ปฏิบัติการไขปริศนาลับ

@The Kamikaze Hotel(ฝั่ง The Princess)
"แก้ว!!!!!!! ยัยพวกลูกสาวหุ้นส่วนโรงเรียนหายไปไหนห๊ะ"ยัยพวกนี้สร้างปัญหาอีกแล้วนะ!!  หึ้ย เป็นแบบนี้ทุกปี(งานเต้นรำมีทุกปีนะ แต่งานประเพณี2โรงเรียนจะมีทุก2ปีนะ)สภานักเรียนรุ่นที่ผ่านมาไม่เคยมีใครเผด็จการกับยัยพวกนี้เลย บอกว่าจะหักคะแนนก็ไม่หัก ปีนี้แหละฉันจะทำให้ดู
 
"เออ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ใจเย็นนะ"ทำไมไม่มีใครรู้เลยห๊ะ!!! ยัยพวกนี้มาlateแน่ๆเลย
 
"เออ พี่ฟางแก๊งเฟอร์บี้มาแล้วอะ"ไหนดูหน่อยสิ จะสวยขนาดไหนกันเชียว อะไนกันเนี้ยเปลี่ยนแบบชุดงั้นหรอ นักเรียนทั่วไปจะใส่ชุดเต้นรำยาว สีขาว ทำมาจากผ้าซีฟอง มีเพชรรอบบริเวณช่วงเอวให้ดูดี มีหน้ากากสีขาวเรียบหรู สไตล์ผู้ดี แต่ยัยพวกนี้กลับทำแบบเดียวกันแต่สั่งตัดชุดเต้นรำสั้นเพียงเข่าเท่านั้นเอง แต่ก็โอเคที่ยัยพวกนี้ยังใส่สีขาวจะได้เข้ากับนักเรียนคนอื่น
 
"เอาเถอะ ยังไงมันก็สีขาวแหละ"ก็ดีแล้วล่ะที่ไม่ใส่สีอื่น
 
"ฟาง แกว่าชุดพวกเราOKป่ะ"ชุดของพวกฉันเป็นแบบชุดเต้นรำเจ้าหญิง เกาะอก แต่งเลื่อมช่วงอก แต่มีสีแตกต่างกันไป ฉันสีส้มอมชมพู(หวานมากกก) เฟย์เย่สีม่วง แก้วสีเขียว จินนี่สีน้ำเงิน ขนมจีนสีแดง น้องฟ้าสีฟ้า ร่วมถึงหน้ากากก็จะมีสีตามชุด
 
"OK มากคะสวยทุกคนเลย เดียวฉันขอไปคุณพร้อมพงศ์(พ่อพิม) คุณจักรพงศ์(พ่อมีน) และคุณธนวัฒน์(พ่อมิล่า)ก่อนนะ"งานนี้ต้องมีการรับแขก พร้อมด้วยการรายงานพฤติกรรมของลูกสาวซะแล้วสินะ
 
"เห้ย!!! ฟางแกใจเย็นนะ เดียวงานวันนี้จะเกิดงานล้มเลิกนะ"ก็เดียวยัยพวกนั้นเกิดโวยวายแล้วเดียวงานก็ได้จัดขึ้นอีกครั้งในวันใหม่นะสิ เล่นทำลายข้าวของหมดนะสิ ถ้าเราไปฟ้องคุณพ่อของพวกหล่อน
 
"ระดับฉันแล้วไม่มีทางแน่นอน หึๆ จะไปด้วยกันไหมล่ะ"ฟางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
 
"ไปซิย่ะ ถ้าแกเกิดทำอะไรเกินเหตุขึ้นมา จะได้แกปัญหาทัน"ยัยจินนี่ไม่ไว้ใจกันเลย จินนี่พูดจบพวกเราก็เดินไปหาคุณพ่อหุ้นส่วน(ของเรียกอย่างงี้ล่ะกันเน๊าะง่ายดี)
 
"สวัสดีคะ คุณพร้อมพงศ์ คุณจักรพงศ์ คุณธนวัฒน์"สภานักเรียนกล่าวสวัสดีคุณพ่อหุ้นส่วน
 
"สวัสดีจ๊ะ ลูกๆสภานักเรียน งานนี้มีปัญหาอะไรไหม"มีสิ ลูกสาวพวกคุณมาช้านี้ไง
 
"ไม่มีคะ………ยัยฟางอย่าหลุดปากพูดออกมาเชียวนะ"ประโยคหลังเนี้ย ยัยขนมจีนกัดฟันพูดให้ฉันได้ยิน 
 
