รอ...วันที่เธอจะรักกัน

     ฟางนั่งคิดถึงตอนเด็กๆที่มีป็อบปี้เล่นด้วยกัน ความทรงจำมากมายที่ตอนนั้นเธอได้ทำร่วมกับเขามันเป็นความทรงจำที่ดี และมีค่ามากที่สุดสำหรับเธอ  

ฟาง: พี่ป็อบฟางอยากได้ไอติม

ป็อบ: ได้สิคะ เดี๋ยวพี่ซื้อให้

ฟาง: เย้ๆ ฟางจะได้กินแล้ว

ป็อบ: นี้อะ อร่อยมั้ย

ฟาง: อร่อยที่สุดเลยยย ฟางชอบกินช็อกโกแลตคะ มันหวานดี

ป็อบ: ชอบเพราะมันหวาน แต่ถ้าฟางกินมาก อ้วนนะ 

ฟาง: ฟางไม่อ้วนหรอก 555

     ฟางเผลอคิดถึงตอนเด็กๆกับป็อบปี้ก็เผลอหลับไป

     ป็อบปี้เห็นฟางนั่งอยู่ที่ระเบียงห้องก็เดินไปดูว่าฟางทำอะไรอยู่ เห็นฟางนอนหลับอยู่ที่โซฟา ที่ด้านนอก ก็เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วมองฟางสักพัก แล้วค่อยๆลูบผมไปมา ที่จริงแล้วป็อบปี้ไม่อยากจะทำร้ายจิตใจฟางแต่เพราะ เขาคิดว่าฟางคือต้นเหตุของเรื่องทุกอย่าง ป็อบปี้อุ้มฟางไปนอนในห้อง โดยที่ฟางไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด

     ป็อบปี้นั่งดูฟางสักพักแล้วก็นึกถึงตอนเด็กๆ เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆน่าตาน่ารัก เหมือนเจ้าหญิง 

ป็อบ: ฟาง พี่ให้ขี่หลัง

ฟาง: ไม่หนักเหรอ

ป็อบ: หนักสิ หนักมากเลย 

ฟาง: เย้ๆ สนุกจังเลยย 555 วิ่งอีกๆ 

ป็อบ: เหนื่อยยัง

ฟาง: ยังฟางอยากเล่นอีกสนุกที่สุดดเลยยย 

         นั่งมองฟางแล้วนึกถึงอดีต มันเป็นความทรงจำที่ดีมากสำหรับเขาและเธอ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเขา น้องสาวที่น่ารักของเขา แต่ทำไมตอนนี้ เขากลับ ทำให้ฟางมีแต่น้ำตา ทั้งๆที่เมื่อก่อน ฟางมีแต่รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ 

     ฝากติดตามด้วยนะ ช่วงนี้ใกล้สอบ เเต่ก็จะอัพนะคะ (: