รักเธอแค่คนเดียว...

บ้านศิริมงคลสกุล

แอ๊ด...

แก้วเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วปิดลง ก่อนจะเดินมานั่งบนเตียงนุ่มของเธออย่างเหนื่อยล้า

'1 ปีแล้วสินะ...'แก้วคิดในใจ ก่อนจะสะบัดหัวเบาๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระกาย

30 นาทีผ่านไป

ครืด... ครืด...

เสียงโทรศัพท์ของแก้วดังขึ้น ทำให้แก้วที่เดินออกมาจากห้องน้ำขมวดคิ้วแล้วหันไปมองนาฬิกา

00:45 น.

'ดึกขนาดนี้แล้ว ยังมีคนโทรมาหาอีกเหรอ?'แก้วคิดในใจ ก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

โทโมะ...

แก้วชะงักไปทันที เมื่อเห็นชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอ ก่อนจะทำเป็นไม่สนใจ แล้วเดินไปแต่งตัวเพื่อเตรียมเข้านอน

ครืด... ครืด...

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่สนใจจนมันตัดไปเอง

ติ่ง

เสียงไลน์ดังขึ้น ทำให้แก้วเปิดไลน์ดู ก่อนจะชะงักเมื่อได้อ่านข้อความที่โทโมะเป็นคนส่งมา

'พี่คิดถึงแก้วนะ...'

แก้ววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ ก่อนจะล้มตัวนอนลงบนเตียงอย่างอ่อนแรง

ใช่ว่าเขาจะไม่เคยส่งคำพวกนี้มาให้เธอ แต่เธอเลือกที่จะไม่สนใจมันต่างหาก และใช่ว่าเธอจะไม่รักเขา เพียงแต่เธอกลัว... กลัวที่จะเจ็บปวดกับเขาอีกเท่านั้นเอง

เช้าวันต่อมา

บ้านไทยานนท์

ร่างสูงเดินลงบันได เพื่อที่จะเตรียมตัวไปทำงานในตอนเช้า แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีคนเรียกเขาไว้

"ตาโมะ มาหาแม่หน่อยสิ"คุณหญิงมาซากิเอ่ยเรียกบุตรชายของนางทันที

"ครับ คุณแม่มีอะไรเหรอครับ?"โทโมะถามมารดา ก่อนจะหันมามองหญิงวัยกลางคนกับกญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ มารดาของเขา

"นี่คุณหญิงปาริสาเพื่อนแม่จ้ะ ส่วนนี่หนูหวาย แม่อยากให้เรารู้จักกับน้องไว้น่ะ"คุณหญิงมาซากิเอ่ยทั้งรอยยิ้ม

โทโมะมองคุณหญิงปาริสากับร่างบางนิ่ง ก่อนจะหันมาหามารดาของเขา

"คุณแม่คงไม่ได้อยากให้ผมมาดูตัวใช่ไหมครับ?"โทโมะถามมารดาเสียงเรียบ

"เอ่อ..."คุณหญิงมาซากิเอ่ยออกมาติดๆ ขัดๆ เมื่อถูกลูกชายของนางจับได้ว่าให้เขามาดูตัว

"ผมยืนยันคำเดิมนะครับ ว่าผมไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น นอกจาก..."โทโมะพูดยังไม่ทันจบ คุณหญิงมาซากิก็พูดแทรกขึ้นทันที

"ไม่ได้! ยังไงแม่ก็ไม่รับผู้หญิงคนนั้นมาเป็นสะใภ้ไทยานนท์เด็ดขาด!"

"ตามใจคุณแม่สิครับ เพราะยังไงผมก็ไม่แต่งงานกับคนที่คุณหาให้เหมือนกัน"

"จะอะไรนักหนาตาโมะ! แกดูอย่างป๊อปปี้เพื่อนแกสิ ตอนแรกก็ถูกบังคับให้แต่งงานเหมือนกัน แต่ดูตอนนี้สิรักหนูฟางอย่างกับอะไรดี"

"นั่นมันไอ้ป๊อปนี่ครับ"

"แกก็แต่งงานบางสิ อยู่ๆ กันไปเดี๋ยวก็รักกันเองแหละ"

"ไม่ล่ะครับ เพราะผมไม่ใช่ไอ้ป๊อป ที่ต้องให้คุณแม่บังคับ"พูดจบก็เดินออกไปทันที

"ตาโมะ!"คุณหญิงมาซากิเรียกตามหลังชายหนุ่มไป แต่ลูกชายของนางไม่หันกลับมาสนใจนางสักหน่อย ก่อนที่คุณหญิงมาซากิจะหันกลับมามองคุณหญิงปาริสากับหวายที่นั่งอยู่ข้างๆ

"หนูหวายไม่ต้องห่วงนะลูก ยังไงพี่เขาก็ต้องแต่งงานกับหนูอยู่ดี"คุณหญิงมาซากิเอ่ยออกมาทั้งรอยยิ้ม ทำให้หวายออกทันที

"จริงๆ นะค่ะคุณป้า"หวายเอ่ยออกมาทั้งรอยยิ้ม

"จริงสิลูก"

คุณหญิงมาซากิลูบผมของหวายอย่างอ่อนโยน นี่แหละคนที่นางเลือกให้มาเป็นสะใภ้ไทยานนท์ เพราะเธอมีฐานะที่ดีและเหมาะสมกับลูกชายของนางที่สุด

ซึ่งผิดกับคนรักของลูกที่ไม่มีหน้าตาทางสังคม และไม่เหมาะกับลูกชายของนางสักนิด

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆๆ

อย่าลืมเม้น ติดตามและให้กำลังใจกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์