"อ้อ ในวันจันทร์นี้ทางสภานักเรียนขอเชิญคุณพร้อมพงศ์ คุณจักรพงศ์ และคุณธนวัฒน์ไปประชุมร่วมกันที่ห้องประชุมกลางหน่อยนะคะ"ฉันพูดขึ้น งานนี้สนุกแน่อิอิ
 
"ประชุมเรื่องอะไรหรือหนูฟาง"คุณพร้อมพงศ์ขึ้น อยากจะบอกจริงว่าเรื่องลูกสาวพวกคุณไง
 
"เป็นความลับของทางสภานักเรียนนะคะ บอกไม่ได้จริงๆคะ"ถ้าฉันบอกก็อายกันทั้งตระกูลนะสิคนเยอะซะด้วย
 
"เชิญด้านในงานได้เลย ใกล้ถึงเวลาก่อนเริ่มแล้ว"จินนี่เชิญหุ้นส่วนทั้ง3เข้าไปในงาน
 
 
ส่วนทางด้านThe Princeก็ไม่มีปัญหาอะไร พวกลูกหุ้นส่วนทั้ง 6 คนก็มาถึงงานเช้ากว่านักเรียนทุกคนซะด้วย
 
 
@ด้านในงานเต้นรำKamikaze
คุณเดวิดซึ่งเป็นเจ้าของThe Kamikazeทั่วโลกในปัจจุบัน (โครงการทุกอย่างริเริ่มมาจากการที่คุณทวดของเดวิดต้องการสร้างโรงเรียนเป็นของตัวเองและเริ่มขยายสาขาออกเรื่อยๆจนมีทั้งร้านค้า โรงเรียน รีสอร์ต และโรงแรมในเครือThe Kamikaze อยู่ทั่วโลก)กำลังกล่าวเปิดงานและต้องนี้ก็กล่าวเปิดงานจบแล้ว
 
นักเรียนThe Prince และนักเรียนThe Princessเดินมาเข้าแถวหน้ากระดานแบ่งออกเป็น2ฝั่งชายหญิง โดยสภานักเรียนยืนเรียงตามลำดับตำแหน่งของตัวเอง ฉันสังเกตว่าสภานักเรียนThe Prince จะใส่ชุดทักซิโดสีดำ ส่วนนักเรียนทั่วไปจะใส่ชุดทักซิโดสีขาว ทุกคนเต้นรำคู่กลับคนที่ยืนตรงข้ามตัวเอง ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าตนเองได้คู่กับใคร คงจะมีแต่สภานักเรียนล่ะมั่งที่รู้ว่าคู่ของตนเองคือใคร ของฉันก็คงเป็นนายป๊อปปี้ประธานนักเรียนThe Prince อย่างรู้จังตัวจริงจะหล่อแบบในรูปรึป่าว
 
