Don't worry ฉันจะดูแลเธอเอง

 
 
 
 
 
      "Hi ทุกคน ชั้นกลับมาแล้วนะ"ป๊อปปี้เดินหอบข้าวหอบของเข้ามาในร้านของฟางเมื่อฟางไม่
อยู่แล้วกลับไปที่บ้านพักพยานริมทะเล
 
      "เห้ย! ป๊อปปี้ แกกลับมายังไงวะ"เขื่อนรีบเดินเข้ามากอดเพื่อนชาย "เออน่า ชั้นมาก็คือมา
แต่ตอนนี้...ชั้นมีเรื่องให้แกช่วยหน่อย"ป๊อปปี้ยิ้มมุมปาก
 
 
      "ห๊า! อะไรนะ นายจะขอพี่ฟางแต่งงานงั้นหรอ"แก้วตกใจสุดขีดกับเรื่องที่ป๊อปปี้ต้องการให้
ช่วย "จะไปตกใจอะไรขนาดนั้นล่ะแก้ว แค่พี่สาวเราจะขายออกเท่านั้นเอง"เฟย์ยิ้มพลางรีบมองดู
แหวนเพชรที่ป๊อปปี้เอาขึ้นมาโชว์
 
      "แก้วก็แค่อึ้ง ไม่คิดว่าป๊อปกลับมาคราวนี้จะกล้าขนาดนี้"แก้วพูดโทโมะจึงรีบเข้าข้าง "ใช่ๆ
อีกเรื่องที่น่าห่วงคือ...คุณฟางเค้าจะยอมรึป่าวสิ"โทโมะรีบไปยืนดด้านหลังแก้วพลางจับไหล่ทั้ง
สองข้าง
 
      "ก็นั่นแหละที่ชั้นกลัว ชั้นเลยให้พวกแกช่วยไง"ป๊อปปี้ซึมลง "เรื่องพูดให้คนเข้าใจกันเนี่ย
เขื่อนถนัด เดี๋ยวเขื่อนจัดการเอง"เขื่อนกอดอกยืนยิ้มอย่างภาคภูมิ
 
      "แหม! พ่อกามเทพ"เฟย์ล้อ "แล้วคนอื่นๆล่ะ จะให้อยู่เฉยๆรึไง แก้วน่ะก็อยากมีส่วนร่วมนะ"
แก้วยิ้ม 
 
      "คนอื่นๆ ก็ทำท่าทำทีให้มันแลดูสมจริงแล้วกัน ถ้าเขื่อนทำอะไรรุนแรง...ก็ยอมกันนิดนึงนะ"
เขื่อนยิ้ม "ชั้นอนุโลมให้แกแค่ผลักเบาๆพอสมจริง ถ้ามากกว่านั้น แกตาย!!!"ป๊อปปี้ทำหน้าดุก่อน
จะยิ้มออกมา
 
 
 
      "โห! นี้ร่วมกันเป็นทีมเพื่อแกล้งฟางเลยงั้นหรอ"ฟางงอนเมื่อฟังเรื่องราวทั้งหมดจากทุกคน
"โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะ แค่อยากให้มันสมจริงเท่านั้น ถ้ามันมีอะไรแปลกๆเดี๋ยวฟางสงสัยก็ไม่สมจริง
น่ะสิ"ป๊อปปี้ง้อพลางชูนิ้วก้อยขึ้นมา
 
      "ไม่ต้องเลย!"ฟางปัดมือป๊อปปี้ออก "แล้วที่บอกว่าอนุโลมให้เขื่อนแค่ผลักเบาๆน่ะ คืออะไร
ของจริงผลักฟางซะล้มเลย ชิ่"ฟางกอดอกหันหน้าหนี
 
      "เฮ้ย!ฟางไปบอกเค้าทำไมล่ะ เดี่ยวเขื่อนก็ตายหรอก"เขื่อนยิ้มกว้างก่อนจะถูกป๊อปปี้ค้อน
"เดี๋ยวก็ไม่สมจริงหรอก"เขื่อนอ้างพลางค่อยเดินมาใกล้ๆฟาง
 
