คำตอบของหัวใจ..มีแค่เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมนานจังวะ" ตอนนี้แก้วจอดรถอยู่หน้าร้านเสื้อผ้าของแก้วกับฟางที่เราร่วมกันเปิดและจะ Grand opening เร็วๆนี้ ส่วนคนที่ยัยฟางส่งมาแก้วก็ได้แต่นั่งบ่นและรอรอรอรอ

 

 

 

 

"มาจนได้ เอ๊ะ! นั่นมันนายโทโมะนิ" ถ้าเป็นคนอื่นพอจะโอเคนี่มันไอนายเรื่องเยอะ นัดก็ไม่เป็นเวลานัด

 

 

 

 

"นี่นาย ไม่มาพรุ่งนี้ไปเลยละ บอกชั้นให้รอ5นาทีนายเลทครึ่งชั่วโมงเนี่ยนะ บ้านไม่มีนาฬิกาหรือยังไง" นี่แค่เบาะๆเล็กๆน้อยๆ ถ้าจะเยอะกว่านี่เปิด

 

 

 

 

"นี่ก่อนจะว่าชั้นช่วยหันดูการจราจรกรุงเทพบ้างนะ อ่ออีกอย่างถ้าชั้นมาพรุ่งนี้เธอคงต้องบ่นจนชั้นหูชา เพราะแบบนี้ชั้นถึงไม่ทำ" เสียพลังงานในการเถียงยัยนี่ไปเยอะเลย ผู้หญิงอะไรปากจัด

 

 

 

 

"ก็ไม่ได้ดูไง ชั้นก็เลยยืนว่านายอยู่ตรงนี้ ถ้าชั้นดูก็ไม่มีอะไรจะต้องว่า จบนะ" เห็นหน้านายโทโมะแล้วคงไปต่อไปได้สินะ 5555 จะสู้ชั้นได้เหรอค่ะ

 

 

 

 

"อ่ะนี่คือส่วนด้านล่างตามแบบที่เธอกับฟางต้องการ ไม่มีอะไรไม่ต้องที่เธอกับฟางบรีฟๆไว้" นี่ถ้าไม่ได้เป็นร้านน้องสาวผมด้วยนะ ถ้าไม่ขอเกี่ยวอะไรกับยัยนี่ ปากแบบนี้ต้องเจอคนแบบผม คงจะสนุกน่าดู

 

 

 

 

"นายแล้วพวกเฟอร์นิเจอร์ละ จะลงวันไหน" แบบตามที่ฟางกับแก้วต้องการเป๊ะ จะใกล้การเปิดเข้ามาทุกที ตื่นเต้น

 

 

 

 

"ลงพรุ่งนี้ถ้าไม่มีคนแถวนี้จะมาดูวันนี้ คงจะได้ดูตอนทุกอย่างสมบูรณ์" ขอพูดจิกๆให้หน่อยเหอะ หมั่นไส้ตั้งแต่โดนยัยนี่ตอกกลับละ

 

 

 

 

"เอ๊ะนี่นาย อย่าหาเรื่องได้ม่ะคนกำลังอารมณ์ดี" ดูร้านอยู่เพลินๆ มีคนปากเสียพูดออกมาเสียบรรยากาศ

 

 

 

 

"อ่อเหรอไม่บอกไม่รู้ ตามสบายแล้วแต่เธอแล้วกัน" 

 

 

 

 

"เออมันก็แล้วเธอชั้นอยู่แล้ว ชั้น2มันทำอะไรบ้างละมัวแต่หาเรื่องแล้วชั้นจะรู้รายละเอียดตอนไหน" ไอเรื่องกวนๆปากจัดๆเถียงเก่งๆมันมาเป็นตอนไหน เมื่อก่อนก็ยังเป็นคนเย็นชาจนน่ากลัว ตอนนี้ความเย็นชาไม่มีมาให้เห็นซักนิดเดียว 

 

 

 

 

"จะรู้ตอนไหนก็ถ้าเธอไม่กวนชั้นคงจะพูดจบไปนานละ" แหนะๆตอนนี้ ทำหน้าตาเหมือนจะด่าผม อีกรอบ

 

 

 

 

