หนี้แค้น แสนรัก...

...แบคฮยอน พาร์ท...
ในเช้าวันจันทร์แสนสดใสของใครหลายๆคน..
แต่ไม่ใช่สำหรับผม!!!
'ก๊อกๆๆ'ใครมาเคาะประตูแต่เช้าว่ะ
"นายน้อยครับ...นายน้อย"เสียงพ่อบ้านคนที่เลี้ยงผมมานี่เอง
"นายน้อย ตื่นเถอะครับสายแล้วครับนายน้อย...วันนี้นายน้อยต้องไปตรวจโกดังสินค้านะครับ...แล้วก้อต้องไปเจรจากับลูกค้าคนสำคัญ...ต้องไปมหาลัยอีกนะครับ..."มหาลัยอีกแล้วหรอผมหล่ะเกลียดคำๆนี้จริงๆ...ผมต้องไปตรวจโกดังสินค้าอีกแล้วสิ แต่ ก้อดีไม่ได้เข้าไปนานแล้วเหมือนกัน
"ขอเวลาอีกแปปนึงนะครับคุณพ่อบ้าน...เดี๋ยวผมจะตามลงไป"ผมบอกพร้อมลุกขึ้นไปแต่งตัว...พอแต่งตัวเสร็จจึงลงไปขึ้นรถตู้ สี ดำ สนิท ที่ถูกเตรียมไว้สำหรับผมโดยเฉพาะ...ผมต้องคุมทั้งเกาหลีอ่ะ...เซ็งจริงๆ ทั่งอาณาเขตของเกาหลีผมคุม...ผมใหญ่มากใช่ไหมหล่ะ และผมก้อยังค้าของผิดกฎหมายอีกหลายอย่าง...ยาบ้า ยาม้า ยาอี ยาไอซ์ ผู้หญิง...อย่าหาว่าผมเลวนะ...เพราะผมต้องทำ...กว่าจะถึงโกดังสินค้าก้นด้านกันไปข้างนึง(เว่อร์เกิ๊น)
"เชิญทางนี้ครับนายน้อย" 'ฮีชอล'บอกผม...ฮีชอลเนี่ยเล่นกับผมตั้งแต่เด็กเค้าเป็นเหมือนพี่น้องของผมคนนึง จนตอนที่ผมไปเรียนต่อประถมปลายที่เมืองจีนจนจบม.ปลายก้อกลับมา ทุกคนรู้ไหมครับตอนที่ผมไปอยู่เมืองจีน ผมต้องไปอยู่กับไอ 'คริส' พี่ชายที่ผมนับถือ(หรา)มาก...ไม่อยากเรียกมันว่าพี่ รู้สึกแสลงปากชอบกล...
"นายน้อยเชิญทางนี้ครับ..."ฮีชอลบอกผมอีกครั้ง
"รู้แล้วน่านายจะย้ำอะไรนักหนา"ผมรำคาญสุดๆก้อนึกอะไรเพลินๆอยู่มันหนักหัวนายหรอฮีชอล...
"ถ้ารู้แล้วทำไมนายน้อยไม่เดินไปหล่ะครับ...นายน้อยไหวรึเปล่าเนี่ย...อุ๊ อะไร"ฮีชอลพูดจบเค้าก้อเดินนำผมไป
"อ้าว!!ยังไม่ตามมาอีก...มาสิครับ"ฮีชอลสั่งผม
"นี่มันลูกน้องหรือพ่อว่ะ...พ่อยังไม่กล้าสั่งอะไรมากมายขนาดนี้เลย!!"ผมตะโกน ลูกน้องที่ยืนอยู่ในระแวกเดียวกับผมหัวเราะกันคิกคัก
"หัวเราะไรกันว่ะ!!!เดี๋ยวยิงแม่งเรียงตัวเลย"พูดจบผมเลยเดินตามฮีชอลไป...
"นี่เป็นห้องของสินค้าที่จะส่งให้ลูกค้าในวันนี้ครับ..."ฮีชอลบอก
"แจ๋มๆทั้งน้าน!!!..." 'ชางมิน' เอ่ยขึ้นมาทำเอาผมและลูกน้องทั้งหมดต่างหันไปมองชางมินเป็นตาเดียว
"หรือว่าผมพูดผิด"ชางมินลอยหน้า ลอยตาถาม...