      "นี่ๆ พอกันทั้งคู่นั่นแหละ จะเลือกมั้ยจ๊ะการ์ดเนี่ยเดี่ยววันนี้ต้องสั่งพิมพ์แล้วนะ"แก้วดุ "สั่งๆๆ
สั่งสิ"ฟางรีบยิ้มเขินก่อนจะเอาแบบมาบังหน้า
 
 
 
      "เข้มแข็งฟาง! ต่อไปนี้จะไม่มีผู้ชายชื่อนี้อีก คนนั้น ในความทรงจำและชีวิต...ของเธออีก"
ฟางพูดเสียงแผ่วเบาในห้องน้ำโดยมีป๊อปปี้และเขื่อนและป๊อปปี้แอบฟังอยู่
 
      "โธ่!ฟาง เธอจะลืมชั้นให้ได้เลยงั้นหรอ"ป๊อปปี้เอ่ยเพียงแผ่วเบาทำให้เขื่อนต้องตบไหล่
ปลอบ "ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นเคลียร์เอง แกไปแอบไป"เขื่อนบอกป๊อปปี้ก่อนจะส่งสายตาให้จองเบ
เตรียมพร้อม
 
 
      "แล้วคุณจะให้ชั้นทำยังไง จะให้ชั้นไปตามเค้ากลับมางั้นหรอ ป่านนี้เค้าคงมีความสุขกับคน
ใหม่ไปแล้วแหละ มันสายไปแล้วคุณได้ยินมั้ย มันสายไปแล้ว!!!"ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้ที่แอบฟังอยู่
ข้างนอกกับคนอื่นๆถอนหายใจออกมา
 
       "ใช่!ชั้นมีคนอื่นแล้ว คนๆนั้นก็คือ new ฟาง ไงล่ะ ยัยบ๊องเอ๊ย!"ป๊อปปี้พูดกับตัวเองก่อนจะ
เอาหูแนบประตูเหมือนกับบคนอื่นๆเพื่อแอบฟัง
 
 
       "ขอบคุณพวกเธอมากนะ รีบไปนอนเถอะตอนนี้พี่อยากอยู่คนเดียว"ฟางว่าแล้วหันหลังให้
ด้วยท่าทางที่ซึมเศร้าทำให้แก้วกับเฟย์เดินออกไปช้าๆ
 
       "กู๊ดไนท์นะครับ..."ป๊อปปี้พูดเพียงแผ่วเบาข้างประตูเพื่อดูพฤติกรรมฟางแต่เหมือนเธอเอง
ก็ยังไม่รู้ว่าเขากลับมาแล้ว
 
 
       "คุณสัญญาแล้วนะฟาง"เขื่อนมองหน้า "อื้ม!"ฟางยื่นคำขาดก่อนที่เขื่อนจะหันไปยิ้มให้กับ
ป๊อปปี้และคนอื่นๆที่แอบฟังอยู่ที่มุมมืดข้างกำแพง
 
       "วางใจได้เลยนะไอป๊อป ฟางเค้าสัญญาแล้ว"โทโมะพูดทำให้ป๊อปปี้ยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ยังเก็บ
อาการตื่นเต้นไว้ข้างใน
 
 
 
       "หา! ฟางจะไปที่นั่นจริงๆหรอ"ป๊อปปี้ตกใจไม่คิดว่ามันจะเป็นไปตามแผนที่ได้วางไว้ "ใช่!
เข้าแผนนายพอดีเลยใช่มั้ยล่ะ"แก้วยิ้มยินดี
 
       "ชั้นึกว่่ามันต้องมีอุปสรรคมากกว่านี้ซะอีกนะเนี่ย"ป๊อปปี้เหม่อออกไปทางหน้าต่าง "อุปสรรค
น่ะ มีแน่...ถ้าแกไม่ยอมให้พวกชั้นเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว-เจ้าสาว"โทโมะทำหน้าดุ
 
       "เราจะเป็นอุปสรรคเองแน่ ถ้านายไม่สัญญา"เฟย์ยิ้มหยอก "โอเคๆ ชั้นยอมพวกเธอก็ได้ แต่
จ้องให้มันสำเร็จนะ ไม่งั้นรางวัลนี้ต้องไม่มีใครได้แน่ๆ"ป๊อปปยอมจำนน
 
       
 
       "นี่! ยิ้มอะไรยะ ฟางถามน่ะได้ยินมั้ย"ฟางหยิกแขนป๊อปปี้เมื่อเห็นเขาเหม่อมานานากแล้ว
"โอ๊ย! อะไรคร้าบ"ป๊อปปี้หยอกฟางพลางลูบบริเวณที่โดนหยิก
 
       "ฟางถามว่าของชำร่วยเป็นเทียนหอมได้มั้ย..."ฟางย้ำคำช้าๆอีกครั้ง "แล้วแต่เลย ป๊อปแบบ
ไหนก็ได้"ป๊อปปี้ตามใจฟางแบบที่ไม่เคย
 
       "นี่!! พี่ฟาง ป๊อปปี้"เฟย์และเขื่อนเดินเข้ามาพร้อมกับชุดเจ้าบ่าว-เจ้าสาว "ตอนนี้เค้าเอาชุด
ที่สั่งไว้มาส่งแล้ว ไปลองกันเลยมั้ย"เขื่อนชูชุดขึ้นทำให้ทั้งสองต้องลุกไปเปลี่ยนแต่โดยดี
 
        
 
       "นี่มันก็ครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ทำไมยังไม่เสร็จกัสักทีเนี่ย"ป๊อปปี้ที่ใส่ชุดรอก็มองนาฬิกาข้อมือ
พลางบ่นไปด้วย 
 
       "เสร็จแล้วๆ ใจร้อนจริงๆเลยเจ้าบ่าวนิ่"แก้วและเฟย์เดินออกมาว่าก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำ
ที่แสดงให้เห็นเจ้าสาวในเกาะอกชุดสีขาว กระโปรงยาวลายลูกไม้ที่ใครเห็นก็อึ้งไปตามๆกัน ซึ่งก็
แน่นอน...หนึ่งในนั้นคือป๊อปปี้
 
       "ฟางว่ามัน...ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นะ..."ฟางยิ้มเขินพลางปิดที่เกาะอก "นี่แหละสวยแล้ว"
ป๊อปปี้เดินไปจับมือฟาง "แม้จะสวยสู้คนอื่นไม่ได้ แต่เธอก็ชนะใจชั้นไปแล้วนะ"ป๊อปปี้พูดท่มกลาง
เสียงล้อของเพื่อนๆ
 
       "บ้า!"ฟางที่เขินก็ตีแขนป๊อปปี้ด้วยความอาย "เอาล่ะๆ มัวแต่ยอกันอยู่ได้มาๆ มาเลือกอย่าง
อื่นต่อ ส่วนดอกไม้แล้วก็ของตกแต่งในงานน่ะ โทโมะกับแก้วจัดการเองเพราะโทโมะมีเพื่อนที่เป็น
เจ้าของร้านดอกไม้อยู่"โทโมะพูดพลางยิ้มให้แก้ว
 
       "แล้วทำไมต้องเอาชั้นไปข้องเกี่ยวด้วยล่ะ งานอย่างอื่นก็มีตั้งเยอะแยะ"แก้ววีน "ทำไปเถอะ
ครับคุณแก้ว งานแต่งเนี่ย...ทุกอย่างมันต้องสร้างขึ้นจากความรัก จริงมั้ยครับเฟย์"เขื่อนสบตาของ
เฟย์ที่เขินอยู่แต่ก็ไม่วายหันกลับมาตีเขื่อน
 