"ไม่กวนละๆมาๆครับ เพื่อนรัก" ผมพูดและก็โอบๆกอดคอยัยนี่ไปด้วยอยู่ใกล้ๆนี่สวยดีนะ แกล้งให้เขินๆ "ชั้นสองเป็นห้องทำงานของคุณเพื่อนกับฟาง และก็มีห้องประชุมไว้ค่อยงานกัน บวกกับห้องรับรองครับผม"

 

 

 

 

"ชั้นเข้าใจละ แล้วนายปล่อยชั้นได้หละ อึดอัด" อยู่ก็มากอดๆพูดจาดีๆ เราโดนกอดแบบนี้จะไม่รู้สึกเขินๆได้ไงละ นายนี่ก็หล่อขึ้นนะเนี่ย 

 

 

 

 

"ยังไม่จบ พอดีเพื่อนสุดหล่ออย่างผมเนี่ย เพิ่มห้องนอนไว้สำหรับคุณเพื่อนกับฟางไว้พักผ่อนด้วย สิ่งอำนวยความสะดวกครบครับ คุณเพื่อนไม่ว่าอะไรใช่มั้ย" ไหนก็ได้โอบกอดคอขนาดนี้ ก็ขอนานๆแถมกับการเอาหน้าไปใกล้ๆ ทำให้ยัยนี่เขินไปสุด

 

 

 

 

"ไม่ว่าๆ เอาหน้าออกไปแล้วปล่อยได้แล้ว อย่าให้ชั้นอารมณ์เสียแล้วนายจะเจ็บตัว" ตอนนี้ต้องการจะออกจากที่โดนนายนี่กอดมากกว่า

 

 

 

 

"อ่ะๆปล่อยๆกลัวคุณเพื่อนอารมณ์เสียนะเนี่ยถึงปล่อย" เห็นหน้ายัยนี่แดงๆสงสัยคงเขิน ผมนึกถึงตอนม.ปลายที่โดนจับเป็นคู่จิ้นกับยัยนี่ขึ้นมาแล้วสิ แต่คิดไปคิดมาตอนที่ผมเป็นคู่จิ้นกัน น้องๆเพื่อนก็เชียร์กันนะ แต่ผมไม่จีบอ่ะ จีบตอนนี้ดีกว่าเยอะ

 

 

 

 

"นายแล้วใครเป็นคนออกแบบตกแต่งทั้งหมดอ่ะ" เดี่ยวมันจะเยอะไปมากกว่านี้ ต้องเข้าสู้เรื่องร้าน

 

 

 

 

"แฟนฟางอ่ะ ออกแบบถ้าจะเพิ่มเติมเดี่ยวบอกให้" เอ้าจะทำหน้างงทำไม ก็แฟนยัยฟางออกแบบจริงๆ

 

 

 

 

"ยัยฟางมีแฟนตอนไหนทำไมชั้นไม่เห็นรู้เรื่อง นายให้น้องนายมีแฟนได้แล้วเหรอ" ปกติเห็นหวงยัย2ฟ.ฟัน แต่คงไม่เท่ากับที่ยัย2ฟ.ฟันหวงนายนี่หรอก 

 

 

 

 

"ก็ไม่มีชั้นแต่งให้ไอป๊อปเป็นแฟนฟางเอง ส่วนที่ให้มีแฟนได้แล้ว ชั้นก็ไม่เคยจะห้ามน้องซะหน่อย" ก็ป๊อปฟางเป็นคู่จิ้นเหมือนกัน ผมก็ตามที่เค้าจับให้คู่กัน

 

 

 

 

"นายนี่ก็ว่างมากเนอะ ไปจัดให้คนอื่นเค้าคู่กัน ทั้งๆที่เจ้าตัวไม่เห็นรู้เรื่อง" ถ้ายัยฟางมีคงบอก ถึงไม่บอกตอนไปอยู่อังกฤษก็ต้องคุยกับแฟนบ้าง แต่นี่ไม่เห็นมี

 

 

 

 

"เออชั้นว่างแล้วเธออยากจะลองมั้ย เดี่ยวชั้นจัดให้เราคู่กัน เหมาะสมดีนะ" เอาเส้ จะไม่เถียงไม่เปลืองพลังงาน หยอดใส่ให้เขินงานถนัด

