รักในความทรงจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่12

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" สวัสดีคะคุณป้าคุณลุง " ฟางเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับแก้ว พ่อแม่ของพิชชี่ยิ้มรับก่อนจะเดินเข้าไปหา

 

 

 

" ไหว้พระเถอะลูก น้องฟ้อนท์คิดถึงคุณปู่กับคุณย่าไหมครับ " พ่อของพิชชี่พูดก่อนจะยิ้มให้เด็กน้อย 

 

 

 

" คิดถึงมากกเลยครับ " เด็กน้อยตอบก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดที่เอวของชายวัยกลางคน

 

 

 

 

" 555 งั้นเดี่ยวเราไปในบ้านดีกว่าเนาะ วันนี้ย่าทำอาหารไว้เพียบเลย ไปลูกเข้าบ้านกัน " ฟางแกละแก้วเดินตามผู้ใหญ่ทั้งสองเข้าไปในบ้าน 

 

 

 

 

" คุณท่านคะ คุณจินนี่มาแล้วคะ " เสียงคนใช้ที่เดินเข้าไปบอกกับคุณหญิงสายสมรที่กำลังนั่งเล่นพูดคุยอยู่กับสองสาวและเด็กน้อย ก่อนจะยิ้มแล้วเดินออกไปรับแขกอีกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวตาป๊อป เป็นยังไงบ้างลูกสบายดีนะ " คุณหญิงสายสมรถามผู้ที่มาใหม่ ชายหนุ่มยิ้มแล้วสวัสดีผู้ใหญ่ที่เคารพ 

 

 

 

 

" ไปไปเข้าบ้านกันวันนี้ป้ามมีแขกสำคัญมาด้วยเดี๋ยวจะแนะนำให้เรารู้จัก " คุณหญิงเดินนำเข้าไปในบ้านโดยที่มีป๊อปปี้และจินนี่เดินตามเข้าไป

 

 

 

 

" มาแล้วคะ " เสียงของคุณหญิงสายสมรพูดก่อนที่ทุกคนจะหันมามองกับผู้ที่มาใหม่ ป๊อปปี้อึ้งที่เจอฟางที่นี่แถมยังนั่งข้างผู้ชายอีกคน 

 

 

 

 

" พิชชี่นี่ป๊อปปี้จำได้ไหม แล้วนี่ก็คู่หมั้นของเขาชื่อจินนี่ " คุณหญิงสายสมรแนะนำให้พิชชี่รู้จัก ชายหนุ่มยกมือไหว้ชายหนุ่มก่อนจะยิ้มให้หญิงสาวข้างกายเขา

 

 

 

 

" ตาป๊อป หนู่จินนี่จ้ะ นี่หนูฟาง หนูแก้วแล้วนี่ก็น้องฟ้อนท์ " 

 

 

 

 

" คะ พวกเรารู้จักกันแล้วคะคุณป้า "จินนี่พูดแล้วยิ้มให้ทั้ง3คน ฟางยิ้มตอบก่อนจะหลบสายตาของป๊อปปี้ที่มองเธออยู่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อาหารมื้อนี้อร่อยจังเลยคะ " จินนี่พูดเมื่อทุกคนกำลังทานอาหารกัน แก้วมองฟางเป็นระยะเช่นเดียวกับที่มองป๊อปปี้ 

 

 

 

 

"  กินนี่สิฟาง อร่อยนะ " พิชชี่ตักอาหารให้ฟางแล้วพูดสาหวานหันไปยิ้มขอบคุณ จนป๊อปปี้วางช้อนอย่างแรงจนทุกคนมองหน้า 

 

 

 

" อ่ะเอ่อ พี่ป๊อปเขาตกใจหน่ะคะ " จินนี่รีบแก้ตัวให้ชายหนุ่ม ฟางที่เห้นป๊อปปี้นั่งนิ่งๆก็แอบซึมๆ 

 

 

 

 

" ฟางพิชมีอะไรจะให้ " พิชชี่พูดกับหญิงสาวเบาๆ ฟางพยักหน้าก่อนจะเดินไปกับพิชชี่เพราะเธอก็ม่อยากอยู่ตรงนั้นกับเขานานเกินไปกว่านี้อีกแล้ว 

 

 

 

 

" พะ พิช! " ฟางตกใจเมื่อสาวหวานเดินตามชายหนุ่มออกมาที่ริมสระว่ายน้ำที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้นานาชนิด แสงไฟที่สาดส่องไปที่สระว่ายน้ำ กับบรรยากาศยามค่ำคืน 

