เหมือนจะรัก

"ฮัลโหล...กัส... เรื่องไปเชียงใหม่...เงินคงไปกับกัสไม่ได้อ่ะ ....พอดีที่บ้านจัดปาร์ตี้รวมญาติกัน....ยังไงกัสกับพี่ไวท์ล่วงหน้าไปก่อนนะ..." การเริ่มแผนการของผมไม่มีใครรู้หรอกครับ...แม้กระทั่งพี่ไวท์ กัปตัน และที่สำคัญ จะให้กัส รู้ไม่ได้เด็ดขาด...ไม่งั่นผมตายแน่ ๆ ...

" อ้าว...ไม่เป็นไร...แต่เงินอย่าลืมตามไปเร็ว นะ"  เสียงตามสายของเงิน...ทำให้ผมเหงาเลยครับ..ไม่มีคนทะเลาะด้วยมันเงียบ ๆ ผมคงชินกับการที่มันอยู่ข้าง ๆ มากเกินไป...หากวันหนึ่งผมไม่มีมันแล้ว...ผมคง...อยู่ไม่ไหว..

"อ่อ....กัส..พี่ไปห้องน้ำหน่อยนะ...ปวดท้องอ่ะ.." เสียงโทรศัพท์ที่สั่นในกระเป่าทำให้ผมต้องรีบกดรับแต่จะรับต่อหน้ากัสก็คงไม่ดี...

"งั้นกัสรออยู่ตรงนี้นะ..พี่ไวท์  อีก 30 นาทีเครื่องออกแล้วนะครับ.."

"อืม...ไปไม่นานหรอก..."

"ฮัลโหล....ว่าไงเงิน..."

"พี่ไวท์...อีกสองวันผมจะพากัปขึ้นไปเชียงใหม่...ยังไงพี่อย่าให้ใครรู้ล่ะ...โทรศัพท์เก็บไว้กับตัวตลอดนะพี่...แล้วผมจะติดต่อกลับไปเอง"เงินตอบกลับมาด้วยประโยคที่ผมฟังแทบไม่มัน...หากเงินจะช่วยผมด้วยการให้กัสกับกัปตันเผชิญหน้ากันเอง...ผมคงไม่เห็นด้วย...แต่เมื่องเงินตัดสินใจทำอะไรแล้ว..ไม่มีให้ห้ามได้..สักคน

"งะ..เงินพี่ว่า...เงินอย่าเพิ่...ดะ...เดี๋ยว....อย่าพึ่งวางสิเงิน...เงิน" ความร้อนร้นในเสียงของพี่ไวท์ทำให้ผมรู้ว่า พี่ไวท์คงไม่เห็นด้วยกับแผนการของผม...แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะรู้ดีว่า ลึก ๆ แล้วพี่ไวท์คงต้องการแบบที่ผมต้องการเหมือนกัน...ผมเพียงต้องการบอกให้พี่ไวท์รู้ตัวและเดินตามแผนผมเท่่านั้น...

....2 วันต่อมา...

"ฮัลโหล..กัปตัน...เป็นไงบ้าง...วันนั้นทำไมชิ่งกลับก่อนอ่ะ..พี่อุตสาห์ซื้อของมาเยอะแยะ"  บางครั้งการทำเป็นไม่รุ้ไม่เห็นหตุการณ์จะทำให้เรามองเห็นอีกด้านหนึ่งของปัญหาเสมอ...

"พี่เงิน...พี่ไวท์ไม่รักผมแล้ว...ความรักของผมมันไร้ค่าเกินไป...พี่ไวท์เลือกที่จะไปจากผม...ทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น...ความรักที่ไม่มีจริงของผม...มันแค่ละครฉากหนึ่งที่จบลงแล้ว..."เสียงตัดเพ้อ  น้อยใจ  เสียใจ  ของกัปตันทำให้เดาได้ไม่ยากว่าจะต้องทำยังไงต่อไป...

"แล้ว...ถ้ามีโอกาส...กัปอยากเจอพี่ไวท์ไหม...อยากรู้ไหมว่าทำไม?...เพราะอะไร? พี่ไวท์ถึงทำแบบนั้น..."

"ผมจะเอาโอกาส...จากไหนละพี่เงิน...พี่ก็รู้ดีพี่กัส....ขวางผมกับพี่ไวท์ตลอด...ผมมองไม่เห็นทางออกเลย..."

"แล้วถ้าพี่เป็นคนยื่นโอกาสนั้นให้...กัปยังคงต้องการมันไหม?..."

"พี่เงิน!!!!...พี่อย่าล้อผมเล่นนะ...พี่จะช่วยผมจริง ๆ เหรอ.."

"อืม...จริงดิ...ถ้าอยากเจอรับโอกาส...เย็นนี้เจอกันที่สนามบิน...เราจะไปเชียงใหม่ด้วยกัน"

"พี่เงิน...พี่ดีกับผมริง ๆ ขอบคุณมากนะครับ...ตอนเย็นเจอกันแน่นอน...ผมจะไปตามหัวใจของผมคืน..."

แผนการขั้นแรกของผม...จบลงแล้ว... พรุ่งนี้แผนขั้นที่ 2 ของผมกำลังจะเริ่มต้น...หากการกระทำของผมครั้งนี้มัน..จะทำให้เค้าสองคนสมหวัง...ผมว่ามันคุ่มค่ามาก...มากจริง ๆ"