 

 

 

 

"แนะนำนะก็ไปทำงานสิดูงานนายออกจะเยอะจะได้ไม่ว่างและชั้นก็ไม่ต้องการด้วยจบนะ"

 

 

 

 

"ยังไม่จบดิ คืนพรุ่งนี้พวกเราจะรวมตัวกัน หวังว่าเธอคงไม่ลืมแก๊งนะ" 

 

 

 

 

"ชั้นจะไปลืมได้ไง ใครจะไปเหมือนนายนั่งนิ่งๆเงียบๆไม่สนใจเพื่อนละ"

 

 

 

 

"ขอโทษๆถึงจะนิ่งจะชั้นก็ป๊อปนะสิ แถมเวลาอยู่กับแก๊งชั้นก็ไม่ได้นิ่งซะหน่อย หวังว่าเธอจะรู้เรื่อง ออกมาได้ละเธอ เสียเวลาพี่ยามเค้า" 

 

 

 

 

"ขอบคุณนะที่อธิบายให้ฟังอ่ะ" 

 

 

 

 

"เห้ยๆเอาอีกรอบดิ ตั้งแต่เธอกลับมาคำว่าขอบคุณ ขอโทษอะไรนี่แทบจะหาไม่ได้ ขออีกรอบ" 

 

 

 

 

"ข อ บ คุ ณ นะ ค่ะ ชัดนะ แล้วอีกอย่างขอบอกเหมือนกัน ตั้งแต่ชั้นกลับมาก็ไม่เคยจะอยู่แบบสบายๆหูสักครั้ง ตอนเจอนาย" 

 

 

 

 

"ขอบคุณสำหรับคำบอกกล่าวครับ ผมคิดว่าคงจะไม่สบายหูไปอีกนานครับ เจอกันนะเพื่อนรัก" ฟอด เสียงผมหอมแก้มยัยนี่เองหละครับ ได้กำไรเยอะมากมายเถียงแค่นี้ ไ้ด้ทั้งกอดทั้งหอม สบ๊าย 

 

 

 

 

"ไอบ้า นายจะโดนเอาคืนไม่ใช้น้อย" กว่าจะเรียกสติตอนโดนหอมได้ นายโทโมะก็ขับรถออกไปอย่างเร็ว อย่าให้เจอ

 

 

 

 

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

 

 

 

 

 

"เอาเครปเค้กเพิ่ม1ทีค่ะ" นี่โทโมะไปนานมากเลยนะ แต่เฟย์กินอร่อยอยู่ไม่เรียกตามละกัน

 

 

 

 

"เฟย์ ไม่เจอกันหลายเดือน คิดถึง" เสียงหนุ่มเกาหลีทักขึ้น

 

 

 

 

"อ้าวจองเบ นั่งๆ กลับไทยมาตอนไหนแล้วมากลับใครเนี่ย" วันนี้ดีจัง ยัยแก้วกลับมาจองเบก็มาแล้ว ครบๆ

 

 

 

 

"กลับมาอาทิตย์นึงแล้ว มากับไอเขื่อนอ่ะ เดี่ยวคงเดินตามมา" 

 

 

 

 

"อ่อช่างนายกบเหอะ แล้วนี่เจอโทโมะยัง กินขนมกับเฟย์มั้ย"

 

 

 

 

"นี่พูดแบบนี้น้องเขื่อนเสียใจนะ ขนมอร่อยจัง" ได้ยินเสียงเฟย์มาแต่ไกล โห่ไม่น่าเชื่อ เค้กอีก2ชิ้นตั้งอยู่บนโต๊ะ กินคนเดียวด้วยสุดยอด

 

 

 

 

"เห้ยไอเขื่อนนั่งๆ เจอเรียบร้อยแล้ว อ่อนี่ลืมบอกคืนพรุ่งนี้อย่าลืมไปเจอกันนะรวมตัวๆ"

 

 

 

 

"ได้สิรวมตัวทั้งที นี่กบชั้นอนุญาติตอนไหนให้นายกินขนมของชั้น" ไม่มีมารยาทที่สุด เฟย์ก็นั่งอยู่แทนที่จะขอก่อน