 

 

 

 

" ฟางอาจจะคิดว่ามันเร็วไป แต่สำหรับพิช มันนานมากเลยนะสำหรับระยะเวลาที่ผ่านมา2-3ปี ฟางรู้ไหม ว่าพิชพยายามจะขอฟางเป็นแฟนก็หลายครั้ง แต่ทุกครั้งฟางก็กลับบอกให้พิชไปหาผู้หญิงคนใหม่ที่ดีกว่าฟาง พิชเคยทำแล้วนะ แต่พิชก็ทำไม่ได้จริงๆ " พิชชี่คุกเข่าแล้วพูดกับฟาง สาวหวานมองหน้าพิชชี่อย่างรู้สึกผิด 

 

 

 

 

 

" แต่มันก็จริง พิชควรเจอผู้หญิงที่ดีกว่าฟาง " ฟางพูด 

 

 

 

 

 

" แต่สำหรับแม่และพ่อ แม่คิดว่าหนูคือผุ้หญิงที่ดีที่สุดนะลูก " คุณหญิงสายสมรเดินออกมาพร้อมกับคนอื่นๆ รวมถึงป๊อปปี้ด้วย 

 

 

 

 

" ........ " ฟางและป๊อปปี้สบตากัน ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีหญิงสาว  ฟางมองป๊อปปี้ที่หันหน้าหนีเธอไปหาสาวข้างกาย จินนี่คือผู้หญิงที่เพรียบพร้อมเธอเป็นคนดีคนหนึ่ง  เธอไม่ควรจะต้องมาทำร้ายผ้หญิงด้วยกัน 

 

 

 

 

" ฟาง พิชขอได้ไหม ขอให้ำิชได้ดูแลฟางไปตลอดชีวิต " ฟางสบตากับพิชชี่

 

 

 

 

" ถ้ารักกันมากก็ตกลงเลยสิ จะช้าอะไร " ป๊อปปี้พูดเสียงดังแล้วมองไปที่พิชชี่ ฟางหันมามองหน้าป๊อปปี้ก่อนที่น้ำตาจะไหล

 

 

 

 

" ....... "

 

 

 

 

" คะ " ฟางหันมาพูดกับพิชชี่ ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นกอดหญิงสาวพร้อมกับสวมแหวนเพรชให้สาวหวาน ก่อนจะกอดฟางอย่างมีความสุข ฟางสบตากับป๊อปปี้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันหลังเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่ป๊อปคะ พี่ป๊อปจะไปไหนคะ " จินนี่เดินตามป๊อปปี้ออกมา แล้วรั้งชายหนุ่มเอาไว้

 

 

 

 

" ฉันจะกลับบ้าน " ป๊อปปี้พุดจบก็เดินออกไปทันที จินนี่เป็นห่วงชายหนุ่มมากเลยตามออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แม่ฟาง อาพิช " น้องฟ้อนท์เดินเข้ามาหาฟาง สาวหวานย่อตัวแล้วมองเด็กน้อย ฟ้อนท์เช็ดน้ำตาให้สาวหวาน

 

 

 

 

" อาพิชดูแลแม่ฟางดีดีนะครับ แม่ฟางคือคนที่ฟ้อนท์รักมากที่สุด " ฟ้อนท์พุดแล้วร้องไห้ก่อนฟางจะดึงฟ้อนท์เข้ามากอด

 

 

 

 

" แม่ก็รักฟ้อนท์ที่สุดครับ " พิชชี่ย่อตัวลงแล้วกอดเด็กน้อยที่ออกจากอ้อมกอดของฟางแล้ว

 

 

 

 

" อาพิชสัญญาครับ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟาง พรุ่งนี้พิชต้องไปงานการกุศลกับคุณแม่ ฟางไปกับพิชนะ "

 

 

 

 

" พิชพรุ่งนี้ฟางมีงานส่งที่มหาลัยหน่ะ ไหนจะต้องเข้าไปที่ร้านอีก ขอโทษอีกครั้งนะ " ฟางพุดแล้วยิ้มให้พิชบางๆ

 

 

 

 

" ไม่เป็นไร งั้นพิชไปก่อนนะ ฝันดีครับ " พิชชี่ดึงฟางเข้าไปกอดหญิงสาวกอดตอบก่อนที่ชายหนุ่มจะบอกลาเด็กน้อยและแก้วพร้อมกับขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟางแกโอเคนะ " แก้วเดินเข้ามาแตะใหล่เพื่อนสาวที่กำลังมองเด็กน้อยที่หลับไปแล้ว

