Sorry love game

 
          เมื่อเจ้าของร่างบางลงทุนกระเตงรองเท้าส้นสูงปี๊ดวิ่งกระเจิดกระเจิงหนีไปเพราะเล็งหน้าแล้วว่าสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นไม่ปลอดภัยต่อตัวเอง คิมจึงไม่รอช้าที่จะเผ่นแนบออกมาด้วยความไวยิ่งกว่าคลื่นเสียงวิ่งมาไกลจนคิดว่าน่าจะหนีพ้นแล้ว หญิงสาวจึงได้หันกลับไปมองทางด้านหลังเพื่อความแน่ใจว่าอีกฝ่ายจะไม่ตามมา ที่ไหนได้ตาบ้านั่นยังอุตส่าห์วิ่งตามหล่อนมาไม่เลิกรา
 
          สมองอันชาญฉลาดของหยิงสาวก้ฉุกคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้ ร่างบางวิ่งลี้ยงเข้าไปตรงทางแยก รองเท้าส้นสูงที่เคยสวมใส่ถูกถอกออกมาถือไว้ในท่าเตรียมพร้อมอย่างรวดเร็ว
 
          หมากที่วิ่งตามมาติดๆ มองเห็นแล้วว่าหญิงสาววิ่งตามเข้าไปตรงทางแยกทางปีกซ้ายของโถงทางเดิน ไม่รอช้าช่วงขายาวๆ แสนกำยำก็รีบวิ่งตามไปทันที ด้วยกลัวว่าอาจคลาดกับหญิงสาวได้
 
          "เฮ้ย !!!"
 
          ปึก !!!
          
          "โอ้ย !!!"
 
          แต่จังหวะที่ชายหนุ่มวิ่งมาถึงตรงหัวมุมทางแยก และกำลังเลี้ยงซ้ายตามหญิงสาวไปนั้นเอง เท้าบางๆ ก็ยื่นออกมขัดขาของเขาเอาไว้ ทำให้ร่างสูงใหญ่เสียจังหวะในการทรงตัว หมากล้มลงไปกองกับพื้อนอย่างไม่เป็นท่า
          เพราะร่างกายที่สูงใหญ่ทำให้หมากเจ็บหนักจากการล้มลงกระแทกพื้นด้วยน้ำหนักตัวที่มี หญิงสาวอาศัยจังหวะนั้นเข้าไไปประทุษร้ายร่างกายกำยำน่าหลงใหลของอีกฝ่ายทันที ทั้งมือแล้วเท้าช่วยกันทุบตีไม่ยั้ง ปากก็ร้องโวยวายขอความช่วยเหลือจากผู้คนที่คาดว่าน่าจะอยู่บริเวณนั้น
 
          "ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย มีคนลวนลามฉันค่ะ"
 
          "เกิดอะไรขึ้นครับคุณผู้หญิง ?"พนักงานชายสองคนของโรงแรวถามขึ้นด้วยความมีน้ำใจเมื่อวิ่งมาจนถึงจุดเกิดเหตุ
 
           "ผู้ชายคนนี้ค่ะ ผู้ชายคนนี้ลวนลามฉัน ช่วยจับตัวเขาไว้ทีนะคะฉันกลัวเขามากเลย อย่าให้เขาตามฉันมาได้นะคะ" รีบตาหน้าเศร้าเล่าความเท็จเพื่อหากองหนุนมาช่วย ส่วนมือบางอีกข้างที่ว่างจากการทุบตีก็พยายามใช้รองเท้าที่ถืออยู่อุดปากชายหนุ่มเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้เปล่งเสียงใดๆ ออกมาได้
 
           "ให้เราช่วยแจ้งตำรวจให้ไหมครับคุณผู้หญิง ?"
 
           "โอ๊ะ ! ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง ไม่เป็นไรเลยค่ะแค่ช่วยจับเขาไว้ระหว่างที่ฉันวิ่งหนีก็พอแล้วค่ะ นะคะถือว่าฉันขอร้อง" รีบรนรันร้องห้ามพนักงานชายทั้งสองคนเอาไว้ เพราะหากปล่อยให้มีการแจ้งความจริงอาจกลายเป็นว่าหล่อนนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายซวยเสียเอง
 
           "ได้ครับ" พนักงานผู้มีน้ำใจรีบเข้ามาช่วยกันจับตัวชายหนุ่มเอาไว้ เพื่อให้หญิงสาวได้มีโอกาสวิ่งหนีไปตามคำร้องขออย่างไม่มีบิดพลิ้ว
 
           หญิงสาวรีบอาศัยช่วงจังหวะที่พนักงานชายเข้ามาช่วยจับร่างขอหมากเอาไว้ พาร่างอรชรน่าเคล้นคลึงของตัวเองวิ่งหนีออกมาจากจุดนั้นให้เร็วที่สุด โดยไม่สนใจเสียงร้องโวยวายของชายหนุ่มที่ดังไล่หลังมาให้ต้องเสียเวลา ด้วยความรีบร้อนทำให้หญิงสาวลืมแม้กระทั่งหยิบรองเท้าที่ตกอยู่ที่พื้นออกมาด้วย จึงจำต้องวิ่งเท้าเปล่าออกมาขึ้นรถเพื่อสตาร์ตเครื่องรอกรรติสาตามที่ได้ตกลงกันไว้
 
            "เดี๋ยวสิคุณ เฮ้ ! ยัยตัวร้าย กลลับมานี่น่ะ ปล่อยสิว่ะ ปัดโธ่โว้ยยัยนั่นโกหกน่ะ" หมากร้องเรียกหญิงสาวสลับกับก่นด่าพนักงานที่จับตัวเขาไว้วุ่นวายไปหมด คอยดูเถอะนะถ้าเขาเจอยัยนั่นอีกเมื่อไหร่ล่ะก้จะเอาคืนให้ครบทั้งตั้นทั้งดอกเขียว
 
   ...............จบตอน เกริ่นนำ การพบเจอกันครั้งแรก...........