เหมือนจะรัก

"พี่กัส...ใช้อันนี้แทนได้รึเปล่า...พอดียี่ห้อเก่ามันหมดแล้ว...ผมเอ่ยถามพี่กัส...หลังจากที่เรามาซื้อของที่ห้างด้วยกัน...ตลอดเวลา 3 เดือนที่ผมทำงานที่ร้าน...ผมไม่รู้เลยว่า....พี่กัสไม่ไว้ใจผม...เพราะอะไรนี่คือสิ่งที่ผมสงสัยมาตลอด...

"งั้นค่อยเเวะไปซื้อที่อื่น...ละกัน"

"ทำไม...พี่ไม่ลองเปลี่ยนบ้างละครับ...บางที่ยี่ห้อนี้อาจจะดีกว่าที่พี่ใช่อยู่นะ..."

"เราจะมัวเสียเวลาลองอันใหม่ทำไม...ในเมื่ออันที่เราใช้อยู่ เรารู้แล้วว่า....รสชาติ..กลิ่น..ราคา...มันเป็นยังไง"

"แต่การที่เราจมอยู่กับสิ่งเดิม ๆ เรื่องเดิม ๆ ความรู้สึกเดิม ๆ แบบนี้ บางทีมันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอกนะครับ"

"นายจะไปรู้อะไร...เด็กหน้า ใส ๆ ซื่อๆ อย่างนาย จะเข้าใจเรื่องแบบนี้ได้ยังไง...หึ...หึ... อย่าคิดว่าสิ่งที่นายทำอยู่ไม่มีใครรู้...ฉันรู้จุดประสงค์ของนายดีว่าเพราะอะไร...นายถึงเข้ามาทำงานที่นี่"

"พี่รู้?...รู้อะไร?...." ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเครียดของคนตรงหน้าทำให้ผมนึกหวั่นว่า...พี่กัสจะรู้ความจริง...ความลับของผมรึเปล่า...

"นายไม่ได้ชื่อ...โอ๊ต...ชื่อจริง ๆ ของนาย คือ นายชลสิทธิ์  วิวัฒนารงค์...หรือ คิม  ใช่ไหม?!!!!"

"พี่กัส!!!!!...พะ...พี่รู้ได้ไง..."

"เรื่องเล็กๆ แผนตื้น ๆ แบบนี้..มันไม่ยากที่จะสืบหรอกนะ..."

"ละ...แล้วทำไมพี่ถึงยังให้ผมทำงานที่ร้านล่ะ...ทำไมไม่ไล่ผมออก...ทั้ง ๆ ที่..."

"นายไม่มีสิทธิ์รู้เหตุผลอะไรทั้งนั้น...สิ่งที่นายต้องทำคือ...ทำตัวปกติ..เหมือนเดิม...แต่ขอบอกไว้ก่อนถ้าเรื่องทุกอย่างมันเปิดเผยเมื่อไหร่...นายจะต้องเสียใจที่เลือกช่วยพวกมัน...." 

"พี่รู้ไหม...พี่ไวท์...ใช้ชีวิตเหมือนคนที่มีความสุข...แต่ไม่มีชีวิต...ความสุขที่พี่ไวท์สร้างขึ้นมาเพื่อหลอกตัวเอง...รอยยิ้มที่ฝืนยิ้ม...เสียงหัวเราะที่ขาดหาย....มันทำให้ผมรู้สึกว่าโลกในหัวใจของพี่ไวท์ตอนนี้เป็นสีเทา...และมันจะต่อย ๆ พังทะลายลงไป...อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย...หรือพี่ไม่เห็น...ไม่รู้สึก...อย่างที่ผมรู้สึก...ไม่สิพี่เลือกที่จะเมินเฉยกับมันต่างหาก...เพราะพี่มันพวกชอบหลอกตัวเอง!!!!.."ผมพูดออกไปอย่างเหลืออดจริง ๆ ผม...แค่อยากให้พี่กัส....มองโลกความจริงที่เป็นอยู่ตรงหน้าบ้าง...ไม่ใช่มัวแต่จมอยู่กับอดีตสีหม่นที่มันคอยทำร้ายความรู้สึกจนกลายเป็นความเฉยชา...แบบนี้....แต่มันคงไม่มีประโยชน์...

"หยุดพูด!!!..หยุดทำเหมือนนายรู้เรื่องของพี่ไวท์มากกว่าฉัน...เพราะสิ่งที่นายรู้...มันไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของความจริงเลยสักนิด..." พี่กัสตะคอกสุดเสียงเพื่อข่มให้ผมรู้สึกกลัว.....สายตาที่มองมาของพี่กัสมันช่างเย็นชา...จนผมตกใจ...น้ำตาจึงเอ่อล้นออกมาด้วยความเสียใจ....