ดนตรีอันเสียงไพเราะเริ่มบรรเลงขึ้น ในจังหวะช้าๆ เนื้อเพลงนั้นมีความหมายอันแสนบาดลึกลงไปถึงก้นบึ้งหัวใจ
yondeiru mune no dokoka okudeitsumo kokoro odoru yume wo mitaiบางครั้ง ฉันได้ยินเสียงเรียก จากส่วนลึกในใจฉันฉันอาจจะตกอยู่ในห้วงฝัน ความฝันที่ช่วยให้มีชีวิตอยู่ได้kanashimi wa kazoekirenai kedosono mukou de kitto anata ni aeruผ่านน้ำตากี่ร้อยพันหยดแห่งความโศกเศร้ากี่ร้อยพันอย่างแต่ฉันรู้ว่าในอีกฝั่งหนึ่ง ฉันจะได้พบเธอkurikaesu ayamachi no sonotabi hito watada aoi sora no aosa wo shiruhateshinaku michi wa tsuzuite mieru keredokono ryoute wa hikari wo dakeruทุกครั้งที่เราล้ม เราจะมองไปยังท้องฟ้าเบื้องบนและระลึกว่าฟ้ายังเป็นสีฟ้าเหมือนครั้งแรกที่ได้มองทางสายเปลี่ยวนี้อาจจะยาวไกล และไม่อาจเห็นปลายทางแต่ฉันสามารถรับสัมผัสแห่งแสงที่โอบล้อม ด้วยสองมือและหัวใจsayonara no toki no shizukana munezero ni naru karada ga mimi wo sumaseruยามฉันเอ่ยคำลา หัวใจฉันหยุดนิ่งในสัมผัสละมุนร่างกายว่างเปล่าเริ่มระลึกถึงสิ่งจริงแท้ในความสงัดikiteiru fushigi sinde iku fusigihana mo kaze mo machi mo minna onajila la la la la la...ความหมายของการดำรงอยู่ ความหมายแห่งการดับสูญสายลม เมืองและดอกไม้ทุกสิ่งล้วนมุ่งสู่จุดหมายเดียวกันลา..ลา..yondeiru mune no dokoka oku deitsumo nando demo yume wo egakouบางครั้ง ฉันได้ยินเสียงเรียกจากส่วนลึกในใจฉันจงเรียนรู้ที่จะฝันและเก็บรักษามันไว้kanashimi no kazu wo iitsukusu yorionaji kuchibiru de sotto utaouอย่าพร่ำบ่นถึงความเศร้าโศกหรือความเจ็บปวดใดในชีวิตจงใช้ริมฝีปากเดียวกันขับขานบทเพลงหวานให้กับตัวเองtojiteiku omoide no sono naka ni itsumowasure takunai sasayaki wo kikukonagona ni kudakareta kagami no ue nimoatarashii keshiki ga utsusareruเสียงเพรียกแผ่วเบาของทุกความทรงจำที่เลือนหายจะคอยนำทางเธอเสมอแม้แต่เศษกระจกแตกร้าวกระจัดกระจายบนพื้นดินยังสามารถสะท้อนภาพชีวิตใหม่ได้hajimari no asa shizuka na madozero ni naru karada mitasarete yukeหน้าต่างแห่งชีวิต นิ่งเงียบในแสงแรกแห่งรุ่งอรุณร่างกายว่างเปล่าจะถูกเติมเต็ม และก่อกำเนิดใหม่umi no kanata niwa mou sagasanaikagayaku mono wa itsumo koko niwatashi no naka ni mitsukerareta karala la la la la la...ไม่จำเป็นที่จะออกไปค้นหา ไม่จำเป็นที่จะฝ่าข้ามผืนทะเลเพราะฉันได้เจอสิ่งล้ำค่าที่อยู่ในตัวฉันเองฉันได้เจอสิ่งล้ำค่าที่จะอยู่กับฉันตลอดไปลา..ลา..
ตอนนี้ดนตรีก็บรรเลงมาจนจบแล้ว ฝ่ายหญิงและฝ่ายชายค่อยๆลงมือแกะปมเชือกที่ผูกติดกันอยู่เพื่อจะถอดหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าของคู่ตัวเองออก แต่เมื่อทุกคนแกะปมเชือกของอีกฝ่ายเสร็จ กฎของมันมีอยู่ว่านักเรียนทุกคนต้องหลับตาและดึงหน้ากากออกแล้วค่อยๆลืมตามองคู่ของตนเอง ทุกคนทำตามอย่างไม่มีข้อบกพร่อง เอาล่ะตอนนี้ก็ถึงแล้วที่ต้องลืมตาแล้วสินะ ทุกคนต่างส่งรอยยิ้มที่หวานหยดให้กันคู่ของตนเอง ดนตรีเริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้งเพื่อนสร้างบรรยากาศอันแสนโรแมนติกตลอดงาน ก่อนที่ปล่อยให้ทุกคนทำความรู้จักกัน
 
"สวัสดีครับ ฟางสินะครับ"ทำไมฉันต้องใจเต้นแรงด้วยนะ
 
"คะ สวัสดีคะ ป๊อปปี้ใช่ไหมคะ"ใบหน้าหล่อคม ประกอบไปด้วยดวงตาเรียว ริมฝีปากสีแดงสดที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนริมฝีปากของผู้ชายเอาซะเลยที่ตอนนี้กำลังส่งรอยยิ้มหวานหยดมาให้ฉัน จมูกโด่งเรียวรับกับปลายคางบึกบึน ดูจากภายนอกแล้ว เค้าก็ตรงสเปคของฉันนะ ตอนนี้ฉันจะมั่วเพ้อไม่ได้แล้วเจอต้องไปเปิดตัวในฐานะสภานักเรียนให้ทุกคนนะที่นี้รู้จัก
 
"เอาล่ะครับทุกคน ตอนนี้ถึงเวลาอันสมควรแล้วที่เราจะได้รู้จักกับสภานักเรียนรุ่นที่136 ของKamikaze High School Thailand เรามาเริ่มที่The Prince กันก่อนเลยนะครับ"
 
"สวัสดีครับ ภานุ จิระคุณ  หรือป๊อปปี้ ประธานนักเรียน เกรด.12ครับ"
 
