รักเธอแค่คนเดียว...

กรุงเทพ

บ้านศิริมงคลสกุล

แก้วกลับมากรุงเทพก่อน เพราะเธอรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้จริงๆ

"อ้าว แก้วทำไมกลับมาเร็วจังเลยล่ะลูก?"คุณหญิงจันทร์มณีถาม เมื่อเห็นบุตรสาวกลับบ้านก่อนกำหนด ทั้งๆ ที่เคยบอกกับนางว่าจะกลับอาทิตย์หน้า

"คุณแม่..."แก้วตรงเข้าไปกอดมารดาทันที ก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

"แก้วร้องไห้ทำไมลูก? แล้วตาโมะไม่ได้กลับด้วยเหรอ?"คุณหญิงจันทร์มณีถามบุตรสาวด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะถามหาชายหนุ่มเมื่อไม่เห็นเขากลับมาพร้อมกับบุตรสาว

"ฮือ... คุณแม่... แก้วไม่อยากแต่งงานกับเขาแล้ว... อึก"

"เกิดอะไรขึ้นแก้ว?"

"เขา... มีอะไรกับเลขา... คุณแม่ยกเลิกงานแต่งงานให้แก้วทีนะค่ะ แก้วไม่อยากแต่งงานกับเขาแล้ว..."

คุณหญิงจีนทร์มณีลูบผมบุตรสาวอย่างปลอบโยน เมื่อเธอร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ

"เดี๋ยวแม่คุยกับคุณหญิงมาซากิให้นะลูก ตอนนี้เราขึ้นไปพักบนห้องก่อนนะ"

แก้วพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน โดยมีคุณหญิงจันทร์มณีเดินประคองบุตรสาวขึ้นมาส่งบนห้องนอนของเธอ

"นอนพักก่อนนะลูก เดี๋ยวแม่ไปคุยกับคุณหญิงมาซากิให้นะ"คุณหญิงจันทร์มณีเอ่ย เมื่อพาแก้วเข้ามาในห้องแล้ว

แก้วพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะล้มตัวนอนลงบนเตียงกว้างอย่างอ่อนล้า

คุณหญิงจันทร์มณีมองบุตรสาวที่หลับไปแล้วก็เดินออกมาจากห้อง ก่อนจะให้สาวใช้ไปบอกกับคนขับรถให้เตรียมรถไว้ เพื่อไปบ้านไทยานนท์

บ้านไทยานนท์

คุณหญิงจันทร์มณีเดินตามสาวใช้เข้ามาในสวนข้างบ้านเพื่อพบคุณหญิงมาซากิที่กำลังนั่งพักผ่อนอยู่ในสวน

"สวัสดีค่ะคุณหญิงมาซากิ"คุณหญิงจันทน์มณีเอ่ยทักพร้อมรอยยิ้ม เมื่อเดินเข้ามาในสวน

"อ้าว คุณหญิงจันทร์มณี สวัสดีค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?"คุณหญิงมาซากิถามด้วยความสงสัย เมื่อคุณหญิงจันทร์มณีนั่งลงตรงข้ามกับนาง

"คือยัยแก้วน่ะค่ะ อยู่ๆ ก็มาบอกดิฉันว่าไม่อยากแต่งงานกับตาโมะ"คุณหญิงจันทร์มณีเอ่ย

"อะไรนะค่ะ!?"คุณหญิงมาซากิถามด้วยความตกใจ

"ก็อย่างที่บอกนั้นแหละค่ะ ยัยแก้วบอกว่าไม่อยากแต่งงานกับตาโมะ และให้ดิฉันมายกเลิกงานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นทั้งหมด"

"มันเกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ?"

"ยัยแก้วบอกว่าตาโมะมีอะไรกับเลขาน่ะค่ะ"

"อะไรนะ!? ตาโมะมีอะไรกับยัยเลขาเหรอ!?"

