รอ...วันที่เธอจะรักกัน

          วัน เวลา อาจเปลี่ยนแปลง แต่สำหรับเธอ รักที่มีให้เขายังอยู่และจะอยู่ที่เขาตลอดไป ไม่ว่าจะนานหรือจะเจ็บแค่ไหน เขาก็จะรอ รอวันที่เขาจะหันมา การที่เธอได้แต่งงานกับคนที่เธอรักมันเป็นเรื่องที่ดีแล้วไม่ใช่เหรอ...แต่ทำไมยิ่งนับวันเธอยิ่งรู้สึกว่าเธอทำถูกเเล้วเหรอที่ทำให้คนที่เธอรักมากที่สุดต้องทนอยู่แบบนี้...
     ณ บ้าน จิระคุณ 
ฟาง: พี่ป็อบค่ะ ฟางทำอาหารไว้ให้ค่ะ
ป็อบ: ไม่หิว ขอบคุณ
ฟาง: แต่ว่าวันนี้ 
ป็อบ: ก็บอกว่าไม่หิวไง ฟังไม่รู้เรื่องเหรอ ห่ะ 
ฟาง: ค่ะ ฟางขอโทษ 
     ฟางนั่งร้องไห้บนโต๊ะอาหารที่ตอนนี้อาหารบนโต๊ะเย็นหมดแล้ว ทำไมเขาไม่เคยลืมเธอคนนั้นได้เลย ไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่มีวันลืมเธอได้ลงเลย 
     บนห้องนอน 
ฟาง: พี่ป็อบค่ะ ฟางอยากถามอะไรหน่อยได้ไหมค่ะ 
ป็อบ: อะไร
ฟาง: ที่เราแต่งงานกัน มาจนถึงทุกวันนี้ พี่ป็อบเคยรักฟาง บ้างไหมค่ะ
ป็อบ: เธอถามเหมือนเธอไม่รู้คำตอบนะ ว่าคำตอบมันจะเป็นยังไง
ฟาง: ฟางขอโทษคะ ฟางแค่อยากรู้ว่าจะวันไหนบ้างไหมที่พี่จะเปิดใจให้ฟางบ้าง
ป็อบ: เลิกคิด เลิกฝัน เลิกพูดถึงมันสักที เพราะมันไม่มีทางจะเป็นไปได้ และฉันก็จะไม่รักใครนอกจากพิมคนเดียว พิม คน เดียว เท่า นั้นที่ฉันจะรัก ไม่ใช่เธอ 
ฟาง: ค่ะ ฟางจะรอ รอสักวันที่พี่ป็อบจะรักฟางบ้าง
ป็อบ: รอ รอ รอต่อไปนะ  ธนันต์ธรญ์ ฉันเองก็กำลัง รอ รอวันที่ ฉันจะเป็นอิสระ วันที่เราจะ หย่ากัน
ฟาง: ฟางขอตัวไปนอนก่อนนะคะ
      ทุกคำพูดของเขามันดังอยู่ในหัวเธอตลอดเวลา ไม่มีวันไหนเลยที่เขาจะลืม พิมประภา ไม่มีเลย ฟางนอนร้องไห้ตลอดทั้งคืน ส่วนป็อบปี้เบื่อหน้าฟางรำคาญเสียงร้องไห้ของฟาง เพราะไม่อยากจะใจอ่อน ง่ายๆ 
 
 
 
 
 
         เป็นไงบ้าง ชอบไม่ชอบยังไงบอกได้นะ รอฟังคำชมอยู่นะคร้ะ (: