รอ...วันที่เธอจะรักกัน

ฟาง: อะ วันนี้ เราจะมาพับกระดาษกันนะ กระ แบบนี้ เขาเรียกว่า กระดาษรูป สี่เหลี่ยม ทุกคนพับเป็นรูป หัวใจตาม คุณครูนะคะ 

ฟาง: เส็จแล้ว ไหน ดูสิ ทุกคนเห็นต้นไม้ต้นนี้มั้ย นี้ไง เขาเชื่อกันว่า ถ้าเราเขียนสิ่งที่เราปราถนาไว้บนกระดาษเนี่ยนะ แล้วเอาไปแขวน ไว้ตรงต้นไม้ นางฟ้า เทวดา ก็จะเห็น ว่า เราต้องการอะไร ไหน ใครลองบอกครูมาสิคะ มาต้องการขอพรอะไรกัน 

เด็กๆ: หนูอยากขอพร โตขึ้นหนูจะสวยเหมือนคุณครูคะ 

เด็กๆ: โตขึ้นหนูจะเป็นหมอคะ จะรักษาคนเจ็บเอง

ฟาง: ทุกคนเก่งมาเลยคะ 

เด็กๆ: แล้วคุณละครับ จะขอพรอะไร

ฟาง: ครูเหรอ ครูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ครูรู้แค่ว่า ครูอยากให้น้อง ออกมาแข็งแรง แล้วก็ ครูอยากขอพรให้ลืมเรื่องราวร้ายๆที่ผ่านมาให้หมด ให้ได้ 

ป็อบ: ถ้าอย่างนั้น ฟางก็ลืม สิ ลืมทุกอย่าง แล้วเริ่มต้นใหม่กับพี่ ได้มั้ย

        ฟางตกใจมากที่ได้ยินเสียงป็อบปี้จากด้านหลัง 

ฟาง: เด็กๆคะ วันนี้เลิกเรียนแค่นี้นะ 

เด็กๆ: คะ ขอบคุณคะ คุณครู 

         ฟางค่อยๆหันไปหาป็อบปี้อย่างช้าๆ แล้วก็เห็นป็อบปี้ดีใจมาก ที่เห็นเธอ ป็อบปี้ ค่อยๆเดินมาหาฟาง ทีละก้าวๆ จนตอนนี้ อยู่ห่างจากฟาง ไม่มากนะ 

ฟาง: คุณมาที่นี้ได้ยังไง แล้วมาทำไม

ป็อบ: พี่ก็มาหาฟาง กับลูกไง

ฟาง: มาหาฉันกับลูก คุณพูดอะไรคะ 

ป็อบ: พี่รู้ทุกอย่างหมดแล้วนะฟาง 

ฟาง: รู้ แล้วทำไม

ป็อบ: ทำไมฟางพูดแบบนี้ละ 

ฟาง: ฉัน ขอตัวก่อนนะคะ 

ป็อบ: ฟาง เดี๋ยวฟาง พี่อยากขอโทษฟาง ฟางอย่าทำตัวเย็นชากับพี่เลยนะ พี่ขอโทษ 

ฟาง: ขอโทษทำไม คุณไม่ได้ทำอะไรผิด ปล่อยมือฉันได้แล้วคะ คุณภาณุ 

ป็อบ: ฟาง เรียกพี่ว่า พี่ป็อบเหมือนเดิม ได้มั้ย แล้วก็ไม่ต้องแทนตัวเองว่า ฉัน หรือว่า คุณ เลยนะ พี่ขอร้อง 

ฟาง: ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย (ฟางเริ่มขึ้นเสียงใส่) 

ป็อบ: พี่ขอโทษ ฟาง ฟาง ฟังพี่ก่อน