Little my love รักครั้งนี้มีแค่เธอ

 

 

2 ปี ต่อมา

 

คฤหาสน์จิระคุณ

 

"นี้ครับคุณป๊อป"

 

"อืม ขอบใจมาก นายไปพักเถอะ"

 

"ครับ"

 

ชายหนุ่มหยิบซองสีน้ำตาลขึ้นมาเปิดดู ก่อนจะหยิบรูปถ่ายสองสามใบออกมา รูปของฟางกับลูกของเขา

 

"คอปเตอร์ลูกพ่อ"

 

นิ้วมือของเขาไล่ไปบนหน้าของลูกชาย หน้าของเด็กชายเหมือนเขาไปซะทุกส่วน ป๊อปปี้จ้างนักสืบแอบไปตามถ่ายรูปของฟางกับลูกของเขา มาตั้งแต่วันที่เขารู้ว่าฟางท้อง หลังจากวันนั้น ชายหนุ่มหายไปจากชีวิตเธอ ไม่มาหาเธออีก ไม่ใช่เขาอยากจะทำแบบนี้ แต่เพื่อความปลอดภัยของฟางกับลูกเขาต้องทำ

 

ทางด้านฟาง หญิงสาวเองก็มีความสุขกับการเลี้ยงเจ้าตัวเล็ก โดยมีโทโมะก็ดูแลเธอกับลูกไม่ห่าง

 

"ไปนอนได้ยังครับตัวแสบ ดึกแล้วนะ"

 

"เล่นกับปะป๋า"

 

"พอแล้วครับ วันนี้ดึกแล้ว เดี๋ยวหม่าม๊าดุป๋าไม่รู้น้า"

 

"คิกๆ"

 

โทโมะอุ้มเจ้าตัวแสบขึ้นก่อนจะยกขึ้นสูง เจ้าตัวแสบยิ่งหัวเราะชอบใจใหญ่ ฟางเองก็ยิ้มกับภาพตรงหน้า แต่ในใจลึกๆ เขาก็นึกถึงป๊อปปี้ ป่านนี้เขาจะเป็นยังไง ยิ่งเจ้าตัวเล็กโตขึ้น หน้าก็ยิ่งเหมือนป๊อปปี้

 

"ฟางครับ"

 

"......"

 

"ฟางครับ!"

 

"ค่ะๆ"

 

"ใจลอยไปไหนครับ ไปนอนกันครับ เดี๋ยวพี่พาคอปเตอร์ขึ้นไปห้องนะ"

 

"ค่ะ เดี๋ยวฟางตามขึ้นไป"

 

บนห้องนอน

 

โทโมะวางเจ้าตัวแสบลงบนเตียง ก่อนจะห่มผ้าให้

 

"หม่ำๆ"

 

"รอหม่าม๊ามาก่อนนะครับ กินเก่งนะเรา ป๋าเลี้ยงเราไม่ไหวจะทำไง"

 

โทโมะพูดก่อนจะก้มลงกัดพุงขาวเบาๆ เจ้าตัวเล็กหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข

 

"เล่นอะไรกันค่ะพ่อลูก ดึกแล้วนะค่ะ"

 

"หม่าม๊า หม่ำๆ"

 

พอเห็นคนเป็นแม่ร่างเล็กก็โผล่เข้าหาทันที ฟางนอนลงข้างเจ้าตัวเล็ก ก่อนจะดึงเสื้อขึ้นให้เจ้าตัวเล็กกินนมจากอก

 

"กินดีๆ สิครับ"

 

ฟางเริ่มเอ็ดเมื่อขาจ้าตัวเล็กเริ่มไม่อยู่สุก

 

"ฟางครับ"

 

"ค่ะ"

 

"ฟางมีความสุขมั้ยครับ"

 

"ทำไมพี่โมะถามอย่างนี้ละค่ะ"

 

"พี่กลัวฟางจะไม่รักพี่ พี่กลัวฟางจะเลือกมัน"

 

"ฟางมีความสุข ฟางมีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ ฟางไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว พี่โมะไม่ต้องคิดมากนะค่ะ"

 

"ฟาง ฟางจำไว้นะ คอปเตอร์เขาเป็นลูกพี่ พี่สัญญาจะดูแลเขาให้ดี"

 