 
       "ป๊อป!"ฟางเรียกป๊อปปี้แล้วมองไปที่สองคู่ที่เถียงกันอยู่ "ฟางว่านะ เราน่าจะไปเยี่ยมคุณ
ชัชชญาเค้าหน่อยมั้ย"ฟางเอ่ยออกมาทำให้ป๊อปรีบห้าม
 
       "ไม่นะฟาง!! ฟางจะไปข้องเกี่ยวอะไรกับยัยแม่มดนั่นอีกล่ะ"ป๊อปปี้รีบอ้อน "แต่ฟางเห็นสาย
ตา เค้าในวันนั้นแล้วฟางรู้สึกว่าเค้าเองก็รักป๊อปไม่น้อยไปกว่าฟางเลยนะ"ฟางซักต่อ
 
       "แต่ป๊อปก็รักฟางคนเดียวนิ่"ป๊อปปี้อ้อนไม่หยุด "เถอะน่า...เพื่อฟางนะ"ฟางเอามือไปแตะ
หน้าป๊อปปี้ทำให้ป๊อปปี้รีบยอมทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
        "ชัชชญา...มีคนมาเยี่ยม"ตำรวจนายหนึ่งไขกุญแจห้องขังขของชัชชญาก่อนที่จะคุมตัวเธอ
ไปแม้เธอจะยังคงงงๆอยู่
 
        "ป๊อป..."ชัชชญาเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาเมื่อเห็นหน้าคนที่เธอรัก "ชัช...ชัชเป็นไงบ้าง"
ป๊อปปี้เริ่มซักไซร้เมื่อชัชชญมาถึง
 
        "ป๊อปมาที่นี่ทำไม ชัชทำร้ายป๊อปกับคุณฟางไว้ตั้งเยอะ ทำไมป๊อปต้องมาหาชัชด้วย"
ชัชชญาทำท่าทีเมินใส่ "ป๊อปบอกแล้วไง เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะ"ป๊อปปี้ยิ้มทำให้ชัชชญาน้ำตา
ไหลกับสายตานั้น
 
        "ป๊อปมีอะไรรึป่าวถึงมาหาชัช ขนาดพ่อที่แท้จริงยังไม่กล้ามาหาชัชเลย...เค้าคงอายมากที่
ลูกสาวแท้ๆของตัวเอง ชั่วได้ขนาดนี้"ชัชชญาเศร้าลง
 
        "ไม่หรอกชัช พ่อคุณน่ะเค้าได้เลื่อนขั้นมาพักหนึ่งแล้ว ตอนนี้ท่านคงยุ่งมากเลยไม่มีเวลามา
หา เค้าฝากของมาให้คุณด้วย เดี๋ยวคุณไปรับจากคุณตำรวจเค้านะ"ป๊อปปี้ยิ้มอย่างเป็นมิตร
 
        "ป๊อปมีอะไรล่ะ ป๊อปยังไม่ตอบชัชเลยนะ"ป๊อปปี้ที่ถูกถามก็สังเกตุเห็นใบหน้าที่เริ่มชื่นมื่น
มากขึ้น "คือ..."ป๊อปไม่ตอบแต่กลับยื่นซองสีชมพูให้กับชัชชญาก่อนที่เธอจะรับไปเปิดดู
 
        "ป๊อป...กับ...ฟาง"ชัชชญาอึ้งเพราะในมือเธอคือการ์ดงานแต่งของป๊อปปี้และฟาง "อืม...
เร็วๆนี้แหละ ถ้าเป็นไปได้...เราสองคนก็อยากให้เธอไปนะ"ป๊อปปี้ยังฝืนยิ้ม
 
        "อื้ม...เหมาะสม เหมาะสมมาก เธอสองคนเหมาะกันดีนะ"ชัชชญายิ้มทั้งน้ำตา "ขอบคุณ"
ป๊อปปี้ตอบแล้วเศร้าลง
 