"ผมว่าเราไปห้องเก็บสินค้าห้องต่อไปดีกว่าครับ"ฮีชอลบอก ผมเลยทำตามกลัวว่ามันจะสั่งผมเหมือนลูกอีก
"ห้องนี้เป็นห้องผลิตยาทั้งหมด..."ผมพยักหน้าเข้าใจ
"อยากไปห้องต่อไปแล้ว จะได้รีบไปเจรจากับลูกค้า"ผมบอก
"งั้นเชิญครับนายน้อย..."ฮีชอลบอกผม
"นี่คือห้องผลิตแบงค์ปลอมครับ..."ฮีชอลอธิบายให้ผมฟังไปเรื่อยๆถึงวิธีการผลิตอย่างละเอียดยิบ...อธิบายจนถึงที่จอดรถ...
'Rrrrrrrr Rrrrrrrr' 
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น
"ฮัลสองโหลครับ...ครับผมจะรีบไป...รึถ้ารอไม่ได้ก้อไม่ต้องรอ...บายครับ"ผมบอกพร้อมเดินขึ้นรถลูกค้าคนสำคัญโทร.มาตามผมแล้วโค-ตร รำคาญเลยครับบ่องตง...ผมเดินขึ้นรถพร้อมปิดประตูอย่างแรง
'ปัง' ประตูแทบหลุด
"นายน้อยเป็นอะไรของเค้าอีกว่ะ??"ชางมินถามฮีชอล
"นายก้อรู้นิชางมิน ว่า นายน้อยเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว...ไม่พอใจอะไรก้อปึง ปัง นายน้อยเอาแต่ใจตัวเองจะตายนายก้อน่าจะรู้ดี"ฮีชอลบอกชางมิน
"นายสองคนมัวทำอะไรกันอยู่ทำไมไม่ขึ้นรถสักที??"ผมถาม
"ครับๆ ผมสองตัว เอ๊ย!สองคนจะขึ้นรถเดี๋ยวนี้แหละครับ...ไปดิว่ะ..."มันยังเกี่ยงกันขึ้นรถอีก
"ถ้ายังเกี่ยงกันเรื่องนี้...แสดงว่าเรื่องกินลูกปืนคงต้องเกี่ยงกันสินะ..."ผมบอกออกแนวขู่
"งั้นฉันขึ้นก่อนนะ"ชางมินบอกหลังจากนั้นฮีชอลจึงขึ้นตามบ้าง...
นั่งรถมาไม่นานก้อถึงที่หมาย ร้าน 'ซูโฮ บาเรสต้า'
"หวัดดี...คุณ แบคฮยอน"ลูกค้าทักทายผม
"เช่นกันครับคุณ...'คิม จงอิน'"ผมเลยทักกลับ
"คิดว่าจะจำกันไม่ได้ซะอีกไอเพื่อนเยิฟ"ไอไคบอก
"อะไรนะ...มึงกับกูเคยเป็นเพื่อนกันด้วยหรอว่ะ"ขอหาเรื่องกวนมันก่อนแล้วกัน
"พูดงี้ช่ะ...งอนแล้ว..."พูดจบมันก้อเชอะใส่ผม
"เห้ย!!!เมื่อไหร่พี่ 'ซูโฮ'จะมาเนี่ยเป็นเจ้าของร้านภาษาไรว่ะ..."ไอไคว่าพี่ชายตัวเอง
"มึงนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ"ผมบอก
"นิสัยหรอ??"มันถาม
"สีผิวมึงแหละไอดำ"ผมตอบ
"เฮ้ย!!เค้าไม่ได้เรียกดำ เค้าเรียกว่าพอดีๆเข้าใจใช่ไหม"ไคบอก...หลังจากนั้นก้อนั่งเจรจากัน ถามสารทุกข์ สุกดิบ กันบ้าง...ไม่นานก้อมีเด็กเสิร์ฟมาเสิร์ฟให้ถึงที่...นี่แน่ใจว่าเด็กเสิร์ฟ สวย เหี้ยๆเลยครับ...ทำไมไม่เกิดมาเป็นผู้หญิง ถ้าเกิดมาเป็นผู้หญิงจะเลี้ยงดูอย่างดีเลย...แต่...ไอไคเคลิ้มกว่าผมอีกอ่ะ น้องเค้าชื่อ 'โอ เซฮุน'...เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!ซวยแล้วไงน้องฮุนทำกาแฟเลอะสูทของไอไค...
"ผม...ผม ขอโทษนะครับผมไม่ได้ตั้งใจ...ขอโทษจริงๆครับ..."น้องฮุนขอโทษ ขอโพยไอไคใหญ่เลย
"นี่ นายทำอะไรลงไปเนี่ย รู้ไหมตัวละเท่าไหร่ 1,200,000 วอนเลยนะ เงินเดือนนายทั้งเดือนที่พี่ชายฉันจ่ายให้ถึงรึเปล่าเถอะ"ไอไคโวยลั่นร้าน...
