอ่ะ?"แก้วถามอย่างตื่นเต้น แล้วลูบท้องฟางเบาๆ

"เพิ่งได้เดือนกว่าๆ เอง"

"อ้าว แก้วอยู่ที่นี่เองเหรอ?"ป๊อปปี้ที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานถาม เมื่อเห็นแก้วนั่งอยู่กับฟาง

"ค่ะ มีอะไรเหรอค่ะ?"

"ก็เห็นไอ้โมะมันโทรมาหาพี่ถามหาเราน่ะ แต่พอดีพี่อยู่บริษัทเลยไม่รู้ว่าเธอมาหาฟาง"

แก้วนิ่งไปทันที ก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของแก้วจะดังขึ้น

ครืด... ครืด...

แก้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรเข้า แต่เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นโทโมะ เธอก็ปิดเครื่องทันที

"ทะเลาะกันเหรอ?"ฟางถาม เมื่อเห็นแก้วไม่รับโทรศัพท์

"เปล่า แต่ฉันกับเขา... เราเลิกกันแล้ว..."

"แต่พี่ว่ามีอะไรน่าจะคุยกันก่อนนะ บางทีสิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้"ป๊อปปี้เอ่ย เพราะเขารู้เรื่องจากโทโมะหมดแล้ว

"นี่พี่รู้เรื่องนี้ได้ยังไงค่ะ?"

"ก็ไอ้โมะมันเล่าให้ฟังน่ะ"

แก้วพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะหันมาลูบท้องฟางต่อเบาๆ

"พี่ป๊อปนี่เก่งเนอะ น้องปาล์มกับน้องฟาล์วเพิ่งได้7เดือนเอง มีน้องให้เสียแล้วเหรอ"แก้วพูดเปลี่ยนเรื่อง ทำให้ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาเบาๆ

"แก้วล่ะ เมื่อไหร่จะมี? แต่พี่ว่าช่วนนี้เราดูอ้วนขึ้นนะ"ป๊อปปี้เอ่ย เพราะเขาสังเกตเห็นว่ารอบนี้แก้วดูอ้วนขึ้นจริงๆ

"อ้วนเหรอ? แก้วว่าไม่นะ แค่ช่วงนี้กินเยอะไปหน่อยเอง"

"เหรอ หรือว่าจะมีน้องล่ะ?"

"จะบ้าเหรอพี่ป๊อป!!!"

"อ้าว ก็เห็นหายไปนาน นึกว่าไอ้โมะมันจะเสกเด็กเข้าท้องเสียอีก"ป๊อปปี้พูดติดตลกแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ

แก้วนั่งนิ่งไปทันที ก่อนจะนั่งคิดทบทวนในใจ เพราะว่าตั้งแต่ที่เธอกับโทโมะมีอะไรกัน เขาไม่เคยป้องกันเลยสักครั้ง

หรือว่า...

--------------------------------------------

อัพแล้วน๊าาาาาาาาาาาาาาาา

ฝากเม้นและติดตามตอนต่อไปด้วยน๊าคร้าาาาาาาาา

รักรีดเดอร์ทุกคนน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา