Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง

 
 
 
                                       เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!
               "ไม่ได้เรื่อง พวกแกไม่ได้เรื่องเลย เงินที่ชั้นจ้างมันไม่พอรึไงห้ะ ถึงได้ทำงานออกมา
ทุเรศแบบนี้"ธามโวยวายลั่น "ผม ผมขอโทษครับแต่ แต่ไอตำรวจสองคนนั้นมันเล่นมาตอนพวกผม
เผลอ พวกผมก็ตั้งตัวไม่ทันดดนมันฟาดเอา"ลูกน้องอ้างพร้อมกับจับที่คอตัวเองเพื่อแสดงให้เห็น
ถึงความเจ็บปวด "เผลอ เผลองั้นหรอ ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ฆ่ามันเลย ทำไมแกถึงต้องจ้องจะ
ข่มขืนมัน สุดท้ายก็พลาดเห็นมั้ย"ธามจับหัวลูกน้องแล้วดึงไปมาให้เจ็บ
             
               "ใครบอกเจ้านายครับ"หัวหน้าลูกน้องค้านเสียงแข็งกร้าว "ใครบอกไม่สำคัญหรอกแต่
แก แกทำงานพลาดมาก รู้มั้ยคนที่ทำงานพลาดมันต้องเจอกับอะไร!!!!!" ธามดุดันลูกน้อง ทำเอา
ลูกน้องและหัวหน้าลูกน้องอีกทีหน้าซีดเพราะรู้ชะตากรรม
               "คุณธามครับได้โปรดอย่าเอาพวกเราไปขังในห้องมืดเลยนะครับ พวกเราขอแก้ตัวอีก
ที"ลูกน้องกอดเข่าธามพลางทำท่าว่าจะร้องไห้ "ผลั้กกกก"ธามใช้ปืนในมือตบหน้าลูกน้องคนที่
กอดเข่าตัวเอง "วันหลังอย่าเรียกชื่อชั้นอีก ไอพวกไม่ได้เรื่อง!!! เอาตัวมันไป"ธามสั่งให้ลูก
น้องอีกกลุ่มหนึ่งพาตัวผู้ที่ทำงานพลาดไปลงโทษท่ามกลางสายตาลูกเมียของผู้ที่ทำงานพลาดซึ่ง
เป็นคนรับใช้ของบ้านนี้ ต้องร้องไห้ออกเมื่อเห็นคนที่ไร้ความปราณีทำกับคนในครอบครัวตัวเองได้
 
 
 
                 "เสียงเอะอะโวยวายอะไรกันคะพี่ธาม"แบมน้องสาวของธามและกวินเดินออกมา
ด้วยชุดที่หวือหวาทำให้ทุกสายตาของลูกน้องธามจับจ้องที่เธอ
                 "ไม่มีอะไรหรอกแบม เอ่อนี่วันนี้ไม่ไปเรียนดนตรีหรอ"ธามเปลี่ยนจากหน้าดุมาคุย
กับน้องสาวด้วยความน่ารักน่าอิจฉา "ไม่หรอก เมื่อวานแบมไล่อีครูที่สอนไปเองอ่ะ สอนอะไรไม่รู้
ไม่รู้เรื่องเลย แถมงงมากกว่าเดิมอีก"แบมเข้าไปคล้องแขนธาม 
                 "พี่ธาม"แบมมองหน้าทำตาปิ๊งใส่ธาม "หืมมม ทำหน้าอย่างมีเรื่องอะไรอีกล่ะห้ะ"
ธามรู้ทันน้องสาว "แบมก็ก็เรียนจบแล้วนะ แบมไม่อยากเรียนวิชงี่เง่าเสริมอีกอ่ะ แบมไม่เรียนแล้ว
ได้ป่ะ"แบมอ้อนพี่ชายก่อนจะพาเดินมาที่ห้องรับแขกอันหรูหรา
 
                 "ได้สิ! แบมขออะไรได้ทุกอย่างแหละ พี่อนุญาต"ธามลูบหัวน้องสาวแล้วเปิด
โทรทัศน์ "เย้! พี่ธามใจดีอ่ะ แบมรักพี่ธามนะ"แบมกระโจนเข้านั่งตักแล้วหอมแก้มธามทันที 
 
                 "ขณะนี่มีการรายงานจากทางตำรวจแล้วว่า คดีของฆาตรกรโรคจิตที่ไล่ฆ่าข่มขืนผู้
หญิงตอนนี้มีหลักฐานเพิ่มเติมแล้ว"เสียงผู้ประกาศข่าวรายงานข่าวทำให้ธามฉุนมาก
                 "โถ่เว้ย! เมื่อไหร่มันจะเลิกตามตัวซักทีวะ รำคาญแล้วนะ!!!!!"ธามตะคอกออกมา
แล้วปารีโมทโทรทัศน์กระเด็นทำให้แบมลุกจากตักยืนขึ้นทันที "พี่ธาม นี่พี่ก่อเรื่องอีกแล้วหรอ!!!"
แบมว่าเข้าให้ "แบม พี่ขอร้องอย่ามาย่งเรื่องนี้เลยน่ะ"ธามอารมณ์ขึ้น "ถ้าพี่มัวเมาในเซ็กส์อย่าง
เดียวแบมจะไม่โกรธขนาดนี้ แต่นี่ทำไมพี่ต้องไปฆ่าเค้าด้วยห้ะ"แบมเริ่มจะทนไม่ไหวเหมือนกัน
"แบม ออกไปเลยนะ อย่าให้พี่ฉุนมากกว่านี้ เพราะพี่เตือนแล้วนะว่าถ้าแบมเป็นอย่างนี้แบมจะโดน
อะไร"ธามมองหน้าแบมเหมือนคนติดยา "แบมไปก็ได้ แต่เอา ATM มาแบมจะไปเที่ยว"แบม
ร้องขอทำให้ธามต้องโยนใส่หน้าเพราะโมโห
 
 
 
 
 
 
 
 
                                            บ้านพักเพื่อความปลอดภัย
                   
                  "นี่เธอจะไปได้รึยังเนี่ย ถ้าช้ากว่านี้อันตรายแน่รู้มั้ย"โทโมะตะโกนเรียกแก้วที่อยู่ใน
บ้านให้รีบออกมาเพราะนัดกันกับเฟย์ เขื่อน และแก้วไว้ว่าจะไปที่ห้างกันแต่มีเพียงแก้วที่ช้าอยู่คน
เดียว "เออๆ รู้แล้วน่า"แก้ววิ่งออกมาใส่รองเท้าก็พบว่ามีดทโมยืนเท้าเอวกระดิกขารอ 
                  "นี่เธอไปโบกครีมมารึไง กลิ่นครีมฉุนเชียว"โทโมะใช้มือปาดหน้าแก้ว "โบกเบิก
อะไร เค้าเรียกทาย่ะ อ่อถ้าเหม็นเดี๋ยวรอแปปนะ"โทโมะยืนงงๆเมื่อเห้นแก้วกำลังหาของในกระเป๋า
อย่างวุ่นวาย "นี่ไง น้ำหอมจากอเมริกาเลยนะ พี่โฟร์ซื้อให้อ่ะ ติดตัวตลอด"แก้วชูน้ำหอมขึ้นมา
แล้วทำหน้าเศร้าเล้กน้อย "ไม่เป็นไร ถ้านายเหม็นครีมชั้นเดี๋ยวชั้นช่วยให้หายเอง"แก้วฉีดน้ำหอม
เข้าที่ตัวเอง ก่อนจะฉีดเข้าที่ตัวโทโมะ
 
                   "เฮ้ย! นี่เธอทำอะไรเนี่ยหยุดนะ หยุดๆๆ"โทโมะห้ามแก้วพร้อมใช้มือปัดกลิ่นออก
แต่ไม่มีที่าวาแก้วจะหยุด "เหม็นไม่ใช่หรอ นี่ๆๆ"แก้วฉีดเพิ่มเรื่อยๆ เขื่อนกับเฟย์ที่นั่งอยู่ในรถเห็น
ก็รีบออกมาห้าม "แก้วๆๆๆ หยุดๆ"เฟย์รีบดึงแก้วออกทำให้แก้วหยุด
                   "พอก่อนครับคุณแก้ว โทโมะมันไม่ชอบน้ำหอม"เขื่อนมาบังหน้าโทโมะไว้ "อ้าว!
แก้วขอโทษ แก้วไม่รู้น่ะค่ะ"แก้วยกมือไหว้โทโมะ "เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย ไม่ทงไม่ถามชั้นซัก
คำ ยัยบ้า!"โทโมะปัดน้ำหอมในมือแก้วหล่นแตกด้วยความโกรธโดยที่ไม่รู้เลยว่านี่มันคือของที่รัก
ที่สุดของแก้ว 
                   "โทโมะ นี่มันของรักแก้วนะคะ คุณทำอย่างนี้มันไม่มากไปหรอ"เฟย์เริ่มขึ้นเมื่อ
เห็นแก้วโกรธแต่ไม่พูดอะไรเอาแต่กลั้นน้ำตา "พอก่อนเถอะครับ พอก่อน อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลย
ขึ้นรถดีกว่าครับ"เขื่อนหักห้ามเพื่อไม่ให้มีเรื่องมากกว่านี้ แล้วพาทุกคนไปขึ้นรถโดยที่แก้วน้ำตา
ไหลแล้วใช้มือนุ่มปาดน้ำตา ก่อนที่โทโมะจะขับรถด้วยความเร็ว
                    ส่วนเฟย์ก็รู้เลยว่าแก้วโกรธและเสียใจมากเพราะแก้วผู้เข้มแข็งไม่เคยเสียน้ำตา
ให้ใคร แม้แต่โฟร์ผู้พี่เสียชีวิตเธอยังไม่ร้องไห้ โทโมะคนแรกที่ทำให้แก้วร้องไห้ได้ มันจะเป็นอะไร
มั้ยนะ
 
 
 
 
 
                    "ป๊อปดูแลฟางคนเดียวได้มั้ยคะ"ชัชชญาถามป๊อป "แหม! ทำเหมือนฟางงี่เง่า
ดูแลยากอย่างงั้นแหละ"ฟางพูดแกมตลก "ชัชล้อเล่นค่ะ แหมคุณฟางก็ขี้น้อยใจไป ชัชหมายถึง
คุณป๊อปจะรับมือไหวมั้ยถ้าพวกมันโผล่ออกมา"ชัชชญาอธิบาย
                    "ฟางก็ล้อเล่นค่ะ ^^"ฟางตอบกลับเพื่อไม่ให้ชัชชญาคิดมาก "ป๊อปดูแลไหว
ครับ พวกมันจะมาแบบไหนป๊อปก็รับมือได้ทั้งนั้นแหละ ชัชไปทำงานเถอะครับไม่ต้องห่วง
เรา"ป๊อปปี้พูดเพื่อไม่ให้ชัชชญากังวล "งั้น...ชัชไปก่อนนะคะ"ชัชชญเปิดประตูรถเตรียมขับเพื่อไป
ทำคดี "โชคดีนะคะคุณชัช"ฟางโบกมือให้ชัชชญา
 
                    "เฮ่อ! คุณชัชก็ไปแล้ว สองคู่นั้นก็ไปแล้ว เหลือแค่เราสินะ ได้เวลาแล้วสิ"ปีอปปี้
พูดอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม
                    "นี่นายคิดอะไรเนี่ย ไม่นะ ออกไป!!!!"ฟางร้องไล่เมื่อเห็นป๊อปปี้เดินมาใกล้ๆ
แล้วดันเธฮติดกำแพง พร้อมทั้งใช้มือดันไว้เพื่อไม่ให้หนี 
                    ป๊อปปี้โน้มหน้าเข้าหาคอฟางเรื่อยๆ เรื่อยๆ ทำให้ฟางหลับตาปี๋ คนที่ไว้ใจ คนที่
ช่วย จะทำกันแบบนี้หรอ 
                    "เธออยู๋คนเดียวได้มั้ย ชั้นจะไปอาบน้ำ"ป๊อปปี้เลื่อนหน้าไปกระซิบที่หูฟางแทน
"เฮ่อ! ชั้นนึกว่านายจะทำอะไร ชั้นอยู่ได้อยู่แล้ว"ฟางตออบแต่ในใจโล่งอกเพราะนึกว่าเธอจะโดน
ป๊อปปี้ข่มขืน 
                    "ชั้นรู้นะเธอคิดอะไรอ่ะ"ป๊อปปี้ปล่อยมือจากฟางแล้วพูโทำให้ฟางทำตาเลิกลัก
"คิดอะไร ชั้นไม่ได้คิด!"ฟางเริ่มหวั่นไหวกลัวป๊อปปี้รู้ "เธอคิดว่าชั้นจะปล้ำเธอใช่ม๊าาาาา"ป๊อปปี้
ล้อพฤติกรรมฟาง "ไอบ้า!ใครจะไปคิดอกุศลแบบนั้นเล่า!!! ไปอาบน้ำเลยไป"ฟางตีป๊อปปี้จนถึง
ห้องน้ำก่อนจะไล่เข้าห้องน้ำไป เมื่อป๊อปปี้เข้าไปแล้วฟางก็เอาหลังพิงกำแพงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วย
ความเขิน
 