 

 

 

 

" ไหวสิ " ฟางพูดเบาๆก่อนจะหันมายิ้มให้แก้วแล้วเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮึกฮือออ " ทันทีที่เข้ามาให้ห้อง ฟางร้องไห้ออกมา หญิงสาวทรุดลงที่พื้น มือบางขึ้นปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงมันออกไป

 

 

 

" ฮึกฮือออ " ภายในห้องของสาวหวาน มีแต่เสียงร้องไห้ เธอเจ้บเหลือเกิน ต่อไปนี้เธอจะต้องเริ่มใหม่ เธอจะต้องไม่จำความทรงจำพวกนั้นอีกแล้ว 

 

 

 

 

" ฉันจะเริ่มใหม่ คุณก้จะเริ่มใหม่ "

 

 

 

 

" ฮึกฮือออ แต่ฉันรักคุณ " ฟางพูดแล้วกอดตัวเองร้องไห้อย่างหนัก แก้วที่ยืนอยู่หน้าห้อง เธออรู้ว่าเพื่อนของเธอต้องเจ้บ แต่ให้เจ็บตอนนี้ ดีกว่าเพื่อนของเธอจะต้องถลำลึกไปมากกว่านี้

 

 

 

" แก้วขอโทษนะฟาง แต่นี่คือทางที่ดีทีุ่สด " แก้วพูดก่อนน้ำตาไหล แล้วเดินหนีไปที่ห้องของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เฮียเป็นไรเนี่ย " โทโมะตกใจเมื่อเดินเข้ามาภายใเซฟเฮ้าส์กับผู้หญิงสุดอวบคนหนึ่งแล้วตกใจเมื่อเห็นป๊อปี้นั่งดื่นเหล้าอยู่ที่ริมสระว่ายน้ำ

 

 

 

 

" ........ " ไม่มีเสียงตอบกลับ ป๊อปปี้นิ่งสายตาคมทอดมองไปยังน้ำใส ที่เคลื่อนไหวอยู่ตลอด มันคงเหมือนกับน้ำตาของเขาที่ยังเคลื่อนไหวไม่ยอมหยุด

 

 

 

 

" ออกไปก่อนไป " โทโมะสั่งสาวสวยี่อยู่ข้างกาย ก่อนชายหนุ่มจะเดินเข้าไปหาพี่ชาย

 

 

 

 

" ไม่ต้องมายุ่ง " ป๊อปปี้สะบัดแขนออกจากโทโมะอย่างแรง แล้วพูดเสียงอู้อี้

 

 

 

 

" เฮ้ย!! เฮียเป็ยบ้าอะไรเนี่ย " โทโมะมองหน้าป๊อปปี้อย่างไม่พอใจ ก่อนจะตะคอกกลับ

 

 

 

 

" ดี ให้มันบ้าไปเลยฉันก็เหนื่อยแล้ว " ป๊อปปปี้พูดอย่างหมดอาลัย

 

 

 

 

" เฮีย..."

 

 

 

 

" เธอจะหนีฉันไปอีกแล้วใช่ไหมฟาง .... เธอจะไปแต่งงานกับอื่น เธอทิ้งฉันไปได้ยังไงฟาง " ป๊อปปี้ที่ล้มไปนอนกับพื้นละเมอออกมา โทโมะมองหน้าปีอปปี้ที่มีคราบน้ำตาพร้อมกับละมอออกมาแบบนี้ ก็ถอนหายใจยาวๆ ก่อนให้ให้คนดูแลพี่ชายของเขา

 

 

 

มันเกิดอะไรขึ้น เธออยุ่ที่ไหน

โทโมะ.. 

 

 

 

 

 

ต่างคนต่างอยู่ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก

แก้ว...

 

 

 

 

 

 

ฟางกำลังจะแต่งงานงั้นหรอ 

โทโมะ...

 

 

 

 

 

คะ 

แก้ว...

 

 

 

 

 

 

ไม่ได้ นั่นเมียพี่ชายฉัน 

โทโมะ...

 

 

 

 

 

ไม่ใช่เมียหรอกคะ แค่นางบำเรอของพี่ชายคุณมากกว่า

แก้ว...

 

 

 

 

 

เธอไม่รู้ก็อย่ามาพูด พรุ่งนี้ฉันจะพาฟางกลับมาหาพี่ชายฉัน ส่วนเธอเตรียมตัวรับบทลงโทษได้เลยยัยตัวดี!!

โทโมะ...

 

 

 

 

 

 

.......