โทโมะพูดพลางมองร่างเล็กที่หลับคาอกเป็นแม่ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้อยู่เต็มอกว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของใคร แต่เขาจะไม่ยอมยกเด็กคนนี้ให้ป๊อปปี้เด็ดขาด

วันรุ่งขึ้น

 

"วันนี้ไปเที่ยวกับหม่าม๊านะครับ"

 

ฟางพูดกับเจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่ในคาร์ซีดบนเบาะคนขับข้างเธอ วันนี้เธอตั้งใจจะพาเจ้าตัวเล็กไปเดินห้าง นานๆ ทีเขาจะได้พาเจ้าตัวเล็กออกมา โทโมะเองช่วงนี้ก็มีประชุมเยอะ เขาจึงไม่ว่างพาเธอออกมา

 

"เที่ยว"

 

ฟางขับรถมาจอดก่อนจะอุ้มเจ้าตัวเล็กลง ฟางจูงมือลูกชายตัวแสบเดินเข้าไปในห้าง

 

"หม่าม๊าปลาๆ"

 

"คอปเตอร์ไม่ซนลูก เดี๋ยวตกน้ำ"

 

ฟางรีบวิ่งมาจับเจ้าตัวเล็กที่เกาะที่กั้นดูปลาอย่างสนใจ เดี๋ยวนี้เจ้าตัวเล็กวิ่งคล่องจนฟางตามจับกันแทบไม่ทัน

 

"ปลาๆ"

 

"ไปเดินดูของกันครับ ลูกชายอยากได้เครื่องบินไม่ใช่หรอ"

 

"เครื่องบินของคอปเตอร์"

 

"ครับ ไปดูเครื่องบินกัน"

 

ฟางจูงมือเด็กน้อยมาที่แผนกขายของเล่น ของเล่นมากมายวางอยู่บนชั้น เด็กน้อยถึงกับตาโต มองของเล่นบนชั้นด้วยความดีใจ คอปเตอร์ชอบเล่นเครื่องบินมากเป็นพิเศษ ของเล่นของเขาจึงมักจะเต็มไปด้วยเครื่องบิน

 

"หม่าม๊าๆ"

 

เด็กน้อยดึงชายกระโปร่งคนเป็นแม่ ก่อนจะชี้ไปที่เครื่องบินจำลองลำเล็ก ลำน้อยที่วางอยู่บนชั้น

 

"ลูกชายอยากได้แบบนี้หรอครับ"

 

"ซื้อให้คอปเตอร์"

 

ฟางยิ้มกับคำพูดของเด็กน้อย คอปเตอร์อายุยังไม่สองขวบดี เวลาพูดจึงไม่ค่อยชัดตามภาษาเด็ก แต่ความขี้อ้อนเวลาอยากได้ของเล่น อ้อนเก่งอยากบอกใคร

 

"จุ๊บหม่าม๊าก่อน เดี๋ยวหม่าม๊าซื้อให้"

 

ฟางย่อตัวลงเท่าเด็กน้อย ก่อนจะยื่นแก้มไปหาคอปเตอร์ เด็กรู้หน้าที่ทันที ปากน้อยๆ จุ๊บแก้มคนเป็นแม่ซ้ายที ขวาที

 

"น่ารักที่สุดเลยครับ"

 

ฟางจูงมือเด็กน้อยไปจ่ายตังค์ที่เคาเตอร์ ก่อนจะเดินดูเสื้อผ้าให้เจ้าตัวแสบ แต่สายตาเจ้าตัวแสบดันหันไปเห็นบ้านของเล่นที่ตั้งอยู่อีกมุมของห้าง คอปเตอร์รีบวิ่งไปที่ของเล่นนั้นทันที โดยที่ฟางเองก็ไม่ได้มอง เพราะมั่วแต่เลือกเสื้อผ้าอยู่ คอปเตอร์วิ่งมาชนกับชายร่างสูงคนหนึ่ง จนร่างเล็กลงไปนั่งจุมปุ๊กอยู่กับพื้น

 

"คอปเตอร์"

 

 

Coming Soon...

 

"พี่รู้จักชื่อลูกฟางได้ไง"

 

 

...............................................................................................................

 

 

รูปของคอปเตอร์ไปดูได้ที่ตัวละครนะ เราลงไว้ให้หลายรูปเลย > <