เหมือนจะรัก

หลังจากออกัสอาบน้ำเสร็จ...ทุกอย่างตกอยุ่ในความเงียบอีกครั้งมีเพียงเสียงลมหา่ยใจที่ยังคงทำหน้าที่ของมัน...

"กัส...เป็นไรว่ะ...มึงงอลไรกู.."

"แล้วมึงคิดว่ากู...งอลอะไรมึงล่ะ...เดี๋ยวนี้มึงมีความลับเยอะ...มึงทำเหมือนกูเป็นคนไม่สำคัญสำหรับมึง..."

"ความลับของกู...เกี่ยวกับมึงทั้งนั้น..แต่กูยังบอกมึงไม่ได้ตอนนี้...ขอเวลากูหน่อย"

"'งั้น....กูให้เวลามึง คืนนี้ .....คืนเดียวในการอธิบายเรื่องความลับ...เพราะถ้มึงไม่บอกกูคืนนี้...กูว่าเราคงต้องจบกันดีกว่า...ถ้าต้องอยู่แบบมีความลับ แบบนี้...กูไม่โอเค...แต่ถ้ามึงจะบอกเลิกกู...มึงบอกตอนนี้เลยดิ..."

"เฮ้ย!!!...ไปกันใหญ่แล้วไอ้กัส...ความลับของกูไม่ใช่เรื่องนั้น...กูไม่เคยคิดจะเลิกกับมึง"

"งั้น...มึงก็บอกกูมาสิ...ถ้ามึงไม่คิดอย่างที่กูว่า..."

"มึง...เอางั้นเหรอ..."

"เอ่อ...กู......อยากรู้ว่า...." ยังไม่ทันจะพูดจบเงิน พลักผมให้นอนบนเตียง...พร้อมกับระดมจูบผมไม่ทั่ว...มือที่ชุกชนของเงิน...ทำให้ผมรู้ว่าเงินต้องการอะไร...

"แล้าถ้าเรื่องที่กูปิดบังมึง...เป็นเรื่องนี้...มึงยังจะโอเคไหม" เสียงครางของคนใต้ร่างทำให้อารมณ์ของผมตอนนี้มันกระเจิงไปหมด...การตอบสนองที่เหมือนจะกลัว ๆ ของกัส มันเหมือนเป็นการยั่วให้ผมต้องการมากกว่าเดิม

"งะ...เงิน...พะ..พอก่อน...กูหายใจไม่ออก...กูไม่ต้องการแบบนี้"

"ไอ้กัส...มึงพูดตอนนี้ก็สายไปแล้ว...กูตื่นเต็มที่พร้อมลุย...เพราะมึงยั่วกู"

"กะ...กูหมายถึง..ไม่เอาตรงนี้...ขะ..ขอในห้องน้ำ...ดะ..ดีกว่า"

ความต้องการของผมตอนนี้ไม่ได้ต่างจากเงินเลย...หากนี่คือความลับที่เงินปิดบัง...ผมอยากบอกมันเหลือเกินว่า...มันคือสิ่งเดียวที่ผมต้องการ...และอยากได้จากมันมากที่สุด...

"กัส...กูรักมึงนะ...รักมาก"

"กู....ก็รักมึงว่ะ เงิน...."

........หลังจากนั้นความรักของทั้งสองก็ดำเนินไปตามความต้องการ...ของหัวใจ......

"พี่ไวท์....ทำไมเราต้องหนีพี่เงินด้วยล่ะ...แล้วอย่างนี้พี่กัสไม่โกรธพี่เงินแย่เหรอ?"

"ไม่่ต้องกังวลหรอกกัป...ก้เพราเงินทะเลาะกับกัสเรื่องของเรา....พี่ก็เลยอยากจะให้ทั้งสองปรับความเข้าใจกัน...ก็เลยต้องทำแบบนี้..."

"แล้วถ้าพี่กัส...รู้เรื่องของเราล่ะ..."

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน...เดี๋ยวเราต้องเช่าห้องพักอยู่ที่นี่สักเดือน....เพื่อรอให้ทุกอย่างเงียบแล้วเราค่อย...ว่ากันอีกที.."

"พี่ไวท์...ผมรักพี่นะ...หากวันหนึ่งผมไม่มีพี่อยู่ข้าง ๆ แบบนี้..ผมคง..."

"อย่าคิดมากสิกัป...ตอนนี้เราก้อยุ่ด้วยกันแล้วไง...แถมมีพยานรักเป็นตัวประกันแบบนี้...ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้แล้ว...หยุดคิดเรื่องอื่น...แล้วใช้เวลาของเราให้คุ้มค่าดีกว่านะ"

หลังจากผมฟังพี่ไวท์พูด...ความรู้สึกที่ผมอยากให้รู้...ความรักที่ผมอยากตอบแทน...ทำให้ผม..

"กะ...กัป..ทำอะไรอ่ะ" กัปกอดผมจากด้านหลัง พร้อมกับถอดชุดนอนชองผม...สัมผัสจากมือที่เร่าร้อน...ทำให้ผมเผลอครางออกมาด้วยความเสียว...

"พี่ไวท์...เพื่อตอบแทนความรักของพี่...วันนี้ผมจะพิสูจน์ให้พี่เห็นว่าผมรักพี่แค่ไหน..."

กัปพูดพร้อมกับเอามือล้วงลงต่ำ.... ทำให้ผมสะดุ้งด้วยความกลัว .... แต่กัปจับสะโพผมพร้อมกับพยายามดันส่วนั้นให้เข้า...ผมเจ็บ...จึงใช้แรงทั้งหมดที่มีพลักออก...แต่ไม่สำเร็จ...จนกระทั่งสิ่งนั้นเข้ามาจนสุด...กัปโยก...และรัวเข้าไปอย่างไม่ยั้ง...ทำให้ผมเจ็บตรงส่วนนั้นแต่สักพัก..มันกลับรู้สึกดีอย่างประหลาด...เมื่อกัปชอยเช้าช้า ๆ พร้อมกับจูบผมเพื่อปลอบโยน..

"กะ...กัป..เอาออกไปก่อนดีไหม...คือมันยังค้างอยู่..."

กัปตอบเพียงรอยยิ้มบาง พร้อมกับประชิบข้างหูผมว่า..

"พี่ทำให้ผมบ้างสิ..."

"พะ..พี่ทำไม่เป็นหรอก...มะ...ไม่เคยทำ..."

"งั้นทำแบบนี้...ใช่แบบนั้นเหละ...ค่อย ๆ ...อืม....อา่..."

ผมทำตามที่กัปบอกแต่...มันคงจะไม่ถูกใจเท่าที่ควร กัปจึงพยายามรั้งสะโพกผมอีกครั้งพร้อมกับ ค่อย ๆ ถอนออก...แต่ด้วยความเจ็บ...ผมจึงสะดุ้งรับ...ทำให้ส่วนนั้นกลับเข้าไปที่เดิมอีกครั้ง...ด้วยความอาย...ผมจึงพยายามชอยถี่ ๆ และเพิ่มความแรง...เพื่อหวังว่าจะช่วยข่มความอายของผม...ซึ่งกัปก็เหมือนจะรู้...จึงได้ตอบรับการกระทำผม...ด้วยการกระชับอ้อมกอด....

จบตอนแล้ว....ตอนนี้อาจติดเรทหน่อย.....ครั้งแรกของการแต่งแนวนี้.....ยังไงก็คอมเม้นแนะนำได้นะค่ะ...แล้วเจอกันในตอนต่อไป...นะค่ะ