Dream Knight ความฝัน
-
เขียนโดย Saana
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.38 น.
1 บท
1 วิจารณ์
3,933 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 มีนาคม พ.ศ. 2558 11.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ความพิเศษบางอย่างในตัวของพวกเขา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ในค่ำคืนหนึ่งมีหญิงสาวใส่ชุดสีชมพูอมแดงกำลังเดินเข้ามาในปราสาทแห่งหนึ่ง
ข้างในนั้นมันช่างมืดสนิทแต่ในที่แห่งนั้น ได้มีชายหนุ่มชุดขาว4คน ได้เข้ามาล้อมรอบตัวเธอไว้
อย่างกับกำลังปกป้องตัวเธอ ทันใดนั้นก็ได้มีชาวหนุ่มชุดดำได้มาล้อมรอบตัวเธออีกเช่นกัน
พวกเขาเหมือนกับกำลังต่อสู้เพื่อแย่งชิงตัวเธอจากนั้นค่ำคืนนี้ก็ได้พ้นไปจนลับตาราวกับความฝัน
จูอินฮยอง!มีเสียงผู้หญิงหลายคนกำลังเรียกเธอ
"ทำไมเธอไม่ไปนอนที่บ้าน แต่มานอนที่โรงเรียนแบบนี้ล่ะ"
"อ่า ใช่สิ"เธอพูดพร้อมกับเกาหัวไปด้วย
"พ่อแม่เศรษฐีของเธอตาย เลยต้องมาเร่ร่อนแบบนี้ใช่ไหมล่ะ"และพวกเธอพากันหัวเราะ
"ไม่ใช่เร่ร่อนซะหน่อย เค้าเรียกว่าแคมป์ปิ้งต่างหากล่ะ"
"แต่เธอก็นอนข้างถนนนี่นา เอาเงินนี่ไปซื้อขนมปังกินซะนะ"เธอพูดพร้อมกับหยิบเหรียญ
จากนั้นพวกเธอก็ได้โยนเหรีญนั้นมาให้ฉันพร้อมกับหัวเราะ
"นี่ อีเจนี"จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นยืนอย่างโมโห
คราวนี่เพื่อนทั้งห้องหัวเราะฉัน(ไม่น่าตะโกนเลยเรา!)
"สมัยนี่เงินร้อยวอนซื้ออะไรได้หรอ วันหลังขอเป็นห้าร้อยวอนขึ้นไปล่ะ"
(ไม่ได้ส่งมาเรียนเพื่อทำแบบนี้นะ มันแปะบนหลัง)
"จนป่านนี้ยังจะทำอวดเก่งอีกนะ"
พอเธอกำลังจะเดินออกไปเธอก็ได้สะดุดขาตัวเองซะงั้น
ตุบ!ล้มลงไปแล้ว 555555+ (หัวเราะกันอยู่ได้)
จากนั้นก็ได้มีชายหนุ่มชุดขาวก็ได้เข้ามา(มีออร่าด้วย)
ชายคนหนึ่งก้มลงมาแล้วพูดว่า
"ไม่เป็นไรใช่ไหม"พร้อมกับยื่นมือมาช่วยฉัน
ข้างในนั้นมันช่างมืดสนิทแต่ในที่แห่งนั้น ได้มีชายหนุ่มชุดขาว4คน ได้เข้ามาล้อมรอบตัวเธอไว้
อย่างกับกำลังปกป้องตัวเธอ ทันใดนั้นก็ได้มีชาวหนุ่มชุดดำได้มาล้อมรอบตัวเธออีกเช่นกัน
พวกเขาเหมือนกับกำลังต่อสู้เพื่อแย่งชิงตัวเธอจากนั้นค่ำคืนนี้ก็ได้พ้นไปจนลับตาราวกับความฝัน
จูอินฮยอง!มีเสียงผู้หญิงหลายคนกำลังเรียกเธอ
"ทำไมเธอไม่ไปนอนที่บ้าน แต่มานอนที่โรงเรียนแบบนี้ล่ะ"
"อ่า ใช่สิ"เธอพูดพร้อมกับเกาหัวไปด้วย
"พ่อแม่เศรษฐีของเธอตาย เลยต้องมาเร่ร่อนแบบนี้ใช่ไหมล่ะ"และพวกเธอพากันหัวเราะ
"ไม่ใช่เร่ร่อนซะหน่อย เค้าเรียกว่าแคมป์ปิ้งต่างหากล่ะ"
"แต่เธอก็นอนข้างถนนนี่นา เอาเงินนี่ไปซื้อขนมปังกินซะนะ"เธอพูดพร้อมกับหยิบเหรียญ
จากนั้นพวกเธอก็ได้โยนเหรีญนั้นมาให้ฉันพร้อมกับหัวเราะ
"นี่ อีเจนี"จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นยืนอย่างโมโห
คราวนี่เพื่อนทั้งห้องหัวเราะฉัน(ไม่น่าตะโกนเลยเรา!)
"สมัยนี่เงินร้อยวอนซื้ออะไรได้หรอ วันหลังขอเป็นห้าร้อยวอนขึ้นไปล่ะ"
(ไม่ได้ส่งมาเรียนเพื่อทำแบบนี้นะ มันแปะบนหลัง)
"จนป่านนี้ยังจะทำอวดเก่งอีกนะ"
พอเธอกำลังจะเดินออกไปเธอก็ได้สะดุดขาตัวเองซะงั้น
ตุบ!ล้มลงไปแล้ว 555555+ (หัวเราะกันอยู่ได้)
จากนั้นก็ได้มีชายหนุ่มชุดขาวก็ได้เข้ามา(มีออร่าด้วย)
ชายคนหนึ่งก้มลงมาแล้วพูดว่า
"ไม่เป็นไรใช่ไหม"พร้อมกับยื่นมือมาช่วยฉัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