 

 

 

 

"เอ้าก็เห็นคุยกับไอเกาหลีอยู่ แล้วขนมก็เยอะช่วยกินไง" ขนมอร่อยง่ะ น้องเขื่อนแบบอยากกินอีก

 

 

 

 

"แล้วนี่ทำไมมากับกบอ่ะ ป๊อปเคนตะและเพื่อนอีกหลายคน ไม่ว่างเหรอมากับกบปวดหัวแย่" เพื่อนๆเฟย์แต่ละคนถ้าพูดจาดีๆไม่ค่อยจะกวนก็มีจองเบกับเคนตะ ส่วนคุณพี่ชายกับนายกบที่สุดอ่ะ 

 

 

 

 

"นี่ๆคุณเฟย์จะเยอะไปแล้ว ทำไมเกาหลีจะมากับชั้นก็เรื่องเกาหลีสิไม่เกี่ยวกับเฟย์"

 

 

 

 

"มึงอ่ะหาอะไรกินไปพูดมาก คือเบื่อเลยลากไอเขื่อนมาเป็นเพื่อนอ่ะ แล้วไอโมะเป็นอะไรรึเปล่าโทรหานัดเจอก็ไม่ว่าง"

 

 

 

 

"นั่นดิ ถามจริงๆเหอะ ทำไมไอโมะไม่เที่ยวเลยอ่ะ2-3วันมานี้ โทรไปก็ไม่ว่าง" เพื่อนผมแปลกไม่ว่าง สงสัยโดนสองฟ.ฟันกักตัว

 

 

 

 

"พี่ชั้นก็เบื่อเป็นยะไม่ได้เที่ยวทุกวันแบบนาย คือแบบงี้จองเบพี่ฟางกลับมาแล้วให้โทโมะพาเที่ยวทุกวันเลย คงไม่ว่างเพราะเที่ยวกับเฟย์กับฟางอยู่อ่ะ" 

 

 

 

 

"โห่ลำเอียงแบบสุดอ่ะ เกาหลีพูดดีกับชั้นพูดอีกแบบ" 

 

 

 

 

"แล้วมันเป็นอะไรยังไง จะพูดยังไงก็มีคำตอบป่ะ"

 

 

 

 

"อย่าเพิ่งเปิดศึกๆ งั้นจองเบไปก่อนนะเฟย์ เจอกัน"

 

 

 

 

"อ่อๆอย่าลืมบอกไอโมะ ไลน์หาชั้นด้วยนะ" ไอเพื่อนรักมันไม่ตอบก็สั่งน้องมันให้บอกละกัน

 

 

 

 

"เฟย์ถ้าจะหลายชิ้นขนาดนี้ เป็นหมูแล้วมั้ง" ผมไปแค่เกือบ2ชั่วโมงเอง ที่ไปนานเถียงไปเถียงมากับแก้วอ่ะหละ

 

 

 

 

"นี่เงียบๆแล้วนั่ง ทำไมไปนานจัง แล้วเป็นไงยัยแก้วokกับร้านป่ะ " ปากนี่ร้ายจริงๆ กล้าว่าเราเป็นหมู

 

 

 

 

"จะว่าได้ไงก็ตรงตามแบบ ที่นานก็เถียงกับเพื่อนแกอ่ะหละ ปากจัดมากอ่ะ บอกตรงๆ"

 

 

 

 

"เพื่อนชั้นก็เพื่อนแกป่ะวะ นี่กินๆเค้กสูตรใหม่อร่อยๆ" เดี่ยวมันจะยาวถ้านั่งเถียงกับโทโมะ อยู่ไลน์ขอมีข้อความจากฟาง

 

                                  ~~ไล๊น ไล๊น ไล๊น~~

              FangFang'เฟย์ กลับบ้านได้แล้ว'

              FayeFaye 'ให้พี่ชายกินขนมก่อนน่ะค่ะคุณแม่ 555'

              FangFang 'ยัยเฟย์ อย่าหาเรื่องนะยะ รีบๆกลับไป'

 

 

 

 

                               จีบไม่จีบ ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ 

                            เจอกันตอนหน้า ฝากด้วยนะค่ะทุกคน