รอ...วันที่เธอจะรักกัน

 
           เขามาทำไมเขามาให้เธอเห็นหน้าอีกทำไมเธอพยายามจะลืมเขาแล้ว เขาเข้ามาในชีวิตเธออีกทำไม จะมาทำดี เพื่ออะไรอีก จะมาทำตัวดีเพื่อ อะไรอีก จะเล่นตลกอะไรอีก 
 
ลุงมิ่ง: คุณฟางครับ คุณฟาง
ฟาง: คะ มีอะไรเหรอคะ 
ลุงมิ่ง: ทำไมคุณฟาง ไม่คุยกับคุณเขาละครับ
ฟาง: ฟาง ฟางไม่รู้จักเขานะคะ
ป็อบ: ฟาง พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ 
ฟาง: คุณออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ 
ป็อบ: ไม่พี่ไม่ออก พี่ตามหาฟางด้วยความยากลำบาก ยังไงพี่ก็ไม่ไป
ฟาง: ตามหาด้วยความยากลำบาก หึ ฉันว่านะ คุณเปลี่ยนคำพูดเถอะ ฉัน ไม่ได้ขอร้อง ให้คุณมาตามหาฉัน กลับไปซะ 
ป็อบ: ไม่ยังไงพี่ก็ ไม่ไป 
ฟาง: จะไม่ไป ใช่มั้ย ได้ ไม่ไปใช่มั้ย ถ้าคุณไม่ไป ฉันไปเอง (ระหว่างที่ฟางใช้อารมณ์และเสียงมากเกินไป ทำให้ฟาง ปวดท้อง) โอ๊ย โอ๊ย
ป็อบ: ฟาง ฟางเป็นอะไรรึเปล่า 
ฟาง: ปล่อย อย่ามายุ่งกับฉัน 
ป้าขวัญ: ป้าว่าคุณออกไปก่อนเถอะคะ ดูท่าทางคุณฟางจะโมโหมาก ถ้าเป็นแบบนี้ ป้าว่า มันจะไม่ดีนะคะ 
ป็อบ: แต่ว่าผม 
ป้าขวัญ: เดี๋ยวป้าดูคุณฟางให้เองคะ 
ป็อบ: ครับๆ ผมไปก่อนก็ได้ 
ฟาง: แล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ ไปแล้ว ก็ขอให้ไปลับ อย่ากลับมาอีก (พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องทันที) 
 
          ป็อบปี้เดินออกมาจากบ้านฟาง นี้คงเป็นเวรกรรมที่เขาทำร้ายฟางมาตลอด เขาเสียใจมากที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ เขาจะพยายามทำให้ฟาง ยอมยกโทษให้เขาให้ได้ ไม่ว่าจะทำอะไร เขายอมทำทุกอย่าง เพื่อลูก กับฟาง แล้วป็อบปี้ก็กลับไปตั้งหลัก ที่โรงแรม
 
ป้าขวัญ: ป้าว่าคุณฟางใจเย็นๆนะคะ 
ฟาง: ป้าขวัญคะ ถ้าเขามาที่นี้อีก ไล่เขาไปเลยนะคะ ฟางขอร้อง 
ป้าขวัญ: ป้าว่า คุณฟางน่าจะลองคุยกับเขาก่อนนะคะ 
ฟาง: ไม่คะ จะไม่มีการคุย อะไรทั้งนั้น 
ป้าขวัญ: แต่ว่า
ฟาง: ไม่มีแต่คะ 
ป้าขวัญ: คะๆ ไม่ก็ไม่คะ คุณฟางนอนพักนะคะ อย่าคิดมาก มันจะส่งผลกับลูกในท้องนะคะ 
ฟาง: คะ ขอบคุณนะคะ ป้าขวัญ