รักนี้ จริงหรือ?

        ผมวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีีวิตเลยฮะ โครตเหนื่อย คิคิ อยากเห็นหน้าแจ็คสันฮยองตอนนี้จังน่า ว่าจะทำหน้าแตกตื่นแบบไหน ที่รู้ว่าผมหนีเที่ยว เอาหล่ะ ไปไหนดีน่าาาา ไม่ได้ออกไปไหนมาไหนคนเดียวตั้ง 1 ปี คิดถึงอิสระชะมัด แบมแบมขอเที่ยวให้เต็มที่ แล้วแบมแบมจะกลับไปรับโทษนะฮะ แจ็คสันฮยอง

       ทางด้าน แจ็คสัน

       หลังจากที่ผมเคลียร์งานเสร็จแล้ว เงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา เป็นเวลา 14.00 น.พอดี ผมคิดว่ามีเวลาเหลือเฟือที่จะพาร่างเล็กไปเที่ยว แค่คิดก็อยากจะจับร่างเล้กมาฟัดแล้ว เฮ้อ! ผมคนเป็นเอามากแน่ๆคิดได้ดังนั่น ผมจึงรีบเปิดประตูเพื่อจะได้ชวนร่างเล็กไปเที่ยว นี่คงงอนผมน่าดู ผมรู้ว่าผมผิดที่พลาดพาร่างเล็กไปเที่ยวตลอด มา แต่วันนี้ ผมจะแก้ตัวคับ 

       " แบมแบม พี่มาแล้วคับ " ผมพูดพร้อมกับผลักประตูห้องของร่างเล็ก และพบกับความว่างเปล่า อยู่ในห้องน้ำรึเปล่านะ ผมเดินไปก๊อกประตูห้องน้ำ ก็เหมือนเดิมว่างเปล่า

      " แบมแบม " ผมเริ่มไม่เล่นแล้วนะ หายไปไหน รึออกไปเดินเล่นที่สวน ผมก้าวเท้ายาวๆไปตามทางเดินที่ทอดผ่านขั้นได เพื่อไปดูที่สวน ตรงที่แบมแบมชอบไปนั่งเล่นประจำ ไม่มี! ผมรู้สึกกะวนกระวาย หายไปไหน !!!

      " แบมแบม!!!! " ผมวิ่งพล่านไปทุกที่ ที่คิดว่าร่างเล็กจะไป แต่กลับไร้เงา มันทำให้ผมรู้สึกโมโหตัวเอง ที่ปล่อยให้ร่างเล็กคลาดสายตา ไม่ได้ต้องไม่เป็นแบบนั่นอีก 

     " เสี้ยวฟง!!!! " ผมตวาดเรียกลูกน้องคนสนิท ให้เข้ามาพบ พร้อมกับความกรุ่นโกรธที่มีมากขึ้นจนผมแทบคุมไม่อยู่ ทั้งที่ปกติ ผมเป็นคนควบคุมอามรณ์เก่งมากคนหนึ่ง แต่มีเรื่องเดียวที่ทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ คือเรื่องแบมแบม หัวใจของผม

    " แบมแบมหายไปไหน!!!! " เสร็จคำถาม!!! เสี้ยวฟงรู้สึกตกใจมาก คุณหนูหายไปหรอ หายไปได้ยังไงในเมื่อบริเวณบ้านของนาย มีการ์ดคุมเต็มไปหมด เอ๋ะ!! เดี่ยวนะ หรือว่าจะเป็นตอนนั่น ตอนที่เค้ารู้สึกเหมือนมีคนแอบฟังเค้าคุยโทรศัพท์กับสายลับ

    " ไม่ทราบครับ " สิ้นเสียงเสี้ยวฟง  ทุกอย่างในบริเวณร่างสูง ถูกร่างสูงทำลายจนไม่เหลือสภาพของที่ เคยสวยงามราคาหลายล้านวอน เสียหายราวกับของไร้ค่า

     " ไปเปิดกล้องทุกตัว ฉันต้องการภาพของแบมแบม " หลังจากที่ผมระบายความโกรธกับข้าวของแล้ว จึงสั่งให้เสี้ยงฟงไปเอาภาพจากกล้องวงจรปิดมาให้ผมดูทุกตัว!!!

    " พระเจ้าครับ ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลยนะครับ " 

 ทางด้านแบมแบม

    อ่าผมเดินช็อปกระจาย เข้าออกร้านของกินเป็นว่าเล่นเลยฮะ ขนมที่คิดว่าอยากกินก็ได้กิน อ่า ช่างเป็นความสุขของแบมแบมเลยจริงๆน่า 

    " อร่อยจังเลย เดี๋ยวซื้อไปฝากแจ็คสันฮยองดีกว่า " ผมพึ่งพำกับตัวเองเบาๆ โดยที่ไม่ทันระวังตัวเดินชนชายหนุ่มที่เดินผ่านเข้าอย่างจัง ความซวยยังไม่จบเพียงแค่นั่นฮะ เพราะเสื้อโค๊ตของชายหนุ่มตรงหน้า ที่ผมดูแล้วคงหลายแสนวอน เต็มไปด้วยไอศครีม รสสตอบอรี่ ที่ผมพึ่งกินไปได้ ไม่กี่คำเอง แงแง ผมเสียดายอ่ะ 

    " แบมแบม.!!.." ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยชื่อของผมราวกับรู้จัก

    " ใคร? "

   อิอิ ให้ทายนะเออ ว่าคนที่หนูแบมเดินชนคือใคร อยากรู้ต้องรออ่านตอนต่อไป อิอิ ไรต์จะพยายามลงทุกวัน ขอบอกไว้ก่อนนะเออ เรื่องนี้ พระเอกมากกว่า 1จ้า