 
 
 
 
 
 
                                      หลังจากป๊อปปี้อาบน้ำเสร็จ
 
                   "ฟาง ชั้นอาบน้ำเสร็จแล้ว ไปหาอะไรกินกัน"ป๊อปปี้ตะโกนเรียกฟางจากข้างบน
แล้วเดินลงมาหาฟางข้างล่าง "ฟาง ฟาง เธออยู่ไหนเนี่ยฟาง"ป๊อปปี้เดินหารอบบ้านแต่ก็ไม่พบ
"ฟาง ฟาง เธอตอบชั้นสิ ได้ยินมั้ย ฟาง ฟาง ฟาง"ป๊อปปี้เครียดมากขึ้นเมื่อหาฟฟางทั้งในบ้าน
และรอบบ้านแต่ก็ไม่พบ จนวิ่งออกไปที่ริมทะเล
 
                   "อื้มมมม ชั้นหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"ฟางบิดขี้เกียจเมื่อลืมตาข้นก็อยู่ที่ริมทะเล
"ฟาง ฟาง ฟาง เธออยู่ในเนี่ย"ป๊อปปี้วิ่งออกมาตามหาฟาง ทำให้ฟางยืนขึ้นแล้วโบกมือให้ป๊อปปี้
"ป๊อปปี้ ชั้นอยู่นี่"ฟางกวักมือเรียกแล้วยิ้ม ทำเอาป๊อปปี้โล่งอกนึกว่าฟางถูกจับตัวไป จึงวิ่งเข้าสวม
กอดตัวเล็กทันที
                   "เธอมาทำอะไรตรงนี้ ชั้นห่วงเธอมากรู้มั้ย"ป๊อปปี้ใช้สองมือกุมหน้าฟางไว้ "ชั้น..
ก็จะมารอดูพระอาทิตย์ตกดินอ่ะ แต่บรรยากาศมันดีมั้งเลยเผลอหลับไป"ฟางอ้างด้วยประโยคสั้นๆ
"วันหลังเธอจะไปไหนทำอะไรต้องบอกชั้นก่อน ไม่งั้นชั้นจะปล่อยเธอไว้ที่เกาะนั่น"ป๊อปปี้ขู่ทำให้
ฟางรู้สึกถึงความห่วงใยที่ป๊อปปี้มีให้ก็ได้แต่ยิ้มกริ่ม
 
 
 
 
                                           ห้างสรรพสินค้า
              "เอ่อ...คุณเฟย์ครับ ผมว่าคุณแก้วกับโทโมะยังไม่ค่อยดีเลย แยกกันเดินก่นแล้วกัน
เนาะ"เขื่อนบอกเฟย์เพื่อให้ทั้งสองสงบสติ "เฟย์ก็ว่างั้น ถ้าขืนให้เฟย์อยู่ใกล้นายคคนนี้อีกล่ะก็เฟย์
จะมีเรื่องอีกคนนะคะ"เฟย์ตอบแล้วมองหน้าโทโมะที่ยืนล้วงกระเป๋าอยู่ "งั้นเราแยกกันเลย ถ้ามี
อะไรให้คุณโทรหาผมทันทีนะ"เขื่อนบอก "โอเคค่ะ แล้วเจอกันที่หน้าร้านชาบูนะคะ"เฟย์พูดก่อน
จะพาแก้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้วกับโทโมะจะคืนดีกันได้มั้ยน้าาาา ติดตามค่ะ อย่าลืมเม้น+โหวตด้วยนะ