"มีอะไรกันอ่ะไค...??"พี่ซูโฮเดินออกมาจากหลังร้าน...
"พี่ดูเด็กเสิร์ฟร้านพี่ดิ...ทำกาแฟหกเลอะสูทตัวละ 1,200,000 วอน ของผมอ่ะ...ผมจะเอาตัวนายนี่"เห้ย ไอไคมึงตรงไปป่าวว่ะ...
"พูดง่ายนะไอน้องบ้า ไอเด็กดำ"พี่ซูโฮว่าน้องดำๆๆๆๆๆๆๆอย่างไอไค
"เพราะอะไรผมต้องไปกับคุณ??"น้องฮุนของผมถามขึ้น
"เพราะ...นายทำสูทเลอะเสื้อของฉัน นายต้องรับผิดชอบ"ไคตอบ
"ถ้างั้นผม...ไม่ไป!!!"น้องฮุนบอกพร้อมหันหลังกลับไปแต่...ไอไคจับข้อมือเรียวของน้องฮุนอย่างแรง
"แต่ฉันจะให้นายไป...นายก้อต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้!!"พูดจบไอไคก้อออกแรงลากน้องฮุน
"ผมบอกว่าไม่ไปไงเล่า...นี่แน่ะ"น้องฮุนกัดไปที่มือไอไคแล้วเตรียมวิ่ง...แล้วผมนั่งทำบื้ออะไรเนี่ย...แต่ผมก้อช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี...จากนั้นไอไคก้อวิ่งเข้าไปกอดเอวน้องฮุนแล้วยกน้องฮุนขาไม่แตะพื้น...
"นายเจอดีแน่...นายเซฮุน มานี่เลย"ไคบอก
"ปล่อยผมมมมนะ...ปล่อยยยยยโผมมมมมม"น้องฮุนตะโกนจนออกไปถึงหน้าร้าน
"พี่ช่วยไรไม่ได้เลย...ไอไคมันก้อเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปอยากได้อะไรก้อต้องได้...พี่ว่ามันติดนิสัยมาจากนายแน่ๆเลย"อ้าว!!ไหงพี่พูดแบบนี้หล่ะ...
"ชิส์...ผมไปมหาลัยก่อนนะ..."หลังจากนี้ผมคงต้องลาโลกอีกแล้ว...บ๊าย บาย ครับ...
...ไรเตอร์ พาร์ท...
"นี่ดีโอมาทางนี้เร็ว" 'ลู่หาน' เรียก 'ดีโอ' คนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม...
'ปริ๊นๆๆๆ'เสียงแตรรถดังลั่น ลู่หานดึงตัวดีโอเข้ามาในอ้อมกอดของตน...
"ขับรถภาษา'ไรว่ะ"ลู่หานตะโกน...ทำให้แบคฮยอนต้องลงมาจากรถ...
"แบค!"ลู่หาน
"พี่ลู่...ดีโอ"แบคฮยอนเรียกคนทั้งสอง
"แบคฮยอน"ดีโอ
"ดีโอเนี่ย คงเป็นเด็กใหม่ของพี่สินะ"แบคฮยอนบอกลู่หาน
"คิดอกุศล..."ลู่หานบอก
"งั้นผมขอตัวก่อนนะฮะ"ดีโอบอกพร้อมเดินเข้าไปในมหาลัย...
"อ้าว!!ดีโอ แล้วพี่ลู่หานหล่ะ...แล้วทำไมนายมาช้าจัง"ชานยอลถาม
"เรื่องมันยาว...งั้นไปเดินหาตึกกันเถอะ..."ดีโอบอก
กับชานยอลเพื่อนตัวโย่ง
"เดี๋ยวรอเพื่อนก่อน..."ชานยอลพูดพร้อมชะเง้อคอมองหา
"นั่นไงมาแล้ว...ทางนี้แบค"ชานยอลเรียกแบคฮยอน
"นี่นายอย่าบอกนะว่า...นายนี่เป็นเพื่อนนายอ่ะชานยอล"ดีโอถาม
"อ้าว!!หวัดดีดีโอสุดสวย..."แบคฮยอนบอก
"นี่นายสองคนรู้จักกันแล้วหรอ??"ชานยอลถาม
"ใช่/ไม่"แบคฮยอน/ดีโอ
"อ้าว!!อะไรของนายสองคนเนี่ยฉันงงนะเฟ้ยเห้ย"ชานยอลบอก
"ช่างเถอะไปหาตึกเรียนดีกว่า..."ดีโอบอกชานยอลพร้อมลากชานยอลให้ตามตนไปและยังหันหน้ามาแลบลิ้น ปลิ้นตาใส่แบคฮยอนอีก...
