เหมือนจะรัก

"ตอนนี้อาการคนป่วยยังทรงตัว ต้องรอดูผลสักระยะหนึ่งนะครับ"

"สักระยะหนึ่ง...นานแค่ไหนครับหมอ"

"หมอเองก็ตอบไม่ได้...เพราะคนไข้ยังไม่ตอบสนองเลย"

"ไม่มีวิธีอื่นเลยรึไงครับ...นี่มันก็ผ่านมาหลายวันแล้ว"

"เอาเป็นว่า...รอดูพรุ่งนี้อักสักวันนะครับ...ถ้าอาการยังทรงตัว...หมอคงต้องใช้เครื่องกระตุ้น"

เวลาผ่านไปเกือนสองอาทิตย์แล้วพี่ไวท์ยังไม่รู้สึกตัว...ยังไม่มีการตอบสนองเลย...ผมกลัว...กลัวว่าพี่ไวท์จะทิ้งผมไป...

"กัป...พี่กลับมาแล้ว...กัป"

"พี่ไวท์...พี่กลับมาแล้ว...ผมดีใจ...ดีใจที่สุด..."ผมเอื้อมมือหวังจะคว้างร่างพี่ไวท์แต่สิ่งที่ผมได้คืออากาศ...มือของผมทะลุผ่านร่างพี่ไวท์...

"มันเกิดอะไรขึ้น...พี่ไวท์ไม่อยู่กัปผมแล้วเหรอ...พี่อย่าทิ้งผมไป...อย่า!!!"

"กัป!!!!...เป็นอะไรรึเปล่า กัป..."ผมพยายามกระตุกแขนกัปเพื่อเรียกสติ...คิ้วที่ขมวดกัน...หางตาที่เปื้อนไปด้วนคราบน้ำตา...กัปคงฝันร้าย...

"พี่กัส!!!...กัปกลัว...กัปฝันว่าพี่ไวท์มาลากัป...พี่กัส...พี่ไวท์จะต้องไม่เป็นอะไรใช่ไหม..."

"กัป...ใจเย็นๆนะ..พี่เชื่อว่าพี่ไวท์ต้องกลับมา...กัปเองก็ต้องอยู่เป็นกำลังใจให้พี่ไวท์นะรู้ไหม..."

"อ่อ...ญาตืคุณณวัชร์...ใช่ไหมค่ะ...คือตอนนี้คนไข้รู้สึกตัวแล้วค่ะ..."

"พี่ไวท์!!!!...พี่ไวท์ฟื้นแล้ว..."

ผมกับกัปตันเรารีบวิ่งไปยังห้องไอซียูทันทีแต่...พบแต่ความว่างเปล่า...

"อ่อ...ไม่ทราบว่าคนไข้ในห้องนี้ไปไหนแล้วครับ"   

"คุณพ่อของคนป่วยย้ายไปโรงพยาบาลที่กรุงเทพแล้วค่ะ"

"ห๊ะ!!!"

"พี่กัส...แล้วอย่างนี้ผมจะได้เจอพี่ไวท์ไหม....พ่อปม่พี่ไวท์จะรับได้ไหมกับความรักของผมกับพี่ไวท์...."

"กัป...ใจเย็นๆนะ พี่เองก็ไม่รู้ว่าท่านจะรับได้ไหม...พี่ว่าเรากลับไปเก็บเสื้อผ้าแล้วตามไปกทมดีกว่าไหม"

"ก็ได้ครับ" เสียงกัปตันที่ตอยผมเต็มไปด้วยความเครียด...กัปคงกังลวเรื่องผู้ใหญ่เหมือนกับที่ผมกับพี่ไวท์เคยคุยกันว่าหากพ่อพี่ไวท์รู้เรื่องแบบนี้...พี่ไวท์คงไม่มีโอกาสได้กลับมาหากัปตันแน่นอน...เพราะพ่อพี่ไวท์และครอบครัวคงรับไม่ได้...

"กัส...กูว่าถ้าพ่อพี่ไวท์รู้เรื่องนี้...เรื่องคงกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่เลยว่ะ"

"เงินมึงเงียบๆหน่่อยดิว้ะเดี๋ยวกัปได้ยิน...มันจะเครียดเอานะเว้ย..."

"ก็กูสงสัยนิ...มึงก็รู้ว่าพ่อพี่ไวท์เป็นคนยังไง"

"ยิ่งพี่ไวท์เป็นลูกคนเดียวนะเว้ย...มันไม่ง่ายเลย..."

"อ๊ะ!!!กูบอกว่าอย่าพูดไง...มึงจะพูดให้เครียดทำไมว่ะ...ทางที่ดีเรามาช่วยกัน"

"กูว่ามึงนั่นและ...ที่จะสามารถเข้าถึงพี่ไวท์ได้...มึงสนิทกับพ่อพี่ไวท์ไม่ใช่เหรอกัส"

"ใช่กูสนิท...แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่กูจะสามารถคุยได้..."

"เอาน่ายังไงก็มีทางแหละ...กูช่วยมึงเต็มที่"

"ก็ลองมึงไม่ช่วยกูสิ...โดนแน่..."

หลังจากที่ผมกับเงินตกลงกันว่าจะต้องช่วยกันจัดการเรื่องพี่ไวท์กับกัปตัน...ผมมั่นใจว่าความรักของทั้งสองคนจะทำให้ทั้งสองสามารถผ่านเรื่องราวทุกอย่างไปด้วยกัน...และผมจะคอยอยู่ข้าง ๆ แบบนี้...ตลอดไป...

จบตอนแล้ว ยังไงมาลุ้นกันต่อนะค่ะ ตอนจบจะเป็นอย่างไรพ่อพี่ไวท์จะรับได้ไหม...เอาใจช่วยกันนะค่ะ...ใกล้จบแล้ววว...^^