"ค่ะ ดิฉันก็ไม่อยากยกเลิกงานแต่งงานหรอกนะค่ะ แต่ในเมื่อยัยแก้วบอกว่าไม่อยากแต่งฉันคงบังคับแกไม่ได้"

"เอ่อ คือ... ดิฉันว่าเราอย่าเพิ่งยกเลิกเลยนะค่ะ เดี๋ยวดิฉันขอคุยกับตาโมะก่อนว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่นะค่ะ"

"ก็ได้ค่ะ แต่ดูท่าแล้ว... จะยากนะค่ะ ที่ยัยแก้วจะคืนดีกับตาโมะ"

ด้านโทโมะ

แจมนั่งก้มหน้าด้วยความกลัว เมื่อชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอนิ่งมาก จนเธอรู้สึกได้ถึงความกดดันที่เขาส่งมาถึงเธอ

ครืด... ครืด...

เสียงโทรศัพท์ของโทโมะดังขึ้น ทำให้เขาหยิบโทรศัพท์มาดูเบอร์ที่โทรเข้า

แม่...

เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นมารดา เขาก็กดรับสายทันที เพราะมันคงหนีไม่พ้นรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าเป็นแน่

"ฮัลโหลครับ"

[ตาโมะ นี่มันเกิดเรื่องอะไร!? ทำไมหนูแก้วถึงมายกเว้นงานแต่งงานกับแก!?]คุณหญิงมาซากิถามลูกชายเสียงเข้มทันที ที่เขารับสาย

"เอ่อ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะครับ ตอนนี้ผมกำลังนั่งเคลียร์เรื่องนี้อยู่ครับ"โทโมะตอบมารดา สายตามองสาวที่นั่งอยู่ตรงนั่งหน้าเขาอย่างกดดัน

[เคลียร์เสร็จแล้ว ก็รีบกลับมาเคลียร์กับหนูแก้วด้วยนะ]

"ครับ คุณแม่ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก เพราะถึงยังไงผมก็ไม่ปล่อยเธอไปอยู่แล้ว"พูดจบโทโมะก็วางสายมารดาทันที

"ว่าไง? จะนั่งเงียบอีกนานไหม?"โทโมะถามเสียงเรียบ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังนั่งเงียบ

"เอ่อ คะ คือว่า..."แจมพูดเสียงสั่นๆ ด้วยความกลัว เธอไม่รู้จะตอบชายหนุ่มยังไงดีจริงๆ

"คือว่าอะไร? รีบๆ พูดมาจะได้ไหม!?"

"คุณจะให้แจมพูดอะไรอีกค่ะ? ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าคุณ... ข่มขืนฉัน"

"หึ! แน่ใจเหรอ? ฉันไม่โง่ที่ว่ามีอะไรกับใครแล้วจะไม่รู้สึกตัวนะ อีกอย่างถ้าฉันมีอะไรกับเธอจริงอย่างน้อยๆ ฉันคงไม่ข่มขืนเธอหรอก เพราะเธอต้องการจะจับฉันให้ได้ไม่ใช่เหรอ?"

แจมถึงกับนิ่งไปทันที ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มตรงๆ เขารู้ได้ยังไงว่าเธอคิดจะจับเขา

"สายตาเธอมันฟ้องว่าอยากเป็นสะใภ้ไทยานนท์ อยากได้เงินทองมากมายของฉันมากแค่ไหน แต่ขอโทษนะที่ครั้งนี้เธอทำพลาด!"

"มะ หมายความว่าไงค่ะ?"

"ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้โง่อย่างที่เธอคิด"

ก๊อกๆๆ

แอ๊ด...

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่คนข้างนอกจะเปิดประตูเข้ามา ทำให้แจมหันไปมองคนที่มาใหม่ทันที

"คะ เควิน..."แจมพึมพร่ำออกมาเบาๆ เมื่อเห็นบุคคลที่เดินเข้ามาในห้อง

--------------------------------------------

มาอัพแล้วจร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ฝากเม้นและติดตามกันเยอะๆๆๆๆ น๊าาาาาาาาาาาา