"สวัสดีครับ ภัทรดนัย เสตสุวรรณ  หรือเขื่อน รองประธานนักเรียนควบด้วยตำแหน่งเลขา เกรด.12ครับ"
 
"สวัสดีครับ วิศว ไทยานนท์ หรือโทโมะ ดูแลความประพฤติของนักเรียน เกรด.12ครับ"
 
"สวัสดีครับ เคนตะ ซึทจิยะ หรือเคนตะ ดูแลความสะอาดของโรงเรียน เกรด.12ครับ"
 
"สวัสดีครับ จองเบ พาร์ท หรือจองเบ ดูแลเกี่ยวกับด้านวิชาการทั้งหมด เกรด.12ครับ"
 
"สวัสดีครับ ศตายุ นาคทองเพชร หรือโซ่ ดูแลด้านกิจกรรม/กีฬา/นันทนาการ เกรด.11ครับ"
 
"ต่อไปก็The Princessครับ"
 
"สวัสดีคะ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ หรือฟาง ประธานนักเรียน เกรด.12คะ"
 
"สวัสดีคะ พรปวีณ์ นีระสิงห์  หรือเฟย์ รองประธานนักเรียนควบด้วยตำแหน่งเลขา เกรด.12คะ"
 
"สวัสดีคะ จริญญา ศิริมงคลสกุล หรือแก้ว ดูแลความประพฤติของนักเรียน เกรด.12คะ"
 
"สวัสดีคะ เขริกา โชติวิจิตร หรือจินนี่ ดูแลความสะอาดของโรงเรียน เกรด.12คะ"
 
"สวัสดีคะ กุลมาศ ลิปปวุฒิวรานนท์ หรือขนมจีน ดูแลเกี่ยวกับด้านวิชาการทั้งหมด เกรด.12คะ"
 
"สวัสดีคะ อริสรา บัวปรางค์ หรือฟ้า ดูแลด้านกิจกรรม/กีฬา/นันทนาการ เกรด.11คะ"
 
"เชิญตามอัตธยาสัยได้เลยครับ"ก่อนทุกคนจะแยกย้ายไปกินนู่น กินนี่ หรืออย่างอื่น ก่อนจบงานงานคุณเดวิดก็กล่าวให้โอวาทแก่นักเรียน เป็นอันจบงาน นักเรียนแยกย้ายกลับบ้าน เหลือแต่สภานักเรียน
 
"พี่โทโมะเป็นสภานักเรียนทำไมไม่บอก"ยัยเฟย์เปิดประเด็นถามโทโมะ
 
"ยัยเฟย์ เรายังไม่บอกพี่เลย"โทโมะย้อนเฟย์ ทำให้เฟย์สะบัดบ๊อบใส่
 
"เอาล่ะคุณคนแยกย้ายกลับโรงเรียนได้แล้วนะ ง่วงแล้ว"ฉันพูด ทุกคนทำหน้าประมาณว่า’ok ง่วงเหมือนกัน’
 
"แล้วเจอกันใหม่ พร้อมกับของขวัญนะ"สภานักเรียนThe Prince
 
"ของขวัญอะไร"
 
"ไม่บอก เดียวเจอกันครั้งหน้าก็รู้"นายป๊อปปี้พูด
 
"OK บายแล้วเจอกันใหม่"ฉันพูดจบรถก็เคลื่อนตัวออกจากThe Kamikaze Hotel
 
 
 
เย้!!!!!! ไรเตอร์กลับมาแล้วนะทุกคน คือไรเตอร์ไปใช่เน็ตบ้านคุณป้านะ คุณป้าคือพี่สาวของแม่อยู่ข้างบ้านนะอิอิ
ยาวสมใจเลยใช่ไหมล่ะตอนนี้ แต่ของขวัญคืออะไรกันนร้าาาาาา ของขวัญคือ.........................ต้องติดตามในตอนหน้านะ
 
ไรเตอร์จะมาบอกว่าจากที่บอกว่าจะอัพทุกวันเปลี่ยนเป็นอัพวันเว้นวันนะ เพราะไรเตอร์แต่งเป็นค่อยไปทีละตอน ดูการตอบรับก่อน ถ้าดีก็จะเเต่งยาวๆต่อไปเรื่อยๆ แต่ถ้าไม่ดีก็จะตัดตอนให้สั้นลงแล้วลงทีเดียวจบเลย OKนะคะ ขอบคุณที่ติดตามฟิคชั่นเรื่องนี้คะ