"นายนี่แสบเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะดีโอ...จะแกล้งให้เข็ดเลยคอยดู"แบคฮยอนบอกแล้วจึงเดินตามเพื่อนทั้งสองของตนไปจนทัน เมื่อแบคฮยอนตามทันจึงปั้นหน้ายักษ์กับดีโอทันที...
"จะปั้นหน้ายักษ์ใส่กันทำไมคนยืนอยู่ด้วยมันอึดอัดนะเว้ย..."ชานยอลบอก
"นายก้อออกไปไกลๆสิ"ดีโอบอก
"โอ้!!!พระเจ้าต้องการอะไรจากช้านนน"ชานยอล
และก้อมีเสียงหนึ่งแล่นเข้ามาในโสตประสาทของดีโอทำให้ต้องหันไปมองเสียงที่คุ้นหูดี...กำลังพูดอะไรกับใครบางคน
"นี่ซิ่วหมินอะฉันให้...ตุ๊กตาตัวนี้อ่ะนายได้โปรดรับมันไว้เถอะนะ..."เสียงของ ลู่หานนั่นเองกำลังตามจีบ 'ซิ่วหมิน' อยู่นั่นเอง
"ฉันไม่เอา ก้อคือไม่เอาไง นายนี่ตื้อไม่เลิกเลยนะนายลู่หาน...ถ้านายยังไม่เลิกตื้ออย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ"ซิ่วหมินบอก
"ฉันไม่เลิกตื้อนายง่ายๆหรอกนะ...จนกว่านายจะตกลงเป็นแฟนกับฉัน"ลู่หานบอก
"ไม่เลิกตื้อใช่ไหมได้...นี่แน่ะ...หาเรื่องดีนัก...และอย่าตามฉันอีกนะ"พูดจบซิ่วหมินก้อเดินไป
"โอ๊ย!!ฉันจะไม่เลิกตามนายหรอก ตาช้านนนน หมดหล่อเลยเรา"พูดจบลู่หานก้อเดินไป
"แค่ได้ยินเสียงมันเนี่ยก้อหันขวับเลยนะ..."แบคฮยอนเหน็บแนมดีโอ...
"ห่วงมันรึไง...??"แบคฮยอนถามน้ำเสียงไม่จริงจังนัก
"แล้วนายจะทำไม...??"ดีโอย้อนถาม
"ซักวันนึงสองคนนั่นต้องรักกันแน่ๆเลย...ว่าไหมชานยอล"แบคฮยอนประชดทำเอาชานยอลพูดไม่ออกดีโอยืนกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน...
"ขึ้นตึกเรียนดีกว่าเนอะ..."ชานยอลหาทางแก้ปัญหา...แต่...ดีโอ ก้อไปด้วยแต่โดยดี...
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆดีโอก้อไปเข้าห้องน้ำหายไปนานสองนานแบคฮยอนจึงตามไปดู...
"ทำไมนายโง่แบบนี้ดีโอ ฮือออออ ทำไมพี่ลู่เค้าก้อแค่เคย ก้อแค่เคยชอบเรา...ก้อแค่นั้น นายจะคิดไปไกลทำไมขนาดนั้นอ่ะ ฮึก ฮือออออ"แบคฮยอนเห็นดีโอยืนร้องไห้...ไม่นานดีโอก้อลงไปนั่งกับพื้นห้องน้ำ
"มานั่งร้องไห้เป็นคนบ้าอยู่นี่เอง...น่าสมเพช"แบคฮยอนพูดพร้อมมองด้วยสายตาสมเพช
"ฉันน่าสมเพชแล้วมันหนักหัวใคร"ดีโอ
"ป่าว!!...ทำไมนายไม่กลับมายิ้มเหมือนเมื่อก่อน??"แบคฮยอน
"เรื่องของฉัน นายจะไปไหนก้อไป ฉันอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ"ดีโอ
"ไม่ไปจะอยู่ตรงนี้..."แบคฮยอน
"นายกวนฉันหรอ??"ดีโอ
"ป้าว...แค่อยากให้นายกลับมายิ้มเหมือนเมื่อก่อน"แบคฮยอนบอก
"นายห่วงฉันรึไง??"ดีโอ
"ใช่"แบคฮยอนตอบ
"นี่ฉันถามอะไรนายหน่อยสิ..."ดีโอบอกแบคฮยอน
"ได้ถามมาสิ"แบคฮยอน
