ขอเพียงมีเธอ♥

*(TOMO Talk)*

สวัสดีครับผมชื่อโทโมะ เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ผมถูกส่งตัวให้กับมาเรียนที่เมืองไทย โดยการฝากกับเพื่อนพ่อที่เป็นเจ้าของโรงเรียนทีเคแห่งนี้ ผมไม่ได้สอบเข้าเพราะตอนที่ผมมาเขาสอบไปหมดแล้ว แต่โชคดีที่นักเรียนห้อง 4 ต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศผมเลยได้เรียนห้อง ม.4/4 แล้วพอทางคุณอา(เพื่อนพ่อ)รู้ว่าผมเล่นบาสเก่งก็เลยจับผมเป็นนักบาสโรงเรียน โดยไม่ถงไม่ถามถึงความสมัครใจสักคำ เขาบอกผมว่า”ทำเถอะครับจะได้ไม่เป็นภาระของรุ่นน้อง” ผมกลับมาเมืองไทยก่อนเวลาเปิดเทอม 1 เดือน ระหว่างนั้นคุณอาก็ให้ผมมาซ้อมบาสที่โรงเรียนทุกวัน ผมเลยได้เจอกับเพื่อนใหม่ที่เล่นบาสด้วยกัน 5 คน มีฮั่น เป็นคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุด อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น เห็นว่ามีแฟนแล้วชื่อมัทอะไรนี้ รู้แต่ว่านิสัยยัยนั้นกวนสุดๆ//ป๊อปปี้ เป็นคนน่ารัก มันมีหน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิง เห็นมันหวานๆอย่างนี้ (กระซิบ มันจูบ! ไม่เป็น 555) มันเป็นแฟนกับฟางผู้หญิงขี้อ้อน ที่น่ารักสุดๆ//เขื่อนเป็นคนที่กวนประสาทสุดๆ อยู่ใกล้แล้วจะเป็นโรคประสาท แต่เห็นมันอย่างนี้มันมีมุมหวานนะ แต่จะมันจะให้เห็น แค่แฟนมันคนเดียว นั้นคือเฟย์ผู้หญิงผู้โชคดี(รึเปล่า)ที่ได้เป็นเจ้าของหัวใจนายจอมกวนอย่างมัน// บูม เป็นผู้ชายที่น่าจะเอาใจใส่แฟนอย่างดี เพราะขนาดเพื่อนมันยังใส่ใจทุกเรื่องเลย แฟนของมันเป็นผู้หญิงค่อยข้างขาลุยหน่อยแบบอ้น //พี มันนิสัยดีนะ แต่มันดูเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยคุย แต่ง้อคนเก่งมาก ช่างสมกับที่เป็นแฟนกับจอม ผู้หญิงที่ขี้งอนที่สุดในสามโลก//ส่วนผม ผู้ชายหล่อนิสัยดี เป็นหนุ่มฮอต ณ ตอนนี้ สถานะใจมีแฟน แต่ตัวโสด เพราะอะไรนะหรอ ก็เพราะผมยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ ซึ่งเธอเป็นคนบอกเลิกผมในวันครบรอบ 1 ปีของเราแต่ช่างมันเถอะ! ซักวันผมต้องตัดใจจากเธอให้ได้ หวายผู้หญิงที่ใจร้ายที่สุด ซึ่งน่ามหัศจรรย์ที่พวกผมทั้ง 6 คนเรียนอยู่ห้องเดียวกันหมดเลย ตอนเช้าผมต้องไปซ้อมบาสทุกวันโดยวันนี้ผมโยนลูกบาสลงห่วง แต่มันกับเด้งออกจากแป้นไปโดนยัยทอมคนหนึ่ง ผมก็เลยขอโทษไปแล้วนะ แต่เธอกับต่อว่าผม แล้วมาเรียกผมว่า นายโคกระบืออีก ผู้หญิงอะไรไม่มีความอ่อนโยนเอาซะเลย

“ไอ้เคน มั่วแต่เหม่อไรอยู่ มานี่ฉันจะแนะนำแฟนๆของพวกฉัน ให้แกรู้จัก”ไอ้ฮั่นเรียกผมให้ไปหา เพราะมันจะแนะนำแฟนพวกมันให้ผมรู้จัก แล้วแนะนำผมให้แฟนมันรู้จักด้วย

“นี่ฟาง แฟนป๊อปปี้นะ”ฮั่นพูดแล้วชี้ไปทางฟางที่มีป๊อปปี้ยืนจับมืออยู่ นี่! มันเพื่อนยัยทอมเมื่อเช้านี่หว่า

“ยินดีที่ได้นะฟาง”

“เหมือนกันค่ะ”ฟางยื่นมือจะทักทายแบบฝรั่ง แต่โดนไอ้ป๊อปปี้เพื่อนผมสกัดไว้ก่อน

“ทักทายด้วยคำพูดก็พอ ไม่ต้องจับมือหรอก ถึงเป็นเป็นเพื่อนก็หึงนะโว๊ย ไอ้โมะ นี่มันแฟนฉันนะโว๊ยหยุดเลย” ป๊อปปี้โวยวายใหญ่ มันโคตรหึงแฟนเลย ส่วนไอ้ฮั่นตัดรำคาญการขี้หึงของไอ้ป๊อปปี้ แต่ละคนแนะนำแฟนไปก็โอบเอวแฟนตัวเองแสดงเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกันทุกคน อย่างกับกลัวผมแย่งแฟนพวกมัน จนมาคนสุดท้าย