        "ป๊อป!"ชัชชญาเรียกเค้าอีกครั้ง "ฟางก็มาใช่มั้ย...ชัชขอคุยกับฟางหน่อยสิ"ชัชชญาอ้อน
วอนป๊อป ทำให้ป๊อปปี้ที่พูดอะไรไม่ออกได้แต่พยักหน้าก็เดินออกไป
 
 
 
        "มาแล้วหรอ! คุณชัชเค้าว่าไงบ้าง"ฟางรีบเดินมาถามป๊อปปี้ "เค้าบอกว่า...อยากคุยกับ
ฟางน่ะ"ป๊อปปี้ตอบสั้นแต่แฝงไปด้วยความห่วงใย
 
        "อ้าว! คุณชัชเค้าอยากเจอหน้าฟางด้วยหรอเนี่ย งั้น...ป๊อปรอข้างนอกแล้วกันนะ"ฟางพูด
พลางรีบเดินไปแต่ป๊อปปี้ก็ยังเดินตาม
 
        "ป๊อป...ฟางบอกว่ารอข้างนอกยังไงล่ะ"ฟางหันหน้าไปว่า "ก็ป๊อปเป็นห่วงนิ่ จะให้ทำยังไง
เล่า"ป๊อปปี้ทำหน้างอน "คุณชัชเค้าไม่ทำอะไรหรอก ข้าในมันมีลูกกรงกั้นอยู่ไม่ใช่หรอ"ฟางพูด
ทำให้ป๊อปปี้ต้องยอม
 
 
 
        "คุณชัชคะ..."ฟางเรียกชัชชญาที่หันหลังให้อยู่ "ฟาง..."ชัชชญาหันหน้ามาก็เรียชื่อเธอ
ทันที "ทำไมเมื่อกี้เธอไม่เข้ามาพร้อมป๊อปล่ะ"ชัชชญารีบถาม
 
        "เอ่อ...คือ...ฟางคิดว่าคุณชัชคงไม่อยากเจอหน้าฟางน่ะค่ะ เลยออกไปรอด้านนอก"ฟาง
ตอบทำให้ชัชชญายิ้มอีกครั้ง
 
        "รู้มั้ย...ชั้นอยากเจอหน้าเธอมากกว่าป๊อปอีกนะ"ชัชชญาหัวเราะก่อนจะน้ำตาไหลออกมา
"คุณชัช คุณชัชร้องไห้ทำไมคะ"ฟางรีบซักแม้ใจอยากจะเข้าไปเช็ดน้ำตาให้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
 
        "ป๊อป...เค้ารักเธอมารู้มั้ยฟาง"ชัชชาเอ่ยออกมาทำให้ฟางตื้นตัวอย่างบอกไม่ถูกได้แต่
พยักหน้าตอบรับ "เธอช่วยดูแลป๊อปเผื่อชั้นด้วยนะ ความผิดของชั้น คงจะทำให้ไม่ได้เจอหน้าเค้า
อีกหลายปีเลยล่ะ"ชัชชญพยายามยื่นมือออกมาเพื่อจับมือฟาง
 
        "ไม่ต้องห่วงนะคะ ฟางจะพยายามหาเวลาว่งๆพาป๊อปเค้ามาหาคุณเอง"ฟางยิ้มให้พร้อมกับ
น้ำตาไหลไปด้วย "หมดเวลาแล้ว"ตำรวจเดินเข้ามาพูดกับทั้งสองทำให้ชัชชญาต้องรีบเดินไปหา
ตำรวจนายนั้นเพื่อกลับห้องขังตัวเอง
 
        "มีความสุขในชีวิตแต่งงานนะคะ"ชัชชญทิ้งท้ายให้ฟางก่อนจะเดินไปทำให้ฟางที่น้ำตาไหล
ก็พยักหน้าแทนคำขอบคุณ
 
 
 
 
 
 
ตอนหน้าเป็นบทสงท้ายแล้วนะทุกคน
 
อย่าลืม! เม้น+โหวต ให้กันด้วยนะ