"คนที่เค้าไม่รักเรา...เราควรไปยุ่งกับเค้าไหม"ดีโอถาม
"สำหรับฉันนะฉันจะไม่ยุ่งกับคนที่ไม่รักเราเด็ดขาดเพราะ เค้าจะทำให้เราเจ็บ ฉันเลือกคนที่รักเราดีกว่า"แบคฮยอนบอกทำเอาดีโอปวดหนึบในใจบอกไม่ถูก
"ฉันไม่ควรไปยุ่งกับพี่ลู่หานสินะ"ดีโอ
"อืม ไม่รู้สิ"แบคฮยอน
"แต่ฉัน...ยัง ชอบ พี่ เค้าอยู่"ดีโอบอก
"ทั้งที่เค้าไม่ได้ชอบนายเนี่ยนะ...อย่างวันนี้ที่นายเห็นยังไม่พอที่จะบอกอีกหรอว่าพี่ลู่หานไม่ได้ชอบนายเลยอ่ะ"แบคฮยอน...ในเวลานี้ดีโอต้องการใครคนนึงที่สามารถทนรับฟังเค้าได้ และ แบคฮยอนก้อคิดว่าไม่ควรไปตอกย้ำ ซ้ำเติม สร้างบาดแผลในใจของดีโอเค้าควรที่จะปลอบดีโอเสียมากกว่า...แบคฮยอนรู้สึกเจ็บที่ลู่หานไม่เคยสนใจคนที่ตนแอบชอบเลยแม้แต่นิดเดียว...ดีโอลุกขึ้นยืนพร้อมเดินมากอดแบคฮยอน...แบคฮยอนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น...แต่ก้อกอดตอบดีโอพร้อมลูบหัวทุยเพื่อปลอบโยน
"นายร้องออกมาให้หมดนะ...ระบายมันออกมา ฉันจะอยู่ข้างนายเอง จะอยู่กับนายจนกว่านายจะไล่ฉันออกไปจากชีวิตของนายเอง"แบคฮยอนบอก
"ขอบใจนะที่นายจะอยู่ข้างฉัน ฮืออออ"ดีโอพูดเสียงอู้อี้ในอ้อมกอดแบคฮยอนทำให้ได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่แบคฮยอนปาดน้ำตาบนแก้มใสของดีโอออก
"นายล้างหน้า ล้างตาเถอะ เราหายมานานแล้วเดี๋ยวชานยอลจะตามหาเราให้วุ่น และต่อไปนี้นายต้องสัญญากับฉันว่าจะไม่คิดถึงเรื่องของพี่ลู่หานจนร้องไห้อีก"แบคฮยอนบอก
"ฉัน สัญญา แต่นายก้อต้องสัญญากับฉันว่าจะไม่ซ้ำเติมฉันอีก"ดีโอต่อรอง
"โอเค ฉันสัญญา..."แบคฮยอนบอกพร้อมจูงมือดีโอเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างร่าเริง...
"อ้าว!!มาเดินหวานฉ่ำจนมดขึ้นกันอยู่นี่เอง แอ๊ะๆจับมือกันด้วย..."ชานยอลแซวทำเอาคนทั้งสองปล่อยมือจากกันทันที...
"ปล่อยมือกันทำไมหล่ะน่ารักจะตายไป...เออ ดีโอจะมาถามว่าจะไปร้านเฮียฉันไหมเย็นนี้..."ชานยอล
"ไปสิ..."ดีโอ
"ไปทำอะไรกัน??"แบคฮยอนถาม
"ไปสมัครงาน"ชานยอลตอบ...
"อ่อ งั้นฉันกลับก่อนนะ ให้ฉันไปด้วยไหม"แบคฮยอน
"ไม่ต้องหรอก...นายกลับไปเถอะ"ดีโอบอก
"งั้นเรากลับบ้านกันก่อนตอน 6 โมงค่อยออกมาเจอกันนะ...ไปดีโอกลับกันเถอะ"ชานยอลบอกดีโอหลังจากนั้นดีโอก้อเดินไปแต่ยังหันมายิ้มให้แบคฮยอน แบคฮยอนจึงโบกมือให้กับดีโอ...
'Rrrrrrrr Rrrrrrrr'เสียงโทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้น
"สวัสดีครับ...อะไรนะ ไอ 'คริส' นัดไปเจอร้าน 'เทาโฮ ไนต์คลับ'...มันจะกลับมาทำไม"แบคฮยอนอารมณ์เสียจึงเดินไปที่ลานจอดรถของมหาลัยและขับกลับบ้านทันที...