รอ...วันที่เธอจะรักกัน

          ฟางนอนพักอยู่ที่โรงพยาบาลหลังคลอด ฟางยังเจ็บบริเวณที่คลอดเลยต้องอยู่โรงพยาบาลหลายวัน แต่เธอก็ยังทำเป็นเย็นชาใส่ป็อบปี้ เพราะอยากจะเอาคืน ต่ออีกสักพัก 

ป็อบ: ฟาง ฟางยังเจ็บอยู่มั้ย

ฟาง: ก็ นิดหน่อย 

ป็อบ: ฟาง รู้มั้ย ตอนนี้อะ ทั้ง คุณตา คุณยาย คุณปู่ คุณย่า ทุกคนมัว แต่เฝ้าลูกเขาเราอยู่ที่ห้องเด็กเล็กอะ 

ฟาง: ลูกของเรา คุณพูดผิดรึเปล่า 

ป็อบ: ฟาง ฟางยังไม่หายโกรธพี่อีกเหรอ 

ฟาง: ฉัน ไม่ได้โกรธคุณ 

ป็อบ: ฟาง พี่ขอร้องนะ อย่าทำแบบนี้เลยนะ 

ฟาง: ฉันจะนอน กรุณาอย่ารบกวนนะคะ 

           ฟางหันหลังให้ป็อบปี้แล้วคิดในใจ ฟางไม่โกรธพี่ป็อบแล้วคะ ฟางรู้แล้วว่าพี่รักฟางจริงๆ เพราะตอนที่ฟางท้องใกล้คลอด พิมได้มาหาเฌอและพูดกับเธอเรื่องป็อบปี้ ว่า เธอกับป็อบปี้เป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกันแล้วจริงๆและที่สำคัญ ป็อบปี้ก็รักฟางมาก ฟางก็แค่อยากจะลองใจป็อบปี้ ต่อไปอีกนิด อยากจะลองเอาคืนเขาบ้าง 

พยายาล: คุณแม่คะ พาน้องมาให้คะ เดี๋ยวคุณแม่ให้นมเลยนะคะ 

ฟาง: คะ 

ป็อบ: ฟาง อยากได้ อะไรมั้ย

ฟาง: ไม่เป็นไรคะ ขอบคุณ

แม่ฟาง: ฟางยังไม่หายโกรธพี่เขาอีกเหรอลูก

ฟาง: เปล่านิคะ ฟางไม่ได้โกรธ แต่ฟาง เกลียดคะ 

ป็อบ: (เมื่อได้ยินคำว่าเกลียดออกจากปากฟาง เขาก็หน้าซีดลงทันที) 

ฟาง: พ่อคะฟางขอโทรศัพท์หน่อยนะคะ จะโทรหา กั้งนะคะ

พ่อฟาง: โทรหา กั้ง โทรทำไมลูก

ฟาง: ก็ โทรหา คนที่ฟางรักไงคะ

ป็อบ: ฟาง (เมื่อได้ยินว่า ฟางบอกว่ารักกั้ง เขาก็เหมือนจะร้องไห้ออกมา) 

ฟาง: ทำไมเหรอคะ ก็ ฟางรักกั้งจริงๆนี้คะ 

ป็อบ: ผมขอตัวออกไปรอข้างนอกนะครับ

ฟาง: หึหึ ฮ่าาาาา สนุกมั้ยลูก ได้แกล้งพ่อเขา

แม่ฟาง: อะไรเนี่ยฟาง

พ่อฟาง: นั้นนะสิ ทำอะไร หัวเราะทำไม พ่อว่ามันไม่สนุกเลยนะฟาง

ฟาง: โถ่ พ่อคะ แม่คะ คุณลุง คุณป้า อย่าโกรธฟางเลยนะคะ ฟางก็แค่ แกล้งพี่เขาเล่นๆนะคะ ไม่มีอะไรหรอก 

แม่ป็อบ: แกล้ง 

พ่อป็อบ: แปลว่าหนูฟาง ยกโทษให้ป็อบแล้วสิ 

ฟาง: คะ ฟางยกโทษให้พี่ป็อบแล้ว  แต่ฟาง ยังไม่อยากให้ทุกคนเอาเรื่องนี้ไปบอกเขาก่อนนะคะ ฟาง อยาก พิสูจน์ อะไรบางอย่าง 

แม่ฟาง: อะไรอีกล่ะลูก แม่ว่า พอแล้วได้แล้วนะลูก แค่นี้ก็สงสารพี่เขาจะแย่แล้ว

ฟาง: นะคะๆ งานนี้ ไม่ถึงเดือน ถึงปีหรอกคะ นะคะๆ นะๆ 

แม่ป็อบ: ถ้าหนูฟางต้องการอย่างนั้น เราทุกคน ก็ต้องช่วยละนะ 

ฟาง: ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ฟางว่า เรามาตั้งชื่อลูกกันดีกว่า