"อ้าว..ซื้อเสร็จกันแล้วเหรอ...นี่โอ๊ต... พี่ซื้อเสื้อมาให้เราด้วยนะ...นี่ไง...ชอบไหม..วันนี้วันเกิดเรานี่?" รอยยิ้มและความเอาใจใส่จากพี่ไวท์...คือสิ่งเดียวที่ทำให้ผมมีความสุข...พี่ไวท์เป็นคนเดียวที่คอยช่วยเหลือผมทุกอย่าง ทั้ง ๆ ที่....

"พี่ไวท์!!...ผมสวมกอดคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิด...ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันจะเลวร้ายแค่ไหน...ไม่รู้เลยว่าผมจะทำให้คน...คนนี้เสียใจมากไหม...เมื่อรู้ความจริง"

"โอ๊ต!!!...ร้องให้ทำไม!!!..กัส...นายทำไรน้องอีก.."

"ไม่มีไรหรอก...เด็กขี้แย.....คงอยากกลับบ้านละมั้ง... วันนี้วันเกิดไม่ใช่เหรอ?"

"โถ่...คิดถึงบ้านก็ไม่บอก...ไม่เป็นไรนะ...วันนี้พี่มีของเชอร์ไพร์เราด้วย...อยากรู้ไหม?..."

"พี่...พี่ไม่ต้องดีกับผมขนาดนี้ก็ได้...ยะ...ยังไงสักวันหนึ่ง...ผะ...ผมต้องกับไปอยู่ดี..."

"แหม...จะรีบกลับไหน...อืม...วันนี้วันดีอย่าคิดมากสิ...ไปกลับร้าน...ไปรับของขวัญชิ้นพิเศษกันดีกว่า..." พี่ไวท์พูดพลางเอามือลูบหัวผมอย่างเอ็นดู...ผมชอบสัมผัสนี้......มันทำให้ผมนึกถึง...พี่ชาย...ของผม...

" พี่ไวท์...ผมขอบคุณนะ...ขอบคุณสำหรับของขวัญชิ้นนี้มันถูกใจผมมาก..ต่อไปผมจะได้ไม่ต้องนอนที่โชฟาอีกแล้ว...ผม.."

"ไม่ต้องพูดแล้ว...ความจริงพี่กัสกับพี่เราออกเงินคนละครึ่งอะ...ยังไงโอ๊ต...อย่าลืมไปขอบใจพี่กัสด้วยละกันนะ...พี่กัสอาจจะดูเย็นชาแบบนั้นแต่...เชื่อพี่นะโอ๊ต...พี่กัสก็รักเราไม่แพ้พี่เหมือนกัน.."

"ครับ..."  รัก?...พี่กัสจะรักและเอ็นดู...คนที่ทำเรื่องร้าย ๆ แบบผม...งั้นเหรอ...คงไม่มีทาง...

"ขอบคุณสำหรับของขวัญนะครับพี่กัส..."

"ของขวัญ...ชิ้นนั้นฉันซื้อมันให้นาย...เพื่อแลกกับความจริง...นายต้องเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับแผนทั้งหมดของ..ไ้อ้...ของพวกนาย...ถ้านายยอมเล่า...บางทีฉันอาจจะช่วยนาย...

"พี่กัส...พี่จะช่วยผมจริง ๆ เหรอ...." ด้วยความดีใจ ผมกระโดดกอดอย่างแรง จนพี่กัสเช...ซึ่งหากผมตาไม่ละเลือน...ผมเห็นพี่กัสยิ้ม...ถึงแม้ว่าจะเพียงแค่วินาที ...แต่ผมก็ดีใจ...

หลังจากนั้นผมเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับแผนการทั้งหมด

"ผมเป็นรุ่นน้องของพี่เงินครับ...พี่เงินเคยให้ผมสืบเรื่องพี่ไวท์แล้วครั้งหนึ่ง...จนกระทั่งพี่เงินติดต่อกลับมาอีกครั้ง...เพื่อให้ช่วยสืบเรื่องเดิม..ซึ่งความจริงแผนการที่ผมใช้อยู่ ....มันไม่มีในบทหรอกครับ...เพียงแต่ผมเห็นพวกพี่ทำงานกันเหนื่อยก็เลยอยากจะช่วย...แต่แผนการของพี่เงิน แค่ให้ผมสืบว่าพี่ไวท์กับพี่กัสเป็นยังไงบ้าง ...สบายดีไหม...และที่สำคัญ...มีคนอื่นรึเปล่า..แค่นั้นจริง ๆ นะ ส่วนเหตุผลของการสืบ... ผมไม่รู้จริง ๆ "

จบตอนแล้ว อย่าลืมมาลุ้นกันต่อนะค่ะ...เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป...ติดตามกันได้เร็ว นี้...