“อ้าว!คนสุดท้ายมาพอดี”ผมเห็นผู้หญิงวิ่งมาทางนี้ ผมว่าหน้าคุ้นๆนะแต่จำไม่ค่อยได้พอมาใกล้ผมคิดออกแล้วว่าเธอคือใคร

“ยัยทอม//นายโค”นี่มันยัยทอมที่ผมทะเลาะเมื่อเช้านี่หว่า

“ฉันแนะนำนี่เพื่อนใหม่ชื่อ โทโมะ มาจากประเทศญี่ปุ่น รู้จักไว้ซะแก้ว ส่วนนี้แก้ว เป็นเพื่อนกับฉันตั้งแต่ ม.1 รู้จักกันไว้ซะ”ไอ้ฮั่นจะให้ผมสนิทกับยัยนี่หรอ บอกได้คำเดียวว่า...

“ไม่//ไม่”

“นี่นายมาพูดตามฉันทำไมห่ะ”ยัยนั้นพูดมาไม่ได้พูดตามเธอ ซะหน่อย แล้วยังมาแลบลิ้นใส่ผมอีก

“เธอนั้นแหละพูดตามฉัน อย่ามาพูดมั่ว เอ๊ะ!!” ระหว่างที่ผมเถียงอยู่กับยัยทอม ผมเห็นผู้หญิงคล้ายๆกับเธอคนนั้น คนที่ผมรักจนหมดใจ แต่เธอกับทิ้งผมไปอย่างไม่ใยดี ผมรีบวิ่งไปดูโดยไม่ได้ใส่ใจคนตรงหน้า ผมวิ่งชนผู้หญิงตรงหน้าจนล้ม ตอนนี้ผมไม่สนใจใครอีกแล้ว ผมต้องการดูว่าใช่เธอ รึเปล่าหวาย... ผมวิ่งไปแต่ไม่พบใครเลย สงสัยผมคิดถึงเธอเกินไปล่ะมั้ง เลยเห็นใครเป็นเธอไปหมด

(The end tomo talk)

“โอ๊ย! เจ็บ”ฉันโดนชนจังๆ จนล้มลงฉัน แล้วรู้สึกว่าเจ็บที่เท้าขึ้นมา

“ยัยแก้ว เธอเป็นไงบ้างเจ็บไหม? มาอ้นช่วยนะ เอ๊ะ! พวกแกมั่วแต่ทำอะไรมาช่วยแก้วเร็ว”ยัยอ้นดุเพื่อนที่มั่ว แต่ยืนอึงปนจะหัวเราะ

“แฟนบูมนี่น่ารักจริงๆเลย มีน้ำใจที่สุด”นี่มันใช่เวลามาโรแมนติกไหมฮะ

“เออๆ พวกฉันไปแล้ว หลบเลยพวกนาย ไร้ประโยชน์จริงๆ มาแก้วฉันช่วย”พวกนั้นพูดแล้วผลักพวกๆแฟนมันออกไปห่างๆ

“โอ๊ย!”พวกนั้นยกฉันขึ้นแต่ฉันกับล้มลงไปอีกเพราะเท้าแพลง

“เป็นอะไรมากป่าวปอม”ฟางถามเพราะความเป็นห่วงเพื่อน

“เท้าแพลงอ่ะ”ฉันพูดพร้อมร้องไห้ออกมา มันเจ็บนี่

“ไม่อะไรรึเปล่าครับมาผมช่วย”ไอ้หน้าหล่อพูดเสร็จก็อุ้มฉันขึ้น แล้วพาฉันไปห้องพยาบาล

“ขอบใจมากนะ เออ...”

“ผมชื่อ มิน ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ แล้วคุณชื่ออะไรครับ อยู่ห้องอะไรหรอครับ”

“อ้อ ขอบคุณนะมิน ฉันชื่อแก้ว อยู่ ห้อง 4/4 นะ แล้วนายอยู่ห้องไหนหรอ”

“โชคดีจังเลยครับผมอยู่ห้องเดี๋ยวกับคุณเลยครับ”

ติ่ง~ต๊อง~ติ๊ง~ต๊อง~ติ่ง~ต๊อง~ติ๊ง~ต๊อง~ (เสียงออดโรงเรียน)

“ฉันไปเข้าแถวก่อนนะ บายเจอกันบนห้อง”

“ขอบคุณนะ”ฉันส่งยิ้มหวานไปให้นายหน้าหล่อ 1 ที แล้วนายนั้นก็ยิ้มให้ฉันก่อนเดินออกไป เมื่อมินเดินมาหน้าห้องแล้วยิ้มซาตานขึ้นมา

“เธอต้องเป็นของฉันแน่ แก้ว เธอต้องชดใช้กับสิ่งที่พ่อเธอทำไว้กับครอบครัวฉัน”แล้วเดินจากไป

มินเป็นใครกันนะ// แล้วผู้หญิงคนนั้นใช่หวายแฟนเก่าโทโมะ หรือไม่// ไลค์ เม้นด่วน รักรีดเดอร์ทุกคน ^^